តំបន់រង្វង់មូលនាងកួរស្រូវ ស្ថិតនៅភាគខាងត្បូងជាយរាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្តាល បានក្លាយទៅជាទីប្រមូលផ្តុំនៃអាជីវករលក់បន្លែមកពីតំបន់នានានៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញដែលបានបិទមិនឱ្យលក់ដូរ ដោយសារតែការឆ្លងជំងឺកូវីដ-១៩។
អតីតអាជីវករលក់បន្លែនៅផ្សារដើមគរម្នាក់ អ្នកស្រី អ៊ុក ស៊ីថា កំពុងអង្គុយរង់ចាំម៉ូយនៅលើរ៉ឺម៉កបន្លែ បានរៀបរាប់ថា អ្នកស្រីបានចាប់ផ្ដើមទៅលក់នៅម្តុំរង្វង់មូលនាងកួរស្រូវ ចាប់តាំងពីពេលដែលអាជ្ញាធរចាប់ផ្ដើមបិទខ្ទប់ផ្សារដើមគរមក។ ហើយការលក់ដូរនេះទៀតសោត គឺជួបផលលំបាកច្រើន ដោយសារត្រូវអាជ្ញាធរដេញចុះឡើង ជាពិសេសធ្វើឱ្យបាត់ម៉ូយចាស់ៗរបស់អ្នកស្រីអស់រលីង។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖ «នៅផ្សារដើមគរ គេឱ្យលក់មួយចំហៀង អត់មួយចំហៀង ហើយម៉ូយធំៗមានខ្លះរើទៅជម្ពូវ័ន ខ្លះទៀតរើមកលក់នៅទីនេះ។ ការលក់ដូរ គឺរញ៉េរញ៉ៃ វេមវើម បាត់ម៉ូយអស់រលីង ហើយធនាគារគេអត់បិទទេ! ឯការរកស៊ីវិញ រកអត់បាន វេទនា ត្រូវគេដេញទៅដេញមក»។
អ្នកស្រីបន្តថា គេបានធ្វើកន្លែងជាតូបនៅម្ដុំនេះសម្រាប់ឱ្យគាត់ រួមទាំងអាជីវករផ្សេងទៀតចូលទៅលក់ដូរដែរ ប៉ុន្តែលក់អត់ដាច់ ភាគច្រើនអត់មានអ្នកចូលទៅទិញ ទើបរូបអ្នកមីងនិងអាជីវករផ្សេងទៀតបង្ខំចិត្តនាំគ្នាចេញមកលក់នៅខាងក្រៅ លើកំណាត់ផ្លូវជាតិលេខ២នេះតែម្ដង។
អ្នកស្រីរៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំចង់សំណូមពរឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលជួយរៀបចំកន្លែងឱ្យអាជីវករគ្នាបានលក់ដូរ និងងាយស្រួលលក់ មានម៉ូយមកជុំគ្នាដូចកាលផ្សារដើមគរពីមុន ព្រោះការលក់ដូរនៅលើផ្លូវរាល់ថ្ងៃនេះ ភ័យពីរឿងសុវត្ថិភាពឡានធំៗ។ ហើយមួយទៀត គឺប៉ះពាល់ដល់សេដ្ឋកិច្ចច្រើន ថយចំណូលជាងមុនជួនកាលបន្លែលក់អត់ដាច់ នៅសល់ ខាតចូលជិតមួយលាន[រៀល]ក៏មាន»។
ទន្ទឹមនឹងនេះ ស្ត្រីអាជីវករម្នាក់ទៀត អ្នកស្រី ជី ស្រីឡា បានរៀបរាប់ប្រាប់ VOD ខណៈអ្នកស្រីកំពុងញាប់ដៃញាប់ជើងលក់ដូរ ថាការទៅលក់នៅលើដងផ្លូវនេះ ជួបផលប៉ះពាល់ច្រើន ដោយត្រូវអាជ្ញាធរដេញអត់ឱ្យលក់ ហើយតម្លៃលក់វិញ អត់សូវបានថ្លៃដូចមុនទេ។ តែយ៉ាងណា អ្នកស្រីថា ត្រូវតែស៊ូទ្រាំលក់បន្តទៀត ព្រោះអ្នកស្រីមានកូនច្រើនក្នុងបន្ទុក។
ស្ត្រីវ័យប្រមាណជា៣០ឆ្នាំរូបនេះ ថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំចង់បានកន្លែងលក់ដូរត្រឹមត្រូវ កុំដេញកុំអី! ហើយមានមនុស្សចូលទិញ! បើចូលទៅលក់នៅក្នុង ចូលបាន តែលក់អត់ដាច់ អត់មានអ្នកចូលទៅទិញ។ ចូលទៅលក់នៅក្នុងទាំងរ៉ឺម៉ក មកវិញសល់ពេញរ៉ឺម៉ក អត់មានលុយដើម្បីយកទៅទិញបន្លែមកលក់ទៀតទេ»។
ជាមួយគ្នានេះដែរ អាជីវករលក់បន្លែមួយរូបទៀត លោក ប្រុស ទី អាយុ៣៨ឆ្នាំ បានរៀបរាប់ថា លោកបានចាប់ផ្ដើមទៅលក់នៅទីនោះតាំងពីពេលអាជ្ញាធរបិទខ្ទប់ផ្សារដើមគរលើកមុន ហើយការលក់នៅតាមដងផ្លូវបែបនេះជួបផលលំបាកច្រើន ដោយសារពុំមានកន្លែងលក់ដូរច្បាស់លាស់ ដែលធ្វើឱ្យពិបាកក្នុងការទំនាក់ទំនងទៅអ្នកដែលធ្លាប់ទិញបន្លែពីរូបលោក។
លោក ប្រុស ទី និយាយបន្តថា៖ «ការលក់នេះ គឺពិបាក មិនដូចកាលលក់នៅផ្សារ មានចំណតឡានអីត្រឹមត្រូវ យើងទៅដល់ ដឹងតែមានកន្លែងលក់ ហើយម៉ូយក៏ស្រួលរក។ តែមកដល់ពេលនេះ ត្រូវបើករ៉ឺម៉កដើរលក់ អត់មានកន្លែងលក់នឹងធឹង ពេលខ្លះរញ៉េរញ៉ៃ គេដេញ លក់អត់សូវដាច់ សល់បន្លែ»។
យ៉ាងណាក្តី អាជីវកររូបនេះរំពឹងថា បើម្ចាស់ដីឡូត៍នៅក្បែររង្វង់មូលកួរស្រូវនោះ រៀបចំទីតាំងលក់ដូរសម្រាប់អាជីវករបានស្រួលបួល មានចំណតឡាននិងម៉ូតូត្រឹមត្រូវនោះ ព្រមទាំងមានភ្ញៀវចូលទិញច្រើននោះ រូបលោកនិងអាជីវករទាំងអស់នឹងចូលទៅលក់នៅទីតាំងនោះ ដោយមិនចាំបាច់ជិះរ៉ឺម៉កដើរលក់នៅតាមដងផ្លូវដូចមុនទៀតឡើយ។
មិនខុសគ្នាពីអាជីវករផ្សេងទៀតដែរ អាជីវករវ័យជាង៥០ឆ្នាំម្នាក់បានត្អូញត្អែរក្នុងទឹកមុខស្ងួតថា គាត់ប្រកបរបរលក់បន្លែនៅផ្សារដើមគរជាង២០ឆ្នាំមកហើយ នៅពេលដែលគេបិទខ្ទប់ផ្សារដើមគរ អ្នកស្រីរួមទាំងអាជីវករផ្សេងទៀត គឺរប៉ាត់រប៉ាយបែកខ្ញែកគ្នាអស់ អត់មានកន្លែងលក់ត្រឹមត្រូវនោះទេ ទើបពួកគាត់នាំគ្នាទៅលក់នៅតំបន់រង្វង់មូលកួរស្រូវបែបនេះ។ ទោះជាយ៉ាងណា អ្នកស្រីថា ការលក់ដូរនៅកន្លែងថ្មីនេះ ក៏មិនអាចជួយឱ្យជីវភាពគាត់ប្រសើរឡើងដែរ ដោយសារតែលក់មិនសូវដាច់ ស្របពេលដែលស្រុកទេសកំពុងជួបបញ្ហាជំងឺកូវីដ-១៩។
អ្នកស្រី ឡុង ដានី បន្តថា៖ «មីងមកលក់នៅទីនេះបាន៣ខែហើយ អត់មានកន្លែងលក់ពិតប្រាកដ ជ្រួលច្របល់អ៊ីចឹងពិបាកណាស់ ព្រោះអ្នកលក់និងអ្នកទិញអត់ជុំមូលគ្នា ខ្លះទៅលក់នៅផ្សារនាគមាស ខ្លះទៅជម្ពូវ័ន ខ្លះទៀតនៅជាយៗផ្សារដើមគរ ហើយសល់ប៉ុន្មានគឺនាំគ្នាមកលក់នៅទីនេះ។ មកលក់នៅនេះ កន្លែងមានហើយ តែអត់មានអ្នកចូលទិញ រីឯតម្លៃតូបវិញ គឺចន្លោះពី៣ ០០០ដុល្លារ ទៅ៣ ៥០០ដុល្លារ យើងអត់មានលទ្ធភាពទិញតូបទេ»។
អ្នកស្រីរៀបរាប់បន្ថែមទៀតថា៖ «ពេលខ្លះលក់អត់ដាច់ បន្លែនៅសល់ច្រើន ត្រូវខូចបោះចោល ហើយចំណូលវិញគឺបានតែមួយរស់ រួចថ្លៃម្ហូប ឱ្យសល់គឺអត់សល់ទេ! ខុសពីពេលមុន រកបានទុកហូបខ្លះ សល់នាយអាយខ្លះទៀត»។
ស្ត្រីវ័យ៥៣ឆ្នាំរូបនេះ និងអាជីវករផ្សេងទៀត បានសំណូមពរដល់រដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាអាជ្ញាធរដែលពាក់ព័ន្ធជួយរកកន្លែងសម្រាប់ឱ្យអាជីវករបានលក់ដូរត្រឹមត្រូវ។
ទិដ្ឋភាពនៃការប្រមូលផ្តុំអាជីវករលក់បន្លែទាំងនេះ បានបង្កឱ្យមានការកកស្ទះចរាចរណ៍ ការលក់ដូរគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់និងគ្មានអនាម័យ ជាពិសេសកង្វះខាតការគោរពវិធានការសុខាភិបាល ជាដើម ដោយសារតែរ៉ឺម៉កនិងរថយន្តរបស់អ្នកលក់បន្លែបោះដុំមួយចំនួនបាននាំគ្នាមកចតលក់បន្លែនៅអមសងខាងផ្លូវនេះ។
ទាក់ទងករណីនេះ អភិបាលខណ្ឌដង្កោ លោកស្រី គឹម ញឹប បានមានប្រសាសន៍ថា អាជីវករដែលមកលក់បន្លែនៅតំបន់រង្វង់មូលនាងកួរស្រូវ និងនៅលើកំណាត់ផ្លូវជាតិលេខ២ ភាគច្រើនគឺជាអាជីវករនៅផ្សារដើមគរ និងផ្សារនាគមាស ហើយពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមមកលក់ដូរនៅទីនេះចាប់តាំងពីពេលដែលគេបិទខ្ទប់ផ្សារទាំងពីរមកម៉្លេះ។
លោកស្រីថា កន្លងមក លោកស្រីក៏ធ្លាប់បានផ្ដល់សេចក្ដីជូនដំណឹងនិងឱសានវាទដល់អាជីវករលក់បន្លែទាំងអស់ឱ្យរកកន្លែងសម្រាប់លក់ដូរត្រឹមត្រូវ ដោយមិនត្រូវនាំគ្នាមកលក់ដូរនៅលើដងផ្លូវដូច្នេះទេ។
លោកស្រីបញ្ជាក់ថា៖ «អត់មានអ្នកណាអនុញ្ញាតឱ្យពួកគាត់ទាំងនោះមកលក់នៅលើដងផ្លូវបែបនេះទេ គឺពួកគាត់នាំគ្នាមកលក់ដូរដោយខ្លួនឯង នៅពេលដែលគេចាប់ផ្ដើមបិទខ្ទប់ផ្សារដើមគរ និងផ្សារនាគមាស។ ហើយខាងសាលាខណ្ឌដង្កោ អត់មានដំណោះស្រាយឬមានដីទំនេរសម្រាប់ឱ្យពួកគាត់លក់ដូរទេ។ ប្រសិនបើបងប្អូនអាជីវករមានដីណាទំនេរឬផ្ទះអាចលក់ដូរបាន សូមបងប្អូនអាជីវករនាំគ្នាទៅលក់ដូរនៅទីនោះចុះ»។
យ៉ាងណាក្តី នាយិកាមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា លោកស្រី ចក់ សុភាព បានជំរុញដល់អាជ្ញាធរគួរពិចារណាទៅលើការគាំពារឬការដាក់យន្តការ អមជាមួយវិធានការការពារជំងឺកូវីដ-១៩ ដើម្បីជួយសម្រួលបញ្ហាជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែលងាយរងគ្រោះនិងខ្វះខាត ដោយយកគំរូតាមប្រទេសផ្សេងៗមួយចំនួន ដូចជា ការរៀបចំឱ្យមានការលក់ដូរឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នា និងនៅកន្លែងដែលវាលទូលាយគ្មានការបិទជិត ជាដើម។
គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ផ្សារមួយចំនួននៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ដូចជា ផ្សារដើមគរ ផ្សារចាស់ ផ្សារកណ្ដាល និងផ្សារបឹងកេងកង ជាដើម ធ្លាប់បានបិទខ្ទប់ដោយសារតែរកឃើញករណីវិជ្ជមានកូវីដ-១៩ ប៉ុន្តែផ្សារទាំងនោះបានបើកឱ្យអាជីវករចូលទៅលក់ដូរធម្មតាឡើងវិញ ក្រោយពីបានបាញ់ថ្នាំសម្លាប់មេរោគ និងអនុវត្តតាមវិធានសុខាភិបាល៕
អត្ថបទ៖ សុន រស្មី