ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលធ្វើការផ្នែកលើកកម្ពស់សិទ្ធិស្ត្រី លើកឡើងថា ការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតសង្គមជាកត្តាចាំបាច់ក្នុងការពង្រឹងប្រសិទ្ធភាពនៃយន្តការជាតិរបស់រដ្ឋាភិបាល ដើម្បីទប់ស្កាត់រាល់ទម្រង់រើសអើងនិងពង្រឹងអំណាចស្រ្តី។
កាលពីថ្ងៃសុក្រ គណៈរដ្ឋមន្ត្រី បានដាក់ចេញនូវសេចក្តីព្រាងផែនការសកម្មភាពជាតិថ្មីលើកទី៣ ស្តីពី ការទប់ស្កាត់អំពើហិង្សាលើស្ត្រីឆ្នាំ២០១៩-២០២៣ ដើម្បីជាផែនទីតម្រង់ទិសសម្រាប់ក្រសួង ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងវិស័យឯកជន ដែលជាការធានាដល់ប្រសិទ្ធភាពទប់ស្កាត់អំពើហិង្សាលើស្ត្រី កាត់បន្ថយរាល់ទម្រង់រើសអើងលើស្ត្រី។
មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលបានគូសបញ្ជាក់ថា ផែនការសកម្មភាពថ្មីនេះនឹងជួយលើកកម្ពស់តម្លៃសីលធម៌សង្គមគ្រួសារខ្មែរ ពង្រឹងអំណាចស្ត្រី និងកុមារគ្រប់រូប ព្រមទាំងផ្តល់លទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ដល់ស្ត្រី បានចូលរួមអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិ។
ផែនការថ្មីនេះ រដ្ឋាភិបាលបានដាក់ចេញនូវវិធានចំនួន៤ចំណុចសំខាន់ ក្នុងនោះមានការបង្ការទប់ស្កាត់ កិច្ចការពារផ្លូវច្បាប់ចំពោះស្ត្រី សេវាពហុវិស័យ ច្បាប់និងគោលនយោបាយ និងការតាមដានត្រួតពិនិត្យនិងការវាយតម្លៃ។
នាយិកាអង្គការសីលការ កញ្ញា សេង រាសី មានប្រសាសន៍ថា ការអនុវត្តផែនការសកម្មភាពបានជោគជ័យ លុះណាតែមន្ត្រីអនុវត្ត អង្គការសង្គមស៊ីវិល រួមទាំងក្រុមគ្រួសារ ចាត់ទុកការគោរពសិទ្ធិស្ត្រីជាការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស។
ផ្ទុយទៅវិញ កញ្ញាថា បើដរាបណាសិទ្ធិមូលដ្ឋានរបស់ស្ត្រី រួមទាំងសិទ្ធិសេដ្ឋកិច្ចនិងសិទ្ធិចូលរួម នៅតែត្រូវបានគេរំលោភបំពាន នោះការពង្រឹងអំណាចស្ត្រីនឹងមិនទទួលបានជោគជ័យទេ។
កញ្ញាថា៖ «ប្រសិនបើខ្ញុំចូលទៅក្នុងផ្ទះ ខ្ញុំត្រូវបានគេវាយ ខ្ញុំត្រូវបានគេជេរស្តី ត្រូវបានគេបិទសេដ្ឋកិច្ច ឬមួយក៏ស្អីផ្សេងៗ នោះសិទ្ធិរស់រានមានជីវិតយ៉ាងម៉េច? ហើយបើជីវិតខ្ញុំពេលណាក៏ត្រូវបានគេគំរាម ហើយគេចង់ឆក់ គេចង់យកពេលណាក៏បាន អ៊ីចឹងវាប៉ះពាល់ច្រើននៅពេលដែលស្ត្រីភាគច្រើននៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង ត្រូវបានរងគ្រោះដោយអំពើទាំងអស់នោះ អ៊ីចឹងសក្តានុពលនៃការចូលរួមរបស់ស្ត្រីក៏មានកម្រិតដែរ»។
នាយិកាមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា អ្នកស្រី ចក់ សុភាព ដែលធ្វើការផ្នែកលើកកម្ពស់សិទ្ធិមនុស្ស បានលើកឡើងថា ដើម្បីពង្រឹងអំណាចស្ត្រីឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព ទាល់តែស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ចូលរួមពង្រឹងដល់ការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតសង្គម ឈប់ស្តីបន្ទោសស្ត្រីដែលរងគ្រោះ និងពង្រឹងប្រសិទ្ធភាពនៃការអនុវត្តច្បាប់ ដើម្បីឱ្យស្ត្រីមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេរស់នៅមានសុខសុវត្ថិភាព។
អ្នកស្រីបន្តថា ការមានផែនការជាតិជាក់លាក់ ជាការងារល្អ ដើម្បីជួយតម្រង់ទិសសម្រាប់ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធក្នុងការអនុវត្ត ប៉ុន្តែការពង្រឹងអំណាចស្ត្រីនឹងមិនអាចទៅរួចទេ ប្រសិនបើស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធទាំងនោះមិនអាចលុបបំបាត់វប្បធម៌ស្តីបន្ទោសស្ត្រីរងគ្រោះ និងសម្របសម្រួលពួកគេឱ្យទ្រាំរស់ជាមួយអំពើហិង្សានោះ។
អ្នកស្រីថា៖ «នៅពេលស្ត្រីទៅប្តឹង គាត់ថា “មិនអីទេ! ទ្រាំទៅ! វាមិនអីទេ” ឬក៏ព្យាយាមដោះស្រាយឱ្យស្ត្រីហ្នឹងទៅនៅជាមួយប្តីដែលចូលចិត្តប្រើអំពើហិង្សា កន្លែងហ្នឹងហើយដែលជាឧបសគ្គ ដែលទាមទារឱ្យអ្នកអនុវត្តច្បាប់យល់ពីបញ្ហាដែលទាមទារ ឱ្យផ្តល់នូវកិច្ចគាំពារដល់ស្ត្រីដែលជាជនរងគ្រោះហ្នឹង»។
នាយិកាប្រតិបត្តិអង្គការយេនឌ័រដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍កម្ពុជា អ្នកស្រី រស់ សុភាព បានលើកឡើងប្រហាក់ប្រហែលគ្នាថា អំពើហិង្សាលើស្ត្រីបច្ចុប្បន្នហាក់មានរូបភាពសាហាវជាងមុន។
ករណីនេះ អ្នកស្រីបានជំរុញដល់ក្រសួងនិងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ត្រូវពង្រឹងសីលធម៌សង្គម បង្កើនថវិកា និងធនធានមនុស្ស ដើម្បីចូលរួមអនុវត្តផែនការជាតិនេះឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព។
អ្នកស្រីថា៖ «ព្រោះខ្ញុំជាមនុស្សរស់នៅច្រើនជំនាន់ដែរ ខ្ញុំមើលឃើញថា កាលពីជំនាន់មុន ជំនាន់ លន់ នល់ ជំនាន់សម្តេចសីហនុ [ព្រះមហាវីរក្សត្រ] ហ្នឹង កម្មវិធីវិទ្យុជាតិអីមានការអប់រំល្អ ហើយនៅសាលារៀនក៏ដូចគ្នាដែរ»។
វិទ្យាស្ថានជាតិស្ថិតិនៃក្រសួងផែនការ និងក្រសួងកិច្ចការនារី នៅឆ្នាំ២០១៥ បានបង្ហាញថា ២០ភាគរយនៃស្ត្រីកម្ពុជា ធ្លាប់ទទួលរងអំពើហិង្សាលើរូបរាងកាយនិងផ្លូវភេទពីដៃគូរបស់ពួកគេ ក្នុងនោះ ៩០ភាគរយនៃស្ត្រីទាំងនោះ រងគ្រោះយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដែលចាំបាច់ទាមទារឱ្យមានការថែទាំសុខភាព។
ចំណែកអង្គការអន្តរជាតិយូនីសែហ្វ រកឃើញដែរថា នៅឆ្នាំ២០១៧ កុមារជាង២០ភាគរយ រស់នៅជាមួយម្តាយដែលជាជនរងគ្រោះដោយអំពើហិង្សាទាំងផ្លូវកាយ ផ្លូវភេទ និងផ្លូវអារម្មណ៍ ដោយសារស្វាមីឬដៃគូរបស់ពួកគេ៕
