សាលាដំបូងខេត្តកណ្តាល សម្រេចឃុំខ្លួនយុវជន ធែល ធីលែន ពាក់ព័ន្ធនឹងបទចោទ លួចលក់អចលនវត្ថុរបស់អ្នកដទៃដែលមិនមែនជារបស់ខ្លួន។
ការចោទប្រកាន់នេះ ធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីលោក ធែល ធីលែន ដែលជាយុវជនលេចធ្លោមួយរូបក្នុងចំណោមយុវជនមួយចំនួនទៀត ដែលតែងតែចេញមុខតវ៉ា និងដាក់ញត្តិទៅក្រសួងនានា ស្នើសុំធ្វើបាតុកម្ម និងទាមទារឱ្យរដ្ឋាភិបាលបញ្ឈប់ការចេញបណ្ណស្នាក់នៅអចិន្ត្រៃយ៍ដល់ជនបរទេស និងលុបគម្រោងបង្កើតអគារសិក្សាភាសាវៀតណាមនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។
ក្នុងដីកាបង្គាប់ឱ្យឃុំខ្លួនរបស់សាលាដំបូងខេត្តកណ្តាល ចុះថ្ងៃទី៤ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២២នេះ បានឱ្យដឹងថា កាលពីអំឡុងឆ្នាំ២០១៦ ឈ្មោះ ធែល ធីលែន បានលួចលក់អចលនវត្ថុរបស់អ្នកដទៃដែលមិនមែនជារបស់ខ្លួន ដែលប្រព្រឹត្តនៅភូមិព្រែកដូនហែម ឃុំព្រែកអំពិល ស្រុកខ្សាច់កណ្តាល ខេត្តកណ្តាល ។
ករណីនេះ ចៅក្រមស៊ើបសួរនៃសាលាដំបូងខេត្តកណ្តាល លោក ប្លុង វិសាល សម្រេចបង្គាប់ឱ្យឃុំខ្លួន លោក ធែល ធីលែន ជាបណ្តោះអាសន្ននៅពន្ធនាគារ ឬមណ្ឌលអប់រំកែប្រែខេត្តកណ្តាល ដោយអនុវត្តឱ្យបានត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ ហើយប្រធានពន្ធនាគារខេត្តកណ្តាល ត្រូវទទួល និងឃុំខ្លួនជននេះ រហូតដល់មានបទបញ្ជាថ្មីសម្រេចផ្សេងពីនេះ។
អ្នកស្រី លី ធីតា ដែលជាភរិយារបស់លោក ធែល ធីលែន មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី០៥ ខែតុលានេះថា កាលពីឆ្នាំ២០១៦ លោក ផៃ ធែល ដែលជាឪពុករបស់លោក ធែល ធីលែន បានធ្វើលិខិតផ្ទេរសិទ្ធិកាន់កាប់ដីធ្លីមួយកន្លែងស្ថិតនៅភូមិព្រែកដូនហែម ឃុំព្រែកអំពិល ស្រុកខ្សាច់កណ្តាល ខេត្តកណ្តាល ដោយមានទទឹង១៦ម៉ែត្រកន្លះ និងបណ្តោយ៤៣ម៉ែត្រមួយចំហៀង និង៤៥ម៉ែត្រមួយចំហៀង ដោយមានអាជ្ញាធរភូមិឃុំធ្វើជាលិខិតផ្ទេរសិទ្ធិជាលាយលក្ខអក្សរ ឱ្យកូនគាត់យកទៅដាក់បញ្ចាំនៅអ្នករកស៊ីចងការប្រាក់ឯកជន ដើម្បីយកប្រាក់នោះទិញរថយន្តរត់ឈ្នួល។
ចំណែក ទាក់ទងនឹងការចោទប្រកាន់ថា ស្វាមីគាត់លួចលក់អលចនវត្ថុរបស់អ្នកដទៃដែលមិនមែនជារបស់ខ្លួន អ្នកស្រីអះអាងថា ជារឿងមិនពិតនោះទេ ព្រោះស្វាមីគាត់មិនដែលមានគំនិតទុច្ចរិតលួចអចលវត្ថុអ្នកដទៃលក់នោះឡើយ។
អ្នកស្រីបន្តថា តុលាការចោទប្រកាន់ និងចាប់ខ្លួនស្វាមីគាត់ដាក់ពន្ធនាគារបណ្តោះអាសន្ន ទំនងជាកើតចេញពីស្វាមីគាត់ចេញមុខតវ៉ា និងដាក់ញត្តិទៅក្រសួងនានា ស្នើសុំធ្វើបាតុកម្ម និងទាមទារឱ្យរដ្ឋាភិបាលបញ្ឈប់ការចេញបណ្ណស្នាក់នៅអចិន្ត្រៃយ៍ដល់ជនបរទេស និងលុបគម្រោងបង្កើតអគារសិក្សាភាសាវៀតណាមនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ។
ចំណែក លោក ផៃ ធែល ដែលជាឪពុកបង្កើតរបស់លោក ធែល ធីលែន បានលើកឡើងថា កាលពីអំឡុងឆ្នាំ២០១៦ គាត់បានធ្វើលិខិតផ្ទេរកម្មសិទ្ធិដីធ្លីជាលាយលក្ខអក្សរជូនទៅកូនប្រុសរបស់គាត់ ដោយមានអាជ្ញាធរភូមិឃុំដឹងឮ ដើម្បីយកប្លង់នោះដាក់បញ្ចាំឱ្យអ្នកចងការប្រាក់ ដើម្បីបានប្រាក់ ១៦ ០០០ដុល្លារ យកទៅទិញរថយន្តរត់ឈ្នួល។
លោកបន្តថា កូនប្រុសរបស់គាត់ មិនបានលួចចលនវត្ថុអ្នកដទៃលក់ ដូចការចោទប្រកាន់របស់តុលាការឡើយ ដែលករណីនេះ លោកអំពាវនាវទៅតុលាការ ធ្វើការស្រាវជ្រាវឱ្យគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ និងបង្ហាញភស្តុតាងឱ្យបានច្បាស់លាស់ ព្រមទាំងទម្លាក់ការចោទប្រកាន់ទៅលើកូនរបស់គាត់។
លោកថា៖ «ខ្ញុំមិនចោទប្រកាន់ទៅលើតុលាការទាំងអស់ទេ មានតុលាការខ្លះអាក្រក់ មានតុលាការខ្លះល្អដែរ តែសុំឱ្យតុលាការទម្លាក់ចោលការចោទប្រកាន់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ហើយណាមួយកូនខ្ញុំ មានចៅៗតូចណាស់ សុំដោះលែងកូនខ្ញុំមកវិញមក។ ហើយចាប់ដាក់គុកនេះ វារួមផ្សំជាមួយការតវ៉ារឿងភាសាវៀតណាម ដែលយកមកដាក់នៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ វាតវ៉ារឿងហ្នឹងដែរ»។
វីអូឌី មិនអាចសុំការឆ្លើយតបជុំវិញករណីនេះពីចៅក្រមស៊ើបសួរនៃសាលាដំបូងខេត្តកណ្តាល លោក ប្លុង វិសាល បានទេនៅរសៀលថ្ងៃពុធនេះ។
នាយកទទួលបន្ទុកកិច្ចការទូទៅនៃអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ លោក អំ សំអាត មានប្រសាសន៍ថា បើសិនជាលោក ផៃ ធែល ដែលជាឪពុករបស់លោក ធែល ធីលែន ពិតជាផ្ទេរសិទ្ធិកាន់កាប់ដីធ្លីជាលាយលក្ខអក្សរទៅឱ្យកូនរបស់លោក ដើម្បីឱ្យកូនយកទ្រព្យនោះទៅដាក់បញ្ចាំមែននោះ ម្ចាស់បំណុលមិនមានសិទ្ធិរឹបអូស ឬយកមកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិបានឡើយ ដរាបណាមិនមានការសម្រេចពីតុលាការ។
ប៉ុន្តែលោក អំ សំអាត បង្ហាញជាចម្ងល់ថា ចាប់តាំងពីតុលាការចេញដីកាបង្គាប់ឱ្យចាប់ខ្លួនជាង១ឆ្នាំហើយ មិនឃើញមានការចាប់ខ្លួន លោក ធែល ធីលែន នោះទេ តែបែរជាមកចាប់ខ្លួន នៅអំឡុងពេលដែលលោកចេញតវ៉ាដាក់ញ្ញត្តិនៅតាមក្រសួងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធទៅវិញ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «រឿងនេះគេមើលទៅ គេគិតថា វាទាក់ទងនឹងភាពសកម្មរបស់គាត់ដែលចូលរួម ជាមួយក្រុមយុវជននៅក្នុងសង្គមនេះ ច្រើនជាងរឿងរ៉ាវកាលពីមុន ពីព្រោះបើសិនជារឿងហ្នឹងវាអីចឹងមែន ម៉េចក៏នីតិវីធីអនុវត្តមុនពេលដែលគាត់ចេញមុខតវ៉ា[ទាមទាររឿងអយុត្តិធម៌សង្គម]នេះ»។
លោក អំ សំអាត បន្ថែមថា បើសិនជាការចាប់ខ្លួន លោក ធែល ធីលែន ដោយសារតែយុវជនរូបនោះចេញតវ៉ាទាមទាររឿងអយុត្តិធម៌សង្គម នោះអាជ្ញាធរអនុវត្តផ្ទុយពីគោលការណ៍ច្បាប់ ព្រោះយុវជនរូបនោះចេញតវ៉ា ឬដាក់ញត្តិនៅតាមក្រសួងនានា ធ្វើឡើងទៅតាមនីតិវិធីច្បាប់។
មាត្រា៣៥ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ចែងថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទាំង២ភេទ មានសិទ្ធិចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវភាពនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច និងវប្បធម៌របស់ប្រទេសជាតិ។ សេចក្តីស្នើទាំងឡាយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រូវបានទទួលការពិនិត្យនិងដោះស្រាយយ៉ាងហ្មត់ចត់ពីអង្គការរដ្ឋ។
ចំណែកមាត្រា៣៧ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ចែងថា សិទ្ធិធ្វើកូដកម្មនិងធ្វើបាតុកម្មដោយសន្តិវិធី ត្រូវយកមកអនុវត្តនៅក្នុងក្របខណ្ឌនៃច្បាប់ ខណៈមាត្រា៤១ ចែងថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានសេរីភាពខាងការបញ្ចេញមតិរបស់ខ្លួន សេរីភាពខាងសារព័ត៌មាន សេរីភាពខាងបោះពុម្ពផ្សាយ និងសេរីភាពខាងជួបជុំ ជាដើម៕
