ប្រជាពលរដ្ឋ និងអាជីវករប្រមាណ២០គ្រួសារដែលរស់នៅនិងលក់ដូរជុំវិញជើងភ្នំសំពៅ ស្នើសុំឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធជួយដោះស្រាយសំណងទៅតាមតម្លៃទីផ្សារឱ្យបានសមរម្យ ជាថ្នូរនឹងការរុះរើទៅតាំងទីលំនៅថ្មី ខណៈដែលអាជ្ញាធរអះអាងថា វិធានការរបស់ខ្លួន គឺដើម្បីយកទីតាំងនេះរៀបចំសណ្ដាប់ធ្នាប់ឡើងវិញ សម្រាប់បម្រើឱ្យវិស័យទេសចរណ៍។
លោក ជុំ កម្រង អាយុ៥៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិសំពៅកើត ឃុំភ្នំសំពៅ បានឱ្យដឹងថា កន្លងទៅ លោករកចំណូលបានពីការជូនភ្ញៀវឡើងភ្នំ និងការលក់ដូរតិចតួចនៅតំបន់ទេសចរណ៍មួយនេះ ដែលអាចដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃបានខ្លះ។ លោកបន្តថា លោកនិងគ្រួសារមកតាំងលំនៅក្បែរជើងភ្នំសំពៅ ក្នុងស្រុកបាណន់ ខេត្តបាត់ដំបងនេះ ប្រមាណ២០ឆ្នាំមកហើយ ហើយបើអាជ្ញាធរជូនដំណឹងឱ្យរុះរើផ្ទះ ឬតូបនៅជុំវិញបរិវេណជើងភ្នំសំពៅ វាពិតជាធ្វើឱ្យលោកមានការព្រួយបារម្ភពីជីវភាព បើសិនជាមិនមានសំណងសមរម្យណាមួយនោះទេ។
លោកបន្ដថា៖ «មិនអាចធ្វើការរុះរើដោយគ្មានសំណងបាននោះទេ ដោយសារពួកខ្ញុំសុទ្ធតែជាអ្នកអត់ គ្មានដី គ្មានផ្ទះឯណារស់នៅទេ»។
លោកបន្ថែមថា៖ «គ្មានការជំទាស់ទេ ចំពោះការអភិវឌ្ឍសម្រាប់ការរៀបចំសណ្ដាប់ធ្លាប់នោះ ហើយវាក៏ល្អម្យ៉ាដែរ គ្រាន់តែខ្ញុំស្នើសុំឱ្យមានការសម្រួល ឧបត្ថម្ភសំណងថវិកា សម្រាប់ការរុះរើ និងសាងសង់ថ្មី ព្រោះបងប្អូនខ្លះអត់មានលុយ ដើម្បីជួលតូបសម្រាប់រកស៊ីលក់ដូរនោះទេ»។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ពលរដ្ឋម្នាក់ទៀត លោក បិញ ងុយ ដែលរស់នៅតំបន់ជើងភ្នំសំពៅនេះជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ និយាយថា លោកព្រមសហការជាមួយរដ្ឋាភិបាលក្នុងការអភិវឌ្ឍ។ ប៉ុន្តែការរុះរើភ្លាមៗដូច្នេះ គឺពិតជាផ្ដល់ការលំបាកដល់ពួកគាត់។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ រាល់ការរុះរើម្ដងៗ អាជ្ញាធរនិងភាគីពាក់ព័ន្ធមិនដែលបានចេញថ្លៃសំណង ជាថ្នូរនឹងការចាកចេញនេះសម្រាប់ពលរដ្ឋទេ។
លោកបន្តថា៖ «នេះគឺជាលើកទី៣ហើយដែលបានរុះរើ! លើកទី១ និងលើកទី ២ គឺពុំមានទទួលបានសំណងអ្វីនោះទេ។ ហើយលើកនេះ ខ្ញុំសុំត្រឹមតែការសម្រួលខ្លះពីរដ្ឋ»។
ជុំវិញរឿងនេះ លោក ពេជ្រ បឿន មេឃុំភ្នំសំពៅ មានប្រសាសន៍ថា ការប្រកាសឱ្យរុះរើផ្ទះសម្បែងនេះ គឺជាការសម្រេចចិត្តរបស់អាជ្ញាធរខេត្ត និងថ្នាក់ស្រុក ដើម្បីឱ្យមានសោភ័ណភាព សណ្ដាប់ធ្នាប់ និងភាពទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរឱ្យមកកម្សាន្តនៅរមណីយដ្ឋានប្រវត្តិសាស្រ្តដ៏ចំណាស់មួយនេះបានច្រើនជាងមុន ។
លោកបន្តថា៖ «ការស្នើសុំនូវសំណងរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនេះ ខ្ញុំត្រឹមជាអ្នកនាំពាក្យ ធ្វើសំណើទៅថ្នាក់ស្រុក ថ្នាក់ខេត្ត និងរង់ចាំការឆ្លើយតបពីថ្នាក់លើមកវិញ» ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ក្នុងនាមខ្ញុំមេឃុំ ពិតជាចិត្តអាណិតដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែសំណង់អនាធិបតេយ្យដែលសង់លើដីរដ្ឋ រដ្ឋត្រូវប្រមូលយកវិញ»។
ចំណែកអភិបាលស្រុកបាណន់ លោក ស្រេង សុខា បានឱ្យដឹងថា នេះជាសំណង់អនាធិបតេយ្យ ហើយការរុះរើសំណង់អនាធិបតេយ្យនេះនៅតំបន់រមណីយដ្ឋានភ្នំសំពៅ គឺរដ្ឋបាលខេត្តមិនមានគោលនយោបាយណាមួយក្នុងការផ្តល់សំណងសម្រាប់ពលរដ្ឋដែលត្រូវចាកចេញទាំងនោះទេ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា ផ្ទះប្រមាណ២៥គ្រួសារនេះ គឺតាមពិតជាដីដែលរដ្ឋផ្តល់ជូនឱ្យស្នាក់នៅជាបណ្ដោះអាសន្នតាំងពីឆ្នំា១៩៩១ ហើយជាការយោគយល់ពីអាជ្ញាធរផង ទើបអនុញ្ញាតឱ្យពួកគាត់តាំងលំនៅក្បែរជើងភ្នំបណ្ដោះអាសន្ន ហើយពួកគេក៏បានសន្យារើចេញនៅពេលណាដែលរដ្ឋត្រូវការវិញដែរ ។
លោកបន្តថា៖ «ការទាមទារសំណងក្នុងការរុះរើ រដ្ឋបាលមិនមានគម្រោងផ្ដល់ជូននោះទេ ព្រោះនេះជាដីរបស់រដ្ឋដែលពលរដ្ឋសុំស្នាក់បណ្ដោះអាសន្ន ហើយអាជ្ញាធរធ្លាប់បានជូនដំណឹងជាច្រើនលើកជាយូរមកហើយ មិនទើបតែជូនដំណឹងថ្មីៗទេ គ្រាន់តែគម្រោងរុះរើនេះមិនទាន់ជោគជ័យ»។
លោក យិន ម៉េងលី អ្នកសម្រួបសម្រួលសមាគមអាដហុក ប្រចាំខេត្តបាត់ដំបង បានលើកឡើងថា រហូតមកដល់ពេលនេះ មិនមានលិខិតណាឱ្យរុះរើទៀតទេ ដូច្នេះលោកស្នើឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធកុំប្រើប្រាស់អំពើហិង្សា និងការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធតុលាការមកលើប្រជាពលរដ្ឋនៅពេលដែលមានការអភិវឌ្ឍនៅតំបន់ទេសចរណ៍ប្រវត្តិសាស្រ្តមួយនេះ។
លោកបន្តថា៖ «សូមឱ្យរដ្ឋបាលស្រុក និងរដ្ឋបាលខេត្ត កុំប្រើកម្លាំងរដ្ឋបាលក្នុងការទៅបណ្ដេញពួកគាត់ ក្នុងការទៅឈូសឆាយលំនៅរបស់ពួកគាត់ ហើយក៏កុំឱ្យប្រើប្រាស់តុលាការចោទប្រកាន់គាត់នៅពេលគាត់រារាំងអ្វីមួយទៅ ចោទប្រកាន់គាត់ពីបទធ្វើឱ្យរាំងស្ទះដល់ការអនុវត្តច្បាប់មន្រ្ដីរាជការសាធារណៈ អ៊ីចឹងកុំប្រើប្រាស់ប្រាស់អាហ្នឹង។ យន្ដការទាំងអស់ សូមកុំប្រើប្រាស់ តែសូមឱ្យជួបគ្នាជាដំណាក់កាលៗ លើកទី១ លើកទី២ លើកទី៣ ហើយឱ្យភាគីទាំងពីរដោះស្រាយរកចំណុចប្រសព្វគ្នាដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហា»។
ច្បាប់ស្ដីពីការដកហូតដីធ្លី (អស្សាមិករណ៍) បញ្ញត្តិមាត្រា៤ បានបង្ហាញថា ដើម្បីធានាថា រាល់ការរឹបអូសកម្មសិទ្ធិ ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយសមស្របនិងយុត្តិធម៌ ហើយម្ចាស់កម្មសិទ្ធិទទួលបានសំណងសមរម្យនិងយុត្តិធម៌ជាមុន សំដៅបម្រើផលប្រយោជន៍ជាតិ និងសាធារណៈ និងអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធសាធារណៈ។ ការដកហូត អនុវត្តតែចំពោះកិច្ចការអភិវឌ្ឍន៍ហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធរូបវ័ន្តសាធារណៈ ដែលបម្រើឱ្យផលប្រយោជន៍សាធារណៈ និងប្រយោជន៍ជាតិប៉ុណ្ណោះ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រជាពលរដ្ឋតំបន់រមណីយដ្ឋានជើងភ្នំសំពៅ ទទូចស្នើសុំឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធគួរបន្តប្រើប្រាស់យន្ដការច្បាប់ ដោះស្រាយដោយភាពជឿទុកចិត្តបាន បើទោះបីជាធ្លាប់បានបង្កើតគណៈកម្មការដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីហើយក៏ដោយ៕
រាយការណ៍ដោយ៖ គឹម មករា
