ប្រជាសហគមន៍នេសាទ អះអាងថា ព្រៃលិចទឹករាប់ពាន់ហិកតានៅជុំវិញបឹងទន្លេសាបបានរងការកាប់បំផ្លាញនិងទន្ទ្រានយកធ្វើកម្មសិទ្ធិ ដោយពុំមានការទប់ស្កាត់និងវិធានការច្បាប់តឹងរ៉ឹងពីអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធទៅលើជនល្មើសឡើយ។
ប្រធានបណ្តាញសហគន៍សម្ព័ន្ធនេសាទកម្ពុជាប្រចាំខេត្តពោធិ៍សាត់ លោក អូត ឡុង ឱ្យដឹងថា ក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់ ព្រៃលិចទឹកនៅឃុំមួយចំនួនដូចជា នៅឃុំកញ្ជរ ឃុំអន្សាចំបក ឃុំស្នាមអន្សា ឃុំក្បាលត្រាច ឃុំកំពង់ពោធិ៍ និងឃុំផ្សេងៗទៀត មិនក្រោម១ ០០០ហិកតាទេ បានរងការកាប់បំផ្លាញនិងទន្ទ្រានយកធ្វើកសិកម្មពីសំណាក់ជនខិលខូច ហើយគ្មានការទប់ស្កាត់ពីអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ។
លោកបន្តថា៖ «មួយចំណុចកើតមានបទល្មើស កើតបទល្មើសប្រហែល៥០ទៅ៦០ហិកតា។ ចុះមួយឃុំ? មិនមែនមានតិចចំណុចឯណា មាន៥ទៅ៦ចំណុចនោះ! អ៊ីចឹងខ្ញុំថា នៅខេត្តពោធិ៍សាត់មានរាប់ពាន់ហិកតា។ បើអ្នករៀបចំច្បាប់ អនុវត្តច្បាប់ អត់យកច្បាប់មកអនុវត្ត អាហ្នឹងវារលាយទាំងអស់គ្នាហើយ មានការហាមឃាត់មែន ប៉ុន្តែអត់ចាប់អ្នកប្រព្រឹត្តបទល្មើសហ្នឹងមកដាក់ទោស»។
បើតាមលោក អូត ឡុង នៅខេត្តបាត់ដំបង ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង និងកំពង់ធំ ជាដើម ក៏មានការកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹកធ្ងន់ធ្ងរគួរឱ្យព្រួយបារម្ភដែរ ដើម្បីយកដីធ្វើស្រែប្រាំងនិងធ្វើកសិកម្មផ្សេងៗទៀត។
មុខរបរជាអ្នកនេសាទ លោក ជា សារ៉ាក់ រស់នៅស្រុកបរិបូណ៌ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានប្រាប់ វីអូឌី ថាព្រៃលិចទឹករាប់រយហិកតាក្នុងតំបន់៣ ដែលជាព្រៃតំបន់ការពារសម្រាប់ត្រីពងកូន ស្ថិតក្នុងភូមិត្រពាំងចាន់ ឃុំត្រពាំងចាន់ ត្រូវបានជនខិលខូចរុករានកាប់បំផ្លាញជាបន្តបន្ទាប់ធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ។
លោក ជា សារ៉ាក់ បន្តថា សកម្មភាពកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹកនេះ គឺលោកសង្កេតឃើញមន្ត្រីបរិស្ថាននិងមន្ត្រីជលផលចុះពិនិត្យមើលដែរ ប៉ុន្តែពុំមានចំណាត់ការណាមួយទៅលើជនល្មើសនោះទេ ខណៈព្រៃលិចទឹកនៅតែបន្តកាប់បំផ្លាញ និងសកម្មភាពចូលទៅធ្វើស្រែលើដីនោះនៅតែបន្តកើតមាន។
លោកបន្ថែមថា៖ «និយាយឱ្យចំទៅ អ្នកកាប់ហ្នឹង កាប់ហ្នឹង មានទាំងពលរដ្ឋនិងអាជ្ញាធរលាយគ្នា ហើយមានអ្នកខ្លះបាន៤ទៅ៥ហិកតាម្នាក់ឯង។ ខ្ញុំមិនមានអីទេ គ្រាន់សុំឱ្យអាជ្ញាធរពង្រឹងការទប់ស្កាត់ កុំឱ្យមានការកាប់ទន្ទ្រានបន្ថែមទៀត។ ជួយថែរក្សាគ្នាទៅ ព្រោះឥលូវវាអស់ព្រៃទៅហើយ។ យើងព្រួយបារម្ភថា បើអស់ព្រៃទៅ វាអត់មានកន្លែងត្រីពង ត្រីក៏ពិបាករក ព្រៃក៏អស់»។
បណ្តាញសហគមន៍នេសាទកំពង់គោ នៅខេត្តកំពង់ធំ អ្នកស្រី យ៉ង សំខាន់ និយាយថា ការកាប់បំផ្លាញព្រៃលិចទឹកនៅខេត្តកំពង់ធំ ក៏កំពុងកើតមានគួរឱ្យព្រួយបារម្ភផងដែរ ជាពិសេសឃុំផាត់សណ្តាយ ស្រុកស្ទោង។
បណ្តាញសហគមន៍រូបនេះបន្តថា ការបាត់បង់ព្រៃលិចទឹកនឹងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ជម្រកត្រីពងកូន និងបរិស្ថានដែលបង្កឱ្យមានគ្រោះធម្មជាតិ ជាដើម។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំមានការបារម្ភខ្លាំងណាស់ ព្រោះកាលណាបាត់បង់ព្រៃទឹកទៅ វានឹងធ្វើឱ្យមច្ឆជាតិយើងនឹងបាត់បង់ដែរ ហើយគួបផ្សំជាមួយការនេសាទដែលប្រើឧបករណ៍ដែលខុសច្បាប់ច្រើនថែមទៀត អ៊ីចឹងផលត្រីយើងនឹងកាន់តែថយចុះដែរ។ ហើយមួយទៀត ខ្ញុំបារម្ភខ្លាំងជាងគេ គឺគ្រោះធម្មជាតិ»។
រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ លោក វេង សាខុន មានប្រសាសន៍ថា ក្រសួងបានដឹងអំពីបញ្ហាការកាប់បំផ្លាញនិងទន្ទ្រានយកដីព្រៃទឹកនេះ។ លោកបន្តថា ក្រសួងបានបញ្ជូនមន្រ្តីពាក់ព័ន្ធចុះពិនិត្យនិងពិភាក្សាការងារជាមួយអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ដើម្បីឱ្យមានវិធានការចំពោះបញ្ហានេះហើយ។
លោកបន្តថា បញ្ហានេះ អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធត្រូវការពេលវេលាក្នុងការស្រាវជ្រាវនិងកំណត់មុខសញ្ញាជនល្មើសនិងអ្នកពាក់ព័ន្ធផងទៀត។
លោកបន្ថែមថា៖ «សូមបញ្ជាក់ នៅចុងឆ្នាំ២០១៦ ប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលបានប្រគល់ភារកិច្ចទៅជូនគណៈបញ្ជាការឯកភាពខេត្ត ដែលមានឯកឧត្តមអភិបាលនៃគណៈអភិបាលខេត្ត ជាអ្នកទទួលបន្ទុកបង្រ្កាបបទល្មើសនេសាទ ព្រៃឈើ។ យោងតាមអនុក្រឹត្យ ១៥៦ អនក្រ.បក ចុះថ្ងៃទី០៣ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៤ និងសារាចរលេខ០៥ សជណ ស្តីពីវិធានការចាំបាច់នានាក្នុងការពង្រឹងការគ្រប់គ្រងធនធានធម្មជាតិ ចុះថ្ងៃទី២២ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៦»។
ប្រធានអង្គការសម្ព័ន្ធប្រជានេសាទកម្ពុជា លោក ឡុង សុចែត មានប្រសាសន៍ថា កត្តាដែលនាំឱ្យមានការកាប់បំផ្លាញព្រៃលិច ដោយសារតែកំណើនប្រជាពលរដ្ឋដែលត្រូវការដីធ្វើកសិកម្មមានការកើនឡើង ការបែងចែកដីជូនពលរដ្ឋនៅជិតតំបន់ការពារ ការលោភលន់របស់ជនខិលខូច ភាពកម្សោយរបស់មន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់ និងការប្រព្រឹត្តអំពើពុកលួយរវាងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធនិងជនល្មើស ជាដើម។
លោកបន្តថា ការបាត់បង់ព្រៃលិចទឹកនឹងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ជម្រកសម្រាប់ត្រីពងកូន និងធ្វើឱ្យថយចុះនូវទិន្នផលត្រីធម្មជាតិផងដែរ។
លោកបន្ថែមថា៖ «មានតែការរឹតបន្តឹងការអនុវត្តច្បាប់ទេ ទើបរក្សាព្រៃលិចទឹកនេះបានយូរ ដូចជាច្បាប់គ្រប់គ្រងព្រៃលិចទឹក កំណត់ថាមានទោសយ៉ាងម៉េច យើងត្រូវអនុវត្តតាមហ្នឹងទៅ។ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងការរឹតបន្តឹងច្បាប់នេះ រដ្ឋាភិបាលត្រូវដោះស្រាយចំពោះពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្នុងទឹក តាមដៃបឹងទន្លេសាបហ្នឹង យើងត្រូវយកពួកគាត់ពីទន្លេមក ដោយរកទីតាំងកន្លែងគាត់ដែលឆ្លាយពីតំបន់ការពារ ហើយមានមុខរបរសម្រាប់គាត់»។
កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១ ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ បានឱ្យដឹងថា ការថមថយផលត្រីពីធម្មជាតិ ដោយសារការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ការប្រែប្រួលរបបទឹកទន្លេមេគង្គ និងការប្រើប្រាស់ដីធ្លីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋជាដើម៕
