ពលរដ្ឋប្រមាណ១០០នាក់ មកពីឃុំចំនួន៤ ក្នុងខេត្តកណ្ដាល និងតាកែវ ដែលមានបញ្ហាដីធ្លីក្រោមគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ព្រលានយន្តហោះអន្តរជាតិភ្នំពេញថ្មី (OCIC) បាននាំគ្នាប្រមូលផ្ដុំនៅមុខរដ្ឋសភា នៅថ្ងៃសុក្រនេះ ដើម្បីស្នើឱ្យស្ថាប័នមួយនេះជួយអន្តរាគមន៍ទៅរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយសំណងសមរម្យដល់ពួកគាត់។
ក្នុងញត្តិដាក់នៅភូមិគ្រឹះលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន នៅក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្ដាល នៅថ្ងៃទី១៦ ខែវិច្ឆិកានេះ បានលើកឡើងថា ចាប់តាំងពីក្រុមហ៊ុនធ្វើការសាងសង់ព្រលានយន្តហោះថ្មី រហូតមកដល់ពេលនេះ ខាងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធនៅតែកំណត់តម្លៃត្រឹមតែ «៨ដុល្លារ ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ» សម្រាប់ការផ្ដល់សំណងជូនពលរដ្ឋ ដែលសំណងនេះ អ្នកភូមិមិនអាចទទួលយកបានទេ។ ញត្តិដដែលបន្តថា ដីធ្លីរបស់ពួកគាត់ដែលរងផលប៉ះពាល់ជាដីមានបណ្ណកម្មសិទ្ធិ និងបច្ចុប្បន្នដីនៅតំបន់ពួកគាត់រស់នៅមានតម្លៃចន្លោះពី «៨០ដុល្លារ ទៅ១០០ដុល្លារ ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ»។
អ្នកស្រី អៀង សារី ដែលអះអាងថាជាតំណាងពលរដ្ឋមកពីឃុំព្រែកស្លែង បានលើកឡើងថា ការដែលពួកគាត់នាំគ្នាមកតវ៉ានិងដាក់ញត្តិសុំអន្តរាគមន៍ពីរដ្ឋសភានេះ ដោយសារពួកគាត់អស់ជំនឿលើអាជ្ញាធរខេត្តនិងរដ្ឋាភិបាលដែលមិនបានផ្ដល់ដំណោះស្រាយសមរម្យដល់ពួកគាត់។ អ្នកស្រីបន្តថា ពលរដ្ឋដែលរងផលប៉ះពាល់ស្នើឱ្យរដ្ឋសភាជួយអន្តរាគមន៍ទៅរដ្ឋាភិបាលដោយធ្វើយ៉ាងណា ដោះស្រាយសំណងដីធ្លីទៅតាមតម្លៃទីផ្សារ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «អ៊ីចឹងបានជាពួកយើងទាមទារទៅប្រមុខដឹកនាំជួយអន្តរាគមន៍ដោះស្រាយយ៉ាងម៉េចឱ្យពួកខ្ញុំលក់ដីដែលប៉ះពាល់នេះបាន ហើយអាចទិញកន្លែងផ្សេងបានដែរ ពីព្រោះអី៨ដុល្លារហ្នឹង បើយើងនិយាយឱ្យអស់ទៅ យកទៅទិញដីព្រៃអាចម៍គេនៅជិតៗហ្នឹង ក៏ទិញមិនបានដែរ។ អ៊ីចឹងពួកខ្ញុំសុំថា គាត់ត្រូវគិតតម្លៃណាមួយឱ្យសមរម្យ ដែលយើងអាចទៅទិញដីនៅក្នុងខេត្តកណ្ដាលបានវិញ។ ដូចពួកខ្ញុំមានដីតែប៉ុណ្ណឹង បើអស់ បានអីធ្វើស្រែ?»
លោក ទួន វណ្ណៈ ជាតំណាងពលរដ្ឋនៅឃុំបឹងខ្យាង ដែលអះអាងថាបានប៉ះពាល់ដីធ្លី២,៥ហិកតា និយាយថា ដីស្រែរបស់អ្នកភូមិដែលរងផលប៉ះពាល់មិនទាន់បានដោះស្រាយចប់ផង ពេលនេះអាជ្ញាធរចាប់ផ្ដើមដើរវាស់ដីលំនៅឋាននិងផ្ទះរបស់ពលរដ្ឋថែមទៀត ដែលធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋមានការព្រួយបារម្ភពីការបាត់បង់ផលប្រយោជន៍ ខណៈអាជ្ញាធរមិនបានដោះស្រាយសំណងសមរម្យជូនពួកគេ។
តំណាងពលរដ្ឋរូបនេះបន្តថា ក្រុមពលរដ្ឋដែលតវ៉ាទាមទារសំណងតាមតម្លៃទីផ្សារ ជាប្រជាពលរដ្ឋដែលមានបណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លីត្រឹមត្រូវស្របតាមច្បាប់។
លោកបន្ថែមថា៖ «ឥលូវនេះ ក្រៅពីប៉ះពាល់ដីស្រែ មកប៉ះដីលំនៅឋានទៀត ហើយដីលំនៅឋាននេះអាជ្ញាធរថា បើយើងមិនដូរ ក៏លក់ក្នុងតម្លៃ៨ដុល្លារដែរ។ បើសិនឱ្យខ្ញុំត្រឹមតម្លៃ៨ដុល្លារ ខ្ញុំមានតែនាំប្រពន្ធកូនដើរសុំទានគេ ពីព្រោះអត់រស់កើតទេ ដោយដីនៅទីនោះឡើងថ្លៃខ្លាំងណាស់។ ជុំវិញរឿងនេះ ខ្ញុំសូមអំពាវនាវដល់តំណាងក្រុមហ៊ុននិងរដ្ឋាភិបាលចូលមកដោះស្រាយជាមួយពលរដ្ឋឱ្យសមរម្យផង»។
ពលរដ្ឋម្នាក់មកពីឃុំពត់ស ស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវ អ្នកស្រី ជា សុគន្ធ អះអាងថា នៅខាងខេត្តតាកែវមានពលរដ្ឋប្រហែល២០០គ្រួសារដែលបានរងផលប៉ះពាល់ដីធ្លីពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ព្រលានយន្តហោះអន្តរជាតិភ្នំពេញថ្មី និងមិនទាន់បានដោះស្រាយចប់នៅឡើយ។
អ្នកស្រី ជា សុគន្ធ បន្តថា អ្នកភូមិមិនជំទាស់នឹងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍របស់រដ្ឋាភិបាលនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគាត់ទាមទារឱ្យមានការដោះស្រាយសំណងសមរម្យសម្រាប់ពួកគេ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «យើងមិនទាមទារដល់រាប់រយទេ តែសុំត្រឹមតែ៥០ទៅ៦០ដុល្លារក៏បាន។ ចុះបើឱ្យត្រឹម៨ដុល្លារអ៊ីចឹង ទៅរកទិញនៅណាបាន? មិនស្លាប់ទេ? កូនចៅបានអីហូប? បានអីរស់? បើតម្លៃត្រឹមប៉ុណ្ណឹង»។
ការតវ៉ានៅមុខរដ្ឋសភានៅព្រឹកថ្ងៃសុក្រនេះ ក៏មានក្រុមពលរដ្ឋមកពីឃុំអំពៅព្រៃ ដែលទាមទារសំណងគោលនយោបាយលើដី៨៣ហិកតា ដែលពួកគេអះអាងថាជាដីសាមគ្គីដែលរដ្ឋបានចែកឱ្យតាំងពីឆ្នាំ១៩៨៤ផងដែរ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងករណីនេះ មន្ត្រីរដ្ឋសភាបានឱ្យតំណាងពលរដ្ឋ៥នាក់ចូលទៅជួបនិងដាក់ញត្តិជូនផ្ទាល់ដល់ក្នុងរដ្ឋសភា។ បើតាមពលរដ្ឋ គឺខាងរដ្ឋសភាបានសន្យាថានឹងចាត់មន្ត្រីចុះទៅពិនិត្យនិងសម្របសម្រួលស្វែងរកដំណោះស្រាយជូនពលរដ្ឋ។
យ៉ាងណា អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋសភា លោក ឡេង ប៉េងឡុង មានប្រសាសន៍ថា លោកមិនទាន់ទទួលបានព័ត៌មាននេះនៅឡើយទេ។
កាលពីថ្ងៃទី២១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ អង្គការសង្គមស៊ីវិលចំនួន៣១ស្ថាប័ន បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយស្នើដល់ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធផ្ដល់សំណងឱ្យបានសមស្របតាមតម្លៃទីផ្សារជូនប្រជាពលរដ្ឋ ដែលកំពុងរងផលប៉ះពាល់ដីធ្លីពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ព្រលានយន្តហោះអន្តរជាតិភ្នំពេញថ្មីនេះ និងចៀសវាងនូវកិច្ចព្រមព្រៀងដោយមានការបង្ខិតបង្ខំ ដើម្បីរក្សានូវការគោរពសិទ្ធិមនុស្សដែលទទួលស្គាល់ដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នោះបន្តថា វិវាទដីធ្លីរវាងក្រុមហ៊ុន OCIC និងប្រជាពលរដ្ឋម្ចាស់ដីនៅព្រលានយន្តហោះអន្តរជាតិភ្នំពេញថ្មី ក្នុងខេត្តកណ្ដាល មានសភាពធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ ដោយពុំមានការដោះស្រាយសមស្របជូនពលរដ្ឋឡើយ ហើយបានឈានដល់មានការប៉ះទង្គិចគ្នាដោយហិង្សាទ្រង់ទ្រាយធំរវាងសមត្ថកិច្ចនិងប្រជាពលរដ្ឋម្ចាស់ដីនាពេលកន្លងមក រហូតពលរដ្ឋម្នាក់របួសធ្ងន់ថែមទៀត។
ក្រុមអង្គការទាំងនេះក៏បានស្នើដល់ភាគីពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសរដ្ឋាភិបាល ត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាជម្លោះដីធ្លីនេះតាមនីតិវិធី ដោយកោះហៅភាគីទំនាស់មកចរចាគ្នា ដោយឈរលើផលប្រយោជន៍និងសេចក្ដីត្រូវការរបស់គ្រប់ភាគី ហើយភាគីទំនាស់និងអាជ្ញាធរគួររក្សាឱ្យបាននូវភាពអហិង្សា៕