បទយកការណ៍៖ យុវជនខេត្តរតនគិរី រៃអង្គាសថវិកាដើម្បីសង់បណ្ណាល័យសម្រាប់កុមារជនជាតិដើមភាគតិច

កុមារជនជាតិដើមភាគតិចចារ៉ាយ ចូលរួមអានសៀវភៅជាមួយក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្ត នៅភូមិជ្រុង ឃុំកក់ ស្រុកបរកែវ ខេត្តរតនគិរី ថ្ងៃទី២៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២។ (ផ្ដល់ឱ្យ)

ក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្តវ័យក្មេងចំនួន១២នាក់កំពុងរៃអង្គាសថវិកាតាមបណ្តាញសង្គម ក្នុង​​គោ​ល​បំ​​ណ​​ងសាងសង់ប​​​ណ្ណាល័យសម្រាប់កុមារជនជាតិដើមភាគតិច ក្នុងខេត្តរតនគិរី ដើម្បីជំរុញ​​ឱ្យ​ពួក​​គេ​​​​ទ​​ទួលបាន​​កា​រ​​សិក្សាអប់រំពេញលេញដូចទៅនឹងកុមាររស់នៅទីក្រុងដែរ។

យុទ្ធនាការក្រោមឈ្មោះថា «១ដុល្លារ បណ្ណាល័យ១ សម្រាប់កុមារជនជាតិដើមភាគតិច» ត្រូវបាន​​ប​ង្កើត​​ឡើងដោយក្រុមយុវជនចំនួន១២នាក់ កាលពីចុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២ ដើម្បីកៀរគ​រថវិកាស​​ម្រាប់​​សង់អាគារបណ្ណាល័យមួយទុកសម្រាប់កុមារជនជាតិដើមភាគតិច សិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែម ក្នុង​​ស្រុកបរកែវ ខេត្តរតនគិរី។

តំណាងយុវជន បានឱ្យដឹងថា ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ពួកគេប្រមូលថវិកាបានជាង៧០០ដុលា្លរ ដែ​ល​​​​ទទួលបាន​​ពី​​​ស​​ប្បុ​​​រសជននានា ខណៈដែលទំហំទឹកប្រាក់​​សម្រាប់សាងសង់បណ្ណាល័យនេះ ​​ត្រូវ​​បា​​ន​​ប៉ាន់​​ប្រមាណ​ថាអាចនឹងត្រូវចំណាយអស់​​ជាង២ ០០០ដុល្លារអាមេរិក។ បើតាមគ​​ម្រោងប​​ណ្ណា​​​​​​ល័​​យ​​នេះ​ នឹងចាប់ផ្តើម​​សាង​​សង់​​​​នៅ​​ក្នុងខែ​​ឧ​ស​​​ភា ឆ្នាំ២០២៣ ខាងមុខ​នេះ។

ស្ថាបនិកបង្កើតគម្រោង បណ្ណាល័យភូមិយើង យុវតី ខន រក្សា វ័យ២២ឆ្នាំ បានឱ្យដឹងថា​ គម្រោ​​​ង​បង្កើតបណ្ណាល័យនេះបានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២២ ប៉ុន្តែដោយមានការខ្វះ​​ខាត​ថវិកា ទើបពួកគេបង្កើតជាយុទ្ធនាការមួយនេះឡើង។យុវតីរូបនេះបន្តថា មូលហេតុដែលជំរុញ​ឱ្យ​​ក្រុមយុវជន​​​បង្កើ​​តសកម្មភាពសប្បុរសធម៌បែបនេះ ដោយបានមើលឃើញពីបញ្ហា និងការ​​ប្រឈម​​រប​ស់​​​​ក្រុម​​​​កុមា​​រជន​​​ជាតិដើមភាគតិច ដែលពួកគេអាចនឹងបោះបង់ការសិក្សារៀនសូត្រ ព្រោះតែ​​​ស្ថិត​​​នៅតំបន់​​ដាច់​​ស្រ​​យាល និងគ្មាន​សម្ភារសិក្សាគ្រប់គ្រាន់​​ដូចកុមារនៅទីប្រជុំ​​ជនផ្សេងៗ​​ទៀ​​ត​​។

យុវតីបន្តថា៖ ​«ខ្ញុំមើលឃើញថា ក្មេងៗនៅហ្នឹង គាត់រស់នៅ​​តំបន់ដាច់ស្រ​​យាល​​ឆ្ងា​​យ​​​​​ពី​ទីក្រុងពី​​ខេត្ត ហើយមួយទៀតហ្នឹងគាត់ជាជនជាតិដើមភាគតិច ប៉ុន្តែគាត់អត់សូវបានរៀន​​សូត្រ ហើយគា​ត់​​ច​​ង់ចេះអក្សរមែនទែន ហើយគាត់ចង់រៀន ចង់អាន»

មួយវិញទៀត កញ្ញាថា គម្រោងនេះគឺជាផ្នែកមួយជួយលើកកម្ពស់វិស័យអំណាននៅកម្ពុជា និង​​បា​​ន​​​​ផ្ស​​ព្វ​​ផ្សា​យពីវប្បធម៌របស់ជនជាតិដើមភាគតិចផងដែរ។ ស្ថាបនិកវ័យក្មេងរូបនេះ ឱ្យដឹងថា បណ្ណា​ល័​យភូមិ ដែលត្រូវសាងសង់នោះ គឺស្ថិតនៅក្នុងភូមិជ្រុង ឃុំកក់ ស្រុកបរកែវ ខេត្តរតនគិ​រី។ ក្រៅ​​ពី​​មា​​ន​​សៀវភៅឱ្យកុមារអានហើយ​នោះ ក្នុងអាគារបណ្ណា​​ល័យ​ក៏មានបង្រៀនជាភាសាខ្មែរ ភាសា​​អង់​​គ្លេស និងសកម្មភាពសិក្សាផ្សេងៗទៀត ដែលបង្រៀន​​​ដោយយុវជនស្ម័គ្រ​​ចិត្តនៅក្នុងសហគ​​ម​​ន៍​​​​ផ្ទាល់។ ប្រភពដដែលបន្តថា ផែនការនេះ គឺជំរុញឱ្យកុមាររស់​​នៅតំបន់​​ជនជាតិដើមភាគ​​តិចមានចំ​​ណេះ​​​​​ដឹង​​ទូ​ទៅ​​កាន់តែទូលំទូលាយថែមទៀត ក្នុងយុគសម័យបច្ចេកវិទ្យានេះ។

យុវតីដែលកំពុងសិក្សាឆ្នាំទី៤ ជំនាញចិត្តវិទ្យារូបនេះ ឱ្យដឹងថា ក្រុមការងាររបស់ខ្លួនមាន​​សរុប​​ចំ​​នួន១២នាក់ ដែលជាយុវជនស្ម័គ្រចិត្ត កំពុងសិក្សានៅតាមសាកល​​វិទ្យាល័យនានា។ ប្រភព​​ដដែ​ល​​ឱ្យដឹងថា ការងារជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តនេះ ​​គឺចៀសមិនផុតពីបញ្ហាដែលត្រូវ​​ជួបឡើយ។ ​​បញ្ហាដែលតែង​​កើ​​​ត​​ឡើងនៅក្នុងក្រុម ដូចជា ខ្វះខាតថវិកា និងមិនសូវមានពេលវេលាជាដើម ដោយសារម្នាក់ៗសុទ្ធតែតែត្រូ​​វ​​ចំ​​​ណាយពេលរកចំណូល ដើម្បីទ្រទ្រង់ការសិក្សាប្រចាំថ្ងៃរៀងៗខ្លួន។

ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី សម្រាប់ស្ថាបនិកវ័យក្មេង យុវតី ខន រក្សា បានប្តេជ្ញាចិត្តនៅ​​តែបន្តបេសកកម្ម​​រ​​ប​​ស់​​​​​​​ខ្លួនឱ្យបានជោគជ័យ ដោយចង់ឃើញកុមារជនជាតិ​​ដើមភាគតិចទទួលបានការ​​អប់​រំ​​ល្អ​​​​​ប្រ​​​សើរ ដើម្បីអនាគតរបស់ពួកគេ។

យុវតីបន្តថា៖ «វាជារឿងដែលធំហើយពិបាក ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំមើលឃើញ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំស្រឡាញ់ការ​​​សិក្សា ហើយខ្ញុំមើលឃើញថាមានតែការសិក្សា និងការអប់រំទេ ដែលអាចជួយផ្លាស់ប្តូមនុស្សយើង​​ពី​ភាពលំបាកឱ្យមានភាពប្រសើរឡើងវិញបាន ឱ្យគិតវែងឆ្ងាយបាន ធ្វើរឿងល្អបាន ក្នុងសង្គម»

ចំណែកជនជាតិដើមភាគតិចចារ៉ាយ រស់នៅភូមិជ្រុង ឃុំកក់ ស្រុកបរកែវ ខេត្តរតនគិរី លោក ច្វាន ចិន វ័យ​​៤​៧​ឆ្នាំ បានបង្ហាញអារម្មណ៍រីករាយនៅពេលដែលក្រុមយុវជនបានបង្កើត​​បណ្ណាល័យក្នុង​​ភូមិ​​រប​​ស់​​​​​លោក។ បើតាមជនជាតិដើមចារ៉ាយរូបនេះ អ្វីដែលធ្វើឱ្យរូបលោកមានមោទកភាព ដោយ​​សារការងារនេះជាផ្នែកមួយជួយជំរុញឱ្យកុមារ​​ជាជនជាតិដើមភាគតិ​ចចេះស្រ​​ឡាញ់កា​​សិ​​ក្សា និ​​ង​​​​មាន​​​កា​​រអភិវឌ្ឍខ្លួ​នកាន់តែប្រសើរឡើងថែមទៀត។

លោកបន្តថា៖ ​«មានគេបង្កើតនៅភូមិជ្រុង ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត ដូចថាសប្បាយចិត្តជំនួសកូនក្មេង ស​​ប្បាយ​​ចិត្តនឹងយើងអ្នកចាស់កាលពីមុនមក យើងអត់មាន[បណ្ណាល័យ]អ៊ីចឹង បានយើងអត់សូវចេះ [អក្សរ] អត់សូវជំនាញ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តមែនទែន»។

បើតាមក្រុមយុវជនស្ម័គ្រចិត្ត ក្នុងឆ្នាំ​២០២០ ពួកគេធ្លាប់បានកៀរគររកសៀវភៅដែរ ដើម្បីបរិ​​ច្ចាគ​​​ទៅ​​កាន់​​បណ្ណា​​ល័យនៅតាមបណ្តាខេត្តមួយចំនួនរួចមកដែរ ដូចជា ខេត្តឧត្តរមានជ័យ ខេត្ត​​សៀម​រាប បាត់ដំបង និងខេត្តប៉ៃលិន ជាដើម។ ប្រភពដដែលបន្តថា នេះជាគឺគម្រោងទីមួយដែលពួកគេ​​បា​​ន​​​រៃ​អង្គា​​សថវិកាដើម្បីសង់បណ្ណាល័យសម្រាប់កុមារជនជាតិដើមភាគតិច ហើយក៏សង្ឃឹមថានឹ​​ង​​​​​​​​​​បាន​លេចជារូបរាងឡើងក្នុងពេលឆាប់ៗនេះដែរ។

​តាមរយៈគម្រោងទី១នេះ គឺក្រុមការងារនឹងសាងសង់បណ្ណាល័យដែលមានទំហំ បណ្ដោ​​យ​​​​៧​​ម៉ែត្រ និង ទទឹង៥ម៉ែត្រ និងបន្ទប់​​ទឹក​​មួយ​​នៅខាងក្រោយ។ ទីតាំងបណ្ណាល័យនេះជាការទទួលបានការ​​ប​រិច្ចាគ​​ពីអ្នកភូមិ​​ ដើម្បីបម្រើឱ្យសេចក្តីត្រូវការរួមសម្រាប់សហគមន៍។

សប្បុរសជនម្នាក់ គឺលោក តុន ចន្ធរិទ្ធិ វ័យ២៧ឆ្នាំ បានប្រាប់វីអូឌីថា​ លោកបានបរិច្ចាគថវិកា ដើ​​ម្បី​​​ការ​​​​សាង​​សង់បណ្ណាល័យនេះ បន្ទាប់ពីឃើញមានការផ្ស​ព្វផ្សាយនៅតាមបណ្តាញសង្គម​​ហ្វេ​ស​​​​ប៊ុក។ លោកបង្ហាញការកោតសរសើរចំពោះការងារស្ម័គ្រចិត្តរបស់ក្រុមយុវជនទាំងនេះ ដោយ​​ថា គឺ​​ជា​ស​កម្មភាពគំរូមួយល្អក្នុងសង្គម ដែលយុវជនផ្សេងទៀតគួរតែយកគំរូតាម។

លោកបន្តថា៖ «[ខ្ញុំ]ជឿថា ការបរិច្ចាគតិចតួច​​ទៅកាន់គម្រោងពួកគាត់ ពិតជា​​សំខាន់ក្នុង​​ការជួយ​​ឱ្យ​​ក្មេងៗនៅតំបន់ដាច់ស្រយាលទទួលបានចំណេះដឹងបន្ថែមទៀត ជួយពួកគេឱ្យមើលឃើញពិភពលោ​​កធំជាងមុន។ ខ្ញុំជឿថា ​ប្រទេសយើងនឹងរីកចម្រើន នឹងល្អប្រសើរឡើង តាមរយៈសៀវភៅ តាម​​រយៈបណ្ណាល័យ ព្រោះបណ្ណាល័យជាកន្លែងនៃចំណេះដឹង»។

មេភូមិជ្រុង លោក ​យុន យីងឡាក់ វ័យ៤៨ឆ្នាំ បានឱ្យដឹង ភូមិជ្រុង គឺជាភូមិមួយស្ថិតនៅតំបន់ដាច់​​ស្រ​​យាល ដែលមានចម្ងាយជាង ៣០គីឡូម៉ត្រ ពីទីរួមខេត្តរតនគិរី។ ក្នុងភូមិនេះមានប្រជាពលរដ្ឋ ១​​៨​​០​​គ្រួសារ ក្នុងនោះមានជនជាតិដើមភាគតិច​​ជាង១០០គ្រួសារ។ ដោយឡែក​​ ក្នុងភូមិរបស់​​លោក​​មា​ន​​សាលាបឋមសិក្សាមួយខ្នង ខណៈដែលកុមារមួយចំនួនបាន​បោះបង់ចោលការសិក្សាដោយសារ​​តែ​​ជី​​វ​ភាពក្រីក្រ។ លោកទទួលស្គាល់ថា បើមានបណ្ណាល័យក្នុងភូមិ ពិតជាបានជំរុញឱ្យកុមារជន​​ជាតិ​ដើ​ម​ភាគតិចកាន់តែស្រឡាញ់ការសិក្សាឡើងថែមទៀត។

លោកប​ន្តថា៖ «ខ្ញុំរំភើប​ដែរ ឱ្យតែគេជួយកុមារ ឱ្យយល់ដឹងអំពីសារៈប្រយោជន៍ អំពីច្បាប់រៀន។ អ៊ីចឹ​ង​អត់អីទេ ខ្ញុំស្វាគមន៍»។

មន្ត្រីសម្របសម្រួលអង្គការជនជាតិដើមភាគតិច ប្រចាំខេត្តរតនគិរី លោក អាង ប៊ុនគឺក មាន​​ប្រសា​​ស​​ន៍​ថា កុមារជនជាតិដើមភាគតិចមួយចំនួន ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ កំពុងប្រឈមកា​របោះ​​​​បង់​​ការ​​សិក្សារៀនសូត្រ ដោយសារតែឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ​មិនបាន​​យល់ដឹងពី​​គុណតម្លៃ​​នៃកា​​រអប់​រំនៅ​​​ឡើយទេ។ លោកបន្តថា ក្រៅ​ពីបញ្ហាទាំងនេះ កត្តាភូមិសាស្រ្តនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល និងការទំ​​នា​ក់​​​​​​​ទំ​​នងផ្នែ​ក​​ភា​​សា ​ក៏ជា​​ឧ​ប​សគ្គមិនឱ្យកុមារជន​​ជាតិដើមភាគ​​តិចទទួលបាន​​ការអប់រំពេញ​​លេញ​​ផ​​ង​​​​ដែរ​។

លោកបន្តថា៖ «ជនជាតិដើមភាគតិច ភាគច្រើនគាត់នៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ធ្វើឱ្យពួកគាត់ទទួល​​នូ​វ​ព័​ត៌មានការសិក្សាហ្នឹង វាមិនទាន់ បានគ្រប់គ្រាន់។ ហើយទី២ កត្តាអាណាព្យាបាល ជាទូទៅ ជន​​ជាតិ​ដើមភាពតិចពួកខ្ញុំ ខ្ញុំនិយាយដោយចិត្តស្មោះ ឪពុកម្តាយមួយចំនួន គាត់​​អត់យល់ដឹងពី​​ការ​​លើ​​ក​​​ទឹកចិត្តឬជំរុញកូនឱ្យទៅរៀន»។

ជាមួយគ្នានេះ លោកបានជំរុញឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ​បង្កើនសកម្មភាពលើកកម្ពស់ការអប់រំ​ដល់​​កុ​​មា​​រ​​​​ជនជាតិដើមភាគតិច ឱ្យបានផុសផុលបន្ថែមទៀត។

ប្រធានមន្ទីរអប់រំ យុវជន និងកីឡា ខេត្តរតនគិរី លោក ខាត់ សាម៉ាល់ ទទួលស្គាល់ថា​ កុមារជន​​ជាតិ​ដើម​​ភាគតិច ពិតជាពិបាកសម្របខ្លួនចូលក្នុងសង្គមជាមួយជនជាតិខ្មែរផ្សេងទៀត។ លោកថា រដ្ឋា​​ភិ​​​បា​​លបានដាក់ចេញគោលនយោបាយ ការសិក្សាអប់រំជាពហុភាសា ដើម្បីជួយឱ្យកុមារ​​ជន​​ជាតិ​​ដើមភាគតិចងាយស្រួយទទួលយកការពន្យល់ពីគ្រូបង្រៀនអំឡុងពេលកំពុងសិក្សាក្នុងថ្នាក់​។

លោកបន្តថា៖ «កម្មវិធីអប់រំពហុភាសា គឺជាស្ពានមួយសម្រាប់ជួយឱ្យកុមារហ្នឹងអាចទៅចូលរួមជា​​មួយ​ហ្នឹង កម្មវិធីសិក្សាជាតិ ប្រកបដោយសមធម៌ និងទូលំទូលាយ ឬគេហៅថាកម្មវិធីស្ពាន»។

បើតាមប្រធានមន្ទីរអប់រំខេត្តរូបនេះ កម្មវិធីពហុភាសា ដែលដាក់​​បញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីសិក្សា ​រួមមាន ភា​​សា​​គ្រឹង-ខ្មែរ ភាសាទំ​​ពួន-ខ្មែរ និងភាសាចារ៉ាយ-ខ្មែរ។ ប្រភពដដែលឱ្យដឹងទៀតថា សម្រាប់​​ថ្នាក់​​ទី​​១ ក្រសួងតម្រូវឱ្យកុមាររៀន​​ភាសាជនជាតិដើម​​ភាគ​តិច​របស់ខ្លួន ៨០ភាគរយ និងភាសា​​ជាតិ ​​២​​០​​​​ភា​គ​រយ។ ដោយឡែក សម្រាប់​ថ្នាក់ទី២ រៀនភាសាកំណើត ៦០ភាគរយ និងភាសាជាតិ ៤០​​ភាគ​​រ​​យ រហូតដល់​​ថ្នាក់​​ទី៤ ទើបតម្រូវឱ្យរៀនភាសាជាតិ ១០០ភាគរយ តែ​​ម្តង​​។

យ៉ាងនេះក្តី អង្គការយូនីសេហ្វ ឱ្យដឹងថា ភាពក្រីក្រ ភាពនៅដាច់ស្រយាល ការមាក់​​ងា​យ និង​​ការ​​រើសអើង ជាដើម ជាឧបសគ្គមិនឱ្យ​​កុមារទទួល​​បានការអប់​​រំពេញលេញ។ អង្គការនេះក៏រក​​​ឃើញ​​ដែ​រ​ថា កុមារនៅកម្ពុជានៅពុំទាន់រៀនទាន់ស្តង់ដារ នៃការរៀនសូត្រដែលអាចទទួលយកបាន ស្រ​​ប​​​ទៅ​​​តាមអាយុរបស់ពួកគេនៅទ្បើយទេ។ យោងលើរបាយការណ៍ដដែល នៅកម្រិតបឋមសិក្សា មា​ន​​កុមាររៀនថ្នាក់ទី៣ ជិត ២៥ភា​គ​​​​រយ ​​ពុំ​ចេះសរសេរសូម្បីតែពាក្យ​​មួយ​​ម៉ាត់ នៅក្នុងតេស្ត​​សរសេរ​​តា​ម​​អាន។ បន្ថែមពីលើនេះ យូនីសេហ្វ រកឃើញទៀតថា កុមារអាយុចាប់ពី៣ ទៅ៥ឆ្នាំ ប្រមាណ ២៧ភា​​គ​​រយ​​ ដែលមា​​នកា​​រ​អភិវឌ្ឍចំណេះដឹងអក្សរ និងលេខនព្វន្ត​​ស្របទៅតាមអាយុ​​របស់​​ពួក​​គេ ​​ចំណែក​​ក្មេង​​​ជំទង់ ៥៥ភាគរយ បាន​បោះបង់ចោលការសិក្សា មុនពេលពួកគេមានអាយុ១៧​​ឆ្នាំ​​។

ត្រលប់មកយុវតី ខន រក្សា វិញ រូបគេមានក្តីស្រម័យថា ក្រោយពេលអាគារនេះសាង​​សង់រួច វានឹង​​បាន​​ចូលរួមចំណែកក្នុងការផ្តល់ការសិក្សាស្រាវជ្រាវ ផ្តល់ចំណេះដឹង បច្ចេកវិទ្យា បង្រៀន​​ភាសា​ខ្មែ​រ ភា​​សា​បរទេស និងបង្កើត​​ជំនា​​ញ ដល់កុមារជនជាតិដើមភាគតិច និងពលរដ្ឋទូទៅ​​ក្នុង​​សហ​​គម​ន៍ ប្រសើរជាងមុន។

យុវតីបន្តថា៖ «ខ្ញុំរំពឹងថា បណ្ណាល័យដែលខ្ញុំបង្កើតហ្នឹងអាចផ្តល់នូវចំណេះ​​ដឹង​​ជំ​នា​ញសម្រាប់ស​​ហ​​គ​​​មន៍​​ជនជាតិដើមភាគតិច មិនមែនតែក្មេងទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់​​ចាស់ៗផ្សេងៗ​​ទៀត​​​»៕

រក្សាសិទ្វិគ្រប់យ៉ាងដោយ ស៊ីស៊ីអាយអឹម

សូមបញ្ជាក់ថា គ្មានផ្នែកណាមួយនៃអត្ថបទ រូបភាព សំឡេង និងវីដេអូទាំងនេះ អាចត្រូវបានផលិតឡើងវិញក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយ ផ្សព្វផ្សាយ ការសរសេរឡើងវិញ ឬ ការចែកចាយឡើងវិញ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតជាលាយលក្ខណ៍អក្សរឡើយ។
ស៊ីស៊ីអាយអឹម មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះការលួចចម្លងនិងចុះផ្សាយបន្តណាមួយ ដែលខុស នាំឲ្យយល់ខុស បន្លំ ក្លែងបន្លំ តាមគ្រប់ទម្រង់និងគ្រប់មធ្យោបាយ។ ជនប្រព្រឹត្តិ និងអ្នកផ្សំគំនិត ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខច្បាប់កម្ពុជា និងច្បាប់នានាដែលពាក់ព័ន្ធ។

អត្ថបទទាក់ទង

សូមផ្ដល់មតិយោបល់លើអត្ថបទនេះ