មន្ត្រីក្រសួងព័ត៌មានបានឱ្យដឹងថា ក្រុមការងារបច្ចេកទេសកំពុងបន្តពិនិត្យលើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្តីពី «សិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន» នៅឡើយ ហើយក្រុមការងារនឹងព្យាយាមបញ្ចប់ការពិនិត្យពិភាក្សាលើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះឱ្យបានឆាប់ ដើម្បីបញ្ជូនទៅស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធសម្រេចអនុម័ត។
គណៈកម្មការអន្តរក្រសួងរបស់រដ្ឋាភិបាលបានឯកភាពទាំងស្រុងលើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ កាលពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៩ ក្រោយពីបញ្ចប់កិច្ចពិភាក្សាជាមួយក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលជាតិនិងអន្តរជាតិដែលពាក់ព័ន្ធ។ ក៏ប៉ុន្តែពេលនោះ សេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះមិនត្រូវបានបញ្ជូនទៅទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីភ្លាមៗទេ ដោយក្រសួងព័ត៌មានថាត្រូវពិភាក្សាបន្ថែមទៀតជាមួយក្រសួងយុត្តិធម៌សិន ជុំវិញទោសប្បញ្ញត្តិ។ បើគិតមកដល់ពេលនេះមានរយៈពេលជាង២ឆ្នាំមកហើយ ដែលសេចក្តីព្រាងច្បាប់មួយនេះស្ថិតក្នុងដៃក្រុមការងារបច្ចេកទេសរបស់ក្រសួងទាំង២នេះ។
ក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មាន ស្តីពី «សមិទ្ធផលសម្រេចបានរយៈពេល៥ឆ្នាំកន្លងមករបស់ក្រសួងព័ត៌មាន» នៅទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី នៅព្រឹកថ្ងៃទី០១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២២នេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងព័ត៌មាន លោក មាស សោភ័ណ្ឌ បានថ្លែងថា គិតមកដល់ពេលនេះ សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន កំពុងស្ថិតក្នុងដៃក្រុមការងារបច្ចេកទេសរបស់ក្រសួងព័ត៌មាន និងក្រសួងយុត្តិធម៌ ដើម្បីពិនិត្យនិងសម្រេចចុងក្រោយ មុននឹងបញ្ជូនទៅរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងព័ត៌មាន ទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី ក៏ដូចជាស្ថាប័ននីតិបញ្ញត្តិ ដើម្បីពិនិត្យនិងអនុម័ត។
អ្នកនាំពាក្យរូបនោះបញ្ជាក់ថា ដើមចមដែលនាំឱ្យសេចក្តីព្រាងច្បាប់នោះមិនទាន់បញ្ជូនទៅស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធសម្រេចនិងអនុម័តឱ្យបានឆាប់ ដោយសារតែរង់ចាំគ្រប់ភាគីពិនិត្យឱ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ស្របតាមបទដ្ឋានជាតិ និងអន្តរជាតិ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្រសួងព័ត៌មានយើងនៅតែបន្តខិតខំជំរុញអនុម័តច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មានឱ្យបានលឿន ក៏ប៉ុន្តែវាមានមូលហេតុ៣ ដែលខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ជូនបន្តិច រហូតមកដល់ពេលនេះ ក៏យើងនៅតែផ្តល់យោបល់ពីអ្នកពាក់ព័ន្ធ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវរៀបចំច្បាប់ហ្នឹងឱ្យវាស្របទៅតាមនីតិវិធី ហើយនីតិវិធីក៏វាមានភាពស្មុគស្មាញដែរ។ ទី២ យើងរៀបចំឱ្យវាស្របទៅនឹងបទដ្ឋានជាតិនិងអន្តរជាតិដែលយើងបានបំពេញ ក៏ដូចជាច្បាប់ បទដ្ឋានគតិយុត្តិដែលមានជាធរមាន»។
វីអូឌី មិនអាចសុំការបញ្ជាក់បន្ថែមពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក ជិន ម៉ាលីន បានទេ នៅថ្ងៃនេះ។
ប៉ុន្តែកន្លងមក លោកធ្លាប់ប្រាប់វីអូឌីថា មន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌បានចូលរួមប្រជុំលើសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មានជាមួយក្រសួងព័ត៌មានដែរ តែក្រសួងយុត្តិធម៌បានត្រឹមតែជួយពិនិត្យនិងផ្តល់យោបល់តែប៉ុណ្ណោះ ហើយការសម្រេចយ៉ាងណានោះទុកឱ្យក្រសួងសាម៉ីជាអ្នកសម្រេច។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្រសួងយុត្តិធម៌គ្រាន់តែចូលរួមទេ ក្នុងការផ្តល់យោបល់ទាក់ទងរឿងទោសប្បញ្ញត្តិ មានក្រុមការងារក្រសួង [យុត្តិធម៌] ចូលរួមជាមួយតែប៉ុណ្ណឹងឯង ក្នុងការពិនិត្យផ្តល់យោបល់លើទោសប្បញ្ញត្តិ។ ក៏ប៉ុន្តែជាខ្លឹមសារទាំងមូល ជាដំណើរការប្រព្រឹត្តទៅ នីតិវិធីនៃការតាក់តែង គឺក្រសួងព័ត៌មានជាអ្នកដឹកនាំ»។
នាយកប្រតិបត្តិសម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា (ខេមបូចា) លោក ណុប វី មានប្រសាសន៍ថា ការសម្រេចបញ្ជូនសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពី «សិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន» ទៅរដ្ឋសភាអនុម័តឱ្យបានឆាប់ឬយ៉ាងណានោះ គឺអាស្រ័យលើឆន្ទៈរបស់រដ្ឋាភិបាល។
លោកបន្តថា៖ «បើសិនជាយើងត្រូវការពិនិត្យផ្ទៀងផ្ទាត់ និងការឆ្លើយតបស្តង់ដារអន្តរជាតិ គួរតែបើកឱកាសឱ្យមានការចូលរួមពីអង្គការសង្គមស៊ីវិល ពីព្រោះយើងធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ធ្វើការជាមួយពីមុន។ បើសិនជាយើងធ្វើអ៊ីចឹង ទើបយើងធានាស្តង់ដារសិទ្ធិមនុស្ស ស្តង់ដារសេរីភាពបញ្ចេញមតិ ឬក៏ស្តង់ដារអន្តរជាតិបាន។ បើសិនជាយើងមិនបានចូលរួម យើងមិនធានាទេ ថាច្បាប់ហ្នឹងឆ្លើយតបនឹងស្តង់ដារនោះទេ»។
ប្រធាននាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍន៍ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ នៃមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM) លោកស្រី ឆន សុគន្ធា មានប្រសាសន៍ថា បើសិនជារដ្ឋាភិបាលនៅតែពន្យារពេល មិនឱ្យសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពី «សិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន» នោះចេញជារូបរាងក្នុងពេលឆាប់ៗនេះទេ នឹងធ្វើឱ្យសេរីភាពបញ្ចេញមតិ និងសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន នៅតែរងការប្រឈម។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកស្រីថា បើសេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះចេញជារូបរាងឱ្យបានឆាប់ នោះនឹងជួយការពារប្រយោជន៍ច្រើនដល់អ្នកសារព័ត៌មាន និងរក្សានូវប្រភពផ្តល់ព័ត៌មាន ហើយជួយការពារដល់សាក្សីក្នុងការផ្តល់ព័ត៌មានជាដើម។
លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើសិនជាច្បាប់ ទាំងពលរដ្ឋ ទាំងអង្គការសង្គមស៊ីវិល គិតថាល្អ ហើយបែរជាពន្យារពេលអាស្រ័យទៅលើឆន្ទៈរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំ វាមានការប៉ះពាល់ច្រើនដល់សេរីភាពនៅក្នុងការទទួលព័ត៌មាន ក៏ដូចជាសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិទៅដល់ពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិល និងអ្នកសារព័ត៌មានផងដែរ»។
បើតាមលោកស្រី ឆន សុគន្ធា កាលពីអំឡុងខែមិថុនា ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលក៏បានដាក់លិខិតទៅស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធឱ្យជួយពន្លឿនការអនុម័តសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពី «សិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន» នេះដែរ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ នៅមិនទាន់មានការឆ្លើយតបជាវិជ្ជមានណាមួយនៅឡើយទេ។
សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន មាន៩ជំពូក ៣៧មាត្រា ត្រូវបានផ្តួចផ្តើមឱ្យមានកិច្ចពិភាក្សានិងពង្រាងជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដោយមានការចូលរួមផ្តល់យោបល់ពីអង្គការយូណេស្កូ (UNESCO) វិទ្យាស្ថានតស៊ូមតិនិងគោលនយោបាយ (API) មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM) និងអង្គការតម្លាភាព (TI) ជាដើម។
តែយ៉ាងណា អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងអ្នកធ្វើការលើវិស័យសារព័ត៌មាន កាលពីថ្ងៃទី១៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២០ បានចេញលិខិតចំហរួមគ្នាមួយទាមទារឱ្យរដ្ឋាភិបាលលុបចោលចំណុច៧ មាត្រា២០ នៃច្បាប់នេះ ដោយថា ចំណុចនោះមានន័យទូលំទូលាយពេក និងខ្វះនូវភាពជាក់លាក់ក្នុងការលាតត្រដាងព័ត៌មានសាធារណៈ។
ចំណុច៧ មាត្រា២០ ក្នុងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន ចែងថា «ព័ត៌មានសម្ងាត់ដទៃទៀតដែលស្ថិតក្នុងបទប្បញ្ញត្តិត្រូវហាមឃាត់» ដែលមានន័យថា ព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលមានចែងក្នុងច្បាប់ផ្សេងៗត្រូវបានហាមឃាត់ក្នុងការបញ្ចេញទៅឱ្យអ្នកដែលស្នើសុំ៕