គំនូរមានច្រើនប្រភេទ ដូចជាការគូរគំនូរដោយថ្នាំពណ៌ គំនូរប្រេង គំនូរបៀក គំនូរខ្សាច់ជាដើម។ គំនូរទាំងនោះមានលក្ខណៈពិសេសផ្សេងៗគ្នាទៅតាមការច្នៃប្រឌិតរបស់វិចិត្រករនីមួយៗ។
ដោយឡែកគំនូរមួយប្រភេទទៀត ដោយមានឈ្មោះថាគំនូរកម្លោចលើស្លឹកត្នោត ដែលរកឃើញដោយកូនខ្មែរម្នាក់នាទឹកដីអង្គរ ក៏បានបង្ហាញពីភាពអស្ចារ្យ ដាច់ដោយឡែកផ្សេងពីគេ ពិសេសការប្រើភ្លើងក្តៅ ទៅរោលកម្លោចលើស្លឹកត្នោត ឱ្យចេញជារូបភាពផ្សេងៗ។ អត្ថន័យគំនូរកម្លោចនេះ ត្រូវបានម្ចាស់ស្នាដៃអះអាងថា គឺ បង្រៀនមនុស្សពីរបៀបតាំងចិត្តឱ្យស្ងប់ អត់ធ្មត់ និងសេចក្តីព្យាយាមផងដែរ។
អង្គុយម្នាក់ឯងក្រោមរោងនៃសំយាបផ្ទះថ្មមួយកន្លែងក្នុងក្រុងសៀមរាប ដោយកំពុងផ្ចង់ទៅលើគំនូរនៅពីមុខរបស់ខ្លួន លោក រឿម ប៊ុនហាក់ បានរៀបរាប់ថា លោករកឃើញពីវិធីគូរគំនូរដោយប្រើភ្លើងនៅលើស្លឹកត្នោត តាំងពីឆ្នាំ២០០៧ ហើយលោកក៏បានដាក់ឈ្មោះស្នាដៃគំនូរនេះ ថាជាគំនូរកម្លោចលើស្លឹកត្នោត។
លោកពន្យល់ពីឈ្មោះស្នាដៃខ្លួនដូច្នេះថា៖«ជាគំនូរកម្លោចលើស្លឹកត្នោត។ ហេតុផលដែលដាក់ឈ្មោះនេះ ដោយសារយើងយកស្លឹកត្នោតមកបិទលើក្តាបន្ទះរបស់យើងនេះ។ យើងយកបណ្តូលត្នោត ហើយយកដែក នៅក្នុងចង្ក្រាន្តដែលក្រហមនេះ យើងយកមកកម្លោច។ មានន័យថាបើវាអត់ឆេះខ្លោច អត់ក្តៅទេ វាអត់ចេញជារូបភាពទេ។ វាខុសពីយើងយកខ្មៅដៃទៅសរសេរលើហ្នឹង ប៉ុន្តែនេះយើងយកដែកក្តៅ ចេញភ្លើងហ្នឹងកម្លោច ហើយយើងយកអាភាពខ្លោចហ្នឹងទៅកែជារូបភាពដែលយើងចង់បានហ្នឹង»។
គូរបណ្តើរ ស្លាប់ចម្រៀងសម័យដើមបណ្តើរ លោក ប៊ុនហាក់ រៀបរាប់ទៀតថាក្នុងមួយថ្ងៃៗ លោកត្រូវចំណាយពេលប្រមាណ៨ទៅ១០ម៉ោងអង្គុយលើកៅអី និងក្បែរចង្ក្រានភ្លើងក្តៅ ដើម្បីគូរគំនូរសម្រាប់អតិថិជនដែលបញ្ជាទិញ ទៅតាមការចង់បានរបស់គេ។
លោកថាគំនូរទាំងនោះ មានដូចជាគំនូររូបមនុស្ស រូបប្រាសាទ រូបទេសភាពជីវិតលើទឹក រូបទេសភាពស្រុកស្រែជាដើម។
ដោយត្រូវទ្រាំនឹងកំដៅភ្លើង អង្គុយ និងសំឡឹងយូរៗក្នុងមួយថ្ងៃៗ ដោយទ្រាំការឈឺចង្កេះ ឈឺខ្នង ឈឺភ្នែក និងមានគំនិតច្នៃប្រឌិតលើរូបគំនូរជាដើមនោះ ទើបវិចិត្រកររូបនេះថាគំនូរកម្លោចលើស្លឹកត្នោតបានបង្រៀនដល់លោកនិងមនុស្សទូទៅអំពីភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្តីព្យាយាមនោះតែម្តង។
លោក បន្តថា៖ «ទី១វាបង្រៀនពីជីវិត នៃការសមាធិ អប់រំផ្លូវចិត្ត កុំឱ្យយើងក្រាវក្រោធ។ ទីពីរការព្យាយាមអត់ធ្មត់របស់យើង និងការផ្ចង់អារម្មណ៍អត់រវើរវាយច្រើន ហើយបង្ហាញពីភាពតាំងចិត្ត នឹងធ្វើវាដើម្បីឱ្យចេញជារូបភាពអ្វីមួយទៅបាននោះ គឺទាល់តែយើងមានឆន្ទៈដើម្បីធ្វើវា។ ការព្យាយាមអំណត់អត់ធ្មត់វានឹងបង្ហាញផលដែលយើងចង់បានមកវិញ»។
លោក រឿម ប៊ុនហាក់ បច្ចុប្បន្នមានវ័យជិត៤០ឆ្នាំ ដោយលោកចេះគូរគំនូរតាំងកុមារ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៩៣លោកធ្លាប់ទទួលបានពានរង្វាន់លេខ១ប្រចាំខេត្តសៀមរាបទៀតផង។ វិចិត្រកររូបនេះ ថាលោកចេះគូរគំនូរប្រើថ្នាំពណ៌ គំនូរប្រើប្រេង និងចុងក្រោយលោកចេះច្នៃគូរគំនូរដោយប្រើភ្លើងផងដែរ។
ចាប់ផ្តើមគំនូរដោយប្រើភ្លើងនៅឆ្នាំ២០០៧ ហើយបន្តិចម្តងៗ ការងារនេះ ក៏ចេះតែជួយបង្រៀនលោកពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ដោយឆ្លងការលំបាករាប់មិនអស់។ ប៉ុន្តែស្នាដៃរបស់លោកក៏រីកសុះសាយពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែង ហើយតម្លៃវិញដោយចាប់ផ្តើមពីការលក់គំនូរមួយផ្ទាំង៣ពាន់រៀល ក៏ចេះតែមានតម្លៃជាលំដាប់ រហូតដល់បច្ចុប្បន្នលោកអាចលក់ផ្ទាំងគំនូរធំមួយផ្ទាំង បានរហូតដល់៣រយដុល្លារផងដែរ។
លោកថា គំនូរទំហំ២០គុណ នឹង៣០សង់ទីម៉ែត្រ គឺលោកអាចគូរបានមួយថ្ងៃ៤ផ្ទាំង ហើយបើទំហំ៧០គុណនឹង១២០សង់ទីម៉ែត្រ គឺ លោកត្រូវចំណាយពេលពី៥ថ្ងៃ ទៅ ១សប្តាហ៍អាស្រ័យលើប្រភេទគំនូរ។
លោក ប៊ុនហាក់ លើកឡើងទៀតថា ផ្ទាំងគំនូររបស់លោកក៏ធ្លាប់បានយកទៅដាក់ដេញថ្លៃជាសាធារណៈជាច្រើនដង ដោយគំនូរខ្លះមានតម្លៃពី៧០០ដុល្លារ រហូតដល់ផ្ទាំងគំនូរខ្លះទៀតដាក់ដេញថ្លៃបានជិត២ម៉ឺនដុល្លារ ដោយថវិកាទាំងនោះលោកក៏បានផ្តល់ជូនទៅខាងកាកបាទក្រហម ព្រមទាំងមន្ទីរពេទ្យកុមារអង្គរខេត្តសៀមរាបទៀតផង។
អ្វីដែលពិសេសសម្រាប់វិចិត្រកររូបនេះ គឺ ស្នាដៃគំនូររបស់លោកត្រូវបានយកទៅថ្វាយព្រះមហាក្សត្រខ្មែរទតម្តងជាពីរដង ក្នុងឱកាសបុណ្យច្រត់ព្រះនង្គ័លកាលពីឆ្នាំ២០១៦ និង២០១៧ផងដែរ។
លោក បន្តថា៖ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំភើបព្រោះមិនដែលបានជួបព្រះកូណា សូម្បីតែស្រមៃ។ ហើយនៅថ្ងៃនោះ ដូចមានអារម្មណ៍មួយចង់យំបន្តិច ចង់អីបន្តិច ព្រោះរំភើបពេក ហើយព្រះកូណា យាងមកអីចឹង។ មុនដំបូងគេមិនឱ្យយើងចូលទេ ទាល់តែឧត្តមទេសរដ្ឋមន្ត្រី ចម ប្រសិទ្ធ លោកថាឯណាលោក រឿម ប៊ុនហាក់ អញ្ជើញចូលថ្វាយខ្លួនបង្ហាញព្រះកូណាបន្តិច។ ក្រោយមកព្រះកូណាក៏ព្រះអង្គបានយាងមកចាប់ដៃ ដូចរូបថតបងឯងឃើញ។ ព្រះអង្គមានការកោតសរសើរ ដោយប្រាប់ឱ្យយើងប្រឹង ពង្រឹងស្នាដៃរបស់យើងតទៅទៀត»។
ស្នាដៃគំនូរដោយប្រើភ្លើងកម្លោចលើស្លឹកត្នោត របស់លោករឿម ប៊ុនហាក់ ត្រូវបានខាងក្រសួងឧស្សាហ៍កម្មនិងសិប្បកម្ម ចុះបញ្ជីទទួលស្គាល់ជាកម្មសិទ្ធិបញ្ញាកាលពីឆ្នាំ២០១៦។
វិចិត្រករដដែលថា កន្លងមកមន្ត្រីមន្ទីរពាណិជ្ជកម្មខេត្តសៀមរាប ក៏តែងទាក់ទងមកលោក ដើម្បីយកស្នាដៃរបស់ខ្លួន ទៅតាំងពិព័ណ៌ក្នុងពិធីសំខាន់ៗ ប៉ុន្តែលោកថាពេលខ្លះគាត់មិនមានសេសសល់ផ្ទាំងគំនូរនោះទេ ដោយអតិថិជនតែងជាវគ្មានសល់។
វិចិត្រកររូបនេះ បច្ចុប្បន្នគូរតែម្នាក់ឯង និងបានបង្ហាញមិត្តភក្តិបានម្នាក់ ដោយថាលោកគូរមិនទាន់ឱ្យភ្ញៀវនោះឡើយ។
អតិថិជនរស់នៅក្រុងសៀមរាបដែលធ្លាប់ទិញគំនូរកម្លោចលើស្លឹកត្នោតមួយរូប លោក រឿន សំនៀង កោតសរសើចំពោះស្នាដៃរបស់លោក ប៊ុនហាក់ ដោយថាជាស្នាដៃឯក និងកម្ររកបាន។ អ្នកគាំទ្រគំនូរកម្លោចលើស្លឹតត្នោតរូបនេះ មិនត្រឹមទិញផ្ទាំងគំនូរសម្រាប់ដាក់តាំងនៅផ្ទះរបស់លោកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកថែមទាំងធ្លាប់បានទិញជូនមិត្តភក្តិបរទេសថែមទៀតផង។
លោក បន្តថា៖ «ឃើញថារូបហ្នឹងចេញមក គឺមានភាពប្លែក។ យើងនិយាយថាបើប្រភេទរូបដូចគ្នា ប៉ុន្តែបច្ចេកទេសគាត់គូរហ្នឹងចំឡែកខុសគេដែលយើងមិនដែលធ្លាប់ឃើញពីមុន។ បើយើងមើលទៅលើស្នាដៃគាត់គូរស្អាត រហូតដល់៨០ទៅ៩០ភាគរយ នៃប្រភេទរូបមួយៗដែលយើងចង់បាន។ យើងមើលទៅវាចំឡែក ដោយយើងមិននឹកស្មានថាមានបច្ចេកទេសគូរអីចឹង »។
ស្នាដៃគំនូរដោយប្រើភ្លើងរបស់លោក ប៊ុនហាក់ ត្រូវបានអតិថិជនជាវយកទៅរក្សាទុកនៅគេហដ្ឋាន នៅតាមសណ្ឋាគារ ប៊ូទិក ផ្ទះសំណាក់ ឬតាមភោជនីដ្ឋានជាដើម។
ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ លោក វន់ ពៅ យល់ឃើញថាស្នាដៃដែលកើតចេញពីគំនិតច្នៃប្រឌិតរបស់កូនខ្មែរបែបនេះ មិនត្រឹមតែរដ្ឋទេដែលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់និង ឱ្យតម្លៃនោះ។ ប៉ុន្តែពលរដ្ឋខ្មែរទូទៅក៏ត្រូវនាំគ្នាថែរក្សាស្នាដៃ និងលើកទឹកចិត្តដល់លោកប៊ុនហាក់ ព្រមទាំងមនុស្សផ្សេងទៀតដែលមានស្នាដៃកម្របែបនេះ។
លោកបន្តថា៖ «អ្វីដែលមិនអាចធ្វើឱ្យសាបសូន្យទៅបាន គឺមានតែសាធារណជន ពិសេសជាតិខ្មែររបស់យើងត្រូវមានគំនិតជាតិនិយមឱ្យបានខ្ពស់ ដើម្បីគាំទ្រនូវអ្វីដែលជាស្នាដៃខ្មែររកឃើញ»។
លោក រឿម ប៊ុនហាក់ អះអាងថាផែនការបន្តទៀតលោកនឹងពង្រីកស្នាដៃរបស់ខ្លួនឱ្យកាន់តែទូលំទូលាយទៅភ្ញៀវជាតិនិងអន្តរជាតិបន្ថែមទៀត ពិសេសមានបំណងចង់បណ្តុះបណ្តាលក្មេងជំនាន់ក្រោយឱ្យបានចេះកាន់តែច្រើន៕
