លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានសម្រេចកែប្រែជំហររបស់លោកឡើងវិញ មួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្រោយពីលោកបានបង្ហាញបំណងចង់ឲ្យមានទោសប្រហារជីវិតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាឡើងវិញ ដើម្បីដាក់ទោសទៅលើជនរំលោភផ្លូវភេទលើកុមារីកម្ពុជា។
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានថ្លែងកាលពីថ្ងៃម្សិលមិញថា លោកចង់កែប្រែរដ្ឋធម្មនុញ្ញដើម្បីកំណត់ទោសប្រហារជីវិតឡើងវិញ ដើម្បីដាក់ទោសទៅលើឪពុក ឪពុកមា និងជីតា ដែលបានរំលោភបំពានផ្លូវភេទទៅលើកូនស្រី ក្មួយស្រី និងចៅស្រីជាសាច់ញាតិខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ។
ប៉ុន្តែ អំឡុងពេលលោកថ្លែងក្នុងពិធីចែកសញ្ញាបត្រដល់និស្សិតសាកលវិទ្យាល័យមួយនៅរាជធានីភ្នំពេញនៅព្រឹកថ្ងៃនេះ លោក ហ៊ុន សែន បានផ្លាស់ប្ដូរជំហររបស់លោកវិញ ហើយបានជំរុញឲ្យបង្កើនការអប់រំ និងការអនុវត្តច្បាប់ឲ្យបានតឹងរឹង ដើម្បីទប់ស្កាត់បញ្ហាមួយនេះ។
លោក ហ៊ុន សែន ថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំករុណាខ្ញុំបានទទួលយកថា មិនមានការចាំបាច់ដើម្បីនឹងធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញទេ។ […] ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគួរធ្វើ ទី១ គឺត្រូវបង្កើនការអប់រំ បញ្ជ្រាបសីលធម៌ គុណធម៌ ដើម្បីឲ្យមានតម្លៃជាមនុស្សពិតប្រាកដ កុំធ្វើចរឹតប្រពឹត្តអំពើបាបតាមបែបតិរិច្ឆាន។ […]ឯចំណុចទី២ គឺការអនុវត្តច្បាប់ឲ្យបានម៉ឺងម៉ាត់បំផុតចំពោះអ្នកធ្វើអំពើបាបតាមបែបតិរិច្ឆាននេះ»។
ប្រធានគ្រប់គ្រងផ្នែកអង្កេតនៃអង្គការការពារសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ លោក អំ សំអាត បានបង្ហាញការគាំទ្រទៅនឹងសេចក្ដីសម្រេចចិត្តថ្មីរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ប៉ុន្តែ លោកក៏ស្ថាប័នយុត្តិធម៌ ត្រូវអនុវត្តច្បាប់ឲ្យបានតឹងរឹង។
លោក អំ សំអាត មានប្រសាសន៍ថា៖ «មន្ត្រីនគរបាលយុត្តិធម៌ តុលាការ ត្រូវតែអនុវត្តឲ្យបានដាច់ខាត ទាក់ទងបញ្ហាផ្លូវច្បាប់ បញ្ហារំលោភសេពសន្ថវៈត្រូវតែលុបបំបាត់នូវការសម្របសម្រួលក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ ការបន្ថូរបន្ថយនូវកម្រិតទោស ការផ្លាស់ប្តូរពីការរំលោភមកបៀតបៀន មកប្រទូសកេរ្តិ៍ជាដើម»។
ទោសប្រហារជីវិតសម្រាប់បទល្មើសឧក្រិដ្ឋទាំងអស់ ត្រូវបានលុបបំបាត់ចោលកាលពីឆ្នាំ១៩៨៩ នៅពេលដែលកម្ពុជាស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលផ្លាស់ប្ដូរពីរបបសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា ទៅជារដ្ឋកម្ពុជា។
ក្រៅពីផ្លាស់ប្ដូរជំហរហើយនោះ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ក៏បានបន្ទោសបញ្ហាការរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារីថា បណ្ដាលមកពីការសេពគ្រឿងញៀន និងគ្រឿងស្រវឹងនៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា។
អ្នកសម្របសម្រួលកម្មវិធីអប់រំ និងយេនឌ័រនៃអង្គការ (Comfrel) លោកស្រី សឺនកេត សិរីលក្ខណ៍ ក៏យល់ស្របទៅនឹងការលើកឡើងរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ផងដែរ ចំពោះកត្តាដែលជំរុញឲ្យមានការរំលោភបំពានលើផ្លូវភេទកុមារីនៅកម្ពុជានោះ។
លោកស្រី សឺនកេត សិរីលក្ខណ៍ មានប្រសាសន៍ថា៖ «នៅពេលដែលរឿងកើតឡើង ទីមួយអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្ត ច្រើនតែរត់ចោលស្រុករកអត់ឃើញទេទី១។ ទី២ ពេលដែលមានការរំលោភទៅលើក្មេងស្រី ឬក៏ស្ត្រីណាមួយ ច្រើនមានការសម្របសម្រួលច្រើនជាងការអនុវត្តផ្លូវច្បាប់ឲ្យបានតឹងរឹង។ វាធ្វើឲ្យកំណើននៃការកើតឡើងរំលោភលើក្មេងស្រី គឺកើតឡើងជាហូរហែរ»។
កុមារីកម្ពុជាបានរងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទជារឿយៗ ហើយកុមារីខ្លះត្រូវបានរំលោភសម្លាប់ទៀតផងដែរ។
កាលពីខែតុលាឆ្នាំ២០១៨កន្លងមក កុមារីដល់ទៅ ៦នាក់ ត្រូវបានរំលោភហើយសម្លាប់នៅក្នុងខេត្តចំនួន ៤ផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងរយៈពេលត្រឹមតែ ៦ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ក្នុងនោះមានកុមារីអាយុ ១៤ឆ្នាំម្នាក់ និងប្អូនស្រីរបស់នាងអាយុ ៧ឆ្នាំ នៅឯស្រុកបរិបូរណ៍ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ត្រូវបានបុរសម្នាក់ជាអ្នករស់នៅជិតខាង រំលោភហើយសម្លាប់កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែតុលា ឆ្នាំមុន។
របាយការណ៍អង្គការសម្ព័ន្ធបងប្អូនស្រីដែលចេញកាលពីខែកក្កដាឆ្នាំមុន បានបង្ហាញថា ក្នុងមួយថ្ងៃ អំពើហិង្សាផ្លូវភេទយ៉ាងហោចណាស់ ១ករណី បានកើតឡើងទៅលើកុមារកម្ពុជាអាយុក្រោម ១៥ឆ្នាំ ហើយរកឃើញថា ជនល្មើសសុទ្ធតែធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយជនរងគ្រោះ ដូចជា សាច់ញាតិ មិត្តភ័ក្តិ ឬសង្សាជាដើម។
មាត្រា៣៩នៃច្បាប់ស្តីពីការរំលោភបំពានផ្លូវភេទចែងថា ជនដែលប្រព្រឹត្តិប្រឈម ជាប់ពន្ធនា គារ ពី៥ទៅ១០ឆ្នាំ។ ចំពោះករណីរំលោភសម្លាប់បើអចេតនាមាត្រា២៤៤អាច ជាប់ពន្ធនាគារ ពី១៥ទៅ៣០ឆ្នាំ បើមានចេតនាតាមមាត្រា២០៥ ជនប្រព្រឹត្តិអាចជាប់ពន្ធនាគារមួយជីវិត៕
