ពលរដ្ឋមួយក្រុមដែលអះអាងថាកំពុងរងផលប៉ះពាល់ពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ព្រលានយន្តហោះភ្នំពេញថ្មី ស្ថិតក្នុងស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល រកកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីក្រសួងចំនួន២ឱ្យជួយដោះស្រាយបញ្ចប់វិវាទដីធ្លីជូនពួកគេ ខណៈជម្លោះបានអូសបន្លាយជាង៣ឆ្នាំ។
ក្រុមពលរដ្ឋទាំងនោះមានគ្នាប្រហែល៣០នាក់ តំណាងឱ្យ៨៤គ្រួសារ មកពីឃុំព្រែកស្លែង និងឃុំបឹងខ្យាង ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង បាននាំគ្នាប្រមូលផ្ដុំនៅមុខក្រសួងទំនាក់ទំនងជាមួយរដ្ឋសភា ព្រឹទ្ធសភា និងអធិការកិច្ច និងក្រសួងយុត្តិធម៌ នៅព្រឹកថ្ងៃសុក្រនេះ ដើម្បីដាក់ញត្តិសុំឱ្យស្ថាប័នទាំង២នេះជួយដោះស្រាយ។
ពលរដ្ឋម្នាក់ អ្នកស្រី អៀង សារី មកពីឃុំព្រែកស្លែង ប្រាប់វីអូឌីថា អ្នកភូមិសម្រេចមករកកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីក្រសួងទាំង២នេះ ដោយសារពួកគាត់អស់ជំនឿលើការដោះស្រាយរបស់អាជ្ញាធរខេត្ត និងក្រសួងពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀត។
អ្នកស្រីបន្តថា ជុំវិញផលប៉ះពាល់ដីធ្លីពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ព្រលានយន្តហោះថ្មី ខាងអាជ្ញាធរនៅតែរក្សាជំហរផ្ដល់សំណងត្រឹមតែ៨ដុល្លារក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េដដែល និងការដោះដូរដី ប៉ុន្តែអ្នកភូមិមិនអាចទទួលយកបាន ដោយថា សំណងនោះតិចតួចពេក មិនអាចយកទៅទិញដីនៅក្បែរតំបន់ពួកគាត់បាន។
អ្នកស្រី អៀង សារី បន្ថែមថា មួយរយៈចុងក្រោយនេះ ខាងក្រុមហ៊ុនបានដាក់គ្រឿងចក្រកាយក្រវាត់ព្រំដី ប៉ះពាល់ទាំងផ្ទះ ដីភូមិ និងដីស្រែចម្ការ ទាំងមិនទាន់បានផ្ដល់សំណងនៅឡើយ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «អ៊ីចឹងយើងមកថ្ងៃនេះ យើងចង់ឱ្យលោកជំទាវ ម៉ែន សំអន ជួយអន្តរាគមន៍ទៅក្រសួងពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗពន្លឿនការអនុវត្តដោះស្រាយសំណងសមរម្យ ពីព្រោះបើកាយដីធ្វើការអភិវឌ្ឍដើមខែនេះ គឺពួកយើងមិនអាចចេញចូលផ្ទះខ្លួនបានទេ អ៊ីចឹងនឹងធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋជួបការលំបាកមែនទែន»។
អ្នកស្រី អិល អឿន អាយុ៤១ឆ្នាំ រស់នៅឃុំព្រែកស្លែងម្នាក់ទៀត និយាយទាំងទឹកភ្នែកថា ដីស្រែរបស់គ្រួសារអ្នកស្រីមានទំហំ១ហិកតា១០អា និងមានបណ្ណកម្មសិទ្ធិ បានប៉ះពាល់ទាំងស្រុង និងត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យចូលទៅអាស្រ័យផលជាង១ឆ្នាំមកហើយ។
អ្នកស្រីបន្តថា ការមិនផ្ដល់សំណងសមរម្យ និងការហាមមិនឱ្យគ្រួសារគាត់ចូលទៅធ្វើស្រែលើដីខ្លួននេះ បានធ្វើឱ្យគ្រួសារអ្នកស្រីជួបបញ្ហាជីវភាពជាខ្លាំង ដោយសារបាត់បង់មុខរបរនិងចំណូល ខណៈអ្នកស្រីនិងស្វាមីគ្មានមុខរបរអ្វីផ្សេងក្រៅពីធ្វើស្រែនិងសំណង់។
អ្នកស្រី អិល អឿន បន្ថែមថា៖ «អ្នកធ្វើព្រលានហ្នឹងបានឈូសឆាយដីខ្ញុំអស់ហើយ។ ដីហ្នឹងខ្ញុំធ្វើស្រែរាល់ឆ្នាំ។ ឥលូវខ្ញុំអត់មានអីចិញ្ចឹមកូនទេ។ ប្ដីខ្ញុំធ្វើតែស្រែ អត់មានមុខរបរអីផ្សេងទេ។ ពួកខ្ញុំអត់ចេះអក្សរទេ។ ខ្ញុំបានកាប់ឆ្ការធ្វើស្រែចិញ្ចឹមជីវិតជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ តែលូវគេឈូសឆាយអស់ហើយ។ ខ្ញុំគ្មានអីធ្វើស្រែទៀតទេ»។
លោក ទួន វណ្ណៈ រស់នៅឃុំបឹងខ្យាង ដែលអះអាងថា គ្រួសារគាត់បានប៉ះពាល់ដី២ហិកតា ទាំងដីលំនៅឋាននិងដីស្រែផងនោះ បានឱ្យដឹងថា នៅក្នុងឃុំបឹងខ្យាងមានពលរដ្ឋ៦១គ្រួសារ មានដីសរុបជាង១០០ហិកតាទៀត ដែលមិនព្រមទទួលយកសំណងត្រឹម៨ដុល្លារ ហើយបន្តតវ៉ារហូតមកដល់ពេលនេះ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ផលលំបាករបស់គ្រួសារខ្ញុំនិងប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងឃុំរបស់ខ្ញុំ គឺជីវភាពកាន់តែដុនដាបទៅ។ ទី១ អត់លុយឱ្យកូនៗរៀន មួយទៀតស្រូវអង្ករក៏ធ្វើអត់កើត យើងរកលុយមិនបានហូបទេ។ អ៊ីចឹងវាធ្វើឱ្យជីវភាពរបស់គាត់ក្រកាន់តែក្រថែមទៀត»។
ក្រោយការប្រមូលផ្ដុំនៅមុខក្រសួង មន្ត្រីក្រសួងទាំង២បានអនុញ្ញាតឱ្យតំណាងពលរដ្ឋចូលយកញត្តិទៅដាក់ដល់ក្នុងទីស្ដីការក្រសួង។
បើតាមអ្នកស្រី អៀង សារី ដែលបានចូលយកញត្តិទៅដាក់ផ្ទាល់ គឺមន្ត្រីនៅក្រសួងទំនាក់ទំនងជាមួយរដ្ឋសភា ព្រឹទ្ធសភា និងអធិការកិច្ច បានតម្រូវឱ្យពលរដ្ឋធ្វើញត្តិថ្មីហើយមកដាក់ម្ដងទៀត និងបានសន្យាយកញត្តិនោះដាក់ជូនលោកស្រី ម៉ែន សំអន ពិនិត្យនិងសម្រេច ខណៈមន្ត្រីនៅក្រសួងយុត្តិធម៌សន្យាបញ្ជូនញត្តិទៅរដ្ឋមន្ត្រីពិនិត្យដែរ។
វីអូឌី មិនអាចសុំការអត្ថាធិប្បាយពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌ លោក ជិន ម៉ាលីន បានទេ នៅថ្ងៃនេះ។
ក្នុងញត្តិ គឺក្រុមពលរដ្ឋទាមទារឱ្យអាជ្ញាធរ និងក្រុមហ៊ុន OCIC ផ្ដល់សំណងជូនពួកគេទៅតាមតម្លៃទីផ្សារបច្ចុប្បន្ន ដោយអះអាងថា ដីធ្លីរបស់ពួកគាត់ដែលរងផលប៉ះពាល់ជាដីមានបណ្ណកម្មសិទ្ធិ និងបច្ចុប្បន្នដីនៅតំបន់នោះមានតម្លៃចន្លោះពី «៨០ដុល្លារ ទៅ១០០ដុល្លារ ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ»។
ញត្តិបន្ថែមថា ចាប់តាំងពីក្រុមហ៊ុនធ្វើការសាងសង់ព្រលានយន្តហោះថ្មី រហូតមកដល់ពេលនេះ ខាងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធនៅតែកំណត់តម្លៃត្រឹមតែ «៨ដុល្លារក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ» សម្រាប់ការផ្ដល់សំណងជូនពលរដ្ឋ ដែលសំណងនេះ អ្នកភូមិមិនអាចទទួលយកបានឡើយ។
កាលពីខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២១ អង្គការសង្គមស៊ីវិលចំនួន៣១ស្ថាប័នបានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយស្នើដល់ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធផ្ដល់សំណងឱ្យបានសមស្របតាមតម្លៃទីផ្សារជូនប្រជាពលរដ្ឋដែលកំពុងរងផលប៉ះពាល់ដីធ្លីពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ព្រលានយន្តហោះអន្តរជាតិថ្មីនេះ និងចៀសវាងនូវកិច្ចព្រមព្រៀងដោយមានការបង្ខិតបង្ខំ ដើម្បីរក្សានូវការគោរពសិទ្ធិមនុស្សដែលទទួលស្គាល់ដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា។
ក្រុមអង្គការទាំងនេះក៏បានស្នើដល់ភាគីពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសរដ្ឋាភិបាល ត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាជម្លោះដីធ្លីនេះតាមនីតិវិធី ដោយកោះហៅភាគីទំនាស់មកចរចាគ្នា ដោយឈរលើផលប្រយោជន៍និងសេចក្ដីត្រូវការរបស់គ្រប់ភាគី ហើយភាគីទំនាស់និងអាជ្ញាធរគួររក្សាឱ្យបាននូវភាពអហិង្សា៕
