បទយកការណ៍៖ ពលរដ្ឋ​នៅ​ខេត្តស្ទឹងត្រែង​ប្ដូរ​ពី​របរនេសាទ​មកធ្វើ​ស្រែចម្ការ​វិញ ដោយសារ​រកត្រី​លែង​បាន

លោក អ៊ូ ញឹម អង្គុយជជែកជាមួយអ្នកនៅក្នុងភូមិកាំងចាម ឃុំកាំងចាម ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង កាលពីថ្ងៃទី៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២ ពីការធ្វើស្រែរបស់គាត់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ (សារុំ ស្រីណាត)

កាំងចាម ជាភូមិមួយស្ថិតនៅក្នុងឃុំកាំងចាម ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង ដែលមានចម្ងាយជាង៣០គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ភូមិនេះមានផ្លូវដីក្រហម ហុយទ្រលោមពេលមានឡានបើកកាត់ម្ដងៗ និងមានជង្ហុកធំៗ និងរអិលខ្លាំងបើសិនជាមានភ្លៀង។ នៅតាមផ្លូវ គេឃើញមានផ្ទះពលរដ្ឋនៅអមសងខាងផ្លូវ ប្របនឹងមាត់ទន្លេមេគង្គ ដែលបង្កភាពងាយស្រួលដល់ពលរដ្ឋនៅទីនោះក្នុងការប្រកបរបរនេសាទ និងធ្វើស្រែចម្ការ ជាដើម។ ប៉ុន្តែប្រជានេសាទមួយចំនួននៅក្នុងភូមិនេះបានប្តូរពីរបរនេសាទ មកធ្វើស្រែចម្ការវិញ បន្ទាប់ពីទិន្នផលត្រីធ្លាក់ចុះជាបន្តបន្ទាប់ ដែលធ្វើឱ្យពួកគេរកចំណូលលែងបាន ខណៈមានពលរដ្ឋអះអាងថាមានអ្នកប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឆក់ខុសច្បាប់ច្រើន។

កង់បីឥណ្ឌាឈប់ចាំដឹកម៉ូយត្រលប់ពីភូមិកាំងចាមទៅក្រុងស្ទឹងត្រែងវិញ និងផ្ទះពលរដ្ឋដែលរស់នៅតាមដងទន្លេមេគង្គ ស្ថិតក្នុងភូមិកាំងចាម ឃុំកាំចាម ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង នៅថ្ងៃទី៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២។
កង់បីឥណ្ឌាឈប់ចាំដឹកម៉ូយត្រលប់ពីភូមិកាំងចាមទៅក្រុងស្ទឹងត្រែងវិញ និងផ្ទះពលរដ្ឋដែលរស់នៅតាមដងទន្លេមេគង្គ ស្ថិតក្នុងភូមិកាំងចាម ឃុំកាំចាម ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង នៅថ្ងៃទី៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២។ (សារុំ ស្រីណាត)

លោក សែន ធាន​ អាយុ៤៧ឆ្នាំ ជាពលរដ្ឋមា្នក់រស់នៅក្នុងភូមិកាំងចាម​ ឃុំកាំងចាម ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង បានប្រាប់វីអូឌីថា​ លោកបានប្រកបរបរជាអ្នកនេសាទខ្នាតតូចនេះ ចាប់តាំងពីអាយុ២០ឆ្នាំ​ ប៉ុន្តែលោកបានឈប់នេសាទត្រីកាលពី២ឆ្នាំមុន ដោយសារស្ថានភាពត្រីកាន់តែធ្លាក់ចុះ។ លោកថា ពីមុន លោកអាចរកត្រីបានមិនក្រោម១០គីឡូក្រាមនោះទេក្នុងមួយយប់​ ហើយមុនពេលលោកសម្រេចចិត្តឈប់នោះ គឺអាចរកបានតិចជាង៥គីឡូក្រាម ឬពេលខ្លះមិនបានទាល់តែសោះក៏មាន។ នេះជាហេតុធ្វើឱ្យលោកសម្រចចិត្តឈប់ប្រកបរបរនេសាទ ហើយ​ងាកមកធ្វើចម្ការដំឡូងវិញ ដោយលោកសង្ឃឹមថានឹងអាចរកចំណូលដើម្បីទ្រទ្រង់គ្រួសារបានល្អប្រសើរជាងមុន។

អតីតប្រជានេសាទនេះបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំមកនៅដំបូង ខ្ញុំអត់ហ៊ានប្រើមងទេ ខ្ញុំប្រើសំណាញ់ទៅបង់ ដូចថាមួយភ្លែតបាន១០-២០គីឡូ […] ឥលូវបង់មួយយប់ទល់ភ្លឺ មិនទាន់បានត្រី៥គីឡូដែរ»។

លោកថា ក្នុងនាមជាប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ដែលរស់នៅតាមដងទន្លេមេគង្គ លោកក៏បារម្ភចំពោះអនាគតធនធានត្រីនៅក្នុងដងទន្លេនេះ ដោយលោកលើកឡើងថា៖ «ខ្ញុំថាឱ្យតែនៅប្រើរបស់ឆក់ច្រើនអ៊ីចេះ យូរៗរលាយ​ រកត្រីដែលកូនចៅជំនាន់ក្រោយលែងស្គាល់ត្រីអស់ហើយ»។

កសិកររូបនេះយល់ឃើញថា បញ្ហាប្រឈមដែលបណ្ដាលឱ្យធនធានត្រីនៅក្នុងទន្លេមេគង្គកាន់តែធ្លាក់ចុះនោះមានពីរកត្តាធំៗ នោះគឺការឆក់ដោយប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ខុសច្បាប់ និងការបិទទំនប់វារីអគ្គិសនីនៅទំនប់ខាងលើ ដែលធ្វើឱ្យរាំងស្ទះដំណើរវិវត្តន៍របស់ត្រី។

លោកបន្ថែមថា៖ «អារឿងបិទនោះ [ទំនប់វារីអគ្គិសនី] មួយជំពូកហើយ ដែលត្រីវាអត់បានចុះមក វាមិនបានចុះមក ឃើញដូចជាត្រីប៉ាសេអ៊ី ត្រីប៉ាវ៉ា អាប៉ាវ៉ាមុខពីរគេនោះ! ពួកនោះសុទ្ធតែនៅទន្លេសេសាន ហើយតែគេបិទទីនោះហើយ ពួកវាលែងចុះមក។ អូរឿងឆក់ហ្នឹង ខ្ញុំមិនចេះតែថាទេ [ដល់]ថ្នាក់ខ្ញុំតេ [ហៅទូរសព្ទ] ទៅប្រាប់គេ [មន្ត្រីជលផល] គេមិនរវល់ផង»។

កាលពីអំឡុងខែមីនា ដើមឆ្នាំ២០២២ លោក ឱម សារ៉ាត់ អតីតនាយកប្រតិបត្តសម្ព័ន្ធភាពដើម្បីអភិរក្សធនធានជលផល ហៅកាត់ថា FACT បានថ្លែងប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា ក្រៅពីការប្រែប្រួលកម្ពស់ទឹកភ្លៀងដោយសារតែអាកាសធាតុនោះ ទំនប់វារីអគ្គិសនីក៏ដើរតួជាបញ្ហាចោទចំពោះលំហូរទឹកទន្លេមេគង្គផងដែរ។ លោកបន្ថែមថា នៅពេលអនាគត កម្ពុជានិងបណ្ដាប្រទេសនៅតំបន់ទន្លេមេគង្គខាងក្រោមមួយទៀត នឹងអាចប្រឈមនឹងបញ្ហាផ្សេងៗ ប្រសិនបើគ្មានយន្តការរួមដើម្បីពិនិត្យការសាងសង់ និងតាមដានទំនប់វារីគ្គិសនីនៅតាមបណ្ដោយដងទន្លេមេគង្គ។

លោកបានថ្លែងថា៖ «អ្វីដែលជាបញ្ហាប្រឈមនៅពេលខាងមុខហ្នឹង គឺថានឹងប៉ះពាល់ដល់បណ្តាប្រទេសប្រើប្រាស់អត្ថប្រយោជន៍ពីទន្លេមេគង្គ ពិសេសគឺកម្ពុជាយើង ដែលជាប្រទេសមួយដែលមានទំនាបអាងទន្លេមេគង្គហ្នឹងច្រើន ពិសេសគឺបឹងទន្លេសាបយើងហ្នឹង ដែលវាជះឥទ្ធិពលទៅដល់ការប្រែប្រួលជីវចម្រុះ អំពីផលនេសាទ អំពីផលកសិកម្មអីផ្សេងៗ ដែលពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងការងាររបស់កសិករ និងអ្នកនេសាទរបស់យើង»។

កសិករម្នាក់ទៀតឈ្មោះ អ៊ូ ញឹម អាយុ៧៣ឆ្នាំ ដែលពីមុនធ្លាប់ជាអ្នកប្រកបរបរនេសាទលក្ខណៈគ្រួសារ​ ដោយដាក់តែសន្ទូចនៅតាមដងទន្លេដើម្បីបានត្រីបន្តិចបន្តួចយកមកដោះស្រាយបញ្ហាជីវភាពគ្រួសារ បានឱ្យដឹងថា​ បន្ទាប់ពីលោកឈប់នេសាទអស់រយៈពេល២ឆ្នាំមកនេះ ហើយងាកមកធ្វើស្រែដែលមានមិនដល់មួយហិកតាផងនោះ លោកត្រូវការចំណាយថវិកាក្នុងគ្រួសារច្រើនជាងមុន ដោយកាលនៅរកត្រីបាន ទោះមិនច្រើន ក៏អាចយកមករំដោះម្ហូបប្រចាំថ្ងៃ ប៉ុន្តែឥលូវត្រូវចំណាយយ៉ាងតិចមួយម៉ឺនរៀលដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណា លោកត្រូវប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការវិញ ដោយសារតែរកត្រីក៏លែងបានដូចមុនទៀត។

បុរសរូបនេះបន្ថែមថា៖ «បាទ! មានតែម៉ូតូ [ម៉ូតូដឹកសាច់និងបន្លែលក់តាមភូមិ] ហើយមួយខែ ៣០ថ្ងៃ [ត្រូវចំណាយ]លុយ[ទិញត្រីសាច់] ហើយមួយគីឡូ [សាច់ ឬត្រី] មួយម៉ឺនៗ»។

កូនប្រុសពិការជើងរបស់លោក អ៊ូ ញឹម អង្គុយលើផ្ទះ បន្ទាប់ពីបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់រួច កាលពីថ្ងៃទី៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២។
កូនប្រុសពិការជើងរបស់លោក អ៊ូ ញឹម អង្គុយលើផ្ទះ បន្ទាប់ពីបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់រួច កាលពីថ្ងៃទី៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២។ (សារុំ ស្រីណាត)

ពលរដ្ឋដដែលនេះ បន្ថែមថា ការឆក់ត្រីដោយប្រើឧបករណ៍ខុសច្បាប់កើតមាននៅក្នុងតំបន់របស់លោក គឺគ្មានការអើពើពីសំណាក់មន្ត្រីមានសមត្ថកិច្ចនោះឡើយ ដោយលោកបានអះអាងថា មួយថ្ងៃអាចមានទូកមិនក្រោមពីបីទូកមកឆក់នោះទេ ដែលភាគច្រើនពួកគេមកឆក់នៅពេលយប់។

លោកបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំចង់និយាយថា ធ្វើម៉េចឱ្យជលផល [មន្ត្រី] បង្ក្រាបពួកឆក់ បើឃើញហើយឱ្យត្រូវចាប់ឱ្យអស់។ ខ្ញុំអត់មានសិទ្ធិក្នុងអូរដូចគ្នាដែរ​បាទ! ខ្ញុំចូលទៅក្នុងអូរ ទៅអី គេឆក់ពីរនាក់ បីនាក់ មន្ត្រីអត់ហ៊ានថាគេទេ [ចុះទម្រាំ]មកអស់ខ្ញុំប្រជាជនទៅ ថាគេម៉េចបាន! បើពួកគេខាងនោះ ដូចគេថា​ខ្មោចស្រុកបើកដៃ ខ្មោចព្រៃចូលហើយ»។​

លោក អ៊ិន សួន​ អាយុ៧២ឆ្នាំ ជាប្រធានភូមិកាំងចាម បានឱ្យដឹងថា ​នៅក្នុងភូមិនេះមានពលរដ្ឋសរុបចំនួន៤៩៥គ្រួសារ ភាគច្រើនសុទ្ធតែជាអ្នកនេសាទ ប៉ុន្តែនេសាទតាមលក្ខណៈគ្រួសារ មិនមែនជាលក្ខណៈធំដុំនោះទេ។ លោកទទួលស្គាល់ថា មានពលរដ្ឋមួយចំនួនបានបោះបង់របរនេសាទនៅអំឡុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ដោយសារការរកត្រីលែងបាន។ ប៉ុន្តែទាក់ទងនឹងបញ្ហាដែលពលរដ្ឋបានលើកឡើងថាមានអ្នកប្រើឧបករណ៍ឆក់នោះ គឺលោកមិនបានទទួលព័ត៌មាន ឬដឹងថាគេឆក់នៅទីណាក្នុងភូមិរបស់លោកនោះទេ។​

ចំណែកឯលោក ស្រី សមវិចិត្រ នាយខណ្ឌរដ្ឋបាលជលផលខេត្តស្ទឹងត្រែង បានប្រាប់វីអូឌីថា​ ថ្នាក់លើមិនបានទទួលបណ្ដឹងពីពលរដ្ឋនោះទេ ដោយលោកបានលើកឡើងថា លោកមិនដឹងថាពលរដ្ឋបានរាយការណ៍ទៅកាន់មន្ត្រីណាម្នាក់នោះទេ ប៉ុន្តែបើមានករណីឆក់ត្រីដោយខុសច្បាប់ពិតមែន គួរតែមានខាងសហគមន៍នេសាទនៅខាងភូមិកាំងចាមនោះមករាយការណ៍ដល់មន្ត្រីថ្នាក់លើ ដើម្បីមានអន្តរាគមន៍បានទាន់ពេលវេលា។​

លោកថា៖ «តែមានព័ត៌មានឆក់​ សហគមន៍នេសាទនៅហ្នឹង គាត់រាយការណ៍ប្រាប់ពួកខ្ញុំហើយ ព្រោះអីសហគមន៍នៅហ្នឹង ពួកខ្ញុំជួយទូកជួយម៉ាស៊ីនពួកគាត់ ជួយបណ្ដុះបណ្ដាលហើយ [សម្រាប់ប្រជានេសាទរស់នៅ] កាំងចាម កាំងក្ងោក កំពង់តាង។ និយាយរួម នៅមួយជួរអស់ហ្នឹង គឺពួកគាត់បានទទួលទូកម៉ាស៊ីន ហើយសហគមន៍បីបួនក៏បានទទួលថវិកាល្បាតដែរ ទើបអស់ខែ៥ ខែ៦ នេះទេ»។

យោងតាមទិន្នន័យរបស់រដ្ឋបាលជលផល នៃក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ជលផលនេសាទទឹកសាប ឆ្នាំ២០២១ មានជាង ៣៨ម៉ឺនតោន ធ្លាក់ចុះជាង ៣០ភាគរយ បើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំ២០២០ ដែលទិន្នជលផលមានជាង ៤១ម៉ឺនតោន។ ចំពោះប្រតិបត្តិការបង្ក្រាបបទល្មើសទឹកសាបក្នុងឆ្នាំ២០២១វិញ មានចំនួន២ ៩៥១ករណី ​កើនឡើង២៨ករណី ​​ធៀបករណីបង្ក្រាបនៅឆ្នាំ២០២០ ដែល​មានចំនួន២ ៩២៣ករណី។

អ្នកគ្រប់គ្រងគម្រោងអច្ឆរិយភាពនៃទន្លេមេគង្គ លោកស្រី ជា សីលា និយាយថា ក្រុមការងាររបស់លោកស្រីកំពុងសិក្សាពីទិន្នផលត្រីនៅទន្លេមេគង្គ ក្នុងខេត្តស្ទឹងត្រែង ដូច្នេះមិនទាន់អាចសន្និដ្ឋានបានទេថា ​ផលត្រីក្នុងដងទន្លេនេះមានការថយចុះ ឬយ៉ាងណានោះ។ ប៉ុន្តែលោកស្រីថា នៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០២២នេះ លោកស្រីបានកត់សម្គាល់ថាមានប្រភេទត្រីខ្លះបានបាត់វត្តមានពីតំបន់នេះ ដូចជា ត្រីក្បក និង ត្រីប៉ាសាណាក ជាដើម។

ប្រធានគម្រោងរូបនេះបន្ថែមថា ​ដើម្បីឱ្យធនធានត្រីនៅតាមដងទន្លេនៅស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែង រដ្ឋាភិបាលគួរយកចិត្តទុកដក់បន្ថែមលើការអនុវត្តច្បាប់ស្ដីពីការនេសាទ និងផ្សព្វផ្សាយពីសារៈសំខាន់នៃធនធាននៅក្នុងទឹក ឱ្យពលរដ្ឋយល់ដឹងកាន់តែទូលំទូលាយ។

លោកស្រីបន្តថា៖ «បងគិតថា ការរឹតបន្តឹងច្បាប់ កុំឱ្យមាននេសាទខុសច្បាប់ កុំឆក់ កុំគប់ កុំចាប់ត្រីនៅរដូវត្រីពង គឺសំខាន់ណាស់។ ផ្សព្វផ្សាយដល់ប្រជាជនលែងត្រីកម្រចូលក្នុងទន្លេវិញនៅពេលគាត់ចាប់បាន ឬរាយការណ៍មកក្រុមការងាររដ្ឋបាលជលផលដើម្បីជួយលែងត្រីទាំងនោះ»៕

រក្សាសិទ្វិគ្រប់យ៉ាងដោយ ស៊ីស៊ីអាយអឹម

សូមបញ្ជាក់ថា គ្មានផ្នែកណាមួយនៃអត្ថបទ រូបភាព សំឡេង និងវីដេអូទាំងនេះ អាចត្រូវបានផលិតឡើងវិញក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយ ផ្សព្វផ្សាយ ការសរសេរឡើងវិញ ឬ ការចែកចាយឡើងវិញ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតជាលាយលក្ខណ៍អក្សរឡើយ។
ស៊ីស៊ីអាយអឹម មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះការលួចចម្លងនិងចុះផ្សាយបន្តណាមួយ ដែលខុស នាំឲ្យយល់ខុស បន្លំ ក្លែងបន្លំ តាមគ្រប់ទម្រង់និងគ្រប់មធ្យោបាយ។ ជនប្រព្រឹត្តិ និងអ្នកផ្សំគំនិត ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខច្បាប់កម្ពុជា និងច្បាប់នានាដែលពាក់ព័ន្ធ។

អត្ថបទទាក់ទង

សូមផ្ដល់មតិយោបល់លើអត្ថបទនេះ