ឧបករណ៍និងសម្ភារៈបុរាណ ដែលតែងយកមកប្រើប្រាស់ជាប្រចាំក្នុងជីវភាពរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរ មានច្រើនបែប និងច្រើនសណ្ថាន ដូចជាប្រភេទឧបករណ៍សម្រាប់ភ្ជួររាស់ សម្ភារៈប្រើប្រាស់ក្នុង​ផ្ទះបាយ សម្ភារៈបំភ្លឺក្នុងផ្ទះ និងសម្រាប់ប្រើប្រាស់លម្អសត្វពាហនៈជាដើម​។ ក្រៅពីនេះ ក៏មាន​ឧបករណ៍សម្រាប់មុខរបរនេសាទ ឧបករណ៍សម្រាប់ទាក់សត្វព្រៃតូចធំ ព្រមទាំងឧបករណ៍ភ្លេងប្រពៃណីបុរាណជាដើម។

របាយការណ៍របស់គណៈកម្មការទន្លេមេគង្គបានឲ្យដឹងថា នៅឆ្នាំ១៩៩២ ខេត្តកំពត (រួមទាំងខេត្តកែបកាលមិនបំបែកខេត្ត​) មានគម្របព្រៃកោងកាង៧៩០០ហិកតា។ ប៉ុន្តែរបាយការណ៍របស់ខណ្ឌរដ្ឋបាលជលផលខេត្តកំពតឆ្នាំ២០១៨ បានឲ្យដឹងថា ព្រៃកោងកាងនៅខេត្តជាប់សមទ្រទាំងនេះបានថយចុះយ៉ាងកំហុកដែលបានបាត់បង់អស់ប្រហែល៦២ភាគរយ ដោយខេត្តកំពតសល់១៩៦៦ ហិកតា និងនៅខេត្តកែបសល់ត្រឹមតែ១០០៥ ហិកតា ប៉ុណ្ណោះ។

សៀមរាប ជាខេត្តទឹកដីប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់កម្ពុជា និងជាខេត្ត​មានសក្តានុពលជាងគេមួយ ដែល​អាចទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរមកលេងកម្សាន្តនៅកម្ពុជា​។

សៀមរាបជាខេត្តប្រវត្តិសាស្ត្រមួយ​របស់​កម្ពុជាដោយបុព្វបុរសខ្មែរបានបន្សល់ទុកនូវមរតកបុរាណពិសេសប្រាង្គប្រាសាទ​ជាច្រើនលើទឹកដីមួយនេះ។ ក្រៅពីប្រាង្គប្រាសាទ ចំណេះជំនាញធ្វើឧបករណ៍បុរាណ ឬ​វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍បុរាណខ្មែរ ដូនតាជំនាន់មុនក៏បានបន្សល់ទុកដល់ក្មេងជំនាន់ក្រោយផងដែរ។

កុមារា កុមារី នៅក្នុងភូមិមួយនៃខេត្តសៀមរាប នៅតែ​បន្ត​នាំគ្នាមករៀនក្នុង​សាលាបឋមសិស្សសម្តេចក្រុមព្រះនរោត្តម រណឫទ្ធិ បើទោះបីជារដូវនេះជាពេលវិស្សមកាលក៏ដោយ​។ ចូលដល់បរិវេណសាលានេះភ្លាម គេឮសូរសំឡេងកុមារា កុមារី ស្រែករៀនយ៉ាងអឹងកង តាមការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ​ ហើយក៏មានសិស្សខ្លះទៀតកំពុងរត់លេងនៅខាងក្រៅថ្នាក់ ក្រោយពេលពួកគេបញ្ចប់ម៉ោងសិក្សារបស់ខ្លួន។

ឧបករណ៍ភ្លេងប្រពៃណី និងភ្លេងបុរាណខ្មែរ មានច្រើនប្រភេទ ព្រមទាំងច្រើនវង់ ដូចជាវង់ភ្លេងព្រះរាជទ្រព្យ ឬ​ភ្លេងពិណពាទ្យសម្រាប់ប្រគុំលេងក្នុងពិធីសាសនា ប្រគុំសម្រាប់ការសម្តែងរបាំផ្សេងៗ និងប្រគុំក្នុងពិធីបុណ្យទានផងដែរ។ វង់ភ្លេងឆៃយ៉ាំ ​សម្រាប់ប្រគុំក្នុងពិធីបុណ្យកឋិនទានឬ ពិធីបំបួសកុលបុត្រកុលធិតាខ្មែរ។ វង់ភ្លេងប្រពៃណីខ្មែរឬហៅថាភ្លេងការ ​សម្រាប់ប្រគុំលេងក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាដើម។

ក្រោយរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំទៅនៅខែមករាឆ្នាំ១៩៧៩ ទីតាំងឃុំឃាំងអ្នកទោសមួយនៅកណ្តាលរាជធានីភ្នំពេញ ​នាសម័យ​នោះ​ក៏​បានប្រែក្លាយជាសារមន្ទីរឧក្រិដ្ឋកម្មប្រល័យពូជសាសន៍។

ស្ត្រីមួយចំនួននៅកម្ពុជា ​ត្រូវបានគេមើលឃើញរស់នៅក្នុងស្ថានភាពមិនទាន់ប្រសើរនៅឡើយ ពិសេសក្រោយពួកគេបាក់បែកគ្រួសារ ដោយត្រូវទទួលបន្ទុកចិញ្ចឹមកូនៗរបស់ខ្លួន។

រដ្ឋាភិបាលកាលពីចុងឆ្នាំ២០១៨ បាន​ជួយសម្រួល​ដល់​ពលរដ្ឋជនជាតិវៀតណាមរាប់រយគ្រួសារ​​នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំងដែល​រស់នៅលើបឹងទន្លេសាប ដោយ​​ផ្លាស់ប្តូរពួកគេមករស់នៅលើគោកវិញ។

ភូមិក្បាលតោល ជាភូមិបណ្តែតទឹកមួយក្នុងឃុំកោះជីវាំង ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង ដោយពលរដ្ឋភាគច្រើនរស់ពឹងអាស្រ័យលើមុខរបរនេសាទ។ ដោយសារពលរដ្ឋរស់នៅភូមិនេះមួយចំនួន មានជីវភាពក្រីក្រគ្មានមុខរបរផ្សេងដើម្បីបានចំណូលនោះ ទើបពួកគេមិនបានបញ្ជូនកូនឱ្យទៅរៀន​ឡើយ និងមានកុមារខ្លះត្រូវឈប់រៀនទាំងវ័យក្មេងថែមទៀតផង។