ស្រុកសំឡូត ខេត្តបាត់ដំបង៖ ចម្ងាយប្រមាណ១០គីឡូម៉ែត្រពីស្រុកសំឡូត ខេត្តបាត់ដំបង គី ស៊ីវគីម រស់នៅផ្ទះឈើតូចមួយដែលហ៊ុមព័ទ្ធដោយឫស្សីនិងដំណាំផ្សេងៗទៀត។ ការធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្ទះ ស៊ីវគីម ត្រូវឆ្លងកាត់ផ្លូវរដិបរដុប ពិបាកធ្វើដំណើរ ព្រមទាំងត្រូវឆ្លងកាត់ស្ពានឈើចាស់ទ្រុឌទ្រោមមួយ។
ស៊ីវគីម គឺជាកូនស្រីរបស់ កាំង ហ្កេកអ៊ាវ ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ច្បាស់ថាជាសមមិត្ត ឌុច អតីតប្រធានមន្ទីរស២១ ឬគុកទួលស្លែង។ មន្ទីរស២១ ជាពន្ធនាគារដែលត្រូវបានប្រើដោយខ្មែរក្រហម ដើម្បីសួរចម្លើយនិងធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងឃោរឃៅលើអ្នកទោសដែលជាប់នៅទីនោះ ពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ដើមខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩។
ស៊ីវគីម ក៏ដូចជាឪពុករបស់នាងដែរ ដែលប្តូរពីការកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនាមកកាន់សាសនាគ្រិស្ត។
ស៊ីវគីម បានប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំជឿព្រះតាមប៉ារបស់ខ្ញុំ។ វាប្រៀបដូចជាកូនល្អម្នាក់ដែលស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយរបស់យើង»។ ស៊ីវគីម និយាយស្របពេលកំពុងលួងកូនស្រីអាយុ៨ខែនៅក្នុងដៃនាង។
ឌុច បានទទួលមរណភាពកាលពីដើមខែកញ្ញាឆ្នាំនេះ ក្នុងអាយុ៧៧ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីមានបញ្ហាជំងឺសួតធ្ងន់ធ្ងរ។ មរណភាពរបស់លោក បានបង្កការភ្ញាក់ផ្អើលដល់មនុស្សជាច្រើននៅប្រទេសកម្ពុជា។
រឿងដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយទៀតនោះគឺ សាកសពរបស់គាត់ត្រូវបានបូជាក្នុងរយៈពេល១២ ម៉ោង បន្ទាប់ពីធ្វើពិធីតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនា ខណៈដែលគាត់មានជំនឿនៅក្នុងគ្រិស្តសាសនា។
ការបូជាសពយ៉ាងឆាប់រហ័ស បានចោទជាសំណួរជាច្រើនថា ហេតុអ្វីបានជាគេត្រូវធ្វើយ៉ាងឆាប់រហ័សដូច្នេះ? ហើយហេតុអ្វីបានជាជំនឿលើគ្រិស្តសាសនារបស់គាត់ មិនត្រូវបានគេគោរព?
សំណួរស្រដៀងគ្នានេះត្រូវបានលើកឡើងនៅពេលដែល នួន ជា មេដឹកនាំខ្មែរក្រហមទទួលមរណភាពកាលពីខែសីហាឆ្នាំមុន។ នួន ជា ក៏ដូចជា ឌុច ដែលសុទ្ធតែជាអ្នកប្រែខ្លួនជាគ្រិស្ដសាសនិក ហើយគាត់ក៏ត្រូវបានគេបូជាតាមបែបពុទ្ធសាសនាដែរ។
ស៊ីវគីម បានប្រាប់ VOD ថា ការសម្រេចចិត្តសម្រាប់ការបូជាសពនេះ ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយសារតែភាគច្រើនកូនៗរបស់ ឌុច គឺជាអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា។ តាមស៊ីវគីមទន្ទឹមនឹងនេះ ការធ្វើដំណើរទៅសំឡូត គឺមានចម្ងាយឆ្ងាយ ពិបាកសម្រាប់ក្នុងការដឹកសពរបស់គាត់ ដូច្នេះបានជាសម្រេចចិត្តធ្វើការបូជាសពនៅភ្នំពេញ ហើយបន្ទាប់មកយកអដ្ឋិធាតុទៅស្រុកកំណើត។
យោងទៅតាមអង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា ឌុច ទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់មនុស្សជាង ១២ ០០០ នាក់ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧៥ដល់១៩៧៩។
នៅឆ្នាំ១៩៩៣ ឌុច បានប្រែខ្លួនទៅជាគ្រិស្ដសាសនិក។ បន្ទាប់មក គាត់បានព្យាយាមពន្យល់ប្រាប់ប្រពន្ធ និង ស៊ីវគីម អំពីគ្រិស្ដសាសនា។ ស្របពេល ឌុច បញ្ចុះបញ្ចូលកូនស្រីរបស់គាត់បាន ប្រពន្ធរបស់គាត់បានបដិសេធ។
ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៥ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ភរិយារបស់ ឌុច ត្រូវគេសម្លាប់ ដោយសារមានហេតុការណ៍ប្លន់នៅផ្ទះក្រុមគ្រួសារគាត់ ដោយពេលនោះ ឌុច បានរងរបួសធ្ងន់ត្រង់កនិងសួត។
នៅពេលនោះ ឌុច កំពុងលាក់ខ្លួនពីអាជ្ញាធរ ហើយរស់នៅក្រោមឈ្មោះ ហង្ស ពិន។ បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃរបបខ្មែរក្រហមដែលមានមនុស្សប្រមាណ ១,៧ លាននាក់បានស្លាប់ ក្រោយមក ឌុច បានធ្វើការជាមួយអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយនៅក្នុងជំរុំជនភៀសខ្លួនមួយក្នុងប្រទេសថៃ។
ក្រោយមក ឌុច ក៏បានធ្វើការជាគ្រូបង្រៀន នាយកសាលា និងធ្វើការជាមួយអង្គការជំនួយគ្រិស្ដសាសនិក World Vision ។ នៅឆ្នាំ១៩៩៩ គាត់ត្រូវបានរកឃើញដោយអ្នកថតរូបជនជាតិអង់គ្លេសឈ្មោះ Nic Dunlop។ ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ ឌុច ក៏ត្រូវបានចាប់ខ្លួន។
ឌុច គឺជាអតីតមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមដំបូងគេដែលត្រូវបានជំនុំជម្រះនៅអង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាសាលាក្តីខ្មែរក្រហម។ គាត់ត្រូវបានគេរកឃើញថាមានពិរុទ្ធពីបទឧក្រិដ្ឋអមនុស្សធម៌ រួមមាន ការសម្លាប់មនុស្ស, ឃាតកម្ម, ទាសភាព, ការឃុំឃាំង, និងការធ្វើទារុណកម្ម។ ដំបូង ឌុច ត្រូវបានកាត់ទោសឱ្យជាប់ពន្ធនាគារ ៣៥ ឆ្នាំ បន្ទាប់មកទៀតសាលាឧទ្ធរណ៍បានប្រែក្លាយការកាត់ទោសឱ្យទៅជាប់ពន្ធនាគារអស់មួយជីវិត។
នៅឆ្នាំ១៩៩៦ ពេលកំពុងរស់នៅក្រោមឈ្មោះ ហង្ស ពិន អតីតប្រធានពន្ធនាគាររូបនេះត្រូវបានទទួលការធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកដោយ Christopher Lapel ដែលជាគ្រូគង្វាល បានផ្លាស់ប្តូរអតីតមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមជាច្រើននាក់ រួមមាន នួន ជា និង អ៊ឹម ចែម មកជឿលើគ្រិស្ដសាសនា។ ជាច្រើនឆ្នាំបន្ទាប់ពីទទួលការជ្រមុជទឹក ឌុច, Lapel បានប្រាប់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមថា ឌុច ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរដោយឆន្ទៈផ្ទាល់របស់គាត់។
ឯកសារអង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា បានបង្ហាញថា ការធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកបានផ្លាស់ប្តូរ ឌុច ពីមនុស្សម្នាក់ដែលរស់នៅដោយគ្មានភាពស្ងប់សុខ សេចក្តីអំណរ ឬគោលបំណងក្នុងជីវិត ទៅជា «បុរសដែលមានបេះដូងបម្រើ» ដែលយកចិត្តទុកដាក់ «ចែករំលែកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ ស៊ីវគីម នៅតែចងចាំថ្ងៃដែលឪពុកនាងបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹក។
ស៊ីវគីម បានបន្តថា៖ «ពិធីនេះបានធ្វើឡើងនៅស្វាយស៊ីសុផុន ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។»
កូនស្រីរបស់ ឌុច ហាក់ដូចជាពេញចិត្តជាមួយនឹងការសម្រេចចិត្តមិនឱ្យឪពុករបស់នាងធ្វើពិធីបុណ្យសពតាមបែបគ្រិស្តសាសនា។
នៅមិនឆ្ងាយពីផ្ទះរបស់ ស៊ីវគីម លោក នូវ ភឿន អាយុ៤៣ឆ្នាំ ជាគ្រូគង្វាលនៃព្រះវិហារមេតូឌីសក្នុងសង្កាត់ចំការសំរោង ក្រុងបាត់ដំបង បាននិយាយថា វាមិនសំខាន់ទេដែល ឌុច ត្រូវបានបូជាតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនា។ ទោះបីគាត់ទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់របស់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ក៏ដោយ ក៏ ភឿន ជឿជាក់ថា ឌុច នៅតែអាចឡើងទៅឋានសួគ៌បាន។
លោក នូវ ភឿន បានលើកឡើងថា៖ «ការធ្វើតាមសាសនាផ្សេងៗ វាមិនមែនជាបញ្ហាទេ ខណៈពេលដែលព្រលឹងរបស់គាត់បានបាត់បង់ទៅហើយ។ គាត់បានសារភាពនិងទទួលកំហុសរបស់គាត់ជាសាធារណៈ ពីព្រោះគាត់ចង់ដើរតាមព្រះ ដើម្បីក្លាយជាមនុស្សថ្មី និងធ្វើអ្វីៗដែលត្រឹមត្រូវ។ ដូច្នេះ គាត់អាចឡើងទៅឋានសួគ៌បាន ហើយអំពើបាបដែលគាត់បានសាង គឺគ្រាន់ជាអតីតកាល»។
សុខ សុផុន អាយុ៦៧ ឆ្នាំ ជាអតីតទាហានខ្មែរក្រហម។ សុផុន ស្គាល់ ឌុច បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ។ គាត់ផ្ទាល់បានប្តូរទៅជាគ្រិស្តបរិស័ទនៅឆ្នាំ១៩៨៩។ សព្វថ្ងៃគាត់ជាអ្នកគោរពនិងជាបព្វជិតនៃព្រះវិហារមួយនៅភ្នំពេញ។
លោកបានប្រាប់ VOD ថា៖ «ខ្ញុំត្រេកអរដែល ឌុច បានរកឃើញវិធីដើម្បីជឿលើសាសនាគ្រិស្ត ព្រោះគាត់ចង់បានសន្តិភាពសម្រាប់ខ្លួនឯង។ […] ព្រះជាម្ចាស់បានជួយគាត់ឱ្យរួចផុតពីកម្មនិងកំហុសរបស់គាត់ ចំពោះអំពើអាក្រក់ដែលគាត់បានធ្វើកាលពីមុន។ ប្រសិនបើគាត់នៅបន្តដើរតាមព្រះពុទ្ធសាសនា គាត់នឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើដែលគាត់បានសាង។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូគ្រិស្តបានជួយគាត់ឱ្យក្លាយជាមនុស្សថ្មីម្នាក់។ ដូច្នេះ គាត់អាចឡើងទៅឋានសួគ៌បន្ទាប់ពីគាត់បានស្លាប់ទៅ ពីព្រោះនៅក្នុងគ្រិស្តសាសនា នៅពេលដែលអ្នកសារភាពកំហុសរបស់អ្នកចំពោះព្រះយេស៊ូ ព្រះនឹងលើកលែងទោសឱ្យអ្នក។»
ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាអ្វីដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានៅកម្ពុជាយល់ស្របនោះទេ។ ព្រះតេជគុណ ឃី សុវណ្ណរតនា ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បណ្ឌិតផ្នែកភាសាបាលីនិងពុទ្ធសាសនា នៅពុទ្ធិកសាកលវិទ្យាល័យស្រីលង្កា ហើយបច្ចុប្បន្ន ព្រះអង្គជាសាស្រ្តាចារ្យនៅពុទ្ធិកសាកលវិទ្យាល័យព្រះសីហនុរាជ មានទស្សនៈខុសគ្នាទាំងស្រុងទៅលើបញ្ហាខាងលើនេះ។
ព្រះអង្គបានប្រាប់ VOD តាមទូរសព្ទថា៖ «នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា នៅពេលដែលអ្នកបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋ អ្នកនឹងមានបាបកម្ម ហើយអ្នកនឹងទទួលផលនៃបាបនោះ»។
ព្រះអង្គបានបន្តថា៖ «វាគឺជាទំនួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ហើយកម្មផលនឹងមករកអ្នកនៅក្នុងជាតិនេះនិងជាតិក្រោយទៀត។ […] ដូច្នេះ វាមានន័យថា ឌុច ដែលបានប្រព្រឹត្តឧក្រិដ្ឋកម្ម រួមទាំងការធ្វើទារុណកម្មនិងការកាប់សម្លាប់មនុស្ស មិនអាចឡើងទៅឋានសួគ៌បានទេ ពីព្រោះគាត់មានបាបកម្មជាច្រើន»។ ព្រលឹងរបស់គាត់នឹងធ្លាក់ទៅកាន់ឋាននរកសម្រាប់ជាតិនេះ ហើយនៅក្នុងជាតិបន្ទាប់គាត់នឹងកើតទៅជាសត្វធាតុ»។ នេះបើតាមសង្ឃដីការបស់ព្រះតេជព្រះគុណ សុវណ្ណរតនា។
ជនរងគ្រោះជាច្រើននៃរបបខ្មែរក្រហមពិបាកក្នុងការទទួលយកថា ប្រធានពន្ធនាគារដ៏ល្បីល្បាញ បានសារភាពថា មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមនិងនាំទៅមន្ទីរស២១ ចាំបាច់ត្រូវស្លាប់ ហើយខ្លួនបែរជាបានទៅឋានសួគ៌ បន្ទាប់ពីគាត់ខ្លួនឯងបានស្លាប់នៅដើមខែកញ្ញាទៅវិញ។
ស៊ូ សុធាវី ជាស្ត្រីប្តូរភេទដែលបានផ្តល់សក្ខីកម្មប្រឆាំងនឹងមេដឹកនាំ នួន ជា និង ខៀវ សំផន អំពីការរងទុក្ខរបស់លោកស្រីក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។
សុធាវី បាននិយាយថា៖ «ទោះបីគាត់ជឿសាសនាអ្វីក៏ដោយ ក៏គាត់មិនអាចរួចផុតពីទំនួលខុសត្រូវរបស់គាត់ក្នុងការសម្លាប់និងធ្វើទារុណកម្មមនុស្សដែរ។ ក្នុងនាមជាជនរងគ្រោះនៃរបបខ្មែរក្រហម ខ្ញុំរស់នៅដូចខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងនរក។ ខ្ញុំមានការឈឺចាប់និងទុក្ខវេទនាដែលបានបន្សល់ពីការចងចាំនៅក្នុងរបបដ៏ខ្មៅងងឹតនោះ។ ប៉ុន្តែមនុស្សដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង បានទៅកាន់ឋានសួគ៌នៅពេលពួកគេស្លាប់យ៉ាងដូចម្តេច? តើយុត្តិធម៌នៅឯណា? វាមិនយុត្តិធម៌ទាល់តែសោះ»។
បន្ទាប់ពីពិធីបូជាតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនា អដ្ឋិធាតុរបស់ ឌុច ត្រូវបានយកទៅធ្វើបុណ្យនិងទុកដាក់នៅផ្ទះកូនប្រុសពៅរបស់គាត់ដែលនៅមិនឆ្ងាយពីកន្លែង ស៊ីវគីម នោះទេ។ ការទុកដាក់អដ្ឋធាតុរបស់ ឌុច នៅផ្ទះកូនប្រុសរបស់គាត់ ព្រោះ ឌុច គឺជាគ្រួសារខ្មែរសែស្រឡាយចិន។ ជីវិតកូនស្រីច្បងរបស់ប្រធានពន្ធនាគារមិនមានភាពស្រណុកប៉ុន្មានទេ បន្ទាប់ពីម្តាយរបស់នាងបានស្លាប់។
ស៊ីវគីម បានរស់នៅជាមួយជីដូននិងម្តាយមីងរបស់នាងដែលត្រូវជាប្អូនស្រីរបស់ ឌុច។ ប្រភពខ្លះបាននិយាយថា ប្តីរបស់ម្តាយមីងនាងក៏បានស្លាប់នៅមន្ទីរស២១ អំឡុងពេល ឌុច គ្រប់គ្រងដែរ។
ស៊ីវគីម ថាមីងរបស់ខ្លួនតឹងរ៉ឹង ហើយមិនសូវចិត្តបានជាមួយនាងទេ។ ប៉ុន្តែនេះមិនបានបញ្ឈប់នាងពីការទៅព្រះវិហារញឹកញាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាននោះទេ។
«អរគុណព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំតែងតែអធិដ្ឋានទៅដល់ព្រះនៅពេលដែលខ្ញុំរងទុក្ខក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ។ គាត់ជួយខ្ញុំអភ័យទោសនៅពេលមនុស្សធ្វើបាបខ្ញុំ។ បើគ្មានព្រះទេ ខ្ញុំមិនអាចដោះស្រាយវាដោយខ្លួនឯងបានទេ»៕
ដោយ៖ យន់ ស៊ីនាត, ស្រ៊ី សីហា, សួស ធីតា
