ក្នុងវ័យ៣០ឆ្នាំ ស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវភេទម្នាក់ឈ្មោះ បុប្ផា ដែលជាឈ្មោះវីអូឌីដាក់ឲ្យរៀបរាប់ឲ្យដឹងពីជីវិតរបស់អ្នកស្រីថា ដោយសារតែរៀនបានតិចពុំសូវមានចំណេះ អ្នកស្រីបានសម្រេចចិត្តប្រកបមុខរបររកស៊ីផ្លូវភេទនេះដើម្បីចិញ្ចឹមកូនប្រុសអាយុ៧ឆ្នាំរបស់នាង។ ជាស្ត្រីមេម៉ាយត្រូវចិញ្ចឹមកូនតែម្នាក់ឯង បុប្ផា រៀបរាប់ថាទោះបីការងាររកស៊ីផ្លូវភេទនេះមានជួបប្រទះការលំបាកច្រើនក្ដីតែនាងនៅតែខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការងារនេះ ដោយអះអាងថាដោយសារតែការងារនេះជាការងារដែលជួយឲ្យនាងអាចចិញ្ចឹមកូនប្រុសបាន។
រៀបរាប់ទាំងអួលដើមកលាយលំជាមួយនឹងទឹកភ្នែកហូរកាត់ផែនថ្ពាល់ទាំងគូ បុប្ផា លើកឡើងថាក្នុងការប្រកបរបរជាស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវភេទអស់រយៈពេលបួនប្រាំឆ្នាំមកនេះនាងតែងជួបភ្ញៀវដែលធ្វើបាបនិងពេលខ្លះវាយដំរាងកាយលើអ្នកស្រីប្រសិនបើអ្នកស្រីមិនព្រមធ្វើតាមអ្វីដែលគេចង់បាន។
អ្នកស្រីរៀបរាប់ថា៖ “ដូចថាយកទៅអញ្ចឹងទៅដូចថាដេកនៅជាមួយហើយគាត់អត់ឲ្យលុយឲ្យកាក់ ហើយខ្លះណាទៅគាត់គ្នាពីរបីនាក់ធ្វើបាបយើងទៅ បើមិនព្រមគាត់វ៉ៃធ្វើបាបយើងក៏មានដែរ ហើយនេះហើយអត់ឲ្យលុយយើងទៀត”។
ក្រៅពីបញ្ហាប្រឈមជាមួយអតិថិជន បុប្ផា រៀបរាប់ឲ្យដឹងទៀតថាអ្នកប្រកបរបររកស៊ីផ្លូវភេទដូចអ្នកស្រីក៏ត្រូវប្រឈមជាមួយអាជ្ញាធរក្នុងការចុះចាប់ពួកនាងផងដែរ ដោយលើកឡើងថាពួកនាងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សណ្ដាប់ធ្នាប់និងសោភ័ណភាពទីក្រុង។ បុប្ផា បានរៀបរាប់ថាប្រមាណបីបួនថ្ងៃមុនផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ អ្នកស្រីទើបត្រូវសមត្ថកិច្ចវាយដំបងឆក់ចំជើងពេលព្យាយាមរត់គេចពីពួកគេដែលព្យាយាមប្រមូលស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវទៅកាន់សាលាខណ្ឌឬសាលាសង្កាត់។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ “ពេលចាប់ទៅចឹងខ្លះទៅ អ្នកខ្លះទៅពេលចាប់ទៅដល់ចឹងខ្លះគេធ្វើបាបខ្លះទៅនេះទៅ ចាប់ទៅមិនដែលគេមិនធ្វើបាបទេបង គេធ្វើបាបដូចតែគ្នាដូចថាវ៉ៃអីចឹងទៅខ្លះទៅទាត់។ ដូចខ្ញុំត្រូវមួយជើងអីចឹងទៅ”។
បុប្ផា បន្តទៀតថាអ្នកស្រីបានជួបប្រទះភ្ញៀវដែលធ្វើបាបឬអាជ្ញាធរដេញចាប់ស្ទើររៀងរាល់ខែ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីមិនហ៊ានតវ៉ាឬប្ដឹងទៅអ្នកណានោះទេ ដោយអ្នកស្រីថាមានការអៀនខ្មាសនិងភ័យខ្លាចអ្នកទាំងនោះមានការគុំគួននឹងអ្នកស្រី។ អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ “ព្រោះខ្ញុំមិនដឹងទាក់ទងទៅណាបង ព្រោះគេចេះតែទាក់ទងដែរតែខ្ញុំមិនហ៊ានចឹងណា៎! ខ្ញុំអត់ហ៊ានទៅប្ដឹងក៏ខ្ញុំអត់ហ៊ានទៅនេះដូចថាខ្ញុំធ្វើការអញ្ចឹង ខ្លះណាទៅមានភ្ញៀវខ្លះគុំក៏មានអីក៏មាន”។
ប្រហាក់ប្រហែលគ្នា ស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវភេទម្នាក់ឈ្មោះ គន្ធា ដែលជាឈ្មោះវីអូឌីដាក់ឲ្យផងដែរនោះថ្លែងឲ្យដឹងថាអ្នកស្រីបានប្រកបមុខរបរផ្លូវភេទនេះអស់រយៈពេលជាង២០ឆ្នាំមកហើយ។ ក្នុងវ័យ៤៤ឆ្នាំ គន្ធា រៀបរាប់ឲ្យដឹងថាអ្នកស្រីបានចាប់ផ្ដើមប្រកបរបរនេះតាំងពីទសវត្សឆ្នាំ១៩៩០ ពោលគឺតាំងពីអាយុមិនទាន់បាន២០ឆ្នាំ ដោយអ្នកស្រីថាកាលនោះអ្នកស្រីត្រូវគេលក់ទៅឲ្យផ្ទះបន។
ជាកូនកំព្រាទាំងឪពុកនិងម្ដាយ គន្ធា ត្អូញត្អែរថាបងប្អូនរបស់អ្នកស្រីរស់នៅបែកខ្ញែកគ្នាដោយអ្នកស្រីបានទៅរស់នៅជាមួយគ្រួសារមួយ ហើយត្រូវគេលក់ជាបន្តបន្ទាប់តាំងពីភ្នំពេញទៅបាត់ដំបងទៅស្វាយស៊ីសុផុននិងរហូតដល់ប៉ោយប៉ែត។ ក្នុងការប្រកបរបរផ្លូវភេទអស់រយៈពេលជាង២០ឆ្នាំនេះ គន្ធា រៀបរាប់ថាអ្នកស្រីបានឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើន ដោយបទពិសោធន៍ខ្លះគឺប្រហាក់ប្រហែលនឹង បុប្ផា ពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើបាបពីភ្ញៀវ និងសមត្ថកិច្ច។
គន្ធា រៀបរាប់ថា៖ “ប៉ូលីសចាប់ ហើយជួនណាយើងអង្គុយរកលុយហ្នឹងវាជិះម៉ូតូមកវាវ៉ៃយើង។ រំពាត់មួយវាដើរវ៉ៃ អញ្ចឹងហើយវាជិះម៉ូតូទៅអស់ អញ្ចឹង ហើយជួនណាវាជិះមកទាំងហ្វូងទៅវាចាប់យើងដាក់ឡាន។ និយាយរួមគេវ៉ៃធ្វើបាប ភាគច្រើន ហើយណាមួយជួនណាយើងទៅរកលុយទៅយើងអត់ដឹងភ្ញៀវណាល្អភ្ញៀវណាអាក្រក់ទៅយកយើងទៅថាតែម្នាក់ទេយកទៅដល់នោះបួនប្រាំនាក់ទៀត ហើយយើងទៅស្រែកឯណាគេជួយឯណាយប់នោះហើយវាឆ្ងាយស្ងាត់ វាដាច់ភូមិគេទៀត ហើយយប់ទាំងគេទាំងយើងគ្មានអ្នកជួយ។ ជួនណាបងដើរមកដីរាប់គីឡូអីណោះ បងដើរមកវិញគេយកទៅ គ្មានបានលុយមួយរៀលហើយដើរមកវិញទៀត”។
យ៉ាងណាក៏ដោយ គន្ធា ឲ្យដឹងថាអ្នកស្រីជួបបញ្ហាអស់ទាំងនេះមិនសូវញឹកញាប់ដូចបុប្ផាដែលអះអាងថាបានជួបស្ទើររាល់ខែនោះទេដោយ គន្ធា ប្រាប់ថាប្រទះបញ្ហាដូច្នេះប្រមាណ៥ទៅ៦ដងក្នុង១ឆ្នាំ។
ក្នុងទឹកមុខប្រពាប់ស្រពោន គន្ធា រៀបរាប់បន្តថាដោយសារអ្នកស្រីអាយុកាន់តែច្រើន ដូច្នេះពុំសូវមានអតិថិជនច្រើននោះទេ ទើបអ្នកស្រីត្រូវបញ្ជូនកូនចំនួន៣នាក់របស់អ្នកស្រីឲ្យទៅរស់នៅជាមួយអង្គការមួយដែលជួយទំនុកបម្រុងដល់ពួកគេ។ អ្នកស្រីបន្តថា អ្នកស្រីមិនមែនប្រកបតែរបរផ្លូវភេទមួយមុខប៉ុណ្ណោះទេ គឺធ្វើការងារមួយចំនួនទៀតផងដែរដូចជាកោសខ្យល់ បោកខោអាវ ច្របាច់ដៃច្របាច់ជើង។
ទោះយ៉ាងណា គន្ធា បន្ថែមថាដោយសារតែមុខរបរទាំងនោះមិនអាចផ្ដល់ចំណូលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ជីវភាព ទើបធ្វើឲ្យអ្នកស្រីនៅតែបន្តមុខរបររកស៊ីផ្លូវភេទដដែល ដោយអះអាងថាពុំមានដើមទុនសម្រាប់ប្រកបរបរផ្សេងទៀត ហើយម្យ៉ាងទៀតអ្នកស្រីមិនមានចំណេះដោយមិនអាចទាំងអាននិងសរសេរអក្សរខ្មែរបាននោះផង។ គន្ធា បន្ថែមថាអ្នកស្រីតែងរងការមាក់ងាយពីមនុស្សទូទៅជាពិសេសសមត្ថកិច្ចពេលពួកគេចុះប្រមូលក្រុមស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវភេទនៅតាមដងផ្លូវនានាក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ អ្នកស្រីបន្តថា៖ “កាលប៉ុន្មានខែមុនគេចាប់បងបាន គេចាប់ហើយគេទាត់គេធាក់ គេវ៉ៃហើយប្រមាថមើលងាយដៀល។ បើខ្ញុំថាខ្ញុំ បើមានមុខរបររកស៊ី បើទៅធ្វើការរោងចក្រទាល់តែយើងមានលុយជួលផ្ទះគេមុន ហើយយើងមានលុយហូបចុក ប៉ុន្តែបើខ្ញុំធ្វើការដូចរាល់ថ្ងៃនេះអត់ទេ ខ្ញុំរកម្ង៉ៃយើងហូបម្ង៉ៃចឹងណា៎ ហើយណាមួយខ្ញុំអត់ឪពុកម្ដាយទៀត នៅស្រុកមានតែបង ហើយបងក្រដែរហ្នឹង!”។
អ្នកសម្របសម្រួលបណ្តាញរួបរួមស្រី្តហៅកាត់ថា WNU លោកស្រី ចាន់ គន្ធី មានប្រសាសន៍ថាស្រ្តីប្រកបរបរផ្លូវភេទដែលរងអំពើហិង្សាពីអាជ្ញាធរឬភ្ញៀវរបស់ពួកគាត់ ភាគច្រើនមិនសូវហ៊ានដាក់ពាក្យប្ដឹងពីករណីហិង្សាដែលកើតលើពួកគាត់នោះទេ។ លោកស្រីថាអ្នកទាំងនោះមិនចង់ឲ្យមានរឿងវែងឆ្ងាយទាំងជាមួយភ្ញៀវនិងសមត្ថកិច្ច។
លោកស្រី ចាន់ គន្ធី ឲ្យដឹងដែរថា ស្រ្តីប្រកបរបរផ្លូវភេទតាមចិញ្ចើមផ្លូវទាំងនោះតែងជួបហិង្សាដោយពាក្យសម្តីពីអាជ្ញាធរ និងម្តងម្កាលហិង្សាលើរាងកាយ។ លោកស្រីបន្តថាអំពើហិង្សាដែលកើតចេញពីភ្ញៀវមានញឹកញាប់ផងដែរ តែលោកស្រីថាស្ត្រីទាំងនោះមិនសូវបានប្តឹងទៅតុលាការអ្វីនោះទេ ដោយថាគ្រាន់តែសម្របសម្រួលទៅក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ។
លោកស្រីបន្ថែមថា៖ “ប៉ុន្តែស្រ្តីយើងគាត់ក៏អត់ចង់ឲ្យមានបញ្ហាទៅមុខទៀតអ៊ីចឹងទៅគាត់ក៏បានចុះកិច្ចសន្យាមិនឲ្យកើតមានហិង្សាជាបន្តទៀត បើមានគាត់ប្តឹងអ៊ីចឹងណា…មានខ្លះបានសម្របសម្រួលនៅខាងក្រៅ មានខ្លះគាត់ត្រូវបានគេដាក់ពិន័យទោសទណ្ឌតាមច្បាប់ តាមទង្វើដែលគាត់បានធ្វើ”។
លោកស្រី ចាន់ គន្ធី មានប្រសាន៍ទៀតថាដើម្បីឲ្យស្រ្តីប្រកបរបរផ្លូវភេទទាំងនេះទទួលបានសុវត្ថិភាពក្នុងពេលបំពេញការងារ លុះណាតែមុខរបរនេះត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយច្បាប់ ដោយអ្នកស្រីថាបច្ចុប្បន្ននេះស្រ្តីប្រកបរបបរផ្លូវភេទនេះទទួលការរើសអើងពីប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួននិងអាជ្ញាធរផងដែរ។ អ្នកស្រីបន្តថា៖ “អ៊ីចឹងទាល់តែទទួលស្គាល់ថាមុខរបរហ្នឹងជាការងារមួយ ជាជម្រើសនៃការងារមួយ ហើយមានការគាំទ្រទាំងផ្នែកសុខភាព សណ្តាប់ធ្នាប់ និងលុបបំបាត់ការរើសអើសលើពួកគាត់”។
លោកស្រី ចាន់ គន្ធី ឲ្យដឹងដែរថា ស្ថិតិដែលបណ្ដាញរបស់អ្នកស្រីទទួលបានពីអង្គការជាដៃគូឲ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្នមានស្រ្តីប្រកបរបររកស៊ីផ្លូវភេទប្រហែលជា២០០០នាក់នៅទូទាំងប្រទេស។
យ៉ាងណាក៏ដោយអភិបាលរងរាជធានីភ្នំពេញលោក ឃួង ស្រេង មានប្រសាសន៍ថាមន្ត្រីមានសមត្ថកិច្ចដែលចុះបំពេញការងារប្រមូលស្រ្តីប្រកបរបររកស៊ីផ្លូវភេទ សុទ្ធតែមានការអប់រំនិងមានក្រមសីលធម៌។ លោកបដិសេធថាមិនមានមន្ត្រីប្រើពាក្យសម្តីឬហិង្សាលើស្រ្តីប្រកបរបរផ្លូវភេទនោះទេ។
លោក ឃួង ស្រេង បន្តទៀតថាអាជ្ញាធរបានណែនាំស្រ្តីទាំងនោះឲ្យឈប់ប្រកបរបររកស៊ីផ្លូវភេទនិងពេលខ្លះបានជួយចេញជាសោហ៊ុយឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់ស្រុកកំណើតវិញក៏មាន បើស្រ្តីទាំងនោះមានលំនៅដ្ឋាននៅតាមខេត្ត។ លោកបន្ថែមថា៖ “យើងណែនាំគាត់កុំឲ្យមកធ្វើនៅកន្លែងហ្នឹង កន្លែងហ្នឹងជាមុខមាត់របស់ប្រទេសជាតិ ជារមណីយដ្ឋានជាតិ អ៊ីចឹងយើងមិនអាចទទួលយកបានទេជារាជធានីរបស់បងដែរ ជារាជធានីរបស់យើងទាំងអស់គ្នា អ៊ីចឹងកុំជឿគាត់ ខ្ញុំមិនមែនថាមិនឲ្យជឿគាត់សោះទេ ធម្មតាតែយើងមិនឲ្យគាត់ធ្វើមុខរបរដែលគាត់ចង់ គាត់តែងតែចង្អុលលើអាជ្ញាធរថាធ្វើអញ្ចេះៗលើគាត់ហើយ តែធាតុពិតអត់មានអ៊ីចឹងទេ ខ្ញុំធានាថាអត់អំពើហិង្សាលើគាត់ទេ”។
បើតាមលោក ឃួង ស្រេង អាជ្ញាធរតែងតែជួយស្រ្តីទាំងនោះនៅពេលមានអតិថិជនរបស់គាត់ប្រើអំពើហិង្សាមកលើពួកគាត់ ដោយថាមិនបានរើសអើសអ្វីទាំងនោះទេ។ លោកបន្តថា៖ “បើសិនជាតុលាការកាត់ទោសថាគាត់មានពិរុទ្ធ ទើបអាជ្ញាធរអត់ទទួលបណ្តឹងគាត់ បើគាត់នៅតែជាពលរដ្ឋធម្មតា អាជ្ញាធរនៅតែទទួលពាក្យបណ្តឹងរបស់គាត់”។
យ៉ាងនេះក្ដី បុប្ផា ដែលកំពុងប្រកបរបររកស៊ីផ្លុវភេទនៅតាមផ្លូវនិងអះអាងថារងការធ្វើបាបពីអាជ្ញាធរនោះលើកឡើងថា អ្នកស្រីជ្រើសរើសប្រកបរបរនេះដោយពុំមានជម្រើស។ បុប្ផា បន្តថាកូនរបស់អ្នកស្រីគឺពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើរូបអ្នកស្រី ដូច្នេះអ្នកស្រីអំពាវនាវសុំឲ្យសមត្ថកិច្ចកុំឲ្យចាប់រូបនាងក៏ដូចជាស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវភេទផ្សេងទៀត ដោយនាងថាអ្វីដែលនាងធ្វើក៏ជាមុខរបរស្របច្បាប់មួយផងដែរគឺមិនបានបៀតអ្នកណានោះទេ។ អ្នកស្រីបន្តថា៖ “ខ្ញុំសុំតែសំណូមពរថាពេលដែលថាខ្ញុំធ្វើការចឹងដូចប៉ូលីសចាប់ អ្នកនេះចាប់អីចឹង ខ្ញុំសុំដូចថា កុំចាប់ខ្ញុំអីព្រោះខ្ញុំពិបាកហើយបានខ្ញុំទៅធ្វើការចឹង ហើយបើខ្ញុំមិនធ្វើបានអីឲ្យកូនខ្ញុំហូប? បើចាប់ខ្ញុំទៅ កូនខ្ញុំនៅណេះមានពីណាមើល? ខ្ញុំសូមតែប៉ុណ្ណឹង”៕
