ឆ្នេរសមុទ្រក្នុងប្រទេសថៃភាគច្រើនដែលលាតសន្ធឹងជាង៣ ១៥០គីឡូម៉ែត្រ បាននិងកំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាសំណឹកដែលកើតឡើងដោយសារមូលហេតុផ្សេងៗគ្នា។ ឆ្នេរសមុទ្រ Chantaburi គឺជាតំបន់មួយដែលមានបញ្ហាសំណឹកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ខណៈដែលឆ្នេរសមុទ្រមួយចំនួនទៀតបានសឹកចុះដល់ជម្រៅ១គីឡូម៉ែត្រ ក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំ។
បើទោះបីជាអ្នកឯកទេស និងអ្នករស់នៅតាមតំបន់ឆ្នេរនានា ជឿជាក់ថា គ្រោះធម្មជាតិដែលមានដូចជា រលកធំៗ និងខ្យល់មូសុង ជាមូលហេតុចម្បងនៃបញ្ហាសំណឹកនេះក៏ដោយ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Pornsri Suthanaruk អគ្គនាយករងនៃនាយកដ្ឋានដែនសមុទ្រ និងធនធានឆ្នេរនៃប្រទេសថៃ (DMCR) បានលើកឡើងថា មូលហេតុដែលពាក់ព័ន្ធភាគច្រើន គឺដោយសារតែរបៀបដែលមនុស្សប្រើប្រាស់ដី និងធ្វើការផ្លាស់ប្តូរផ្ទៃរបស់វា ដែលមានដូចជា ការសាងសង់ស្រះចិញ្ចឹមបង្កង ឬសត្វសមុទ្រដែលអាចនាំឱ្យប៉ះពាល់ដល់ស្ថិរភាពដី។
លោកស្រីបានបន្ថែមថា នាយកដ្ឋានដែនសមុទ្រ និងធនធានឆ្នេរ កំពុងតែដំណើរការគម្រោងសាងសង់របងឬស្សី ដើម្បីកាត់បន្ថយសំណឹកនៅក្នុងព្រៃកោងកាង។
នៅក្នុងបទសម្ភាសន៍ជាមួយសារព័ត៌មាន A24 News អ្នកភូមិ Ko Perd លោកស្រី Nuanchan Boonlua ថ្លែងថា៖ «យើងបានរស់នៅទីនេះ ហើយសមុទ្រមានចម្ងាយឆ្ងាយ មិនមែនជិតដូចពេលនេះទេ។ យើងបានធ្វើការរុះរើផ្ទះនេះកាលពី២ទៅ៣សប្តាហ៍មុន ពីព្រោះយើងមិនអាចរស់នៅទីនេះបានទៀតទេ។ រលកធំៗនៅតែបន្តកើនឡើង ដែលបង្កឱ្យមានជាកម្រិតផ្សេងៗ។ កាលពីពេលកន្លងទៅ វាមិនមែនជាភក់ដូចពេលនេះទេ វាធ្លាប់ជាដីរឹងដែលយើងអាចដើរលើវា ដើម្បីចាប់ត្រីនិងក្តាមបាន និងមានដើមឈើមួយចំនួន»។
អ្នកភូមិ Ko Perd មួយរូបទៀត លោកស្រី Kanitha Suadech បានឱ្យដឹងថា៖ «ទីតាំងនេះនឹងលែងមានតទៅទៀតហើយ។ កាលពីពេលកន្លងទៅ វាសម្បូរទៅដោយស្រះត្រី និងក្តាមជាច្រើន។ ខ្ញុំរស់នៅទីនេះតាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង។ ខ្ញុំកើតនៅទីនេះ យើងមានបណ្ណកម្មសិទ្ធិស្របច្បាប់ ហើយយើងបង់ពន្ធដីធ្លីជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ មានពេលមួយ ដីបានលាតសន្ធឹងក្នុងប្រវែងមួយគីឡូម៉ែត្រ ហើយដើមឈើបានចាប់ផ្តើមដុះលូតលាស់»។
ជាមួយគ្នានេះផងដែរ នាយកប្រតិបត្តិអង្គការ Ko Perd Subdistrict Administrative Organization លោក Booncherd Udomlerdwanasin ថ្លែងថា៖ «បញ្ហានេះបណ្តាលមកពីគ្រោះធម្មជាតិ ដូចជា រលកធំៗ ខ្យល់មូសុង។ល។ ម្យ៉ាងទៀត សកម្មភាពដែលទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាលបិទផ្លូវទឹកដោយប្រើប្រាស់ឈើ និងទំនប់នៅទីនេះ អាចមានផលប៉ះពាល់ដល់តំបន់ដែលមិនមានការបិទ។ មានភ្នាក់ងារមួយចំនួន ដូចជា នាយកដ្ឋានដែនសមុទ្រ និងធនធានឆ្នេរ បានមកកាន់ទីនេះ។ យើងបានរៀបចំកិច្ចប្រជុំមួយ។ ហើយភូមិ Ko Perd ត្រូវបានដាក់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ៥ សម្រាប់បញ្ហាសំណឹក។ យើងបានដាក់ស្នើការស៊ើបអង្កេត ហើយនាយកដ្ឋានដែនសមុទ្រ និងធនធានឆ្នេរ បានសាងសង់របងឬស្សី។ ប៉ុន្តែដូចអ្វីដែលយើងបានដឹងហើយថា ឫស្សីមិនអាចជាប់រឹងមាំក្នុងរយៈពេលលើសពី២ឆ្នាំនោះទេ»។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Pornsri Suthanaruk អគ្គនាយករងនៃនាយកដ្ឋានដែនសមុទ្រ និងធនធានឆ្នេរ នៃប្រទេសថៃ ថ្លែងថា៖ «អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះ គឺស្ថិរភាពនៃដីនៅជុំវិញព្រៃកោងកាងត្រូវបានបំផ្លាញ។ វាអាចកើតឡើងដោយសារតែសកម្មភាពរបស់មនុស្សដែលប្រើប្រាស់ប្រើដីជាស្រះចិញ្ចឹមបង្គាឬសត្វសមុទ្រនានា ហើយការផ្លាស់ប្តូរផ្ទៃដីបានកើតឡើងនៅតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រ។ ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានលើកឡើង យើងបានធ្វើសកម្មភាពលើសពីដែនកំណត់របស់យើងហើយ ដូច្នេះ សំណឹកឆ្នេរសមុទ្រអាចកើតឡើងយ៉ាងងាយស្រួល»។
លោកស្រីបន្តថា៖ «នាយកដ្ឋានដែនសមុទ្រ និងធនធានឆ្នេរ ដើរតួនាទីស្ដារឡើងវិញនូវធនធានដែលខូចខាត។ ទីភ្នាក់ងាររបស់យើងធ្វើការរួមគ្នា ហើយបច្ចុប្បន្ននេះ យើងកំពុងតែដំណើរការគម្រោងសាងសង់របងឫស្សី ដើម្បីកាត់បន្ថយសំណឹកធ្ងន់ធ្ងរនៃព្រៃកោងកាង»។
លោកស្រី Pornsri Suthanaruk បន្ថែមថា៖ «ការសាងសង់របងឫស្សីនេះបានចំណាយរយៈពេល៣ឆ្នាំ ខណៈដែលយើងមិនអាចធ្វើអ្វីផ្សេងបាននោះទេ ក្រៅពីសាងសង់របងឫស្សី ហើយមើលថែទាំវា។ សកម្មភាពនេះបង្ហាញឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ការប្រតិបត្តិរបស់យើងមានប្រសិទ្ធភាពទាក់ទងនឹងការបង្កើនព្រៃឈើ»៕
