សហជីពមួយចំនួនអំពាវនាវឱ្យរដ្ឋាភិបាលពិចារណាលើជម្រើសផ្អាកដំណើរការរោងចក្រកាត់ដេរទាំងអស់ជាបណ្តោះអាសន្ន ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ ខណៈពួកគេសង្កេតឃើញមានការឆ្លងរាលដាលខ្លាំងក្នុងចំណោមកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរនៅតាមបណ្តារាជធានី-ខេត្តមួយចំនួន។
អ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីការងារនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស (សង់ត្រាល់) លោក ឃុន ថារ៉ូ មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍នេះថា ស្ថានភាពជំងឺកូវីដ-១៩ បានកំពុងវាយលុកចូលខ្លាំងទៅក្នុងចំណោមកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរ ជាពិសេសនៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសក្នុងភូមិសាស្ត្ររាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តព្រះសីហនុ និងខេត្តមួយចំនួនទៀតជាដើម។
លោកបន្តថា ក្នុងកាលៈទេសៈនេះចាំបាច់ណាស់ដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសុខភាពនិងអាយុជីវិតរបស់កម្មករជាជាងសេដ្ឋកិច្ច។ ករណីនេះ លោកបានស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលពិចារណាជ្រើសរើសយកយន្តការជាក់លាក់មួយ តាមរយៈការផ្អាកដំណើរការជាបណ្តោះអាសន្ននូវរោងចក្រនៅទូទាំងប្រទេសនៅក្នុងរយៈពេលកំណត់ណាមួយ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងជំងឺកូវីដ-១៩ ក្នុងចំណោមកម្មករ។
លោក ឃុន ថារ៉ូ បញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ អ្វីដែលអាចធ្វើទៅបាននោះ ខ្ញុំគិតថា មានតែការអនុញ្ញាតឱ្យកម្មករនិយោជិតហ្នឹងគាត់ឈប់សម្រាកនៅក្នុងរយៈពេលមួយ ដើម្បីធានាថា កន្លែងការងាររបស់គាត់ហ្នឹងមានវិធានអនុវត្តធានានូវសុវត្ថិភាពនៅកន្លែងការងារនៅពេលកម្មករគាត់ចូលធ្វើការងារវិញ។ រឿងទី២ រដ្ឋត្រូវតែធានាការដែលកម្មករគាត់តម្រូវឱ្យធ្វើចត្តាឡីស័កនៅតាមបណ្តារោងចក្រ ទីតាំង ទីកន្លែង ដែលរៀបចំដោយអាជ្ញាធរហ្នឹង ពួកគាត់ត្រូវតែទទួលបានការគាំទ្រផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ហើយនិយោជកត្រូវតែផ្តល់នូវប្រាក់ឈ្នួលពេញលេញ១០០%ដល់ពួកគាត់»។
ការវាយលុកចូលដល់ក្នុងរោងចក្រនៃជំងឺកូវីដ-១៩ គឺជាក្តីព្រួយបារម្ភរបស់សហជីពនិងភាគីពាក់ព័ន្ធនាពេលកន្លងមក ពោលគឺចាប់តាំងពីការផ្ទុះឡើងនូវព្រឹត្តិការណ៍សហគមន៍២០កុម្ភៈមក ដោយសាររោងចក្រគឺជាកន្លែងប្រមូលផ្តុំកម្មកររាប់រយរាប់ពាន់នាក់។
ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា (CATU) លោកស្រី យ៉ាង សុភ័ណ្ឌ បានថ្លែងថា ការផ្អាកសង្វាក់ផលិតកម្មរោងចក្រ គឺជាជម្រើសល្អមួយដើម្បីកាត់ផ្តាច់ខ្សែចម្លងជំងឺកូវីដ-១៩ពីក្នុងរោងចក្រ។
លោកស្រីបន្តថា៖ «បើសិនអាចទេ យើងស្នើសុំឱ្យមានការសម្រាកទាំងស្រុងនៃសង្វាក់ផលិតកម្មទាំងមូល ដើម្បីកាត់ផ្តាច់អ្នកឈឺនិងអ្នកមិនឈឺឱ្យបានច្បាស់លាស់។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងករណីនៃការសម្រាកនោះ យើងស្នើសុំឱ្យរដ្ឋសហការជាមួយវិស័យឯកជន ទៅលើប្រាក់ឈ្នួលឬប្រាក់ឧបត្ថម្ភទៅដល់បងប្អូនកម្មករទាំងអស់ ដើម្បីឱ្យពួកគាត់យកលុយទាំងអស់នោះទៅផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ការហូបចុករបស់គាត់ ក៏ដូចជាតម្រូវការផ្សេងៗនៅក្នុងការបង់លុយទៅក្រុមហ៊ុនមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុផ្សេងៗ»។
លោកស្រីបន្ថែមថា៖ «បើមិនមានការឱ្យបងប្អូនសម្រាកទេ ខ្ញុំគិតថា វាមិនអាចកាត់ផ្តាច់រវាងអ្នកឈឺ ឬក៏យើងរកឱ្យឃើញឱ្យច្បាស់លាស់នូវអ្នកឈឺពិតប្រាកដនិងអ្នកមិនឈឺហ្នឹងទេ»។
ចំណែកប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា លោក អាត់ ធន់ បានលើកឡើងថា ការអំពាវនាវឱ្យបិទរោងចក្រនៅទូទាំងប្រទេសគឺជាជម្រើសមួយ ក៏ប៉ុន្តែលោកយល់ថា ការធ្វើបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យមានការប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់សង្វាក់ផលិតកម្មរបស់រោងចក្រនិងក្រុមហ៊ុន។ បើតាមទស្សនៈរបស់ប្រធានសហជីពរូបនេះ រដ្ឋាភិបាលអាចយកជម្រើសបិទរោងចក្រនៅក្នុងតំបន់ណាដែលមានការផ្ទុះឡើងនូវជំងឺកូវីដ-១៩នេះ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ការដែលផ្អាកទូទាំងប្រទេស ខ្ញុំក៏គិតថាជាជម្រើសល្អដែរ ក៏ប៉ុន្តែវាក៏ប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចនិងការងារនិងប្រាក់ចំណូលរបស់កម្មករផងដែរ។ អ៊ីចឹងខ្ញុំគិតថា គ្រាន់តែធ្វើឱ្យខ្លាំងជាងនេះឬចាត់វិធានការឱ្យបានទាន់ពេល ហើយនិងមានប្រព័ន្ធការពារ ឬលើកទឹកចិត្ត និងជំរុញឱ្យមានការព្យាបាលនិងការធ្វើចត្តាឡីស័កឱ្យបានល្អជាងនេះ វានឹងកាត់បន្ថយបានហើយ បាទ»។
លោក ហេង សួរ រដ្ឋលេខាធិការ និងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ បញ្ជាក់ប្រាប់ វីអូឌី យ៉ាងខ្លីថា រាជរដ្ឋាភិបាលនឹងបើកឬបិទរោងចក្រកាត់ដេរ អាស្រ័យលើការរកឃើញករណីជំងឺកូវីដ-១៩ថ្មីនៅតាមតំបន់និងទីតាំងនីមួយៗ។
បើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក ហេង សួរ នៅក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មានមួយកាលពីថ្ងៃម្សិលមិញ គិតត្រឹមថ្ងៃទី២៨ ខែមេសា ម្សិលមិញនេះ មានកម្មករនិយោជិតប្រមាណ១ ៦៧៣នាក់ នៅក្នុងរោងចក្រចំនួន២០៦ នៅរាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តកណ្តាល ខេត្តតាកែវ កំពង់ឆ្នាំង កំពង់ចាម និងខេត្តព្រះសីហនុ បានឆ្លងជំងឺកូវីដ-១៩។
លោកបន្តថា ក្នុងអំឡុងពេលនៃការបិទខ្ទប់រាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងតាខ្មៅ រយៈពេល២សប្តាហ៍កន្លងមកនេះ មានកម្មកររោងចក្រប្រមាណជា៤០០ ០០០នាក់ មិនអាចចេញទៅធ្វើការបានឡើយ ខណៈកម្មករនិយោជិតជាង១លាន២សែននាក់បានរងផលប៉ះពាល់។
កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែមេសា ម្សិលមិញ ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិល សហព័ន្ធសហជីពចំនួន៣៦ស្ថាប័នបានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមគ្នាមួយដោយអំពាវនាវឱ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ត្រូវមានវិធានការម៉ឺងម៉ាត់ ដើម្បីធានាសុខភាពនិងសុវត្ថិភាពដល់កម្មករនិយោជិតនៅកន្លែងការងារក្នុងពេលមានវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩នេះ។
ក្រុមអង្គការនិងសហជីពទាំងនោះបន្តលើកឡើងថា តួលេខនៃការឆ្លងជំងឺកូវីដ-១៩ នៅក្នុងរោងចក្រជាង២០០នេះ គឺជាក្តីព្រួយបារម្ភធំបំផុតចំពោះសុខភាពនិងសុវត្ថិភាពរបស់កម្មករ និងហានិភ័យដែលនឹងកើតមានឡើងនៅតាមបណ្តារោងចក្រផ្សេងៗទៀតដែលមិនទាន់រកឃើញករណីឆ្លង ហើយកម្មករនិយោជិតនឹងប្រឈមទៅនឹងការប្រថុយប្រថានក្នុងការវិលត្រលប់ទៅកន្លែងធ្វើការងាររបស់ពួកគេវិញ នៅក្នុងស្ថានភាពដែលមិនទាន់មានការធានាពីសុខភាពនិងសុវត្ថិភាពនៅកន្លែងការងារ៕
