មានចម្ងាយប្រមាណជា៣០គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តសៀមរាប កំពង់ភ្លុក គឺជាឃុំមួយនៃស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ ផ្ទះរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅតំបន់នោះរាប់សិបខ្នងសង់ខ្ពស់ៗពីលើផ្ទៃទឹក មានជើងសសរតូចៗ ក៏ដូចជាភូមិបណ្ដែតទឹកបន្តកន្ទុយគ្នាឥតដាច់។
ភូមិគោកក្ដុល គឺជាភូមិធំមួយស្ថិតនៅក្នុងឃុំកំពង់ភ្លុក ដែលមានប្រជាពលរដ្ឋជាង៣០០គ្រួសាររស់នៅ។ ក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋជាង៣០០គ្រួសារនេះ មានប្រជាពលរដ្ឋ៧០ភាគរយទៅហើយដែលប្រកបមុខរបរជាអ្នកនេសាទ ប៉ុន្តែដោយសារតែទិន្នផលត្រីកាន់តែធ្លាក់ចុះ បានធ្វើឱ្យប្រជានេសាទខ្លះបានងាកទៅប្រកបរបរផ្សេងវិញ។
ធ្លាប់នេសាទត្រីនៅភូមិកំពង់ភ្លុកជាង៤០ឆ្នាំហើយ លោក សួង រ៉ង ប្រាប់ VOD ថា នៅពេលនេះស្ថានភាពទន្លេសាបមានការរីងស្ងួតពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ស្របពេលបរិមាណត្រីចេះតែខ្សោះទៅៗ។ លោក សួង រ៉ង បានសម្រេចចិត្តប្តូរមុខរបរជាអ្នកនេសាទត្រីបែបគ្រួសារ មកធ្វើកិច្ចការនៅផ្ទះ និងផលិតផើងផ្កាជំនួសវិញ។
តែបើទោះជាយ៉ាងណា លោកបានបង្ហាញមនោសញ្ចេតនានឹកដល់ការងារដែលលោកធ្លាប់ជាអ្នកនេសាទ ក៏ដូចជាទូកចំណាស់របស់លោកផងដែរ។
លោកបន្តថា៖ «ខ្ញុំស្រឡាញ់ទូកនេសាទនេះខ្លាំងណាស់ ពេលដេកលើទូកនេះម្តងៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាមានផ្ទះបីខ្នង។ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំនឹងមិនបោះបង់ចោលការនេសាទរបស់ខ្ញុំទេ»។
ដោយសារតែទឹកទន្លេសាបនៅរដូវប្រាំងនេះមានការស្រកខ្លាំងនោះ ដូច្នេះយើងអាចធ្វើដំណើរតាមផ្លូវគោកពីក្រុងសៀមរាបទៅកាន់ឃុំកំពង់ភ្លុកបានដោយមិនចាំបាច់ធ្វើដំណើរតាមទូកទេ។ នៅលើដងផ្លូវដែលធ្លាប់តែគ្របដណ្តប់ដោយផ្ទៃទឹកដ៏ធំល្វឹងល្វើយ តែបែ្រក្លាយជាគោករាក់នោះ មានក្មេងប្រុសស្រីប្រាំទៅប្រាំមួយនាក់បានរត់ប្រដេញគ្នាលេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ និងខ្លះទៀតនាំគ្នាបង្ហោះខ្លែងលេងទៅតាមទិសខ្យល់បក់ពីភាគឧត្តរ ក្នុងទឹកមុខយ៉ាងស្រស់ស្រាយ។
ចំណែកឯស្ត្រីមួយចំនួននៅក្នុងឃុំកំពង់ភ្លុកខ្លះ កំពុងតែឆ្អើរត្រីនៅលើដងផ្លូវមុខផ្ទះរបស់ពួកគាត់។ រីឯស្ត្រីខ្លះទៀតកំពុងតែអង្គុយប្រឡាក់ត្រីនៅតាមផ្ទះរៀងៗខ្លួន ដែលមើលទៅអ្នកភូមិនេះ ហាក់មិនទំនេរដៃចោលនោះទេ។
កំពុងនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង ខណៈភ្នែករំពៃមើលទៅចៅបីនាក់នៅក្នុងបន្ទុក អ្នកស្រី ម៉ៅ ឡាប អាយុ៦២ឆ្នាំ មានប្រសាសន៍ថា ដោយសារតែការធ្លាក់ចុះខ្លាំងនៃទិន្នផលត្រី ហើយត្រូវរកចំណូលដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារផង ប្ដីអ្នកស្រីនិងកូនស្រីដែលពីមុនធ្លាប់ជាអ្នកនេសាទមិនដែលខកខាននោះ ប៉ុន្តែពេលនេះកូនស្រីរបស់គាត់បានទៅធ្វើការងារនៅក្នុងក្រុងសៀមរាបវិញ ដោយត្រូវបោះបង់ការងារជាអ្នកនេសាទនេះតែម្តង។
លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «ម្តាយរបស់ពួកវាបានទៅធ្វើការនៅក្រុងសៀមរាប ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវមើលថែចៅៗ»។
ការរកត្រីនៅតាមបឹងទន្លេសាបដែលធ្លាប់តែទទួលបានផលក្រាស់ក្រែលដែរនោះ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះបានធ្លាក់ចុះខ្លាំង។ ប្រជានេសាទនៅតំបន់កំពង់ភ្លុក ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប នេះបានត្អូញត្អែរពីការថយចុះទិន្នផលត្រី និងពិបាកក្នុងការរកត្រីដែលមិនសូវសម្បូរដូចកាលពីមុន ខណៈមួយចំនួនទៀតបានងាកទៅរកមុខរបរបន្ថែម ដើម្បីរកប្រាក់មកទ្រទ្រង់ជីវភាព។
អនុប្រធានភូមិគោកក្ដុល លោកស្រី ពេជ្រ តាំង បានឱ្យដឹងថា មុខរបរនេសាទគឺជាមុខរបរតាំងពីដូនតាមករបស់អ្នកភូមិដែលរស់នៅឃុំកំពង់ភ្លុក។
លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្មេងៗឥលូវសុទ្ធតែចេះនេសាទ មិនថាប្រុសឬស្រី មិនដូច ជំនាន់របស់ខ្ញុំទេ។ យើងរស់នៅលើទឹក ដូច្នេះទឹកពិតជាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់យើងជាអ្នកនេសាទ ការនេសាទត្រូវការទឹក។ ប្រសិនជាអត់ព្រៃនិងអត់ទឹក យើងពិតជាមិនអាចប្រកបមុខរបបនេសាទបានទេ»។
យ៉ាងណាក្តី ក្រៅពីមុខរបរនេសាទ ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងឃុំនេះក៏ទទួលបានចំណូលពីវិស័យទេសចរណ៍ ដោយការនាំភ្ញៀវទស្សនានៅរដូវទឹកស្រកផងដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែជាអកុសល ឥទ្ធិពលដែលបង្កឡើងដោយវិបត្តិនៃជំងឺកូវីដ-១៩ បានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការរកប្រាក់ចំណូលពីវិស័យមួយនេះ ត្បិតមិនសូវមានភ្ញៀវទេសចរទៅលេងកម្សាន្តច្រើនដូចពេលមុនឡើយ។
ប្រធានសហគមន៍ទេសចរណ៍ក្នុងភូមិគោកក្តុល លោក សាន គង់ លើកឡើងថា មួយរយៈចុងក្រោយនេះ ការនេសាទបានធ្លាក់ចុះជាខ្លាំង ដែលធ្វើឱ្យអ្នកនេសាទមួយចំនួនត្រូវងាកចេញទៅប្រកបរបរថ្មីជំនួសវិញ ដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ។
លោកបន្តដូច្នេះថា៖ «នៅពេលដែលរកត្រីមិនសូវបាន អ្នកនេសាទមួយចំនួនបានប្តូរមកបើកទូកទេសចរណ៍ ប៉ុន្តែដល់រដូវនេសាទ ពួកគាត់បានប្រកបរបរនេសាទជាធម្មតាវិញ។ ការនេសានត្រីមានការថយចុះ ពីព្រោះកន្លែងនេសាទមានតែមួយ តែកំណើនប្រជាជនចេះតែកើនឡើង ហើយអាកាសធាតុប្រែប្រួលក៏ជាហេតុមួយធ្វើឱ្យត្រីធ្លាក់ចុះផងដែរ»។
លោក ថាច់ ផាណារ៉ា ប្រធានមន្ទីរពិសោធន៍ នៃវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវជលផលទឹកសាប នៃរដ្ឋបាលជលផល មានប្រសាសន៍ប្រាប់ VOD ថា កត្តាដែលធ្វើឱ្យបរិមាណត្រីថយចុះបន្តិចម្តងៗ គឺដោយសារតែកំណើនប្រជាជនមានការកើនឡើងខ្លាំង លើសពីនេះ ការនេសាទហួសកម្រិត និងប្រជាជនមួយចំនួននៅតែបន្តប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នេសាទខុសច្បាប់ ជាដើម។
គណៈកម្មការទន្លេមេគង្គ MRC ដែលជាស្ថាប័នអន្តររដ្ឋាភិបាលទទួលបន្ទុកលើការគ្រប់គ្រង និងថែរក្សាទន្លេនេះ បានលើកឡើងអំពីសារៈសំខាន់នៃទន្លេមេគង្គថា មនុស្សយ៉ាងហោចណាស់ ៦០លាននាក់ បានពឹងអាស្រ័យទៅលើទន្លេមួយនេះ រួមមាន ជាមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ ជាប្រភពនៃសន្តិសុខស្បៀង ជាផ្លូវដោះដូរពាណិជ្ជកម្ម និងជីវភាពរស់នៅ។
ប្រភពដដែលបន្តថា ទោះជាយ៉ាងណា នៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ទិន្នផលត្រីនៅតាមដងទន្លេមេគង្គ ជាពិសេសនៅក្នុងបឹងទន្លេសាប ត្រូវបានគេរាយការណ៍ថា មានការថយចុះជាច្រើន ខណៈទំនប់វារីអគ្គិសនីជាច្រើនបាននិងកំពុងបន្តសាង់សងនៅផ្នែកខាងលើនៃដងទន្លេនេះ។
កាលពីថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២១ ទឹកទន្លេមេគង្គនៅតាមបណ្ដាប្រទេសថៃ ឡាវ និងកម្ពុជា បានធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុក ដោយសារតែប្រទេសចិនបានបិទទ្វារទឹកនៅទំនប់វារីអគ្គិសនីក្នុងខេត្តយូណាន ដើម្បីថែរក្សាបណ្ដាញអគ្គិសនីរបស់ខ្លួន។
ក្នុងសេចក្តីប្រកាសព័ត៌មាន ចុះថ្ងៃទី៦ ខែមករា ឆ្នាំ២០២១ គណៈកម្មការទន្លេមេគង្គ បានលើកឡើងថា៖ «យោងតាមការអង្កេតរបស់គណៈកម្មាការទន្លេមេគង្គ ទៅលើកម្ពស់ទឹកនៅជីងហុងនៅក្នុងខេត្តយូណាន ប្រទេសចិន កម្ពស់ទឹកចាកចេញពីទំនប់វារីអគ្គិសនីនៅថ្ងៃទី៤ គឺបានថយពី១ ៤១០ម៉ែត្រគីបក្នុងមួយវិនាទី នៅថ្ងៃទី៣១ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២០ ធ្លាក់មកនៅត្រឹម៧៦៨ម៉ែត្រគីបក្នុងមួយវិនាទី នៅថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២១។ ដែលការថយចុះនេះ វាថយដល់ជិត៥០ភាគរយនៃចំនួនទឹកដែលបានទម្លាក់។ ទោះជាយ៉ាងណា កម្រិតទឹកបានកើនឡើងវិញដល់៧៨៦ម៉ែត្រគីបក្នុងមួយវិនាទី ចាប់ពីថ្ងៃទី១ ដល់ថ្ងៃទី៤»។
ទោះជាយ៉ាងណា អ្នកស្រី ម៉ៅ ឡាប ដែលមានប្តីនិងកូនជាអ្នកនេសាទ រំពឹងថា ត្រីនឹងអាចកើនឡើងវិញនៅថ្ងៃណាមួយនាពេលខាងមុខ ដែលអាចឱ្យកូនរបស់គាត់វិលមកប្រកបមុខរបរចាស់វិញ ដើម្បីបានជួបជុំក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន។
អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនជាត្រីនឹងអាចកើនឡើងវិញនាថ្ងៃណាមួយនាពេលខាងមុខ ដែលអាចឱ្យកូនវិលមករករបរចាស់វិញ ដើម្បីជួបជុំកូនរបស់ខ្លួន»៕
អត្ថបទដោយ ម៉ិច ជូឡាយ
