កាំងចាម ជាភូមិមួយស្ថិតនៅក្នុងឃុំកាំងចាម ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង ដែលមានចម្ងាយជាង៣០គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ភូមិនេះមានផ្លូវដីក្រហម ហុយទ្រលោមពេលមានឡានបើកកាត់ម្ដងៗ និងមានជង្ហុកធំៗ និងរអិលខ្លាំងបើសិនជាមានភ្លៀង។ នៅតាមផ្លូវ គេឃើញមានផ្ទះពលរដ្ឋនៅអមសងខាងផ្លូវ ប្របនឹងមាត់ទន្លេមេគង្គ ដែលបង្កភាពងាយស្រួលដល់ពលរដ្ឋនៅទីនោះក្នុងការប្រកបរបរនេសាទ និងធ្វើស្រែចម្ការ ជាដើម។ ប៉ុន្តែប្រជានេសាទមួយចំនួននៅក្នុងភូមិនេះបានប្តូរពីរបរនេសាទ មកធ្វើស្រែចម្ការវិញ បន្ទាប់ពីទិន្នផលត្រីធ្លាក់ចុះជាបន្តបន្ទាប់ ដែលធ្វើឱ្យពួកគេរកចំណូលលែងបាន ខណៈមានពលរដ្ឋអះអាងថាមានអ្នកប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឆក់ខុសច្បាប់ច្រើន។

សកម្មភាពកាប់​ឈើក្នុងព្រៃសហគមន៍ដើម្បីយក​ទៅលក់ ការកាប់ទន្ទ្រានយកដីដាំដំណាំ ការផ្តល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ច ការកាប់ព្រៃឈើដើម្បីចាប់សត្វជាដើមនោះ ត្រូវបានគេមើលឃើញថា សុទ្ធសឹងតែជាសកម្មភាពដែលរាប់ថា បានបំផ្លិចបំផ្លាញព្រៃឈើនៅកម្ពុជា ខណៈសកម្មភាពកាប់ឈើដើម្បីយកមកធ្វើ​ធ្យូង ក៏ជាផ្នែកមួយទៀតដែលនាំឱ្យព្រៃឈើរងការបាត់បង់ផងដែរ។

កសិករមួយចំនួននៅខេត្តប៉ៃលិន បានផ្លាស់ប្ដូរពីការដាំដំណាំដែលមានរយៈពេលវែង ដូចជាស្វាយ និងមៀនជាដើម មកដាំដំណាំដែលផ្ដល់ផលក្នុងរយៈពេលខ្លីវិញ ដោយសារមានការខាតបង់ប្រាក់កាក់រយៈពេលពីរ បីឆ្នាំជាប់គ្នា។

ប្រធានភូមិអូរខ្ជាយ លោក កែ ឃឺន បានបញ្ជាក់ថា ភូមិរបស់លោក មានពលរដ្ឋ ៦២៨គ្រួសារ ក្នុងនោះជាង៧០% ដាំដំណាំចម្រុះនៅក្នុងចម្ការដែលបន្តតាំងពីដូនតាមក។ ដំណាំដែលមានសក្ដានុពលជាងគេ គឺផ្លែក្រូចពោធិ៍សាត់។ លោកបន្តថា នៅក្នុងអំឡុងមួយឆ្នាំចុងក្រោយនេះ កសិផលដូងបានជួបបញ្ហាទីផ្សារបន្តិចបន្តួចដែរ ដោយមិនមានឈ្មួញចុះមកទិញ ហើយទោះបីជាមានអ្នកទិញក៏លក់បានថោក។

កសិករដាំម្រេចមួយចំនួននៅ​ខេត្តត្បូងឃ្មុំ ​បានចាប់ផ្ដើមបោះបង់ដំណាំម្រេចជាបណ្ដើរៗ ដោយសារតម្លៃម្រេចចេះតែធ្លាក់ចុះជាបន្តបន្ទាប់ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ និងបញ្ហាម្រេចងាប់ដើមជាហូរហែ​ ខណៈកសិករមួយចំនួនទៀតនៅមិនទាន់ដឹងថានឹងត្រូវដាំអ្វីជំនួសនៅឡើយទេ។