សហគមន៍ក្រីក្រមួយចំនួននៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ស្នើដល់រដ្ឋាភិបាលពន្លឿនការដោះស្រាយផលប៉ះពាល់ដីធ្លី ហើយការអភិវឌ្ឍនានាត្រូវគោរពសិទ្ធិមនុស្ស។
ក្នុងឱកាស«ទិវាសិទ្ធិលំនៅឋានពិភពលោកឆ្នាំ២០២១» ក្រុមសហគមន៍ក្រីក្រនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ដូចជា បណ្ដាញផ្លូវរថភ្លើង បណ្ដាញប្រឡាយ បណ្ដាញបឹង និងបណ្ដាញផ្សេងទៀត កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែតុលានេះ បានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមមួយ ដោយស្នើដល់រដ្ឋាភិបាលនិងរដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញ ត្រូវពន្លឿនការអភិវឌ្ឍនិងផ្តល់ដំណោះស្រាយជូនពួកគេឱ្យបានឆាប់ ខណៈពួកគេរកអន្តរាគមន៍ឱ្យដោះស្រាយជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែមិនមានលទ្ធផល។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមដដែលនេះ ក៏សំណូមពរដល់រដ្ឋាភិបាលអភិឌ្ឍទីក្រុងដោយមានការគោរពសិទ្ធិមនុស្សដែលមានចែងក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនិងច្បាប់អន្តរជាតិ ហើយរាល់គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងទីក្រុងត្រូវមានការចូលរួមពិគ្រោះយោបល់និងបញ្ចូលសំឡេងប្រជាពលរដ្ឋទៅក្នុងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នោះផងដែរ។
ក្រុមសហគមន៍ទាំងនេះបានលើកឡើងថា ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ រាជធានីភ្នំពេញមានការអភិឌ្ឍគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ប៉ុន្តែការអភិឌ្ឍទាំងនោះមិនបានបង្កភាពងាយស្រួលដល់ពលរដ្ឋគ្រប់គ្នាឡើយ ដោយប្រជាពលរដ្ឋដែលមានប្រាក់ចំណូលទាប មិនអាចរកប្រាក់ចំណូលផ្តត់ផ្គង់គ្រួសារទៅតាមតម្រូវការនិងភាពទាន់សម័យទាំងនោះឡើយ ហើយពួកគេកាត់តែជួបការលំបាកកាន់តែខ្លាំងថែមទៀត។
សហគមន៍ទាំងនេះបន្ថែមថា ប្រជាពលរដ្ឋដែលរកបានប្រាក់ចំណូលទាប រស់នៅលើដីសាធារណៈរបស់រដ្ឋតាំងពីដូនតាមក ប្រឈមនឹងការបណ្ដេញចេញ ដោយសាររដ្ឋាភិបាលយកទីតាំងនោះទៅអភិវឌ្ឍន៍។ ហើយអ្នកក្រីក្ររស់នៅក្នុងសំណង់មិនរៀបរយមួយចំនួនត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅ និងមួយចំនួនទៀតចាកចេញទាំងបង្ខំ ដោយទទួលយកសំណងបន្តិចបន្តួច និងខ្លះទៀតមិនទទួលបានសំណងសោះក៏មាន។
បើតាមសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមនេះ ភាគច្រើននៃអ្នកដែលបានផ្លាស់ប្ដូរទីលំនៅទៅទីតាំងថ្មី គឺទីតាំងនោះមានចម្ងាយឆ្ងាយ មិនមានការរៀបចំហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធនិងសេវាសាធារណៈជាដើម ដែលធ្វើឱ្យស្ថានភាពនៃការរស់នៅរបស់ពួកគេកាន់តែលំបាកជាងមុនទៀត។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះឱ្យដឹងទៀតថា សហគមន៍មួយចំនួនដែលអនុញ្ញាតឱ្យអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែង គឺគ្រួសារមួយចំនួនមិនទាន់ទទួលបណ្ណកម្មសិទ្ធិ និងពលរដ្ឋមួយចំនួនទៀតមិនទាន់ទទួលបានការដោះស្រាយនៅឡើយ ដោយសារតែការអភិវឌ្ឍនៅមូលដ្ឋាន ខណៈពួកគេបានដាក់សំណើទៅស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធឱ្យជួយដោះស្រាយជាច្រើនលើកមកហើយ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះនៅតែមិនមានការឆ្លើយតប។
លោក អ៊ឹង សំបូរ ដែលអះអាងថាជាតំណាងពលរដ្ឋសហគមន៍ផ្លូវរថភ្លើងភូមិ១៧ ប្រាប់ វីអូឌី នៅថ្ងៃចន្ទនេះថា បច្ចុប្បន្ននេះមានពលរដ្ឋប្រហែល១៥៦គ្រួសារដែលប៉ះពាល់ពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ផ្លូវរថភ្លើងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មិនទាន់បានដោះស្រាយចប់នៅឡើយ។ លោកថា ពលរដ្ឋនៅសហគមន៍នេះ ទាមទារដល់អាជ្ញាធរដោះស្រាយដោយដោះដូរឱ្យពួកគាត់បានរស់នៅក្រោយ«វត្តទួលអស់លោក» ដូចពលរដ្ឋផ្សេងដែរ។
លោកបន្ថែមថា៖ «គឺដីកន្លែងហ្នឹង អ្នកដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍រថភ្លើងដូចគ្នាដែរ គេបានដីនៅកន្លែងហ្នឹង ៤គុណ១៥ម៉ែត្រ! ប៉ុន្តែសម្រាប់ពួកខ្ញុំនៅខណ្ឌផ្សេងដែលផលប៉ះពាល់ពីគម្រោងនេះដែរ បែរជាអាជ្ញាធរតម្រូវឱ្យពួកខ្ញុំទៅយកដីនៅគោកខ្សាច់ និងទៅយកដីនៅ 7NG វិញ អ៊ីចឹងពួកខ្ញុំអត់ចងបានជម្រើសពីរហ្នឹងទេ គឺពួកខ្ញុំចង់បានដីនៅក្រោយវត្តអស់លោកដូចបងប្អូនមុនៗដែរ»។
តំណាងប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍ផ្លូវរថភ្លើងម្នាក់ទៀត អ្នកស្រី ម៉េង គួន មានប្រសាសន៍ថា ការពន្យារពេលមិនដោះស្រាយចំពោះពលរដ្ឋដែលរងផលប៉ះពាល់នានានោះ បានធ្វើឱ្យពួកគាត់ជួបការលំបាកជាច្រើន ដូចជា មិនអាចធ្វើបណ្ណកម្មសិទ្ធិ មិនអាចសាងសង់អ្វីផ្សេងៗ និងរងការរង់ចាំដំណោះស្រាយយូរ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖«ទី១ កន្លែងខ្ញុំរស់នៅបច្ចុប្បន្នហ្នឹង ទឹករដ្ឋក៏អត់មានសម្រាប់ប្រើប្រាស់! ហើយទី២ ការធ្វើប្លង់កម្មសិទ្ធិ អ្នកខ្លះក៏បាន អ្នកខ្លះក៏មិនបានទេ ពីព្រោះរង់ចាំការអភិវឌ្ឍហ្នឹងដោះដូរ! និងទី៣ ផលលំបាកនៃការរង់ចាំយូរចំពោះការដោះស្រាយរបស់អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ»។
អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋបាលរាជធានីភ្នំពេញ លោក ម៉េត មាសភក្តី មានប្រសាសន៍យ៉ាងខ្លីថា អាជ្ញាធរមិនបានទុកបញ្ហានេះចោលទេ។ លោកថា រាល់បញ្ហាដែលប៉ះពាល់ គឺអាជ្ញាធរនឹងដោះស្រាយជូនពលរដ្ឋ។
លោកបន្ថែមថា៖ «អូ! រឿងច្រើនដែរ ខ្ញុំចាំអត់អស់ទេ ចាំមើលឆែកមើលជាមួយក្រុមការងារដែលត្រូវដោះស្រាយជាមួយបញ្ហាទាំងអស់ហ្នឹងសិន។ ប៉ុន្តែជាទូទៅ កិច្ចការទាំងអស់ហ្នឹង យើងត្រូវតែដោះហើយ»។
អ្នកសម្របសម្រួលគម្រោងធុរកិច្ច នៃមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា លោក វណ្ណ សុផាត មើលឃើញថា ការដោះស្រាយរបស់អាជ្ញាធរចំពោះប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅតាមប្រឡាយ បឹង ផ្លូវរថភ្លើង និងកន្លែងផ្សេងទៀតនាពេលកន្លងមក គឺកន្លែងខ្លះដោះស្រាយល្អ និងកន្លែងខ្លះទៀតដោះស្រាយមិនបានល្អឡើយ។
មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សរូបនេះបន្តថា ការលើកឡើងនិងការទាមទាររបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជារឿងត្រឹមត្រូវនិងជាសិទ្ធិរបស់ពួកគេ ដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែពន្លឿននូវការដោះស្រាយជូនពលរដ្ឋឱ្យបានឆាប់ ដើម្បីកុំឱ្យពួកគេមានកង្វល់និងជួបការលំបាក។
លោកបន្ថែមថា៖ «ប្រសិនជារដ្ឋាភិបាលអនុវត្តទៅតាមទាមទារឬការស្នើសុំរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ វាជាការល្អមែនទែន ពីព្រោះរដ្ឋាភិបាលប្តេជ្ញាចិត្តរួចទៅហើយដើម្បីធ្វើឱ្យជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅបានសមរម្យ និងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ ទៅតាមគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាល […] ប៉ុន្តែប្រសិនជាពួកគាត់រស់នៅហ្នឹង ហើយរដ្ឋហ្នឹងបែរជាមានការដោះស្រាយដោយបង្ខំ និងទុកពួកគាត់ចោលមិនដោះស្រាយ អាហ្នឹងមិនមែនជាទង្វើល្អទេ»៕
