ផ្ទះពលរដ្ឋចំនួន១៥ខ្នង នៅតាមបណ្ដោយទន្លេបាសាក់ ស្ថិតនៅចំណុចភូមិកោះខែល ឃុំកោះខែល ស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល បានបាក់ចូលដល់ពាក់កណ្ដាលសសរផ្ទះ។ អ្នកភូមិនិយាយថា ហេតុការណ៍នេះមានស្ថានភាពអាក្រក់ខ្លាំងជាងហេតុការណ៍មុនៗដែលធ្លាប់កើតឡើងប្រមាណ៣ដងហើយនៅតំបន់នោះ។
កំពុងអង្គុយលើកៅអីឈើនៅពីមុខផ្ទះដែលមានទទឹងជាង៣ម៉ែត្រ និងបណ្ដោយប្រហែល១៥ម៉ែត្រ លោក ហេង លី ជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងភូមិកោះខែលជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ បាននិយាយថា ដីនេះ គាត់បានទិញពីអ្នកភូមិនៅទីនោះតាំងពីឆ្នាំ១៩៩០ ក្នុងតម្លៃ១០ ០០០រៀលប៉ុណ្ណោះ ហើយរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ គាត់កំពុងរស់ជាមួយសមាជិកគ្រួសារចំនួន៥នាក់ក្នុងផ្ទះដែលមានកម្ពស់២ជាន់។
លោករំឭកថា កាលពីថ្ងៃទី៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០២២ ផ្ទះរបស់គាត់បានបាក់ស្រុតដល់ពាក់កណ្ដាលសសរដែលមានប្រវែងប្រហែល៨ម៉ែត្រ ធ្វើឱ្យខូចខាតទាំងស្រុង តែហេតុការណ៍នេះមិនបង្កឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សទេ។ លោកថា រយៈពេល៣០ឆ្នាំដែលរស់នៅនេះ គាត់ជួបហេតុការណ៍បាក់ច្រាំងនេះ៣ដងមកហើយ ប៉ុន្តែករណីចុងក្រោយនេះគឺធ្ងន់ធ្ងរជាងរាល់ដង។
ពលរដ្ឋវ័យ៥៧ឆ្នាំរូបនេះបានសម្រេចជួលផ្ទះគេដែលមានតម្លៃ៤០ដុល្លារក្នុងមួយខែ ដើម្បីស្នាក់នៅបណ្ដោះអាសន្ន ព្រោះបារម្ភពីសុវត្ថិភាព។
លោកថា៖ «ព្រួយច្រើន! បានឥលូវជួលផ្ទះគេបណ្ដោះអាសន្នសិន […] យើងជួលហ្នឹង ជម្លៀសក្មេងៗទៅដេក ការពារសុវត្ថិភាព។ ជួលនៅបណ្ដោះអាសន្ន ទម្រាំយើងបានធ្វើ[ផ្ទះ]»។
នៅចំណុចច្រាំងទន្លេដែលបានបាក់នេះ មានប្រវែងប្រមាណ៧០ម៉ែត្រ ហើយមានផ្ទះអ្នកភូមិជាច្រើនគ្រួសារកំពុងប្រកបរបរលក់ដូរជាហូហែ ដូចជា ផ្លែឈើ បាយម្ហូប និងសម្ភារប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ ជាដើម។
នៅជាប់នឹងផ្ទះលោក ហេង លី មានផ្ទះអ្នកភូមិកោះខែលម្នាក់ទៀត គឺលោក ប្រាំង សារុំ ក៏បាក់ស្រុតចូលទន្លេប្រមាណ៨ម៉ែត្រដែរ ដោយលោកអះអាងថា គិតជាថវិកាខូចខាតប្រមាណ៦ ០០០ដុល្លារ ដោយបូករួមទាំងដែក ស៊ីម៉ង់ត៍ ឈើ និងថ្លៃដែលលោកជួលកម្មករឱ្យបុកគ្រឹះសាងសង់។
មានវ័យ៥៤ឆ្នាំ លោក ប្រាំង សារុំ រៀបរាប់ថា គាត់បានមករស់នៅក្នុងភូមិកោះខែលនេះចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៨៩មក ដោយបានទិញដីក្នុងតម្លៃគិតជាមាសចំនួន៧ជី និងមិនមានប្លង់កម្មសិទ្ធិកាន់កាប់នោះទេ។ លោកបន្ថែមថា ក្រោយពេលបាក់ច្រាំង អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានក៏បានមកពិនិត្យស្ថានភាពផ្ទះពលរដ្ឋដែលបាក់ចូលទន្លេនេះដែរ តែមិនទាន់មានជាជំនួយឬវិធានការការពារបែបណានៅឡើយទេ ខណៈដែលលោកបារម្ភថា ផ្ទះគាត់នឹងបាក់ចូលទន្លេបន្តទៀត បើអាជ្ញាធរមិនមានវិធានការទប់ស្តាត់។
ទោះបីជាផ្ទះត្រូវបាក់ដល់ពាក់កណ្ដាលក៏ដោយ តែលោក ប្រាំង សារុំ ត្រូវបន្តរស់នៅរួមជាមួយសមាជិកគ្រួសារចំនួន៥នាក់ទៀត ដោយសារតែមិនមានទីតាំងដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរទៅរស់នៅបន្ត។
លោក ប្រាំង សារុំ និយាយថា៖ «អត់កន្លែង នៅហើយ! បើមានកន្លែង ចេញបាត់ហើយ»។
យ៉ាងណាក្ដី ពលរដ្ឋដែលផ្ដល់បទសម្ភាសន៍រូបនេះលើកឡើងថា ចំពោះមូលហេតុពិតប្រាកដដែលបណ្ដាលឱ្យមានការបាក់ច្រាំងនេះ ពួកគាត់មិនដឹងនោះទេ បើទោះបីជាធ្លាប់ទទួលរងគ្រោះជាច្រើនដងមកហើយ។ ចំណែកដីដែលពួកគាត់កំពុងរស់នៅនេះ គឺអាជ្ញាធរមិនបានចេញប្លង់កម្មសិទ្ធិនោះទេ។
អាជីវករលក់ផ្លែឈើម្នាក់ លោក ថុង សៀងឡុង វ័យ២៥ឆ្នាំ បានឱ្យដឹងថា លោកមានសមាជិកគ្រួសារចំនួន៤នាក់កំពុងរស់នៅក្នុងផ្ទះ បើទោះបីជាផ្ទះនេះបានបាក់ដល់ពាក់កណ្ដាលផ្ទះហើយក្ដី។ លោកថា គាត់មិនទាន់ជួលជុលផ្ទះដែលខូចខាតសាជាថ្មីទេ ដោយសារតែខ្វះខាតថវិកា និងព្រួយបារម្ភខ្លាចច្រាំងទន្លេត្រូវបាក់ស្រុតជាថ្មីម្ដងទៀត។
លោក ថុង សៀងឡុង ប្រាប់ថា ដោយសារព្រួយបារម្ភពីសុវត្ថិភាព និងពិបាកក្នុងការរស់នៅដោយសារត្រូវយកតង់បិទបាំងផងនោះ ថ្ងៃខ្លះលោកក៏សុំផ្ទះអ្នកភូមិដើម្បីស្នាក់នៅបណ្ដោះអាសន្ន។
លោកថា៖ «និយាយទៅ នៅហ្នឹង [ផ្ទះបាក់] ទៅ! ហើយជួនកាលទៅ របៀបថាសុំផ្ទះគេនៅខ្លះ ហើយបន្ទប់ទឹកក៏ពិបាកដែរ។ សុំផ្ទះគេគេង បើគ្នាច្រើន ដូចថា បងស្រីខ្ញុំមកលេងផ្ទះ គាត់មនុស្សស្រី អត់សុវត្ថិភាពទេ»។
ពលរដ្ឋដែលធំដឹងក្ដីនៅក្នុងភូមិកោះខែលរូបនេះ បានឱ្យដឹងទៀតថា កាលពី៦ទៅ៧ឆ្នាំមុន នៅតំបន់នេះមានកន្លែងបូមខ្សាច់ច្រើន ហើយពលរដ្ឋក៏ធ្លាប់តវ៉ាករណីបូមខ្សាច់ជាច្រើនដងដែរ ទើបរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ មិនមានការដ្ឋានបូមខ្សាច់ទៀតនោះទេ។
យ៉ាងណាក្ដី លោក ថុង សៀងឡុង ចង់ឱ្យអាជ្ញាធរមានវិធានការធ្វើយ៉ាងណាការពារច្រាំងទន្លេកុំឱ្យបាក់ជាបន្តទៀត ដោយថា បើបាក់ច្រាំងទៀតពលរដ្ឋនៅតំបន់នេះមិនមានកន្លែងរស់នៅនោះទេ។
លោកថា៖ «ខ្ញុំចង់សំណូមពរឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលគាត់ជួយខាងពួកខ្ញុំ មកពិនិត្យមើល ហើយមានវិធីសាស្រ្តអី ដើម្បីទប់ស្កាត់កុំឱ្យមានការបាក់បន្តទៀត។ ហើយពួកខ្ញុំចង់សុំរស់នៅកន្លែងហ្នឹងបន្តរហូត។»
មេភូមិកោះខែល លោក យ៉ាន យ៉ិន មានប្រសាសន៍ថា ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងភូមិកោះខែលសរុបមានចំនួន៤២៦គ្រួសារ ក្នុងនោះ ពលរដ្ឋដែលកំពុងរស់នៅតាមច្រាំងទន្លេដែលបាក់នេះមានជាង៤០គ្រួសារ។ លោកបន្តថា កាលពីថ្ងៃទី៨ ខែមករា មានផ្ទះពលរដ្ឋចំនួន១៥ខ្នងបានបាក់ស្រុតចូលទន្លេ ក្នុងនោះ ផ្ទះដែលធ្ងន់ធ្ងរជាងគេមានប្រមាណ៧ខ្នង។ ករណីបាក់ផ្ទះចូលទន្លេនេះ លោកបានជំរុញឱ្យពលរដ្ឋប្រមូលស្នាមមេដៃស្នើទៅអាជ្ញាធរឃុំបន្ថែម ដើម្បីរកវិធានការបន្ត។
លោក យ៉ាន យ៉ិន និយាយថា៖ «រឿងបាក់ច្រាំងហ្នឹង ប្រជាជនគាត់ចេះតែសំណូមពរដែរ ខ្ញុំថាឱ្យគាត់ចូលទៅឃុំទៅដើម្បីស្នើសុំអន្តរាគមន៍ ដែលគាត់ចង់ផ្ដិតមេដៃ ដើម្បីសំណូមពរឱ្យរដ្ឋជួយធ្វើការទប់[ច្រាំង]។ តាមខ្ញុំសម្លឹងមើល វាដូចធំធេង លក្ខណៈបាក់ច្រាំងហ្នឹង វាធំ វាវែង»។
ពាក់ព័ន្ធករណីបាក់ច្រាំងនេះ ជំទប់ទី១ឃុំកោះខែល លោក ប៉ម ពុសេស និយាយថា នៅថ្នាក់ឃុំមិនមានលទ្ធភាពដោះស្រាយបញ្ហាបាក់ច្រាំងនេះទេ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរឃុំបានរាយការណ៍ករណីនេះទៅថ្នាក់លើរួចហើយ។
លោកថា៖ «ខ្ញុំបានរាយការណ៍ទៅថ្នាក់ស្រុកដែរ រឿងបន្តទៅទៀត ខ្ញុំមិនដឹងថាយ៉ាងមិចដែរ ស្រុកគាត់មានវិធានការយ៉ាងណាដែរ។ សមត្ថភាពពួកខ្ញុំមានតែផ្ដល់ព័ត៌មានដល់ខាងស្រុក ខាងថ្នាក់លើ មានតែប៉ុណ្ណឹង»។
អភិបាលស្រុកស្អាង លោក ញឹម វណ្ណឌិន បានឆ្លើយតបយ៉ាងខ្លីថា លោកបានចាត់ឱ្យមន្រ្តីជំនាញទៅត្រួតពិនិត្យករណីបាក់ច្រាំងនេះរួចហើយ ដើម្បីរកវិធានការទប់ស្កាត់មិនឱ្យបាក់បន្តទៀត។ តែចំពោះការស្នើដោះស្រាយបញ្ហាដែលពលរដ្ឋកំពុងជួបការលំបាកនោះ លោកមិនឆ្លើយទេ។
លោកថា៖ «អាហ្នឹងខាងធនធានទឹក ខ្ញុំឱ្យគេទៅមើលហើយ។ ខាងធនធានទឹក គេចុះទៅសិក្សាមើលហើយ»។
លោក ប៉ម ពុសេស បន្ថែមថា ចំពោះមូលហេតុដែលអាជ្ញាធរមិនចេញប្លង់កម្មសិទ្ធិកាន់កាប់ដីឱ្យពលរដ្ឋដែលកំពុងរស់នៅតាមច្រាំងទន្លេនេះ ដោយសារដីនេះជាដីចំណីផ្លូវរបស់រដ្ឋ។
លោកពន្យល់ថា៖ «ជាទូទៅ នៅក្នុងប្រព័ន្ធសុរិយោដី គឺគេចាត់ទុកជាដីទន្លេ ដីចំណីព្រែក។ បើយើងគិតទៅ ពីទន្លេមកផ្លូវមានតែ១០ម៉ែត្រជាង ហើយដីចំណីផ្លូវវាមាន២៥ម៉ែត្រ ចំណីទន្លេគឺ៥០ម៉ែត្រ អ៊ីចឹងអត់មានដីដែលជាចំណែកអាស្រ័យផលរបស់ពលរដ្ឋទេ អត់មានដីនៅសល់ អាហ្នឹងផ្លូវច្បាប់។ តែគ្រាន់ថា អាស្រ័យផលអី គាត់ចេះតែរស់នៅតាំងពីដើមមក អ៊ីចឹងបានគេអត់ចេញប្លង់ឱ្យហ្នឹង»។
ទោះយ៉ាងណា ពលរដ្ឋដែលផ្ទះខូចខាតដោយសារបាក់ច្រាំងទន្លេនេះ ឱ្យដឹងថា រហូតមកដល់ជិតពាក់កណ្ដាលខែកុម្ភៈនេះ នៅមិនទាន់មានការជួយអន្តរាគមន៍ដោះស្រាយពីអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធនៅឡើយ៕
