«គ្មានអ្វីដែលអាចមករាំងស្ទះភាពជោគជ័យពីគោលដៅនិងក្ដីស្រមៃរបស់យើងបាននោះទេ បើយើងពិតជាមានការតស៊ូការប្រឹងប្រែងប្រកបដោយភាពឆ្លាតវ័យនិងស្គាល់ពីតម្លៃនៃជីវិតរបស់ខ្លួនឯងច្បាស់។ គួរចាំថា មានតែអ្នកទេដែលអាចគូសវាសផ្លូវដើរសម្រាប់ឆាកជីវិតរបស់អ្នកឱ្យល្អស្អាតបាន តាមតែអ្វីដែលអ្នកប៉ងប្រាថ្នាចង់បាន»
ខាងលើនេះជាសារនៅខាងចុងនៃវីដេអូ ធ្វើឡើងដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីជីវិតតស៊ូ ក្ដីស្រមៃ បញ្ហាប្រឈម និងភាពជោគជ័យរបស់ស្ត្រីមានពិការភាពនៅកម្ពុជា ដើម្បីជំរុញដល់ការតស៊ូដល់ជនពិការនិងមនុស្សផ្សេងទៀតឱ្យតស៊ូប្រឹងប្រែងជំនះឧបសគ្គក្នុងជីវិត។
អ្នកដឹកនាំការផលិតនេះ គឺលោក សឿង វីរៈ បានលើកឡើងថា មូលហេតុដែលនាំឱ្យលោកផលិតវីដេអូនេះឡើង គឺចង់បង្កើននូវសំឡេង ក្ដីស្រមៃ និងការលើកទឹកចិត្តដល់ជនពិការ ជាពិសេសស្ត្រីដែលមានពិការភាព មួយវិញទៀតដើម្បីឱ្យសាធារណជនបានស្វែងយល់ពីបញ្ហា ការតស៊ូ និងជោគជ័យរបស់ជនពិការផងដែរ។
លោកថា៖ «យើងព្យាយាមការជំរុញលើកទឹកចិត្តពួកគាត់ឱ្យស្វែងយល់អំពីគោលដៅក្ដីស្រមៃ ឱ្យយល់អំពីស្ថានភាពរបស់គាត់ថា គាត់ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីជំរុញខ្លួនគាត់ឱ្យទៅដល់គោលដៅ ហើយយើងឃើញថា ទោះបីជាគាត់មានបញ្ហាពិការភាពក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្ដែគាត់មានការប្ដេជ្ញា ការតស៊ូនៅក្នុងជីវិត ដើម្បីឱ្យក្ដីស្រមៃនិងគោលដៅរបស់គាត់ហ្នឹងឱ្យក្លាយជាការពិតនាថ្ងៃណាមួយ។ ហើយយើងឃើញថា នៅក្នុងនោះ មានអ្នកសម្រេចគោលដៅ មានអ្នកដែលកំពុងបន្តដើរក្នុងគោលដៅរបស់គាត់ ហើយក៏មានអ្នកកំពុងតែដើរក្នុងគោលដៅរបស់គាត់ និងឈានដល់ក្ដីស្រមៃរបស់គាត់ផងដែរ»។
វីដេអូខ្លីដែលចាក់បញ្ចាំងនេះមានចំនួន៣ ដែលបានរៀបរាប់ពីជីវិតពិតរបស់ស្ត្រីមានពិការភាពចំនួន៣នាក់ដែលបានតស៊ូក្នុងការរស់នៅដើម្បីឆ្ពោះទៅកាន់គោលដៅរបស់ខ្លួន។
ជាជនពិការគំហើញពីកំណើត និងជាតួអង្គម្នាក់ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសមកជាគំរូ អ្នកស្រី មិន ចិន្ដា មានប្រសាសន៍ថា តាមរយៈវីដេអូនេះ អ្នកស្រីចង់ឱ្យជនពិការផ្សេងទៀតកុំអស់សង្ឃឹម កុំបាក់ទឹកចិត្ត ត្រូវមានគោលដៅនិងបន្តព្យាយាមសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្លួន។
អ្នកស្រីថា៖ «ដោយសារខ្ញុំជាជនពិការម្នាក់ដែរ ខ្ញុំមានចំណុចអវិជ្ជមានទាំងអស់នោះ។ ខ្ញុំកើតមកស្ថិតក្នុងគ្រួសារក្រីក្រ ខ្ញុំលំបាក ខ្ញុំកំព្រាឪពុក ខ្ញុំរស់នៅតែជាមួយម្ដាយ ខ្ញុំជាស្ត្រីហើយជាកូនបងគេ។ ជាមួយភ្នែកពិការ ខ្ញុំគ្មានជម្រករស់នៅច្បាស់លាស់ទេ! កាលខ្ញុំនៅរៀន ខ្ញុំរស់នៅក្នុងវត្ត ខ្ញុំរស់នៅជាមួយគេ។ ទើបតែមានលុយនៅផ្ទះជួលនៅពេលខ្ញុំមានការងារធ្វើ រហូតដល់ខ្ញុំនៅពេលនេះមានលទ្ធភាពទិញផ្ទះខ្លួនឯងនៅ។ អ៊ីចឹងឧបសគ្គដែលខ្ញុំធ្លាប់មានតាំងពីតូចរហូត ខ្ញុំបានជោគជ័យប៉ុណ្ណេះ ខ្ញុំអត់អាចរៀបរាប់បានទេពីទំហំឧបសគ្គទាំងអស់នោះ។ អ៊ីចឹងខ្ញុំអាចធ្វើបាន អ៊ីចឹងក្មេងៗជំនាន់ក្រោយប្រាកដជាអាចធ្វើបានជាងខ្ញុំទៀត!»
តាមរយៈការខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នកស្រី មិន ចិន្ដា នៅពេលនេះគាត់បានក្លាយជាមន្ត្រីនៃក្រសួងសង្គមកិច្ច ហើយគាត់ក៏ជានិស្សិតជាប់អាហារូបករណ៍ទៅសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិតនៅប្រទេសអូស្ត្រាលីផងដែរ។
ម្ចាស់គម្រោងនៃការផលិតវីដេអូនេះ និងជាជនពិការជើងម្នាក់ផងនោះ អ្នកស្រី ស សាន មានប្រសាសន៍ថា រាល់ពេលដែលជនពិការរងនូវការរើសអើង តែងតែធ្វើឱ្យជនពិការមានភាពអវិជ្ជមានលើខ្លួនឯង បោះបង់នូវការតស៊ូ ហើយឈានដល់ការបាក់ទឹកចិត្តថែមទៀត ទើបអ្នកស្រីរៀបចំគម្រោងនេះឡើងដើម្បីជំរុញលើកទឹកចិត្តដល់ជនពិការទាំងអស់កុំអស់សង្ឃឹមឬបាត់បង់ជំនឿចិត្តលើខ្លួនឯង។
អ្នកស្រី ស សាន មានប្រសាសន៍ថា៖ «ជាក់ស្ដែងក្នុងវីដេអូខ្លីរបស់យើង ៣វីដេអូហ្នឹង គឺយើងនិយាយពីស្ត្រីដែលគាត់មានពិការភាពហ្នឹងផ្សេងគ្នា ដែលគាត់មានការតស៊ូផ្សេងគ្នា។ អ៊ីចឹងគាត់បានរំលេចនៅក្នុងវីដេអូហ្នឹង ជាសារមួយលើកទឹកចិត្តដល់ស្រ្តីមានពិការភាពឬក៏ជនមានពិការភាពផ្សេងទៀតដែលគាត់កំពុងតែបាក់ទឹកចិត្តហ្នឹង នៅពេលដែលគាត់ឃើញវីដេអូខ្លីមួយហ្នឹងគាត់មានអារម្មណ៍ថា ហ្ហា! គាត់ពិការភាពខ្លាំងជាងខ្ញុំដែរ តែគាត់មានសមត្ថភាពធ្វើរឿងអស្ចារ្យបាន អ៊ីចឹងខ្ញុំពិការភាពប៉ុណ្ណឹង ខ្ញុំក៏ត្រូវតស៊ូទៅមុខទៀតដែរ។ ហ្នឹងហើយក្នុងគោលបំណងនៃគម្រោងរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំចង់ជំរុញបែបហ្នឹង ហើយវាជាលក្ខណៈនៃការតស៊ូមតិដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់គំនិតអ្នកដែលមើលមកជនមានពិការភាពគឺជាជនដែលអសមត្ថភាព»។
វីដេអូទាំងបីនេះត្រូវបានចាក់កាលពីរសៀលថ្ងៃទី៣០ ខែកញ្ញា នៅមជ្ឈមណ្ឌល បុប្ផាណា ក្នុងសង្កាត់បឹងរាំង ខណ្ឌដូនពេញ រាជធានីភ្នំពេញ។ បើតាមគម្រោង បន្ទាប់ពីចាក់ផ្សាយហើយ វីដេអូទាំងបីនេះនឹងត្រូវផ្សព្វផ្សាយក្នុងបណ្ដាញសង្គមនាពេលឆាប់ៗនេះផងដែរ។
ដើរចេញពីបន្ទប់ផ្សាយសោតទស្សន៍មួយនៅមជ្ឈមណ្ឌល បុប្ផាណា ជាមួយជំនួយពីមិត្តភក្តិខ្លួន បន្ទាប់ពីចូលស្ដាប់វីដេអូទាំង៣នេះ យុវជនពិការភ្នែកទាំងសងខាងម្នាក់ គឺលោក សូរ សៀងសុខឃីម អាយុប្រមាណ២០ឆ្នាំ បានឱ្យអ្នកសារព័ត៌មានVOD ដឹងថា វាជាវីដេអូដែលសាធារណជនគួរតែទស្សនា។
លោកថា៖ «អ្វីដែលជាចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំៗសង្ឃឹមថា ពួកគាត់នឹងអាចយល់ដឹងបានច្រើនជាងមុន ហើយរាល់សកម្មភាព កិច្ចការ ឬគម្រោងនានាដែលពួកគាត់បង្កើត ឬផ្ដួចផ្ដើម ឬធ្វើអ្វីមួយ គាត់ត្រូវតែគិតគូរដល់ការរួមបញ្ចូលជាមួយនឹងអ្នកពិការ ព្រោះជនដែលមានពិការភាពគឺជាអ្នករស់នៅក្នុងសង្គម អ៊ីចឹងគាត់ [ជនមានពិការភាព] គឺជាអ្នកដែលត្រូវទទួលផងដែរ»។
វីដេអូទាំងនេះមិនត្រឹមតែជំរុញទឹកចិត្តជនពិការនោះទេ សម្រាប់អ្នកដែលមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ ក៏មានអារម្មណ៍ថា វីដេអូនេះមានឥទ្ធិពលដល់ខ្លួនផងដែរ។
និស្សិតឆ្នាំទី១ នៅសាកលវិទ្យាល័យកម្ពុជា លោក សុខ សំអួន ដែលជាជនមានកាយសម្បទាធម្មតា បានទទួលស្គាល់ថា វីដេអូទាំង៣នេះបានជំរុញឱ្យរូបលោកមានសង្ឃឹមបន្ថែមទៀតក្នុងការចាប់យកគោលដៅរបស់ខ្លួននិងចេះជួយដល់អ្នកដទៃ។
លោកបន្ថែមថា៖ «អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ គឺការតស៊ូរបស់ពួកគាត់។ នៅក្នុងវីដេអូមួយៗហ្នឹង គឺសុទ្ធតែមានការតស៊ូមួយច្បាស់លាស់ថា ទោះជាគាត់ពិការមែន ប៉ុន្ដែគាត់នៅមានគំនិតមួយគិតថា ឱ្យតែគាត់ខំប្រឹង គាត់នឹងទទួលបាននូវផលប្រយោជន៍ដែលគាត់បានធ្វើហ្នឹងហើយ។ […] សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំវិញ វាបានធ្វើឱ្យខ្ញុំគិតថា សូម្បីតែគាត់ជាអ្នកជនពិការ គាត់នៅតែមានការខំប្រឹង នៅតែមានអារម្មណ៍ស្វែងយល់ខំប្រឹងទាំងអស់ហ្នឹង ទម្រាំខ្ញុំអត់ពិការ! អ៊ីចឹងខ្ញុំត្រូវតែខំប្រឹង ខ្ញុំទទួលស្គាល់នូវអ្វីដែលខ្ញុំមាន ហើយខ្ញុំនឹងជួយដល់ជនពិការផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំធ្លាប់ជួប ធ្លាប់នៅជាមួយគាត់ពីមុនមក»។
តំណាងម្ចាស់ជំនួយមកពី DCA សម្រាប់គម្រោងនេះ អ្នកស្រី គឹម នីណា បានលើកឡើងដោយសង្ឃឹមថា វីដេអូទាំងនេះនឹងអាចបង្កើននូវការយល់ដឹងពីសាធារណជនបន្ថែមលើការលំបាកនិងការតស៊ូរបស់ជនពិការ ក៏ដូចជាលើកទឹកចិត្តដល់មនុស្សទូទៅផងដែរ។
អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «វីដេអូហ្នឹង គឺតួអង្គនៅក្នុងហ្នឹង គឺគាត់បានចែករំលែករឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ចែករំលែកពីភាពលំបាក ហើយគាត់អាចជម្នះនូវភាពលំបាកនោះបាន។ ខ្ញុំយល់ថា វាបានបំផុសគំនិតនិងបានលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកមានពិការភាព ហើយបើទោះបីខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកមានពិការភាព ក៏ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា រំភើបនៅពេលបានមើលវីដេអូហ្នឹង»។
របាយការណ៍របស់ក្រសួងសង្គមកិច្ចកាលពីឆ្នាំ២០១៤ ឱ្យដឹងថា ជនមានពិការភាពនៅកម្ពុជាមានប្រហែល៤%នៃចំនួនប្រជាជនសរុប ឬ៥២៤ ០០០នាក់។
ម្ចាស់គម្រោងនៃការផលិតវីដេអូនេះ អ្នកស្រី ស សាន សង្ឃឹមថា នៅពេលដែលវីដេអូទាំងបីត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈ វានឹងជ្រួតជ្រាបដល់សាធារណជនបានច្រើន ដើម្បីឱ្យអ្នកដែលបាក់ទឹកចិត្ត មិនថាជនមានពិការភាពឬអត់ទាំងអស់ មានសង្ឃឹមតស៊ូក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន។
អ្នកស្រី ស សាន មានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំគិតថា វីដេអូនេះប្រាកដជាបានទៅដល់អ្នកដែលគាត់បាក់ទឹកចិត្ត អ្នកដែលគាត់គិតថា ខ្លួនឯងអត់ចង់រស់អីជាដើម មិនត្រឹមតែជនពិការទេ! អ្នកដែលអត់ពិការក៏ដោយ ព្រោះអ្នកខ្លះគាត់បានបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំង អ៊ីចឹងសង្ឃឹមថា វីដេអូហ្នឹងនឹងបានទៅដល់ពួកគាត់»៕
