សំឡេងស្រែកចេញពីឧគ្ឃោសនាសព្ទ ដើម្បីទាមទារឱ្យអាជ្ញាធរដោះលែងមេដឹកនាំសហជីពនិងសមាជិកសហជីពផ្សេងទៀតនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍បានបន្លឺឡើងយ៉ាងកងរំពង នៅទីតាំងមួយនៅផ្នែកខាងត្បូងរដ្ឋសភា ដែលមានចម្ងាយប្រមាណ៧០០ម៉ែត្រពីកាស៊ីណូណាហ្គាវើលដ៍។ រនាំងដែកត្រូវបានអាជ្ញាធររៀបចំជាជួរដាក់នៅចំពីមុខកូដករ ហើយកម្លាំងសមត្ថកិច្ចចម្រុះក៏ត្រូវបានដាក់ពង្រាយយ៉ាងតឹងតែងនៅតំបន់នោះ។
នៅម៉ោងប្រមាណ៣រសៀលនាថ្ងៃមួយក្នុងខែមករា ឆ្នាំ២០២២នេះ កូដករប្រមាណ១ ០០០នាក់បាននាំគ្នាឈរក្រោមកម្ដៅថ្ងៃ ដោយកាន់ឆ័ត្រស្ទើរតែគ្រប់ដៃ ក្នុងនោះ ស្រ្តីកំពុងមានផ្ទៃពោះជាង១០នាក់ក៏បានចូលរួមដែរ។ ដោយជួបការលំបាកក្នុងការស្វែងរកកន្លែងបន្ទោបង់ ពួកគេត្រូវបង្ខំចិត្តយកក្រមាឬក្រណាត់ផ្សេងៗមករុំបិទបាំង ដើម្បីបន្ទោបង់នៅកណ្ដាលចំណោមមនុស្សជាច្រើន ខណៈដែលបន្ទប់ទឹកនៅតាមហាងនានានិងនៅទីសាធារណៈនៅក្បែរនោះ ត្រូវបានសរសេរថា «ខូច ឬ ស្ទះ» ស្ទើរគ្រប់កន្លែង។
កំពុងឈរកាន់រូបមេដឹកនាំសហជីពរបស់ខ្លួននៅក្បែររនាំងដែក ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ៤ខែម្នាក់ អ្នកស្រី ញ៉ាន ធាវី វ័យ២៩ឆ្នាំ បាននិយាយថា គាត់ជាបុគ្គលិកផ្នែកចែកបៀនៅកាស៊ីណូណាហ្គាវើលដ៍រយៈពេលជាង៨ឆ្នាំមកហើយ។ អ្នកស្រីបានចូលរួមធ្វើកូដកម្មនេះចាប់តាំងពីថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១មក បើទោះបីជាឈ្មោះរបស់គាត់មិនត្រូវបានក្រុមហ៊ុនបញ្ឈប់ក្ដី។ អ្នកស្រីប្រាប់ថា ក្នុងពេលមកចូលរួមធ្វើកូដកម្ម គាត់ជួបផលលំបាកច្រើនជាងមនុស្សធម្មតា ព្រោះត្រូវបន្ទោបង់ញឹកញាប់ និងមានអាការឆាប់ហត់និងអស់កម្លាំង។ អ្នកស្រីធ្លាប់បានសុំចូលទៅបន្ទោបង់នៅទីតាំងផ្សារទំនើបមួយកន្លែង និងហាងដទៃទៀតនៅជិតកន្លែងធ្វើកូដកម្មនេះប្រមាណ១០ទីតាំង តែទីតាំងទាំងនោះបានបិទទ្វារ និងមានសរសេរអក្សរថា «ខូច និងស្ទះ»។
អ្នកស្រីរៀបរាប់ថា៖ «ពេលខ្លះយើងត្រូវការបត់ជើងច្រើនជាងអ្នកគេធម្មតា។ យើងអត់អាចទ្រាំដូចគេបានទេ ណាមួយយើងក្ដៅ យើងហត់ អ៊ីចឹងយើងជួបបញ្ហាច្រើន។ ហើយការធ្វើដំណើរក៏អ៊ីចឹងដែរ ពេលខ្លះគាត់ [អាជ្ញាធរ] ហាមឃាត់យើង»។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «ពួកខ្ញុំសុខចិត្តទ្រាំនៅហ្នឹង បត់ដៃបត់ជើងអី យកឆ័ត្របាំង យកក្រណាត់បាំង តាមលូតាមអីអ៊ីចឹងទៅ»។
អ្នកស្រី ញ៉ាន ធាវី ក៏ត្រូវបានប្រធានផ្នែករបស់គាត់ហៅឱ្យចូលធ្វើការវិញដែរ ប៉ុន្តែគាត់បានឆ្លើយថាមិនចូលធ្វើការវិញនោះទេ បើសិនជានៅក្នុងក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍មិនមានសហជីព។
អ្នកស្រីថា៖ «អត់ពួកគាត់ [សហជីព] វាមានផលលំបាកច្រើន ព្រោះអីខ្ញុំផ្ទាល់ជួបបញ្ហាជាមួយភ្ញៀវ គឺបានខាងគាត់ជួយដោះស្រាយ។ បើខាងក្រុមហ៊ុនវិញ គេមិនសូវជាអើពើទេ ព្រោះអីគេចាត់ទុកភ្ញៀវជាស្ដេច។ គេកេងប្រវ័ញ្ចពួកខ្ញុំ និយាយរួម ពេលពួកខ្ញុំត្រូវ ក៏គេនៅតែថាពួកខ្ញុំខុសដែរ»។
អ្នកស្រី ញ៉ាន ធាវី រៀបរាប់ទៀតថា គាត់មានអាការឈឺតម្រងនោមនៅពេលដែលគាត់ទ្រាំ ហើយនៅពេលគាត់ទៅចូលរួមធ្វើការតវ៉ាម្ដងៗ គាត់ត្រូវបន្ទោបង់ប្រមាណ៤ទៅ៥ដងក្នុងមួយថ្ងៃ។
អ្នកស្រីថា៖ «មានបញ្ហាដែរនៅពេលយើងទ្រាំទៅ យើងឈឺតម្រងនោម»។
ហេតុការណ៍នៃការបង្រ្កាបទៅលើកូដករជាបន្តបន្ទាប់នេះ បានធ្វើឱ្យអ្នកជំនាញផ្នែកសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិមួយចំនួនចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមមួយ ដោយចាត់ទុកសកម្មភាពនេះថា គឺជាការបង្ក្រាបដែលបំពានទៅលើច្បាប់ និងរំលោភសិទ្ធិមនុស្សយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។
ស្របពេលជាមួយគ្នានោះ ពោលគឺនៅថ្ងៃទី៤ ខែមករា ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលក្នុងស្រុកចំនួនជាង១០០ស្ថាប័នបានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមមួយ ដោយទាមទារឱ្យអាជ្ញាធរដោះលែងក្រុមសហជីពវិញ ហើយជំរុញឱ្យអាជ្ញាធរបំពេញតួនាទីរបស់ខ្លួនក្នុងការសម្របសម្រួលវិវាទការងាររវាងបុគ្គលិកនិងថៅកែក្រុមហ៊ុន។
ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ៣ខែម្នាក់ អ្នកស្រី ហោ ម៉ាលីស បានរៀបរាប់នៅកន្លែងធ្វើកូដកម្មថា គាត់កំពុងស្នាក់នៅបន្ទប់ជួលមួយកន្លែងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ហើយបានបម្រើការងារនៅក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍រយៈពេល៦ឆ្នាំ និងមិនមានឈ្មោះបញ្ឈប់ពីការងារទេ។ អ្នកស្រីបន្តថា ក្នុងពេលធ្វើកូដកម្មនេះ អាជ្ញាធរបានរឹតត្បិតគាត់មិនឱ្យចូលបន្ទប់ទឹក ហើយកន្លែងផ្ញើម៉ូតូនៅក្បែរនោះក៏ត្រូវបានហាមឃាត់មិនឱ្យមានដែរ។
ស្ត្រីវ័យ៣២ឆ្នាំរូបនេះ និយាយថា៖ «ពិបាកច្រើន ព្រោះអីកូដកម្មតាំងពីថ្ងៃ១៨ហ្នឹង គឺមានការរារាំងពីអាជ្ញាធរ គាត់បិទច្រក គាត់បិទតាំងពីបន្ទប់ទឹក! និយាយចំទៅ បិទតាំងពីកន្លែងផ្ញើម៉ូតូ! ហើយក្ដៅ យើងអ្នកពោះធំ វាមិនស្រួលទេ»។
អ្នកស្រី ហោ ម៉ាលីស និយាយថា ក្នុងពេលធ្វើកូដកម្មចាប់ពីម៉ោង២រសៀល ដល់ម៉ោង៦ល្ងាច គាត់ត្រូវបន្ទោបង់យ៉ាងហោចណាស់៣ដងក្នុងមួយថ្ងៃ បើទោះបីគាត់មិនសូវទទួលទានទឹកច្រើនក៏ដោយ។ អ្នកស្រីថា អ្នកស្រីខ្មាសអៀននៅពេលដែលទៅបន្ទោបង់នៅទីសាធារណៈដែលមានមនុស្សច្រើន។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា៖ «យើងមនុស្សស្រី ហើយយើងទៅបត់ជើងតូចនៅហ្វូងមនុស្ស បើនិយាយទៅមានការអៀនខ្មាសដែរ ព្រោះយើងវាអត់ធ្លាប់»។
ស្ត្រីកំពុងមានផ្ទៃពោះ៤ខែម្នាក់ទៀត អ្នកស្រី លន់ លក្ខិណា ដែលកំពុងឈរតវ៉ាជាមួយកូដករផ្សេងទៀត បានអះអាងថា អាជ្ញាធរបានព្យាយាមរារាំងពួកគាត់មិនឱ្យទៅបន្ទប់ទឹក ហើយចំពោះករណីដែលបន្ទប់ទឹកខូចនិងស្ទះស្ទើរគ្រប់កន្លែងក្នុងហាងនិងផ្សារទំនើបក្បែរកន្លែងធ្វើកូដកម្មនោះ អ្នកស្រីចាត់ទុកថាជាចេតនារបស់អាជ្ញាធរ ដើម្បីគាបសង្កត់កូដករដែលកំពុងតវ៉ា។
អ្នកស្រី លន់ លក្ខិណា និយាយថា៖ «អាជ្ញាធរគឺព្យាយាមរារាំង [ចូលបន្ទប់ទឹក] ខ្ញុំមិនដឹងថាខាងណាអ្នកប្រាប់គាត់ទេ គាត់ថាខាងថ្នាក់លើ។ បន្ទប់ទឹកដឹងតែខូចហ្មង ទៅកន្លែងណាគឺខូចកន្លែងហ្នឹង។ ឥលូវសូម្បីតែខ្ញុំធ្វើនៅនេះ ផ្សារទំនើបគេប៉ុនណាណី បន្ទប់ទឹកខូច! វាមិនដែលមានផ្សារទំនើបណាបន្ទប់ទឹកខូចម្ដង២ជាន់ទេ ហើយអត់មានបើកសូម្បីតែមួយ ខូចទាំងអស់ គឺមានចេតនាច្បាស់ណាស់»។
ស្ត្រីវ័យ២៨រូបនេះ គឺជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍រយៈពេល៥ឆ្នាំមកហើយ និងមិនមានឈ្មោះត្រូវបញ្ឈប់ពីការងាទេ។ អ្នកស្រីឱ្យដឹងថា ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះជាង២០នាក់ជាបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ទាំង២ទីតាំង តែងតែផ្លាស់វេនគ្នាមកចូលរួមធ្វើកូដកម្ម ដោយសារតែអ្នកខ្លះមានអាការមិនស្រួលខ្លួន ទើបត្រូវសម្រាកប្ដូរវេនគ្នា។ អ្នកស្រីបន្តថា អ្នកស្រីបានស្ម័គ្រចិត្តធ្វើដំណើរមកពីស្រុកកៀនស្វាយ មករាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីធ្វើកូដកម្ម ហើយជាមធ្យម គាត់បានចំណាយលុយផ្ទាល់ខ្លួនប្រមាណ២០ ០០០រៀល ដើម្បីទិញចំណីអាហារ និងចំណាយលើមធ្យោបាយធ្វើដំណើរ។
អ្នកស្រី លន់ លក្ខិណា បន្តថា គាត់មានអាការចុកពោះនៅពេលគាត់មិនបានបន្ទោបង់ ហើយក្នុងពេលចូលធ្វើកូដកម្មមួយព្រឹក គាត់ត្រូវបន្ទោបង់៥ដង។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖ «ពេលខ្លះចុកពោះនិងឆ្អល់ និយាយទៅទ្រាំអត់បានមែនទែន មានតែបត់ជើងនៅលូ បាំងឆ័ត្រ បាំងអី ដោះទាល់»។
អភិបាលខណ្ឌចំការមន លោក ថេង សុថុន បានច្រានចោលករណីដែលកូដករចោទថា អាជ្ញាធររារាំងមិនឱ្យពួកគេចូលបន្ទប់ទឹក ដោយថា បន្ទប់ទឹកនៅតំបន់ក្បែរនោះពិតជាខូចមែន ហើយរូបលោកផ្ទាល់ពេលទៅឃ្លាំមើលការធ្វើកូដកម្មនោះ ក៏ពិបាករកបន្ទប់ទឹកប្រើប្រាស់ដូចគ្នា។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ខ្ញុំក៏ពិបាករកកន្លែងដើរបត់ជើងបត់ដៃដែរហ្នឹង មិនមែនអាជ្ញាធរទៅ[រារាំង]ទេ ផ្សាររបស់គេ! កន្លងមកក៏ឮសូរព័ត៌មានថាខូចបន្ទប់ទឹកដែរ»។
ឆ្លើយទៅនឹងសំណួរដែលសួរថា ហេតុអ្វីអាជ្ញាធរមិនរៀបបន្ទប់ទឹកសម្រាប់កូដករដែលភាគច្រើនជាស្ត្រីទាំងនោះ អភិបាលខណ្ឌចំការមនរូបនេះ បានបញ្ជាក់ថា កូដកម្មដែលបុគ្គលិកណាហ្គាវើលដ៍កំពុងធ្វើនេះគឺខុសច្បាស់ ដូច្នេះអាជ្ញាធរខណ្ឌមិនអាចរៀបចំបន្ទប់ទឹកសាធារណៈឱ្យពួកគេ ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើកូដកម្មនោះទេ។
លោក ថេង សុថុន បញ្ជាក់ថា៖ «ការបត់ដៃបត់ជើងនេះ យើងអត់មានអី[សម្របសម្រួល]ទេ ព្រោះអីកូដកម្មវាខុសច្បាប់ផង ហើយយើងមិនអាចទៅរៀបចំបន្ទប់ទឹកឱ្យពួកគាត់ទេ អាស្រ័យលើពួកគាត់យល់ឃើញថា គាត់ចូលទៅបត់ដៃបត់ជើងនៅកន្លែងណាបាន គាត់ចូលទៅចុះ គ្មានអ្នកណារឹតបន្តឹងទេ»។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ូច វុទ្ធី បានពន្យល់ថា ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះដែលមិនបានបញ្ចេញកាកសំណល់តាមរយៈការបន្ទោបង់ គឺធ្វើឱ្យសារពាង្គកាយផ្ទុកទៅដោយសារជាតិពុល ដោយប្រឈមទៅនឹងបញ្ហាសុខភាពជាច្រើន ដូចជា រលាកពោះវៀន បញ្ហាទល់លាមក និងខូចប្រព័ន្ធរំលាយអាហារជាដើម ខណៈទារកក្នុងផ្ទៃក៏ប្រឈមបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរដូចម្ដាយដែរ។
លោវេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ូច វុទ្ធី ថ្លែងថា៖ «វាធ្វើឱ្យទល់លាមក អាខ្យល់មិនល្អហ្នឹងវាធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ពោះវៀនធំ អាចនឹងរលាកពោះវៀនធំ ខូចផ្លូវរំលាយអាហារ ប៉ះពាល់ច្រើនណាស់ មិនមែនថាតែស្រ្តីមានផ្ទៃពោះទេ […] បើសិនជាម្ដាយពុល ទារកក៏ពុលដែរ ទារកត្រូវការអាហារ និងការដកដង្ហើមពីម្ដាយ»។
សម្រាប់ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា អ្នកស្រី យ៉ាង សុភ័ណ្ឌ ដែលបានឃ្លាំមើលព្រឹត្តិការណ៍នៃការតវ៉ានេះ សង្កេតឃើញថា អាជ្ញាធរហាក់មិនបានជួយសម្របសម្រួលក្នុងការដោះស្រាយវិវាទការងាររវាងបុគ្គលិកនិងក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍នេះទេ តែបែរជាចាប់ដៃគាំទ្រទៅភាគីនិយោជកក្រុមហ៊ុនទៅវិញ។
អ្នកស្រីបន្តថា ក្នុងនាមអាជ្ញាធរគួរផ្ដល់សេវាសាធារណៈរៀបចំបន្ទប់ទឹកឱ្យកូដករ ហើយករណីដែលទុកឱ្យពួកគាត់ ជាពិសេសស្រ្តី គ្មានទីកន្លែងបន្ទោបង់ក្នុងពេលធ្វើកូដកម្មនេះ ជាការរឹតត្បិតសេរីភាពមួយ ខណៈអ្នកស្រីថា កូដកម្មរបស់បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនកាស៊ីណូណាហ្គាវើលដ៍នេះ បានធ្វើឡើងតាមនីតិវិធីច្បាប់។
អ្នកស្រី យ៉ាង សុភ័ណ្ឌ បន្ថែមថា៖ «អ្នកដែលនៅជុំវិញកន្លែងកូដកម្មហ្នឹង អាចថាគាត់ត្រូវបានមានសម្ពាធពីក្រុមណាមួយទៅលើពួកគាត់ ដើម្បីហាមប្រាមមិនឱ្យចូលរួមចំណែកក្នុងការផ្ដល់សេវាសាធារណៈឱ្យទៅកូដករ។ វាធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់កូដករ ជាពិសេសពួកគាត់ជាស្រ្តីត្រូវការកន្លែងសាធារណៈមួយ ដើម្បីជួយសម្រួលស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់នៅពេលដែលគាត់ចូលរួមកូដកម្ម។ កន្លែងនេះវាជារូបភាពមួយអាក្រក់មើលណាស់ ហើយខ្ញុំគិតថា អាជ្ញាធរគួរតែរួមចំណែកក្នុងការជួយសម្រួលដល់ពួកគាត់ មិនគួរទៅចាប់ដៃបង្ហាញស្ដែងថាខ្លួនឯងគាំទ្រថៅកែក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ហ្នឹង អាជ្ញាធរគួរនៅចំណែកមួយកណ្ដាល»។
ជាមួយគ្នានេះដែរ អ្នកស្រី យ៉ាង សុភ័ណ្ឌ បានជំរុញឱ្យអាជ្ញាធរដោះលែងតំណាងសហជីពដែលបានឃាត់ខ្លួន ព្រមទាំងសមាជិកសហជីពផ្សេងទៀត ហើយក្រុមហ៊ុនគួរវិលទៅរកតុចរចាជាមួយកូដករដោយសន្តិវិធី និងផ្ដល់នូវដំណោះស្រាយសមស្របមួយ ទើបជាជម្រើសល្អមួយដែលអាចបញ្ឈប់ការធ្វើកូដកម្មរបស់បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍បាន។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖ «អ្វីដែលអាចបង្ខំឱ្យបងប្អូនកម្មករបញ្ឈប់ធ្វើកូដកម្មភ្លាមៗបាន មានតែការរកដំណោះស្រាយ ដោះលែងតំណាង បន្ទាប់មកឱ្យតំណាងទៅចរចាលក្ខខណ្ឌដែលបានស្នើនាពេលកន្លងមក អាហ្នឹងខ្ញុំគិតថាជាចំណុចមួយដែលអាចរកដំណោះស្រាយបាន»។
វិវាទការងារនៅក្រុមហ៊ុនល្បែងដ៏ធំនៅចំកណ្ដាលរាជធានីភ្នំពេញនេះ បានអូសបន្លាយរយៈពេលប្រមាណ៨ខែមកហើយ ក្រោយពេលដែលក្រុមហ៊ុននេះបានប្រកាសបញ្ឈប់បុគ្គលិកចំនួន១ ៣២៩នាក់ ក្នុងចំណោមបុគ្គលិកសរុបជាង៨ ០០០នាក់ ដោយលើកហេតុផលថា ជួបវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុដោយសារតែបញ្ហាជំងឺកូវីដ-១៩។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ក្រុមនិយោជិតវិញ មើលឃើញថា គម្រោងបញ្ឈប់បុគ្គលិកដ៏ច្រើននេះជាចេតនារបស់និយោជក ដើម្បីបំបិទមិនឱ្យមានសហជីពនៅក្នុងក្រុមហ៊ុន។ នៅក្នុងចំណោមបុគ្គលិកជាង១ ០០០នាក់ដែលបានបញ្ឈប់នោះ ៣៦៥នាក់ជាមេដឹកនាំសហជីពនិងជាប្រភូសមាជិកសហជីព។
គិតចាប់តាំងពីការធ្វើកូដកម្មនៅថ្ងៃទី១៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២១មក មេដឹកនាំសហជីពនិងសមាជិកសរុបជិត៣០នាក់ត្រូវបានអាជ្ញាធរឃាត់ខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់ ក្នុងនោះ មេដឹកនាំនិងសមាជិកសហជីពចំនួន៧នាក់ និងកញ្ញា ឈឹម ស៊ីថរ ជាប្រធានសហជីពទ្រទ្រង់សិទ្ធិកម្មករនៃក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៍ ត្រូវបានតុលាការសម្រេចឃុំខ្លួនជាបណ្ដោះអាសន្ននៅពន្ធនាគារ ក្រោមបទចោទ «ញុះញង់ឱ្យប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋជាអាទិ៍» តាមមាត្រា៤៩៤ និង៤៩៥ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌ។
ទោះបីជាត្រូវប្រឈមនឹងសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន និងទទួលរងការរឹតត្បិតពីអាជ្ញាធរយ៉ាងណាក្ដី ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកស្រី ញ៉ាន ធាវី ដែលកំពុងមានផ្ទៃពោះកូនដំបូងផងនោះ បានប្រកាសជំហរបន្តចូលរួមធ្វើកូដកម្មទាំងមេឃក្ដៅហែង រហូតទាល់តែមានដំណោះស្រាយ។
អ្នកស្រី ញ៉ាន ធាវី និយាយថា៖ «បើគេអត់ដោះស្រាយទេ ពួកខ្ញុំនៅតែធ្វើកូដកម្មរហូតដល់គេដោះស្រាយឱ្យពួកខ្ញុំ។ ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថា ភាពសាមគ្គីរបស់ពួកខ្ញុំនឹងឈ្នះ»៕
