សម្ព័ន្ធសារព័ត៌មានអាស៊ីអាគ្នេយ៍ បានជំរុញទៅរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ឲ្យបញ្ឈប់ការប្រើប្រាស់ច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌប្រឆាំងនឹងអ្នកកាសែតដែលធ្វើការក្នុងវិជ្ជាជីវៈរបស់ពួកគេ ដោយថា សកម្មភាពបែបនេះ បានបំភិតបំភ័យដល់អ្នកកាសែតផ្សេងទៀតក្នុងការបំពេញការងាររបស់ពួកគេ។
គិតត្រឹមថ្ងៃ២ ខែមករានេះ អ្នកសារព័ត៌មាន និងអតីតអ្នកសារព័ត៌មានចំនួន ៥រូបហើយ ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ឬក៏ប្រឈមមុខនឹងបណ្ដឹងទៅតុលាការ នៅក្រោមច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ ក្នុងនោះមានអតីតអ្នកសារព័ត៌មានកាសែត ខេមបូឌា ដេលី លោក អូន ភាព និងលោក Peter Zomber នាយករងវិទ្យុអាស៊ីសេរី លោក ជុន ច័ន្ទបុត្រ និងអតីតសហការី ២រូបរបស់វិទ្យុមួយនេះ លោក អ៊ួន ឈិន និងលោក យាង សុជាមេត្តា។
ក្នុងរបាយការណ៍នៃការអង្កេតទៅលើសិទ្ធិសេរីភាពសារព័ត៌មានកម្ពុជាដែលចេញផ្សាយកាលពីចុងឆ្នាំ២០១៧ សម្ព័ន្ធសារព័ត៌មានអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ហៅកាត់ថា SEAPA បានលើកឡើងថា ការប្រើប្រាស់ច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌពីលើច្បាប់សារព័ត៌មានឆ្នាំ១៩៩៥ ចំពោះបទល្មើសដែលប្រព្រឹត្តដោយអ្នកសារព័ត៌មានទាក់ទងនឹងការងាររបស់ពួកគេ គឺជាការចោទប្រកាន់ដែលធ្ងន់ធ្ងរ និងបានបំភិតបំភ័យដល់អ្នកការសែតផ្សេងទៀត ជាពិសេសអ្នកសារព័ត៌មានឯករាជ្យ។
របាយការណ៍នោះលើកឡើងថា៖ «ឧទាហរណ៍ អ្នកយកព័ត៌មានពីរនាក់របស់វិទ្យុអាស៊ីសេរី ត្រូវបានគេចោទប្រកាន់ពីបទចារកម្ម ពីបទបានបន្តផ្តល់ព័ត៌មានដល់អតីតនិយោជករបស់ខ្លួន។ ការចោទប្រកាន់ធ្ងន់ធ្ងរនេះ គឺជាទម្រង់មួយនៃការបំភិតបំភ័យដល់អ្នកកាសែតដទៃទៀតនៅក្នុងប្រទេសជាពិសេសអ្នកកាសែតឯករាជ្យ។ បេសកកម្មនេះ បានរកឃើញថា ព្រះរាជអាជ្ញាជ្រើសរើសយកការចោទប្រកាន់ពីបទចារកម្មដែលជាប្រពៃណីស្របច្បាប់នៃបទឧក្រិដ្ឋដែលត្រូវបានប្រព្រឹត្តនៅពេលដែលប្រទេសមួយកំពុងមានសង្រ្គាម»។
មាត្រា១០ នៃច្បាប់ស្តីអំពីរបបសារព័ត៌មាន បានចែងថា បើតុលាការរកឃើញថា ការផ្សាយណាមានលក្ខណៈខុសពីការពិតតាមបណ្តឹងរបស់ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី តុលាការអាចបង្គាប់ឲ្យសារព័ត៌មាននោះចុះផ្សាយនូវការកែតម្រូវ ឬការសងជំងឺចិត្ត។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌លោក ជិន ម៉ាលីន មានប្រសាសន៍ថា ច្បាប់ស្តីពីរបបសារព័ត៌មានគ្រាន់តែជាការធានាដល់វិជ្ជាជីវៈដល់អ្នកសារព័ត៌មានក្នុងការប្រកបការងាររបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ សម្រាប់កំហុសមួយចំនួនដែលហួសពីវិជ្ជាជីវៈនៃសារព័ត៌មាននោះ លោកថា អ្នកសារព័ត៌មានទាំងនោះ ត្រូវប្រឈមនឹងការទទួលខុសត្រូវលើច្បាប់ផ្សេងដែលបានកំណត់។
លោកថា៖ «កំហុសមួយចំនួន វាលើសពីកំហុសវិជ្ជាជីវៈហ្នឹងទៅទៀត គឺវាចូលទៅការរំលោភដល់ប្បញ្ញត្តិនៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ដែលប៉ះពាល់ដល់សន្តិសុខជាតិ ប៉ះពាល់ដល់សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ វាប៉ះពាល់ទៅដល់សិទ្ធិសេរីភាពបុគ្គលដែលការពារដោយច្បាប់។ អញ្ចឹង ជារួម ប្រទេសណាក៏គេមានប្បញ្ញត្តិទាំងពីរហ្នឹងដែរ ក៏ប៉ុន្តែ ដើម្បីកុំឲ្យគេប្រើប្រាស់ច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ ទាល់តែអ្នកសារព័ត៌មានហ្នឹង កុំឲ្យការបំពេញវិជ្ជាជីវៈហ្នឹង ឈានទៅរកបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌ បើគ្រាន់តែជាការបំពានវិជ្ជាជីវៈអ្នកសារព័ត៌មាន អាហ្នឹងមិនអីទេ»។
នាយកវិទ្យាស្ថានកម្ពុជាសម្រាប់ការសិក្សាផ្នែកសារព័ត៌មាន លោក មឿន ឈានណារិទ្ធ បានគាំទ្រចំពោះការលើកឡើងរបស់សម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានអាស៊ីអាគ្នេយ៍ តែលោកមើលឃើញថា នៅពេលដែលរដ្ឋមួយមិនចង់ឲ្យអ្នកសារព័ត៌មានផ្សាយពីចំណុចអវិជ្ជមានរបស់ខ្លួន ការចោទប្រកាន់នានាមកលើអ្នកសារព័ត៌មាន បានកើតមានជាបន្តបន្ទាប់។
លោកថា៖ «យើងពិបាកនិយាយត្រង់ថា វាជាហេតុផលមួយរបស់តុលាការក៏ដូចជារដ្ឋាភិបាល ដើម្បីទប់ស្កាត់នូវការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានដែលគេយល់ថា ជាព័ត៌មានដែលមានលក្ខណៈអវិជ្ជមាន។ តែខ្ញុំមិនដឹងថា ការចោទប្រកាន់អ្នកសារព័ត៌មានថា បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសទៅនឹងច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌនោះ វាជាការពិត ឬក៏មិនពិតនោះ។ វាជារឿងរបស់តុលាការ យើងមិនអាចលូកដៃជ្រៀតជ្រែកកិច្ចការតុលាការទេ តែគ្រាន់ថា ការចាប់ខ្លួនអ្នកសារព័ត៌មានដែលប្រព្រឹត្តិខុសវិជ្ជាជីវៈអ្នកសារព័ត៌មាន អាហ្នឹងវាជារឿងដែលយើងសោកស្តាយមែនទែន»។
អតីតអ្នកយកព័ត៌មានខេមបូឌាដេលីលោក អូន ភាព និងលោក Peter Zomber ត្រូវបានតុលាការខេត្តរតនៈគីរីចោទប្រកាន់ពីបទញុះញង់ឲ្យប្រព្រឹត្តិបទឧក្រិដ្ឋជាអាទិ៍ដែលអាចប្រឈមទោសជាប់ពន្ធនាគារដល់ទៅ២ឆ្នាំ ប៉ុន្តែ អ្នកទាំងពីរត្រូវបានអនុញ្ញាត្តិឲ្យនៅក្រៅឃុំ។
ចំណែកអតីតអ្នកយកព័ត៌មានអាស៊ីសេរីលោក អ៊ួន ឈិន និងលោក យាង សុជាមេត្តា ត្រូវបានតុលាការក្រុងភ្នំពេញឃុំខ្លួន និងបានចោទប្រកាន់ពីបទ «ប្រគល់ឲ្យរដ្ឋបរទេសនូវព័ត៌មានជាអាទិ៍ ដែលបង្កឲ្យមានការអន្តរាយដល់ការការពារជាតិ» ដែលអាចប្រឈមជាប់ពន្ធនាគាររហូតដល់១៥ឆ្នាំ។
ក្រុមអ្នកសារព័ត៌មានជាតិ និងអន្តរជាតិកាលពីឆ្នាំមុនបានស្នើដល់រដ្ឋាភិបាលឲ្យទម្លាក់បទចោទ ទៅលើអ្នកទាំងនោះ ដោយថា ការចោទប្រកាន់នោះ «ធ្ងន់ធ្ងរ» និងធ្វើឲ្យសេរីភាពសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជាធ្លាក់ចុះផងដែរ៕
