ស្រូវរាប់ពាន់ហិកតារបស់ប្រជាកសិករនៅខេត្តសៀមរាប និងខេត្តបន្ទាយមានជ័យ កំពុងរងការខូចខាតដោយសារគ្មានទឹកស្រោចស្រព ដែលនាំឱ្យកសិករទាំងនោះបារម្ភកាន់តែខ្លាំងថាមិនមានស្រូវសម្រាប់ប្រមូលផល ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារនៅពេលខាងមុខ។
ប្រជាកសិករម្នាក់ដែលរស់នៅភូមិគំរូ ឃុំស្រណាល ស្រុកក្រឡាញ់ ខេត្តសៀមរាប ជាប់ព្រំប្រទល់នឹងខេត្តបន្ទាយមានជ័យ អ្នកស្រី សោម ធិច បានលើកឡើងថា រយៈពេលជិត៣ខែមកហើយដែលភូមិនេះមិនមានភ្លៀងធ្លាក់ ដែលធ្វើពលរដ្ឋមានក្ដីបារម្ភខ្លាចស្រូវវស្សារបស់ពួកគាត់រងការខូចខាត ប្រសិនបើមិនមានកិច្ចអន្តរាគមន៍ណាមួយឱ្យទាន់ពេលវេលា ឬមិនមានភ្លៀងធ្លាក់ទៀតនោះ។
អ្នកស្រីបន្តថា ស្រូវរបស់គាត់ចំនួន៤ហិកតារងការខូចខាតស្ទើរតែទាំងអស់ ដែលនឹងធ្វើឱ្យគ្រួសារប្រឈមខ្វះស្រូវសម្រាប់បរិភោគនៅពេលខាងមុខ និងប្រឈមជំពាក់បំណុលធនាគារផងដែរ។
អ្នកស្រីថា៖ «[ការរីងស្ងួត] អស់៣ខែជាងហើយ! យូរគ្រាន់ មើលឡើងងាប់អស់ រាំងៗ [គ្មានភ្លៀង]។ មកដល់ពេលនេះក៏ភ្លៀងតិច ភ្លៀងរួចក៏រាំងទៅទៀត។ មើលដូចឃើញស្រាប់ ឡើងស្ងួតចែស ងាប់ឡើងអស់ ឡើងអាចដុតឆេះ»។
ស្រដៀងគ្នានេះ មេឃុំស្រណាល លោក ឡុង វួន ក៏មានក្ដីបារម្ភចំពោះបញ្ហារីងស្ងួតនៅឆ្នាំនេះដែរ ដែលធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋទាំង១៤ភូមិក្នុងឃុំនេះ ជួបការលំបាកខ្លាំង។ លោកបន្តថា ប្រសិនបើមិនមានភ្លៀងធ្លាក់ទៀត អាចនឹងធ្វើឱ្យដំណាំស្រូវប្រមាណ៤ ៨០០ហិកតាក្នុងឃុំនេះ នឹងត្រូវខូចខាតទាំងស្រុង។
លោកថា៖ «ទី១ ទាក់ទងនឹងកូវីដហ្នឹង វាខ្លាំង! ប្រជាពលរដ្ឋគ្នាថាទៅថៃ ទៅមិនបាន! អ្នកដែលនៅខ្មែរ គ្នារំពឹងស្រែនៅរដូវវស្សា ដល់ពេលរដូវវស្សាវាអត់មានទឹក វារីងស្ងួតអ៊ីចឹង វាមានផលប៉ះពាល់ខ្លាំង។ ប្រជាជនគ្នាព្រួយបារម្ភ មិនដឹងមានមុខរបរអី»។
លោកបន្តថា សម្រាប់ថ្នាក់ឃុំមិនដឹងជាត្រូវរកដំណោះស្រាយបែបណាជូនប្រជាពលរដ្ឋនោះទេ ព្រោះសព្វថ្ងៃប្រព័ន្ធទឹកមានការខ្វះខាតច្រើន ហើយបើចង់បង្ហូរទឹកមកពីតំបន់ផ្សេងក៏អត់មានដែរ។ តែយ៉ាងណា លោកថា នឹងលើកឡើងបញ្ហាទាំងនេះជូនទៅដល់ថ្នាក់ខេត្ត ដើម្បីដោះស្រាយបន្តទៀត។
ឆ្លើយតបក្ដីកង្វល់នេះ អនុប្រធានការិយាល័យកសិកម្មស្រុកក្រឡាញ់ លោក តែ គឹមខួង មានប្រសាសន៍ថា ប្រជាកសិករពិតជាកំពុងជួបបញ្ហាប្រឈម ដោយសារមិនមានទឹកសម្រាប់ស្រោចស្រពដំណាំប្រាកដមែន។ ប៉ុន្តែលោកអះអាងថា បញ្ហានេះកើតមានស្ទើរតែរាល់ឆ្នាំទៅហើយ។
យ៉ាងណា លោកថា ជាដំណោះស្រាយ នៅពាក់កណ្ដាលខែសីហានេះ នឹងមានទឹកភ្លៀងបន្តបន្ទាប់ឡើងវិញ ហើយដំណាំស្រូវទាំងនោះនឹងលូតលាស់ជាមិនខាន។
លោក តែ គឹមខួង៖ «ព្រោះអីការប៉ះពាល់នេះ វាមិនទាន់ងាប់ទេ! បើសិនជាមានភ្លៀងក្នុងរយៈពេលក្នុងសប្ដាហ៍នេះទៀត ការលូតលាស់ដំណាំស្រូវនឹងលូតលាស់ឡើងវិញ អត់បញ្ហាទេ! ព្រោះអីកន្លងមក ប្រជាពលរដ្ឋតែងតែលែងគោលែងអីឱ្យជាន់ទៅ។ ពេលមានភ្លៀងធ្លាក់មក ដូចដែលយើងភ្ជួរដើម ពេលភ្លៀងមក វាកាន់តែល្អជាងមុនទៅទៀត»។
ចំណែកប្រជាកសិករម្នាក់ទៀតដែលរស់នៅឃុំជប់វារី ស្រុកព្រះនេត្រព្រះ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោក ងួន មឿង បានសម្រេចភ្ជួរដំណាំស្រូវចំនួន៤ហិកតា ដែលខូចខាតទាំងស្រុងចោលដើម្បីសាបព្រោះម្ដងទៀត ក្រោយពីលោកបានសាបព្រោះម្តងហើយតាំងពីខែឧសភា ប៉ុន្តែមិនមានភ្លៀងនិងប្រភពទឹកស្រោចស្រព។
លោកបង្ហាញការសោកស្តាយ និងអះអាងថា ដើម្បីប្រមូលផលស្រូវបានក្នុងមួយឆ្នាំ លោកត្រូវចំណាយដើមទុនជាង៤លានរៀល ឬស្មើប្រមាណ១ ០០០ដុល្លារអាមេរិក សម្រាប់ស្រូវក្នុង៤ហិកតានេះ ដូចជា ការទិញពូជស្រូវ ការជួលត្រាក់ទ័រភ្ជួរដី ជីដាក់ស្រែ និងថ្នាំស្មៅ ជាដើម។
លោកបន្តថា៖ «បើយើងអត់ស្រូវលើកនេះទៀត មិនដឹងមានអ្វីហូបដែរ។ ព្រោះអីយើងមិនមានស្រែណាមកធ្វើស្រូវប្រាំងនឹងគេ មានតែស្រូវវស្សាហ្នឹងឯង»។
ដោយឡែក ពលរដ្ឋរស់មួយរូបទៀតនៅភូមិប្រដាក ឃុំជប់វារី អ្នកស្រី ឆេង សួត បានលើកឡើងថា ប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើននៅក្នុងភូមិតែងតែពឹងអាស្រ័យផលដំឡូង និងធ្វើស្រែ គ្រាន់បានថវិកាមកផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព។ ប៉ុន្តែនៅពេលជួបគ្រោះរាំងស្ងួតដូច្នេះ អ្នកភូមិមិនដឹងត្រូវប្រកបមុខរបរអ្វីដើម្បីចិញ្ចឹមជិវិតនោះឡើយ។
កសិកររូបនេះថា ដំឡូង១ហិកតា និងស្រូវ១ហិកតា ដែលគ្រួសារគាត់បានដាំកាលពីដើមខែឧសភានោះ មកដល់បច្ចុប្បន្ន ដំណាំទាំងនោះត្រូវខូចខាតគ្មានសល់ ដោយសារគ្មានទឹកស្រោចស្រព ដែលធ្វើឱ្យគ្រួសារអ្នកស្រីត្រូវប្រឈមបញ្ហាបំណុលនិងបញ្ហាជីវភាពក្នុងគ្រួសារជាខ្លាំង។
អ្នកស្រីបន្តថា៖ «រាំងស្ងួតអស់ហើយ មិនមានអ្វីទេ ងាប់អស់រលីង! អ្វីក៏មិនមាន ធ្វើស្រែក៏ងាប់ស្រែ ធ្វើដំឡូងក៏ងាប់ដំឡូង បានអ្វីទីពឹង?»
យោងតាមរបាយការណ៍ដែលចេញផ្សាយលើបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុកដោយរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ លោក វេង សាខុន កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២១នេះ បានបង្ហាញថា គិតត្រឹមថ្ងៃទី១៨ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២១ ភាពរាំងស្ងួតបានបណ្តាលឱ្យដំណាំស្រូវនៅខេត្តចំនួន៤ រួមមាន ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ កណ្តាល ពោធិ៍សាត់ និងសៀមរាប រងផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរជាងគេ។
របាយការណ៍បញ្ជាក់ថា ដំណាំស្រូវដែលរងផលប៉ះពាល់សរុបមានចំនួនជាង៦ម៉ឺនហិកតា (៦៧ ៩៤២) ឬស្មើជាង២ភាគរយ (២,៥៦%) នៃផ្ទៃដីដាំដំណាំស្រូវទូទាំងប្រទេស ក្នុងនោះ ស្រូវខូចខាតទាំងស្រុងមានចំនួនជាង១ម៉ឺនហិកតា (១០ ៥៥៣ហិកតា) និងស្តារឬជួយសង្រ្គោះបានចំនួន២ ៣៧៦ហិកតា។
ប្រធានសមាគមសម្ព័ន្ធសហគមន៍កសិករកម្ពុជា លោក ថេង សាវឿន មើលឃើញថា បញ្ហាគ្រោះរាំងស្ងួតនេះជារឿងដែលពិបាកចំពោះមុខទាំងរដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាប្រជាពលរដ្ឋទូទៅផងដែរ។ តែយ៉ាងណា លោកបានផ្តល់អនុសាសន៍ថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ក្នុងការស្វែងរកដំណោះស្រាយជូនប្រជាពលរដ្ឋឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព ក្រៅតែពីចេញរបាយការណ៍បង្ហាញពីផលប៉ះពាល់នោះ។
លោកបន្តថា៖ «ទី១ រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែគិតគូរការរៀបចំជំនួយសង្គម តាមរយៈការចែកស្រូវពូជទុកបម្រុងដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឱ្យប្រជាពលរដ្ឋអាចសាបព្រោះបាន។ មួយទៀត អាជ្ញាធរ ក៏ដូចជារដ្ឋាភិបាល ត្រូវតែស្នើទៅស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុឱ្យពន្យារពេលការបង់ការប្រាក់ធនាគាររបស់ប្រជាកសិករ ហើយរដ្ឋគួរតែផ្ដល់តាមរយៈធនាគារអភិវឌ្ឍន៍កសិកម្មតាមជនបទ ដោយផ្ដល់អត្រាការប្រាក់ទាប ជាដើម»៕
