សាច់ញាតិនៃបុរសម្នាក់ដែលបានបាត់ខ្លួនក្រោយត្រូវបានចាប់ខ្លួនក្នុងជម្លោះដីធ្លីនៅខេត្តព្រះវិហារកាលពីខែមករាកន្លងមកនោះ បានអះអាងថា គ្មានអង្គការសង្គមស៊ីវិលណាជួយផ្ដល់យោបល់ឲ្យស្វាមីរបស់អ្នកស្រីសម្ងំលាក់ខ្លួននោះទេ ហើយថា ស្វាមីអ្នកស្រីបានជ្រើសរើសការសម្ងំលាក់ខ្លួន ដោយសារខ្លាចសមត្ថកិច្ចចាប់បាន និងធ្វើបាបជាថ្មីទៀត។
លោក ស៊ុំ ម៉ឺន បានបាត់ខ្លួន បន្ទាប់ពីរូបលោក និងពលរដ្ឋ ១៤រូបផ្សេងទៀត ត្រូវបានទាហាននៅកងពលតូចលេខ៦ ចាប់ខ្លួននៅឃុំយាង ស្ថិតក្នុងស្រុកជាំក្សាន្ត ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី២០ ខែមករាកន្លងមក។
ការបាត់ខ្លួនពលរដ្ឋរូបនេះ ត្រូវបានមន្ត្រីតុលាការខេត្តព្រះវិហារចោទទៅលើអង្គការការពារសិទ្ធិមនុស្សថា បានជួយបិទបាំង និងលាក់ខ្លួនពលរដ្ឋរូបនេះ ដើម្បីទម្លាក់កំហុសទៅលើអាជ្ញាធរ។
ទោះជាយ៉ាងណា អាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារបានប្រកាសថា បានរកឃើញលោក ស៊ុំ ម៉ឺន វិញហើយកាលពីថ្ងៃម្សិលមិញនេះ បន្ទាប់ពីបាត់ខ្លួនអស់រយៈពេលជាង ២ខែមកនេះ។
ភរិយាលោក ស៊ុំ ម៉ឺន គឺអ្នកស្រី ភូ ភឹមម៉ៅ ប្រាប់ វី.អូ.ឌី នៅថ្ងៃនេះថា ស្វាមីរបស់គាត់បានលាក់ខ្លួនដោយមិនបានទាក់ទងមកគ្រួសារនោះឡើយ ហើយអ្នកស្រីថា នេះបណ្ដាលមកពីស្វាមីអ្នកស្រីបារម្ភខ្លាចសមត្ថកិច្ចចាប់ខ្លួនបាន និងធ្វើបាបជាថ្មីទៀត។
អ្នកស្រី ភូ ភឹមម៉ៅ ប្រាប់ថា៖ «គាត់ជួបជាមួយ UN ម្សិលមិញថា អត់មានអ្នកណាលាក់ទេ ដែលគាត់រត់ទៅ គាត់នៅពួនក្នុងព្រៃ។ ពេលគាត់ជា គាត់ងើបដើរសុំទានគេ យកទៅទិញថ្នាំលេប ទិញបាយទិញទឹក។ គាត់អត់ដឹងដំណឹងប្រពន្ធពិបាកប៉ុណ្ណា គាត់មិនដឹងប្រពន្ធដើររកទេ។ ទើបម្សិលមិញ ជួបគ្នាជាមួយចៅហ្វាយស្រុក ចៅហ្វាយខេត្តហ្នឹង»។
អ្នកស្រី ភឹមម៉ៅ បានឲ្យដឹងបន្ថែមថា អាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ បានសន្យានៅចំពោះមុខក្រុមមន្ត្រីអង្គការសហប្រជាជាតិកាលពីថ្ងៃម្សិលមិញថា ពួកគេនឹងមិនចាប់ស្វាមីអ្នកស្រីទៀតនោះឡើយ។
ទោះបីជាអ្នកស្រី ភឹមម៉ៅ អះអាងបែបនេះក្ដី ប៉ុន្តែ អភិបាលខេត្តព្រះវិហារ លោក អ៊ុន ចាន់ដា នៅតែមានមន្ទិលសង្ស័យថា មានអង្គការសង្គមស៊ីវិលណាមួយផ្ដល់យោបល់ឲ្យពលរដ្ឋរូបនេះសម្ងំលាក់ខ្លួន។
លោក អ៊ុន ចាន់ដា មានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រពន្ធហាក់មានការបិទបាំង ដោយមានគេបង្គាប់ឲ្យនិយាយ។ ទី២ ការរៀបចំនូវលិខិតស្នាមផ្សេងៗ ហាក់បីដូចជាមានការរៀបចំ មានអ្នកសរសេរអក្សរមក គឺយើងមើលដឹង គឺមានអ្នកសរសេរជំនួស ហើយនៅពេលលិខិតមកដល់រដ្ឋបាលខេត្តភ្លាម គឺមានអាស៊ីសេរី ហើយនិងសារព៏ត៌មានមួយចំនួនបានទូរសព្ទមកភ្លាម ដែលខ្ញុំមិនទាន់បានទទួលលិខិតហ្នឹងផង បែរជាមានខាងសារព័ត៌មានមួយចំនួនគាត់បានព័ត៌មានហ្នឹងលឿនជាងខ្ញុំទៅទៀត។ អ៊ីចឹង ខ្ញុំគិតថា ចំណុចហ្នឹង សន្និដ្ឋានបានថា គឺជាការរៀបចំ»។
បើតាមការអះអាងពីអ្នកស្រី ភឹមម៉ៅ ស្វាមីរបស់គាត់បានរងអំពើហិង្សាពីក្រុមទាហាន ក្រោយពីត្រូវបានចាប់ខ្លួន ហើយដៃម្ខាងរបស់ស្វាមីអ្នកស្រីប្រឈមមុខនឹងពិការភាព។
អ្នកស្រី ភឹមម៉ៅ ប្រាប់បន្តថា៖ «គាត់ភ័យខ្លួន គាត់ខ្លាចគេចាប់ទៀត គាត់ខ្លាចគេចាប់ម្ដងទៀត គេធ្វើបាបអ៊ីចឹង។ ឥឡូវខូចដៃម្ខាងបាត់ហើយ អត់មានធ្វើការកើតទេ ពិការហើយ ដៃហ្នឹងគេវាយ ចេញឆ្អឹង។ ឥឡូវទិញថ្នាំលេបទើបកម្រើកបានខ្លះ»។
ប៉ុន្តែ អភិបាលខេត្តព្រះវិហារ លោក អ៊ុន ចាន់ដា បានច្រានចោលចំពោះការចោទប្រកាន់នេះ ហើយអះអាងថា ក្រុមទាហានមិនបានប្រើប្រាស់អំពើហិង្សាលើលោក ស៊ុំ ម៉ឺន នោះទេ។
លោក អ៊ុន ចាន់ដា មានប្រសាសន៍បន្តថា៖ «ដៃជាប់ខ្នោះអ៊ីចឹងហើយ តែគាត់ប្រឹងរើ វាឈឺអ៊ីចឹងហើយ។ ហ្នឹងគ្រាន់តែលឺគេថាទេ យើងមិនបានឃើញទាំងអស់គ្នា អត់អីទេ ចាំសួរគាត់ទៅ។ បើគាត់ចង់បញ្ជាក់អ៊ីចឹងច្បាស់ ទាល់យើងសួរសាវតារឿងឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ រឿងបើចប់ហើយគួរតែបញ្ចប់ទៅ។ បើមិនបញ្ចប់ទេ នៅតែស្រាវជ្រាវបន្តទៀត អ៊ីចឹងវាពាក់ព័ន្ធនឹងគាត់កាប់បំផ្លាញព្រៃឈើក្នុងដែនជម្រកសត្វព្រៃ ក៏សើរើឡើងវិញដែរ»។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមអាដហុកប្រចាំខេត្តព្រះវិហារ លោក ឡោ ចាន់ មានប្រសាសន៍ថា សង្គមស៊ីវិលបានជួយប្រឹក្សាផ្នែកច្បាប់ដល់គ្រួសារពលរដ្ឋម្នាក់បាត់ខ្លួន ប៉ុន្តែ មិនបានផ្ដល់យោបល់ឲ្យភរិយាលោក ស៊ុំ ម៉ឺន លាក់បាំងព័ត៌មានជាមួយអាជ្ញាធរនោះទេ។
លោក ឡោ ចាន់ ប្រាប់ថា៖ «កន្លងមក ខាងក្រុមគ្រួសាររបស់លោក ស៊ុំ ម៉ឺន គឺបានមកពឹងពាក់ខាងអង្គការសង្គមស៊ីវិលមែន ប៉ុន្តែ អង្គការសង្គមស៊ីវិលពុំមានសិទ្ធិអំណាចណាទៅអារកាត់ ឬទៅសម្រេចជំនួសអាជ្ញាធរទេ។ សង្គមស៊ីវិលគ្រាន់តែមានការតាមដាន ឃ្លាំមើល ឬការសង្កេតការណ៍ ឬក៏ជួយប្រឹក្សាផ្នែកច្បាប់តែប៉ុណ្ណោះទេ»។
កាលពីខែមករាកន្លងមក ក្រុមទាហាននៅកងពលតូចលេខ៦ ដែលការពារដីឲ្យក្រុមហ៊ុនបានចាប់ខ្លួនប្រជាពលរដ្ឋមចំនួន១៤នាក់ បន្ទាប់ពីប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះ បានដឹកនាំអ្នកភូមិតវ៉ារឿងវិវាទដីជាមួយក្រុមហ៊ុន«មេត្រីភាព» នៅឃុំយាង។
កាលពីថ្ងៃទី៣១ ខែមករា ប្រជាពលរដ្ឋជាង២០០នាក់ដែលមានជម្លោះដីធ្លីជាមួយក្រុមហ៊ុនមេត្រីភាពបាននាំគ្នាប្រមូលផ្តុំគ្នាដាក់ញត្តិនៅខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្ត្រី ដើម្បីស្នើទៅលោក ហ៊ុន សែន ជួយអន្តរាគមន៍ដោះលែងពលរដ្ឋ១៤នាក់ និងដោះស្រាយបញ្ចប់វិវាទដីធ្លីជួនពួកគេ។
តំណាងអ្នកភូមិឲ្យដឹងថា ក្រុមហ៊ុនមេត្រីភាពទទួលបានសិទ្ធិវិនិយោគពីរដ្ឋាភិបាលកាលឆ្នាំ២០១២ លើដីទំហំ៨៥២០ហិកតា ដោយគ្របដណ្តប់លើស្រុកជាំក្សាន្ត និងស្រុកគូលែន ដើម្បីអភិវឌ្ឍលើវិស័យដាំដំណាំកៅស៊ូ និងចិញ្ចឹមសត្វ ប៉ុន្តែ ប៉ះពាល់ដីប្រជាពលរដ្ឋ៥៥៩ហិកតា ក្នុងនោះមានពលរដ្ឋ៣៣៩គ្រួសារ៕
