MC: ឧកញ៉ា គឺជាគោរមងារសម្រាប់បុគ្គលណា ដែលបានបរិច្ចាគធនធានផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងចំនួនកំណត់ ដើម្បីកសាងសមិទ្ធិផលជាប្រយោជន៍ដល់សង្គមជាតិ។ នៅកម្ពុជា បុគ្គលដែលបានទទួលងារជាឧកញ៉ា មានចំនួនកើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងការកើនឡើងនេះ គេសង្កេតឃើញថា តម្លៃនៃបុគ្គលជាឧកញ៉ា ក៏ធ្លាក់ចុះគួរឱ្យកត់សម្គាល់ផងដែរ ដោយសារតែទង្វើមិនគប្បីរបស់ឧកញ៉ាមួយចំនួន ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ផលប្រយោជន៍របស់ពលរដ្ឋ សង្គមជាតិ និងប្រមុខរដ្ឋាភិបាលដែលជាអ្នកផ្ដល់គោរមងារនេះផងដែរ។ ដើម្បីជ្រាបលម្អិត សូមប្រិយមិត្តទស្សនាវីដេអូស្តីពី «ងារជាឧកញ៉ាឡើងថ្លៃ តែគុណតម្លៃរបស់ឧកញ៉ាចុះថោក» ដែលរៀបចំជូនដោយកញ្ញា ប៉ា សុខេង៖
នៅកម្ពុជា គោរមងារជា «ឧកញ៉ា» មានតាំងពីបុរាណមកម្ល៉េះ ដោយកាលណោះ «ឧកញ៉ា» គឺជាឋានន្តរសក្តិជាមន្ដ្រីរាជការ ចាប់តាំងពីចៅហ្វាយខេត្ត សេនាបតី ស្ដេចត្រាញ់ មេទ័ព និងអ្នកជំនួញជាដើម។ បុគ្គលដែលមានគោរមងាជា «ឧកញ៉ា» សុទ្ធសឹងតែជាបុគ្គល ដែលមានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ មានស្នាដៃបំរើផលប្រយោជន៍ជាតិ និងមានការគោរពស្ញប់ស្ញែងពីសង្គមទូទៅ។
នៅក្នុងសង្គមខ្មែរនាសម័យមុន ឧកញ៉ា មានចំនួនតិចតួចបំផុត។ ជាក់ស្ដែង នៅក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម បុគ្គលដែលបានទទួលគោរមងារជា «ឧកញ៉ា» មានចំនួនមិនដល់១០នាក់ផង។
ការសិក្សាផ្លូវច្បាប់ថ្មីមួយ របស់ក្រុមអ្នកតស៊ូមតិកម្ពុជាហៅ (CAT) ចេញផ្សាយពីទីក្រុង ម៉ែលប៊ន កាលពីថ្ងៃទី២៩ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២៤ ស្តីពី «ករណីឧកញ៉ាមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះមិនល្អ ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា» បានរកឃើញថា ក្រោយកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពទីក្រុងប៉ារីស ឆ្នាំ១៩៩១ មកដល់ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២ ពោលគឺ៣១ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ កម្ពជាមានឧកញ៉ាសរុបចំនួន ១១៣២រូប ដោយការសិក្សាស្រាវជ្រាវនោះ ផ្អែកលើបញ្ជីឈ្មោះរបស់សមាគមឧកញ៉ា។
ដោយឡែក CAT បានលើកឡើងថា បើតាមប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរសរសេរ ដោយប្រវត្តិវិទូឈ្មោះ ដេវិឌ ឆាណ្ឌល័រ (David Chandler) ថាមុនសម័យអាណានិគមបារាំងចន្លោះ ឆ្នាំ១៨២០ ដល់ឆ្នាំ១៨៤១ ឧកញ៉ាជំនាន់នោះ គឺជាវីរជនដែលចេះឈឺឆ្អាលរឿងសង្គម និងបានរំដោះប្រទេសជាតិ ពីការត្រួតត្រារបស់ទ័ពយួន ដែលមានមេទ័ពឈ្មោះ ទ្រី ប៊ិងយ៉ាង ក្រោមស្តេចយួន។
សម័យនោះ ឧកញ៉ា បានចងក្រងកម្លាំងស្នេហាជាតិ វាយរំដោះយកទឹកដីចេញពីកណ្តាប់ដៃយួនឈ្លានពាន ហើយលោក ដេវិឌ ឆាណ្ឌល័រ សន្និដ្ឋានថា ឆ្នាំ១៨៤១ គឺជាឆ្នាំដំបូងដែលទ័ពយួនបានរត់ចេញពីកម្ពុជាអស់ រួចមេទ័ពឈ្មោះ ទ្រី ប៊ិងយ៉ាង បានសម្លាប់ខ្លួនដោយបន្សល់ទុកលិខិតសុំទោសស្តេចយួនថា មិនបានការពារដីស្របច្បាប់របស់ព្រះអង្គបាន។
ក្រុមអ្នកតស៊ូមតិកម្ពុជាបន្ថែមថា ឧកញ៉ាសម័យនេះ មិនបានល្បីខាងលើកកម្ពស់ឯករាជ្យភាពជាតិ និងការពារជាតិទេ ក៏ប៉ុន្តែល្បី ល្បាញខាងការប្រព្រឹត្តអំពើឆបោក ដើម្បីបានក្លាយជាឧកញ៉ា ឬល្បីខាងរំលោភបំពានដីពីអ្នកក្រ ឬល្បីខាងយកស្ថាប័នជាតិដូចជាព្រឹទ្ធសភា ជាកន្លែងជ្រកកោនជាម្លប់សម្រាប់មុខរបររបស់ខ្លួន ដែលថាមានឧកញ៉ាយ៉ាងហោចណាស់ពីររូប ជាប់ក្នុងបញ្ជីខ្មៅ របស់អន្តរជាតិ ពាក់ព័ន្ធរឿងបំផ្លិចបំផ្លាញធនធានរ៉ែ និងព្រៃឈើក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលនេះជាជ្រុងមួយបញ្ជាក់ថា គុណតម្លៃឧកញ៉ាបច្ចុប្បន្ន មិនថ្លៃថ្នូរ ឬគុណតម្លៃរបស់ឧកញ៉ាសម័យនេះចុះថោក។
ភាពផ្ទុយគ្នានៃគុណតម្លៃឧកញ៉ានេះ អាចកើតចេញពីការវិវឌ្ឍនៃសម័យកាលនីមួយៗ អាស្រ័យសមត្ថភាពរបស់មេដឹកនាំ ដែលបានឡើងធ្វើជាអ្នកដឹកនាំប្រទេស។
គោរមងាជា «ឧកញ៉ា» បច្ចុប្បន្ន ត្រូវបានផ្ដល់ឱ្យទៅអ្នកមានលុយ ជាចម្បងទៅវិញ។ យោងតាមអនុក្រឹត្យលេខ១៥ អនក្រ.បក ចុះថ្ងៃទី០៥ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៤ ត្រង់មាត្រា២ បានចែងថា៖ “សប្បុរសជន ដែលបានធ្វើអំណោយជូនរដ្ឋ ជាថវិកា ឬសំភារៈ មានតម្លៃលើសពីដប់ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិក (១00,000$) ឡើងទៅ ត្រូវបានជូនមេដាយស្ថាបនាជាតិថ្នាក់លេខ១ និងត្រូវបានរាជរដ្ឋាភិបាលស្នើសុំព្រះរាជយោបល់ពីព្រះមហាក្សត្រ ដើម្បីទ្រង់ព្រះរាជទានគោរមងារជា «ឧកញ៉ា»”។
កត្តានេះបានលើកទឹកចិត្តឱ្យអ្នករកស៊ី ដែលចង់បានងារជា «ឧកញ៉ា» ដើម្បីមុខមាត់ កិត្តិយស និងភាពងាយស្រួលនៅក្នុងការប្រកបរបររកស៊ីផ្ទាល់ខ្លួន សម្រុកនាំគ្នាយកលុយទៅទិញងារជា «ឧកញ៉ា» ដែលនាំឱ្យកំណើននៃចំនួន «ឧកញ៉ា» នៅកម្ពុជា មានការកើនឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់។
យោងតាមការស្រាវជ្រាវក្រៅផ្លូវការ ដែលត្រូវបានចុះផ្សាយជាសាធារណៈ លើទំព័រកាសែតក្នុងស្រុកយ៉ាងហោចណាស់៣ បានបង្ហាញឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ អំពីកំណើនឥតឈប់ឈរ នៃចំនួន «ឧកញ៉ា» នៅកម្ពុជា។ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៩៤ ដល់ឆ្នាំ២០០៤ កម្ពុជាមានឧកញ៉ាយ៉ាងហោចណាស់២០០នាក់។
រហូតដល់ឆ្នាំ២០០៩ ចំនួនឧកញ៉ាបានកើនឡើងដល់៤០០នាក់ និងបន្តកើនឡើងដល់៧០០នាក់ គិតត្រឹមដើមឆ្នាំ២០១៤។ នៅក្នុងរយៈពេល៤ខែ ដើមឆ្នាំ២០១៥ បុគ្គលយ៉ាងហោចណាស់២០នាក់ បានទទួលគោរមងារជា «ឧកញ៉ា»។ នេះបើផ្អែកតាមសៀវភៅព្រះរាជកិច្ច ចេញផ្សាយចាប់ពីខែមករា ដល់ចុងខែមេសា ឆ្នាំ២០១៥។
ដោយសារទីផ្សារ «ឧកញ៉ា» ត្រូវប៉ាន់ខ្លាំង រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានសម្រេចតម្លើងថ្លៃចំពោះគោរមងារ «ឧកញ៉ា» ដល់៥០ម៉ឺនដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក (៥០០ ០០០$) ឡើងទៅ ទើបទទួលបានគោរមងារជា «ឧកញ៉ា»។ នេះយោងតាមអនុក្រឹត្យរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលដែលបោះត្រា និងចុះហត្ថលេខាដោយអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៧ ដែលបានផ្សព្វផ្សាយនៅថ្ងៃទី១ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៧ ។
បើទោះបីជាគោរមងារ «ឧកញ៉ា» ឡើងថ្លៃយ៉ាងនេះក្ដី ប៉ុន្តែចំនួន «ឧកញ៉ា» នៅតែមានការកើនឡើងជាលំដាប់។ រហូតមកដល់ត្រឹមដើមខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៤នេះ ចំនួនអ្នកទទួលបានគោរមងារជា «ឧកញ៉ា» បានកើនឡើងដល់ជាង១០០០រូប។ នេះបើយោងតាមការកត់ត្រារបស់អង្គការទិន្នន័យអំពីការអភិវឌ្ឍន៍ (ODC)។
ក្នុងការទទួលបានគោរមងារជា «ឧកញ៉ា» នេះ គឺបុគ្គលនោះមិនត្រឹមតែត្រូវចំណាយលុយ ធ្វើអំណោយជូនរដ្ឋ ជាថវិកា ឬសំភារៈ ដែលមានតម្លៃលើសពី៥០ម៉ឺនដុល្លារអាមេរិកឡើងទៅប៉ុណ្ណោះទេ គឺពួកគេក៏ត្រូវបង់វិភាគទានប្រចាំឆ្នាំជូនដល់រាជរដ្ឋាភិបាល ចន្លោះពី៣២លានរៀល ឬស្មើនឹងប្រមាណ ៨ពាន់ដុល្លារ ទៅ៤០០លានរៀល ឬស្មើ នឹងប្រមាណ ១០ម៉ឺនដុល្លារ ទៀតផង។
ចំនួននៃទឹកប្រាក់ ដែលត្រូវបង់វិភាគទានប្រចាំឆ្នាំនេះខុសគ្នា ទៅតាមថ្នាក់របស់គោរមងារ ព្រោះគោរមងារ «ឧកញ៉ា» ត្រូវបានបែងចែកជា៣ថ្នាក់ គឺលោកអ្នកឧកញ៉ា អ្នកឧកញ៉ា និងឧកញ៉ា។
ការកើនឡើងនូវចំនួន «ឧកញ៉ា» នេះ គឺត្រូវបានអ្នកវិភាគសង្គមផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងកំណើននៃចំនួនពាណិជ្ជករ ឬអ្នករកស៊ី។ អ្នករកស៊ីដែលជាឧកញ៉ាខ្លះ បានប្រើប្រាស់គោរមងារនេះតាមអំពើចិត្តរបស់ខ្លួន ដែលបង្កជាផលវិបាកយ៉ាងច្រើនដល់ប្រជាពលរដ្ឋ និងសង្គមជាតិ។
ជាក់ស្ដែងដូចជា ឧកញ៉ា ៤រូប ដែលព្រះមហាក្សត្រ និងប្រមុខរដ្ឋស្ដីទី ចេញព្រះរាជក្រឹត្យត្រាស់បង្គាប់បញ្ចប់គោរមងារ ពីឧកញ៉ាជាហូរហែរ ក្នុងនោះរួមមាន៖ ឧកញ៉ា ឡេង ចាន់ណា ត្រូវបានបញ្ចប់គោរមងារជា «ឧកញ៉ា» បន្ទាប់ពីឧកញ៉ារូបនេះ និងបក្ខពួករងការចោទប្រកាន់ ពីប្រជាពលរដ្ឋថា បានឆបោកប្រាក់របស់ពួកគាត់រាប់លានដុល្លារ។
ឧកញ៉ា ជា សារ៉ន ជាអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុន ជា សារ៉ន រៀលធី ឯ.ក ត្រូវបានបញ្ចប់គោរមងារជាឧកញ៉ា បន្ទាប់ពីឧកញ៉ារូបនេះ រងការចោទថា ជាប់ពាក់ព័ន្ធ នឹងករណីឆបោកប្រជាពលរដ្ឋជាង ២៤០០គ្រួសារ។
ឧកញ៉ា ស្រី ស៊ីណា ត្រូវបានបញ្ចប់គោរមងារជា «ឧកញ៉ា» បន្ទាប់ពីបានបាញ់ប្រហារ បណ្តាលឱ្យមនុស្សពីរនាក់ស្លាប់ និងពីរនាក់ផ្សេងទៀតរងរបួស។
ឧកញ៉ា ខុន បញ្ចសិទ្ធិ ដែលមានអាជីពជាមេធាវីផងនោះ ត្រូវបានបញ្ចប់គោរមងារជាឧកញ៉ា ក្រោយមានការចោទថា ពាក់ព័ន្ធនឹងករណីបាញ់បោះសេរី នៅក្នុងក្លឹបកំសាន្តមួយកន្លែង ក្នុងខណ្ឌចំការមន រាជធានីភ្នំពេញ កាលពីចុងខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៤។
មិនមែនមានតែឧកញ៉ា ដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះទេ ដែលត្រូវបញ្ចប់គោរមងារនោះ បើយោងតាមព្រះរាជក្រឹត្យចុះថ្ងៃទី៣១ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២៤ ឧកញ៉ាចំនួន ៤រូប ផ្សេងទៀតដែលត្រូវបានបញ្ចប់គោរមងារដែរ ក្នុងនោះរួមមាន៖ ១. ឧកញ៉ា ពូ សុធីរៈ ២. ឧកញ៉ា តាំង ងួនសុង ៣. ឧកញ៉ា សំ ប៊ន និង ៤. ឧកញ៉ា ឌី បញ្ញា។ ប៉ុន្ដែ ក្នុងព្រះរាជក្រឹត្យនេះ មិនបានបញ្ជាក់ពីមូលហេតុណាមួយនៃការបញ្ចប់គោរមងារឧកញ៉ាពីបុគ្គលទាំង ៤ រូបនេះឡើយ។
កាលពីដើមឆ្នាំ២០១៦ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ពេលនោះ បានព្រមានដល់មន្ត្រីពាក់ព័ន្ធឱ្យបង្ក្រាបការដឹកជញ្ជូនឈើទៅកាន់ប្រទេសវៀតណាម ដោយលោក បានលើកចំឈ្មោះ ឧកញ៉ាពីររូប គឺឧកញ៉ា លឹម ប៊ុនណា ហៅខ្នា និងឧកញ៉ា សឹង សំអុល ថាជាអ្នកនៅពីក្រោយបទល្មើសនេះ។
នេះក៏បញ្ជាក់ផងដែរ ពីគុណតម្លៃធ្លាក់ចុះរបស់ឧកញ៉ានាសម័យនេះ ដែលចេញពីមាត់មេដឹកនាំស្ថិតក្នុងអំណាចនៃការទទួលខុសត្រូវចំពោះជោគវាសនាជាតិ។
ជុំវិញគុណតម្លៃឧកញ៉ាចុះថោកនេះ ក៏មានករណីឧកញ៉ាទំនើងមួយចំនួន បានយកគោរមងារជា «ឧកញ៉ា» ទៅប្រព្រឹត្តអំពើដ៏សាហាវយង់ឃ្នងបែបនេះ មិនមែនទើបតែមាននៅតែប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះទេ ពោលក៏មានករណីបែបនេះកើតឡើងជាហូរហែរ ពីមុននេះមកហើយដែរ ក្នុងនោះរួមមាន៖ អំពើរបស់ឧកញ៉ា សុខ ប៊ុន ដែលបានប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាលើ កញ្ញា សាសា បានទទួលការបរិហាររិះគន់យ៉ាងខ្លាំងពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន។
បើទោះបីជាឧកញ៉ានេះ បានទទួលស្គាល់កំហុស និងបានសន្យាថាមិនឱ្យរឿងនេះកើតឡើងទៀតក៏ដោយ ក៏សាធារណៈមតិនៅតែថ្កោលទោស។
មិនមែនមានតែឧកញ៉ា សុខ ប៊ុន ប៉ុណ្ណោះទេ ដែលប្រព្រឹត្តគំរូអាក្រក់ដល់សង្គមកម្ពុជា គ្រានោះ នៅមាន ឧកញ៉ា ថោង សារ៉ាត់ ដែលត្រូវបានតុលាការរកឃើញថា ជាមេក្លោងសម្លាប់ឧកញ៉ា អ៊ឹង ម៉េងជឺ។
នៅមាន ឧកញ៉ា គឹម ម៉ាវិន្ថា បានសម្លាប់ប្រពន្ធចុង ព្រមទាំងកូនស្រីអាយុ៦ឆ្នាំ របស់ខ្លួន ហើយយកសពទៅបោះចោលនៅជ្រោះពេជ្រនិលកាលពីឆ្នាំ២០១៤។
ទង្វើមិនគប្បីរបស់ឧកញ៉ាមួយចំនួនខាងលើនេះ បានធ្វើឱ្យតម្លៃរបស់ឧកញ៉ានៅកម្ពុជាធ្លាក់ចុះ។
បើទោះបីជាឧកញ៉ាខ្លះជាមនុស្សល្អ ហើយបានចូលរួមកសាងជាតិអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្តយ៉ាងណាក្ដី ក៏អំពើល្អទាំងនេះ មិនអាចទៅលុបលាងអំពើអាក្រក់ ដែលឧកញ៉ាមួយចំនួនទៀតប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។
ការនេះ បានញ៉ាំងឱ្យពលរដ្ឋមិនត្រឹមតែស្អប់ខ្ពើមងារជា «ឧកញ៉ា» ប៉ុណ្ណ៉ោះទេ ថែមទាំងរិះគន់ដល់ស្ថាប័នដែលមានសមត្ថកិច្ច ក្នុងការស្នើសុំផ្ដល់គោរមងារជា «ឧកញ៉ា» នេះទៀតផង។
ប្រហែលដោយហេតុនេះហើយទើប លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន ម៉ាណែត បានក្រាបបង្គំទូលថ្វាយទៅព្រះមហាក្សត្រ ស្នើសុំចេញព្រះរាជក្រឹត្យ ស្ដីពី គោរមងារឧកញ៉ា នៅថ្ងៃទី១១ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២៣ ដើម្បីកំណត់អំពីគោលការណ៍ លក្ខខណ្ឌ បែបបទ និងនីតិវិធីក្នុងការផ្តល់គោរមងារឧកញ៉ា ព្រមទាំងការគ្រប់គ្រង និងការបញ្ចប់គោរមងារឧកញ៉ា ដើម្បីធានាបាននូវសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ ទំនៀមទម្លាប់ ប្រពៃណីល្អ សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ សន្តិសុខជាតិ និងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចសង្គម។
ព្រះរាជក្រឹត្យថ្មីនេះ មាន១១ជំពូក និង២១មាត្រា។ បទប្បញ្ញត្តិថ្មីនេះ ក្រៅពីបើកផ្លូវឱ្យនាយករដ្ឋមន្រ្តី ជាអ្នកធ្វើសេចក្តីសម្រេចខ្ពស់បំផុត ក្នុងការអាកាត់ ឬតម្លើងតួនាទីហើយ ច្បាប់ថ្មីសម្រាប់តែក្រុមឧកញ៉ានេះ ក៏បានបិទផ្លូវ ដោយមិនតម្រូវឱ្យពួកគេ ត្រូវមានភារកិច្ចបង់វិភាគទានប្រចាំឆ្នាំ ទៅរដ្ឋាភិបាលទៀតនោះដែរ។
ទាំងអស់នេះសបញ្ជាក់ថា រដ្ឋាភិបាលខ្លួនឯង ក៏ហាក់ទទួលស្គាល់ដោយប្រយោល នូវគោរមងារឧកញ៉ាសម័យនេះថ្លៃ តែគុណតម្លៃឧកញ៉ាខ្លះថោកផងដែរ។
ទោះជាយ៉ាងណា បច្ចប្បន្នក៏នៅមានឧកញ៉ា ដែលជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនមួយចំនួន នៅតែបន្តរំលោភបំពានច្បាប់ បង្ករផលប៉ះពាល់ដល់ប្រយោជន៍ពលរដ្ឋ និងពុំមានចំណាត់ការពីរដ្ឋនៅឡើយ។
ឧទាហរណ៍ដូចជា ឧកញ៉ា ឡេង ភត្រា ហៅ (ឡេង ណាវាត្រា) ជាដើម ដែលឧកញ៉ា រូបនេះ គឺជាសេដ្ឋីវ័យក្មេងមួយរូប ដែលកំពុងលេចមុខមាត់ខ្លាំងក្នុងសង្គម។ ឧកញ៉ា ឡេង ភត្រា ហៅ (ឡេង ណាវាត្រា) បានក្ដោបក្ដាប់មុខជំនួញជាច្រើនមុខនៅកម្ពុជា រាប់ចាប់តាំង ពីវិស័យ អចលនទ្រព្យ ហិរញ្ញវត្ថុ ធនាគារ កសិកម្ម រហូតដល់ វិស័យសិល្បៈ។
បច្ចុប្បន្ន ឧកញ៉ារូបនេះ កំពុងតែមានទំនាស់ ជាមួយប្រជាពលរដ្ឋ ដែលបានទិញផ្ទះពីគម្រោងសាងសង់បុរីរបស់លោក ដែលក្រុមអតិថិជនតវ៉ាធ្លាប់អះអាងថា បានបង់លុយគ្រប់ច្រើនឆ្នាំ តែឧកញ៉ារូបនោះគ្មានផ្ទះឱ្យតាមកិច្ចសន្យា រីឯប្រព័ន្ធច្បាប់មិនហានចាត់ការ ឧកញ៉ារូបនោះ ឱ្យគោរពកិច្ចសន្យា ដើម្បីរកយុត្តិធម៌ ឱ្យអតិថិជនដែលបានបង់លុយគ្រប់តាមកិច្ចសន្យានោះទេ ច្រើនឆ្នាំទៅនេះ។
តាមក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ការបំពានកិច្ចសន្យា ជាបទល្មើស “រំលោភលើទំនុកចិត្ត” មានចែងក្នុងក្រមព្រហ្មទណ្ឌនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាឆ្នាំ២០០៩ ចាប់ពីមាត្រា៣៩១ ដល់មាត្រា៣៩៦។
ប៉ុន្ដែរហូតមកដល់ពេលនេះ ឧកញ៉ារូបនេះ មិនទាន់ត្រូវបានបញ្ចប់គោរមងារ ឬមានចំណាត់ការណាមួយតាមផ្លូវច្បាប់នៅឡើយ។
ដូច្នេះ ដើម្បីស្ដារតម្លៃនៃឧកញ៉ាឡើងវិញ បុគ្គលដែលមានងារជាឧកញ៉ា គួរតែពិចារណាពីការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនឡើងវិញ។ សម្រាប់សង្គមកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ ងារជាឧកញ៉ាលែងមានតម្លៃទៀតហើយ ប្រសិនបើងារនោះ ត្រូវបានយកទៅប្រើប្រាស់សម្រាប់បម្រើតែផលប្រយោជន៍ខ្លួន និងបក្សពួក ដោយមិនខ្វល់ពីទុក្ខលំបាករបស់ពលរដ្ឋសាមញ្ញនោះ៕
នាងខ្ញុំ ប៉ា សុខេង វីអូឌី!