អ្នកស្រី ម៉ន អិុច ជាប្រជាជន រស់នៅឃុំផ្គាំ ស្រុកស្វាយចេក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យបានឲ្យដឹងថា កាលសម័យសង្គ្រាម អំឡុងឆ្នាំ ១៩៨៥ គាត់បានទៅរស់នៅ ជំរុំ កម្ពុជា-ថៃ ( ហៅថា សាយធូ)។ ពេលនោះ បានជួបនឹងស្រ្តីម្នាក់ទៀតដែលជាអនាគតស្វាមីរបស់គាត់។
អ្នកស្រី ម៉ន អុិច ថា៖ «ខ្ញុំបានជួបនិង នារីម្នាក់ ឈ្មោះ ភួន ធឿន បច្ចប្បន្នអាយុ ៦១ ឆ្នាំ ជានារី រស់នៅក្នុងជំរុំ ជាមួយខ្ញុំដែរ ហើយបានរាប់អានគ្នាជាមិត្តភ័ក្រ ” ។
អ្នកស្រី ម៉ន អិុចបន្តទៀតថា ភួន ធឿន ធ្លាប់មានប្ដី មានកូន ២ នាក់ ស្រី ១ ហើយបានបែកបាក់ពីប្ដីគាត់ បានរាប់អានខ្ញុំ ជាមិត្តភ័ក្រ ស្រឡាញ់គ្នា ទៅណាមកណាតែងទៅជាមួយគ្នាជានិច្ច ។
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩២-៩៣ ពេលមានសន្តិភាព គេចាប់ផ្ដើម ដឹកប្រជាពលរដ្ឋចេញពីជំរុំមកកាន់ស្រុកកំណើតវិញ ដោយចិត្តមិនបែកបាក់គ្នា កើតចិត្តស្រណោះគ្នាខ្លាំង ក៏សូមនៅរួមរស់ជាមួយគ្នារហូតមកបច្ចុប្បន្ន ។
អ្នកស្រី ម៉ន អិុច បានឲ្យ ដឹងទៀតថា៖ «មានការធ្វើពិធីសែនផ្ដាច់ខ្មោចតាមប្រពៃណីខ្មែហើយនិងកំណត់ តួនាទី ជាមេគ្រួសារ និង គ្រួសារ កាលនោះ ពួកយើងបានកំណត់ យក ភួន ធឿន ជាមេគ្រួសារ ( ប្ដី )» ។
ក្រោយចាប់ដៃបានគ្នាមក អ្នកស្រី ម៉ន អិច ថាពួកគាត់នាំប្រកបរបរកសិកម្មលើដីស្រែកន្លះហិកតា ជាចំណែក ឪពុកម្ដាយចែកឲ្យដើម្បីដោះស្រាយជីវភាព ។
អ្នកភូមិជាមួយគ្នា ឈ្មោះ ឈឿម សួស ភេទ បានឲ្យដឹងថា ចាប់តាំងពីលោកធំដឹងក្ដីមក លោកមិនដែលឃើញប្តីប្រពន្ធស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាមួយគូនេះទាស់សម្ដីគ្នាម្ដងណាឡើយ ឃើញតែគាត់ស្រលាញ់ល្អូកល្អឺននឹងគ្នាណាស់ ៕
ដោយ៖ លោក ភោគ សារៀម
