លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ថ្លែងថា អំណាចនៅរដ្ឋសភាកម្ពុជាខ្លាំងជាងគេ បើធៀបទៅនឹងបណ្ដាប្រទេសដទៃ រាប់ទាំងប្រទេសអង់គ្លេស និងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី។
ក្នុងពិធីប្រគល់សញ្ញាបត្រជូននិស្សិតសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទនីតិសាស្ដ្រ និងវិទ្យាសាស្ដ្រសេដ្ឋកិច្ច នៅរាជធានីភ្នំពេញ នាថ្ងៃទី១ ខែវិច្ឆិកា លោក ហ៊ុន សែន ថ្លែងវាយបកអ្នករិះគន់មួយចំនួនដែលជំទាស់ទៅនឹងវិសោធនរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ព្រមទាំងរិះគន់ការតែងតាំងរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្មថ្មី លោក ឌិត ទីណា កាលពីពេលថ្មីៗនេះ។
លោកបន្តថា បើទោះបីព្រះមហាក្សត្រតែងតាំងនាយករដ្ឋមន្ត្រី ឬចាត់តាំងនាយករដ្ឋមន្ត្រី ឱ្យបង្កើតរដ្ឋាភិបាលក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែត្រូវយកទៅសុំការទុកចិត្តនឹងអំណាចរដ្ឋសភាដែរ។ ផ្ទុយពីបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួន រាប់ទាំងប្រទេសអង់គ្លេស តួនាទីសភាស្ទើរតែគ្មាន ដោយសារការតែងតាំងតំណែងជានាយករដ្ឋមន្ត្រីរបស់ប្រទេសអង់គ្លេស មិនចាំបាច់សុំការទុកចិត្តពីរដ្ឋសភាឡើយ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពិតហើយ! សមាជិកគណបក្សអភិរក្ស មិនបោះឆ្នោតឱ្យលោក Sunak ដែលជាអតីតរដ្ឋមន្រ្តីហិរញ្ញវត្ថុ នៅពេលនោះ ហើយនាយករដ្ឋមន្ត្រី នាពេលនេះ ដែលគាត់ជាជនជាតិឥណ្ឌានោះ ធ្វើជានាយករដ្ឋមន្រ្តីទេ! គាត់បោះឆ្នោតឱ្យលោកជំទាវ Truss ប៉ុន្តែលោកជំទាវ Truss គាត់ឈ្នះនៅក្នុងការបោះឆ្នោត។ ពេលដែលឈ្នះ គាត់ចូលគាល់ចំពោះព្រះមហាក្សត្រិយានី អេលី ហ្សាប៊ែត ដូចត្រឹមតែ២ទៅ៣ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ចេញបន្ទាប់ទៅ ព្រោះមហាក្សត្រ [មហាក្សត្រិយានី] អាលី ហ្សាប៊ែត ក៏សោយទិវង្គត។ តែអ្នកស្រី Truss បានក្លាយជានាយកមន្ត្រី មិនចាំបាច់ទៅឆ្លងសភាទេ ខ្លួនគាត់ក៏មិនចាំបាច់ទៅឆ្លងសភា បោះឆ្នោតសុំការទុកចិត្តពីសភា ហើយគាត់តែងតាំងរដ្ឋមន្ត្រី ក៏មិនចាំបាច់សុំការទុកចិត្ត»។
ចំណែកប្រទេសកម្ពុជា លោក ហ៊ុន សែន ថ្លែងថា ដ្បិតព្រះមហាក្សត្រតែងតាំងឱ្យបុគ្គលណាមួយធ្វើនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដើម្បីរៀបចំរដ្ឋាភិបាលក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែមិនមែនមានន័យថា រដ្ឋាភិបាលនោះជារដ្ឋាភិបាលផ្លូវការបានទេ ប្រសិនបើមិនបានសុំការទុកចិត្តនិងបោះឆ្នោតពីរដ្ឋសភា មុនឈានទៅសុំព្រះរាជក្រឹត្យតែងតាំងរដ្ឋាភិបាលនោះ។
លោកថា៖ «ការដកនាយករដ្ឋមន្ត្រី គឺនាយករដ្ឋមន្ត្រីមានសិទ្ធិដក ព្រោះនេះ ច្បាប់អនុញ្ញាតឱ្យដក បូកនឹងមាត្រា២១នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញដែលព្រះមហាក្សត្រទ្រង់មានព្រះរាជសិទ្ធិឡាយព្រះហស្ដលេខាក្នុងការដក ដាក់ មន្ត្រីនានា ទាំងរដ្ឋបាល ទាំងតុលាការ ប៉ុន្តែច្បាប់ស្ដីពីការចាត់តាំង និងការប្រព្រឹត្តទៅនៃគណៈរដ្ឋមន្ត្រី បានចែងច្បាស់ថា នាយករដ្ឋមន្ត្រីមានសិទ្ធិដករដ្ឋមន្ត្រី តាមរយៈព្រះរាជក្រឹត្យស្នើទៅព្រះមហាក្សត្រ ប៉ុន្តែនៅពេលតែងតាំងរដ្ឋមន្ត្រីឱ្យចូលកាន់តំណែង យើងត្រូវសុំការទុកចិត្តពីសភា។ អ៊ីចឹងតួនាទីសភា វាខ្លាំងជាងប្រទេសដទៃ រាប់ទាំងប្រទេសអង់គ្លេស ឬប្រទេសម៉ាឡេស៊ី»។
ការថ្លែងអះអាងនេះធ្វើឡើងបន្ទាប់អង្គការសង្គមស៊ីវិល គណបក្សក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួនបានរិះគន់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បន្ទាប់ពីធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងធម្មនុញ្ញបន្ថែមលើកទី១០ លើចំនួន៨មាត្រា កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២២។ ពួកគេបានបង្ហាញក្ដីបារម្ភ និងរិះគន់ថា ការធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងធម្មនុញ្ញបន្ថែមលើកទី១០ បានកាត់បន្ថយអំណាចសភា និងប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធសភានិយមអាស្រ័យធម្មនុញ្ញនៅកម្ពុជា។
បើតាមមាត្រា១១៩នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញដែលស្នើកែនោះ បានផ្តល់សិទ្ធិអំណាចឱ្យទៅគណបក្សដែលមានសំឡេងឆ្នោតនាំមុខគេ ជាអ្នកស្នើផ្ទាល់ទៅព្រះមហាក្សត្រ ដើម្បីចាត់តាំងនាយករដ្ឋមន្ត្រី ខណៈមាត្រា១១៩ចាស់នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ បានផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចឱ្យទៅប្រធានរដ្ឋសភា ដោយមានការឯកភាពពីអនុប្រធានទាំងពីរ ជាអ្នកសើ្នទៅអង្គព្រះមហាក្សត្រ ក្នុងការតែងតាំងវីរជន ដើម្បីបង្កើតរដ្ឋាភិបាលថ្មី។
សាស្ត្រាចារ្យវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយ លោក ឯម សុវណ្ណរ៉ា មានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើមើលត្រឹមរូបភាពខាងក្រៅ សភាមានអំណាចជាងសភាអង់គ្លេសពិតមែន ប៉ុន្តែអំណាចសភាជាក់ស្ដែងស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលអ្នកនយោបាយ ដោយសាររដ្ឋាភិបាលបានធ្វើច្បាប់បោះឆ្នោតមួយចងសភា។ បន្ថែមពីនេះ សភារបស់ប្រទេសលោកសេរី មានឯករាជ្យភាព ដោយមិនស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលអ្នកនយោបាយ និងគិតប្រយោជន៍ជាតិជាធំ។
លោកថា៖ «សមាជិកសភានៅលោកខាងលិច គេមានឯករាជ្យគេត្រង់ហ្នឹង គេអត់ស្ដាប់អ្នកណាគេ! មានសុច្ឆន្ទៈ គេមានឧត្ដមគតិ គេគិតថា មតិគំនិតមិនឆ្លើយតបផលប្រយោជន៍ជាតិទេ គេអាចជំទាស់បាន។ ដោយឡែក សភានៅកម្ពុជាមិនដែលហ៊ានជំទាស់ ឬក៏លើកពហិកាទៅនឹងគំនិតទស្សនៈមេបក្សរបស់ខ្លួន ហើយមេបក្សនៅកម្ពុជា គឺនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ្នឹង។ អំណាចនៅក្នុងកម្ពុជា វាហាក់ដូចជាអំណាចប្រមូលផ្ដុំទៅហើយ ដែលយើងនិយាយទៅ»។
មាត្រា១៣៩នៃច្បាប់បោះឆ្នោត ចែងថា សមាជិករដ្ឋសភាត្រូវបាត់បង់សមាជិកភាពរបស់ខ្លួន ករណីសាម៉ីខ្លួនបាត់បង់សមាជិកភាពពីគណបក្សនបាយរបស់ខ្លួន៕