មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្រសួងឧស្សាហកម្ម បានអះអាងថា រដ្ឋាភិបាលត្រៀមយុទ្ធសាស្ត្រជួយដល់វិស័យសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យម ឬហៅកាត់ថា SME ដោយមានផែនការជាជំហានៗ ដូចជា បង្កើតធនាគាវិស័យនេះដើម្បីផ្តល់ប្រាក់កម្ចីដល់សហគ្រិន ផែនការទ្រទ្រង់ដល់សហគ្រិន ជាដើម។
ថ្លែងក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មាននៅទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីនៅព្រឹកនេះ ប្រធាននាយកដ្ឋានសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យម នៃក្រសួងឧស្សាហកម្ម លោក ឈា ឡាយហ៊ី មានប្រសាសន៍ថា ផែនការមួយដែលបង្កើតឡើងឱ្យទាន់សភាពការណ៍នៃវិបត្តិកូវីដ១៩ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមលើវិស័យនេះ គឺការបង្កើតធនាគារសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យម ឬហៅថា SME Bank។
លោកថ្លែងបន្តថា រដ្ឋាភិបាលក៏កំពុងពិចារណាដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយមួយចំនួនទៀត ជួយដល់សហគ្រិនក្នុងវិស័យ SME និងបានរៀបចំចងក្រងរាល់បញ្ហាប្រឈមនានា ដើម្បីត្រៀមដោះស្រាយលើវិស័យនេះក្រោយចប់កូវីដ១៩។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្នុងកាលៈទេសៈនេះ ឧត្តមគតិសេដ្ឋាបណ្ឌិត [ចម ប្រសិទ្ធ] ទេសរដ្ឋមន្ត្រី លោកបានចាត់ឱ្យក្រសួងធ្វើការងារជាមួយវិស័យឯកជន ធ្វើការងារជាមួយដៃគូអភិវឌ្ឍន៍ដើម្បីចងក្រងដាក់ចេញជាអនុសាសន៍ត្រៀមជាស្រេច នៅពេលកូវីដ១៩ចប់ទៅ តើយើងត្រូវជួយវិស័យ SME ដោយរបៀបណា»។
ទោះបីយ៉ាងនេះក្តី លោក ឈា ឡាយហ៊ី នៅមិនទាន់អាចបញ្ជាក់បានថា វិបត្តិកូវីដ១៩ បានធ្វើឱ្យវិស័យ SME រងផលប៉ះពាល់កម្រិតណានោះឡើយ ដោយសារខាងលោកគ្មានស្ថិតិនៃផលប៉ះពាល់ក្នុងដៃ ខណៈជំងឺកូវីដ១៩ បានកើតឡើងនៅកម្ពុជាអស់រយៈពេលជាង ៤ខែមកហើយនោះ។
លោកគ្រាន់តែបញ្ជាក់ថា SME បែងចែកជាពីរវិស័យ គឺវិស័យចំណីអាហារ និងវិស័យមិនមែនចំណីអាហារ ដោយថា វិស័យមិនមែនចំណីអាហាររងផលប៉ះពាល់ខ្លាំងជាងគេ។
ប្រធានសម្ព័ន្ធសមាគមសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យម លោក តែ តាំងប៉ លើកឡើងថា ធនាគារ SME ដែលបានបង្កើតឡើងជាផ្លូវការកាលពីខែមុន គឺរដ្ឋាភិបាលបានផ្តល់ទុនចំនួន ៥០លានដុល្លារ និងមានកិច្ចសហការជាមួយវិស័យឯកជនបន្ថែម ធ្វើឱ្យទុនបម្រុងកើនឡើងជាង ១៥០លានដុល្លារ។
លោកថា ទុនទាំងនោះ គឺសម្រាប់ផ្តល់ជាកម្ចីដល់សហគ្រិន ក្នុងដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមផ្សេងៗ និងជាដើមទុនបន្ថែមទៀត ប៉ុន្តែ សម្រាប់តែអាជីវកម្មផ្នែកកម្មន្តសាល ឬចំណីអាហារប៉ុណ្ណោះ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «SME ផ្នែកចំណីអាហារហ្នឹង អត់មានបញ្ហាបារម្ភរឿងខ្ចីលុយគេ ហើយផលិតទៅ មិនអាចនាំចេញទេ។ អាហ្នឹង ខ្ញុំថា វាមិនសូវប៉ះពាល់ទេ តែបើប៉ះពាល់គឺប៉ះពាល់លើ SME ខាងផ្នែកឧស្សាហកម្មកាត់ដេរឯណោះ»។
អ្នកស្រាវជ្រាវការអភិវឌ្ឍសង្គម លោកបណ្ឌិត មាស នី លើកឡើងថា ការដែលមិនមានទិន្នន័យពីផលប៉ះពាល់លើវិស័យ SME ដោយសារជំងឺកូវីដ១៩នេះ ក៏បានបង្ហាញពីភាពខ្សោយនៃសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជា ដោយរដ្ឋាភិបាលមិនបានខិតខំពង្រឹងវិស័យនេះតាំងពីដើមមក។
បើតាមលោកបណ្ឌិត មាស នី វិស័យ SME ជួយទ្រទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចជាតិតាមរយៈបង្កើនការផលិតក្នុងស្រុក បង្កើតការងារធ្វើដល់ពលរដ្ឋ ដោយមិនចាំបាច់ចំណាកស្រុក ជាដើម។ ទាំងនេះ លោកថា ជាបញ្ហាអាទិភាពដែលរដ្ឋាភិបាលគប្បីគិតគូរដោះស្រាយ និងលើកទឹកចិត្ត ឬបង្កភាពងាយស្រួលដល់សហគ្រិនក្នុងវិស័យនេះផងដែរ។
លោកបន្តថា៖ «អ៊ីចឹង រដ្ឋាភិបាលត្រូវបង្កលក្ខណៈងាយស្រួល មានគោលនយោបាយ ហើយក៏ត្រូវមានការប្តេជ្ញាក្នុងការអនុវត្ត ផ្តល់ភាពអនុគ្រោះឱ្យបានច្រើនដល់អ្នកដែលមានបំណងបង្កើតអាជីវកម្មខ្នាតតូច និងមធ្យម ដើម្បីឱ្យគ្នាចាប់ផ្តើមជំនួញបានស្រួល និងការប្រាក់ទាប កុំចាំតែរឹតកគ្នាយកការប្រាក់ដូចធម្មតាហ្នឹង គឺធ្វើឱ្យអាជីវកម្មខ្នាតតូច និងមធ្យម មិនងាយឡើងរួចទេ»។
បើតាមលោក ឈា ឡាយហ៊ី បញ្ជាក់ថា SME មានបីប្រភេទ រួមមាន សហគ្រាសធុនល្អិតដែលជាប្រភេទសហគ្រាសមានដើមទុនវិនិយោគក្នុងទំហំទឹកប្រាក់ក្រោម ៥ម៉ឺនដុល្លារ។ ដោយឡែក សហគ្រាសខ្នាតតូច ឬធុនតូច មានដើមទុនលើអាជីវកម្មរបស់ខ្លួនដែលមានទឹកប្រាក់ចាប់ពី ៥ម៉ឺនដុល្លារ រហូតដល់ ២៥ម៉ឺនដុល្លារ។
រីឯសហគ្រាសធុនមធ្យម ជាប្រភេទសហគ្រាសដែលមានដើមទុនអាជីវកម្មពី ២៥ម៉ឺនដុល្លារ រហូតដល់ ៥០ម៉ឺនដុល្លារ ហើយលើសពី ៥០ម៉ឺនដុល្លារ គេចាត់ទុកថា ជាប្រភេទអាជីវកម្មខ្នាតធំ។
ជំរឿនរបស់ក្រសួងផែនការ ឆ្នាំ២០១១ បង្ហាញថា វិស័យ SME មានសហគ្រាសចំនួន ៥៣ម៉ឺន ចែកចេញជា ៤វិស័យ រួមមាន វិស័យកម្មន្តសាល ឬចំណីអាហារ វិស័យសេវាកម្ម វិស័យកសិកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម។
លោកបញ្ជាក់ថា សម្រាប់ SME លើវិស័យកម្មន្តសាលដែលស្ថិតក្រោមក្រសួងឧស្សាហកម្ម បានបង្កើតការងារដល់ពលរដ្ឋជាង ១លាននាក់ ក្នុងនោះសហគ្រិនជាស្រ្តីមានចំនួនជាង ១ម៉ឺន ៧ពាន់នាក់៕
