ជនជាតិដើមភាគតិចកួយជាង៣០គ្រួសារ បានប្ដឹងម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនមួយទៅអាជ្ញាធរថ្នាក់ជាតិ ពាក់ព័ន្ធនឹងការឈូសឆាយដីធ្លីរបស់ពួកគេ និងដីនៅតំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រមួយកន្លែង ស្ថិតនៅស្រុករវៀង ខេត្តព្រះវិហារ។
ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ៦នាក់ តំណាងឱ្យពលរដ្ឋ៣២គ្រួសារ បាននាំគ្នាដាក់ញត្តិជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងសប្ដាហ៍នេះ ទៅក្រសួងរៀបចំដែនដី ក្រសួងបរិស្ថាន និងក្រសួងមហាផ្ទៃ ឱ្យជួយដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីជាមួយក្រុមហ៊ុន «ហាក់ ប៊ុនថា» ក្រោយពីវិវាទនេះបានអូយបន្លាយជាង១ឆ្នាំគ្មានដំណោះស្រាយពីអាជ្ញាធរថ្នាក់ក្រោមជាតិ។
ក្នុងញ្ញត្តិ ពលរដ្ឋបានចោទថា បុគ្គល២នាក់ប្ដីប្រពន្ធឈ្មោះ «ហាក់ ប៊ុនថា» និងប្រពន្ធឈ្មោះ «កែវ លក្ខិណា» ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ហាក់ ប៊ុនថា រស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ បានដាក់គ្រឿងចក្រឈូសឆាយដីស្រែចម្ការ និងកន្លែងស្លដែកបុរាណនៅ «តំបន់សន្លុងត្នោត» ដែលជាកន្លែងសក្ការៈបូជាតាមបែបជំនឿរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ និងកន្លែងអាស្រ័យផលតាមលក្ខណៈប្រពៃណី ដូចជា រកត្រី បន្លែ ផ្លែឈើ និងកន្លែងឃ្វាលគោក្របី ជាដើម ស្ថិតក្នុងភូមិអូរពោធិ៍ ឃុំរមណីយ ស្រុករវៀង កាលពីចុងឆ្នាំ២០២០ ដោយគ្មានការទប់ស្កាត់ពីអាជ្ញាធរឡើយ។
អ្នកស្រី ងួន ហៀង អាយុ៥៥ឆ្នាំ ជាជនជាតិកួយ ប្រាប់វីអូឌីនៅថ្ងៃសុក្រនេះថា អ្នកភូមិបានរកកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីអាជ្ញាធរស្រុកនិងខេត្តឱ្យជួយដោះស្រាយដែរ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរពុំមានវិធានការឬចំណាត់ណាមួយទៅលើក្រុមហ៊ុនឡើយ។ អ្នកស្រីថា មិនត្រឹមតែមិនបានដំណោះស្រាយនោះទេ ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនបានប្ដឹងពលរដ្ឋទៅតុលាការថែមទៀត។
អ្នកស្រីបន្តថា ក្រុមហ៊ុនបានឈូសឆាយបំផ្លាញដំណាំស្រូវ ដំឡូង និងកន្លែងអាស្រ័យផលផ្សេងៗទៀតរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចកួយនៅតំបន់នោះ ដោយមិនបានដោះស្រាយសំណងជូនពួកគាត់ឡើយ។
អ្នកស្រី ងួន ហៀង បន្ថែមថា៖ «ក្រុមហ៊ុនបានឈូសឆាយតាំងពីឆ្នាំ២០២០ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះ ដំណោះស្រាយរបស់អាជ្ញាធរស្រុក ខេត្ត ឃុំ មិនទាន់បានដោះស្រាយអីសម្រាប់ពួកខ្ញុំនៅឡើយទេ។ អ៊ីចឹងហើយបានជាពួកខ្ញុំមករកកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីអាជ្ញាធរថ្នាក់ជាតិ។ សម្រាប់ផលប៉ះពាល់នោះ មានដីស្រែ ដីចម្ការ បឹង ស្ទឹង កន្លែងឃ្វាលគោក្របី និងដីព្រៃសហគមន៍ ដែលពួកខ្ញុំធ្លាប់អាស្រ័យផលបែបប្រពៃណីរបស់ពួកខ្ញុំតាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ»។
អ្នកស្រី អ៊ុត ឃីម អាយុ៥០ឆ្នាំ ជាជនជាតិដើមភាគតិចកួយម្នាក់ទៀត និយាយថា ចាប់តាំងពីក្រុមហ៊ុនឈូសឆាយយកដីធ្លីពួកគាត់អស់មក បានធ្វើឱ្យគ្រួសារអ្នកស្រី និងអ្នកភូមិផ្សេងទៀត គ្មានដីធ្លីគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បង្កបង្កើនផលនិងអាស្រ័យផលទៀតឡើយ។
ជនជាតិដើមភាគតិចកួយរូបនេះបានអំពាវនាវដល់ប្រមុខរដ្ឋាភិបាលជួយអន្តរាគមន៍ដោយធ្វើយ៉ាងណាផ្ដល់ដីនោះទៅឱ្យពួកគាត់វិញ និងរក្សាទុកតំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រដែលជាន្លែងស្លដែកបុរាណសម្រាប់ជនជាតិដើមភាគតិចកួយបានគោរពបូជាបន្តទៀត។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ឥលូវនេះ ពួកខ្ញុំបានបាត់បង់មុខរបរស្រូវអង្ករ ដំណាំដាំដុះ កន្លែងជនជាតិគោរពបូជា កន្លែងជនជាតិដាំដុះ។ ខ្ញុំសំណូមពរដល់អាជ្ញាធរថ្នាក់ជាតិជួយដោះស្រាយដីធ្លីឱ្យជនជាតិបានដីសម្រាប់បង្កបង្កើនផលឡើងវិញ»។
រដ្ឋលេខាធិការ និងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ លោក ឡុង ប៉ុណ្ណាស៊ីរីវត្ថ ធ្លាប់ពន្យល់ប្រាប់វីអូឌីថា កន្លែងស្លដែកបុរាណនៅតំបន់សន្លុងត្នោតនោះ គឺជាទីតាំងដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ផលិតដែកកាលសម័យអង្គរ ហើយតំបន់នេះត្រូវបានការពារផងដែរ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ស្ថានីយនោះ យើងបានចុះបញ្ជីក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌរបស់ក្រសួង[វប្បធម៌]ជាតិយើង ហើយវាត្រូវបានការពារដោយច្បាប់។ ទីតាំងនោះជាទីតាំងសម្រាប់កែច្នៃដែក តាមការស្រាវជ្រាវ ហើយការកែច្នៃនោះគឺសម្រាប់ផលិតអាវុធសម្រាប់ស្ដេចអង្គរ»។
បើតាមតំណាងពលរដ្ឋ ខាងមន្ត្រីក្រសួងនីមួយៗបានទទួលញត្តិពីពួកគាត់ហើយ ប៉ុន្តែមិនបានឆ្លើយតបអ្វីនោះទេ។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន លោក នេត្រ ភក្ត្រា មានប្រសាសន៍ថា លោកមិនទាន់អាចឆ្លើយតបបាននៅឡើយ ដោយថា មិនទាន់ទទួលបានព័ត៌មាននេះ។
វីអូឌី មិនអាចសុំការឆ្លើយតបពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងរៀបចំដែនដី លោក សេង ឡូត អ្នកនាំពាក្យក្រសួងមហាផ្ទៃ លោក ខៀវ សុភ័គ និងអភិបាលខេត្តព្រះវិហារ លោក ប្រាក់ សុវណ្ណ ព្រមទាំងតំណាងក្រុមហ៊ុន ហាក់ ប៊ុនថា ដែលរងការចោទប្រកាន់ពីពលរដ្ឋនោះបាននៅឡើយទេ។
ចំណែកនាយករដ្ឋបាលខេត្តព្រះវិហារ លោក គឹម ហឿន មានប្រសាសន៍យ៉ាងខ្លីថា អាជ្ញាធរខេត្តកំពុងដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីនេះហើយ។
លោក សែ លីណា ដែលអ្នកភូមិអះអាងថាជាមេការរបស់ក្រុមហ៊ុន ហាក់ ប៊ុនថា ធ្លាប់ប្រាប់វីអូឌីថា រូបគាត់ជាមេការមើលការខុសត្រូវលើការឈូសឆាយដីធ្លីនៅតំបន់នោះពិតមែន ប៉ុន្តែការឈូសឆាយរបស់ក្រុមហ៊ុននេះមិនបានប៉ះពាល់ដីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនិងតំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រដូចការចោទប្រកាន់របស់ពលរដ្ឋនោះទេ។
បើតាមប្រជាពលរដ្ឋ ដីស្រែចម្ការវិលជុំ និងដីព្រៃតំបន់បុរាណដែលកំពុងមានជម្លោះនោះ មានទំហំប្រហែល៦០ហិកតា ស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចកួយចំនួន៣២គ្រួសារ៕