កញ្ញា ម៉ឺង លីដា អាយុ ៣២ឆ្នាំ គឺជាកម្មការិនីមួយរូបមកពីស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង ហើយធ្វើការជាប្រធានក្រុមផ្នែកដេរអស់រយៈពេលជាង ៧ឆ្នាំមកហើយនៅក្នុងរោងចក្រកាត់ដេរខ្វាន់ទុម ខ្លូស៊ីង (ខេមបូឌា) លីមីធីត ស្ថិតនៅសង្កាត់ចោមចៅ ខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ ជាយក្រុងភាគខាងត្បូងនៃរាជធានីភ្នំពេញ។
កញ្ញា ម៉ឺង លីដា បានជួលបន្ទប់ស្នាក់នៅម្ដុំចំការដូង ហើយនាងត្រូវធ្វើដំណើរតាមរថយន្តឈ្នួលរួមជាមួយកម្មករ-កម្មការិនីដទៃទៀត ចន្លោះពី៣០ ទៅ ៤០នាក់ ដើម្បីទៅមកពីកន្លែងនាងស្នាក់នៅ និងរោងចក្រកាត់ដេរ ដោយចំណាយពេលធ្វើដំណើរមិនក្រោមកន្លះម៉ោងនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ កញ្ញា លីដា បានសម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្ដូរទីកន្លែងស្នាក់នៅទៅនៅជួបជុំជាមួយមិត្តភក្តិនៅជិតរោងចក្រវិញ ក្រោយការផ្ទុះឡើង និងការឆ្លងរីករាលដាលកាន់ច្រើននៃវីរុសកូរ៉ូណា ឬកូវីដ១៩។
កញ្ញា លីដា បារម្ភពីការឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាអំឡុងពេលធ្វើដំណើរតាមរថយន្តទ្រុងចម្រុះទៅដោយកម្មករ-កម្មការិនីផ្សេងទៀត ដែលនាងប្រាប់ថា មិនអាចដឹងថា នរណាមានផ្ទុក ឬមិនមានផ្ទុកវីរុសកូរ៉ូណានោះឡើយ។
កញ្ញា លីដា និយាយថា៖ «ខ្ញុំនៅបារម្ភខ្លាំងបំផុត ព្រោះខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានបញ្ហាផ្នែកបំពង់ក និងច្រមុះស្រាប់។ ដូច្នេះហើយភ័យខ្លាចមានជំងឺកូវីដខ្លាំងបំផុតតែម្ដង»។ កញ្ញា លីដា និយាយបែបនេះមកកាន់អ្នកសារព័ត៌មានវីអូឌី ដែលបានជួបសម្ភាសនាង ក្រោយធ្វើដំណើរចាកចេញពីរោងចក្រកាត់ដេរ ខ្វាន់ទុម កាលពីដើមខែមេសានេះ។
កម្ពុជាបានប្រកាសពីការរកឃើញករណីឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាកើតឡើងលើមនុស្ស ១២២នាក់ ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី២៧ ខែមករា រហូតដល់ថ្ងៃនេះ។ ក្រសួងសុខាភិបាលកម្ពុជា ក៏បានប្រកាសផងដែរថា អ្នកមានផ្ទុកវីរុសនេះ ១០៧នាក់ហើយ ត្រូវបានព្យាបាលជាសះស្បើយ និងត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចាកចេញពីមន្ទីរពេទ្យ។
ទោះជាយ៉ាងណា ក្រសួងសុខាភិបាលបានប្រកាសពីការរកមិនឃើញករណីឆ្លងថ្មីទៀតទេអស់រយៈពេល ១២ថ្ងៃមកហើយ។ កម្ពុជាបានប្រកាសពីករណីឆ្លងចុងក្រោយបំផុតនៅថ្ងៃទី១២ ខែមេសា ដែលបានរកឃើញលើបុរសសញ្ជាតិកាណាដាដើមកំណើតចិន អាយុ ៥០ឆ្នាំ និងមិត្តស្រីរបស់គាត់ជាជនជាតិវៀតណាម អាយុ ២៤ឆ្នាំ នៅសង្កាត់បឹងកេងកង១ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។
ទន្ទឹមនេះដែរ អង្គការសុខភាពពិភពលោក បានប្រកាសថា មនុស្សដល់ទៅជិត ២.៨លាននាក់ ត្រូវបានរកឃើញឆ្លងវីរុសនេះនៅទូទាំងពិភពលោក ក្នុងនោះមនុស្សជិត ២សែននាក់ បានស្លាប់ គិតត្រឹមថ្ងៃទី២៥ ខែមេសានេះ។
ថ្វីបើការសម្រេចចិត្តឈប់ធ្វើដំណើរតាមរថយន្តទ្រុងជាវិធីមួយជួយបង្ការកញ្ញា លីដា ពីការឆ្លងវីរុសដ៏រាតត្បាតនេះក្ដី ប៉ុន្តែ កម្មការិនីរូបនេះនៅតែបារម្ភពីការឆ្លងវីរុសកូវីដ១៩នេះតាមរយៈការបំពេញការងារនៅក្នុងរោងចក្រដែលមានកម្មករ-កម្មការិនីដ៏ច្រើន។
Quantum Clothing (Cambodia) Ltd និង Quantum Apparel (Cambodia) Ltd គឺជារោងចក្រកាត់ដេរធំ ២កន្លែងផ្សេងគ្នារបស់ក្រុមហ៊ុន Quantum Clothing Group ដែលជាក្រុមហ៊ុនផលិតសម្លៀកបំពាក់ដ៏ធំមួយរបស់អង់គ្លេស។ បើតាមបញ្ជីការរបស់សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរកម្ពុជា (GMAC) រោងចក្រទាំងពីរកន្លែងនេះ ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែល ៥គីឡូម៉ែត្រពីគ្នាប៉ុណ្ណោះ មានកម្មករ-កម្មការិនីបម្រើការសរុបជាង ៤,០០០នាក់។
ប្រធានផ្នែកគ្រប់គ្រងប្រចាំរោងចក្រ ខ្វាន់ទុម លោក ឈឹម សារិទ្ធ ក៏ព្រួយបារម្ភសុវត្ថិភាពសុខភាពរបស់លោកផងដែរ អំឡុងពេលបំពេញការងារនៅក្នុងរោងចក្រដែលប្រមូលផ្ដុំទៅដោយកម្មករដល់ទៅរាប់ពាន់នាក់បែបនេះ។ ប៉ុន្តែ លោក សារិទ្ធ អះអាងថា រោងចក្រមួយនេះ បានណែនាំនូវវិធានការបង្ការផ្សេងៗសម្រាប់កម្មករ-កម្មការិនីទៅតាមសេចក្ដីណែនាំចេញដោយក្រសួងសុខាភិបាល។
លោក សារិទ្ធ បន្ថែមថា វិធានការវាស់ស្ទង់កម្ដៅលើកម្មករទាំងអស់ រក្សាគម្លាតចន្លោះពី ១ម៉ែត្រ ទៅ ២ម៉ែត្រពីគ្នានៅកន្លែងធ្វើការ និងការលាងដៃដោយទឹកអាល់កុល ត្រូវបានអនុវត្តរៀងរាល់ថ្ងៃ ក្រោយជំងឺផ្លូវដង្ហើមនេះ បានផ្ទុះឡើងកាន់តែខ្លាំង។
លោក សារិទ្ធ និយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំចេញពីធ្វើការទៅ ខ្ញុំត្រូវពាក់ម៉ាស់ ខ្ញុំត្រូវពាក់អាវខាងក្រៅមួយទៀតអ៊ីចឹងទៅ ហើយដល់ពេលខ្ញុំជិះម៉ូតូ ក៏ខ្ញុំអត់សូវជិះប្រជ្រៀតៗគេដែរ។ យើងចេះតែការពារ ព្រោះអីយើងអត់ដឹងហានិភ័យហ្នឹងម៉េចវិញដែរ។ យើងអត់ដឹងថា ហានិភ័យហ្នឹងវាកើតឡើងដោយរបៀបម៉េច ព្រោះអាហ្នឹងយើងមើលអត់ឃើញ»។
កញ្ញា ហៀង សុន្ទរី អាយុ ២៥ឆ្នាំ គឺជាកម្មការិនីបម្រើការផ្នែកដេរនៅរោងចក្រកាត់ដេរស្ថិតនៅក្នុងស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្ដាល ប៉ុន្តែ នាងបដិសេធប្រាប់ពីឈ្មោះរោងចក្រនោះ។ កម្មការិនីរូបនេះ បានឱ្យដឹងថា នៅពេលជំងឺកូវីដនេះចាប់ផ្ដើមផ្ទុះឡើងភ្លាម ភាគីថៅកែរោងចក្រ តម្រូវឱ្យកម្មករនិយោជិត ត្រូវលាងដៃសម្អាតនឹងទឹកអាល់កុល ព្រមទាំងមានម៉ាស់ជាប់នឹងខ្លួនផងដែរ។
ប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា លោក អាត់ ធន់ បានសង្កេតឃើញថា វិធានការបង្ការ និងការពារការឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាដែលណែនាំដោយរដ្ឋាភិបាល ត្រូវបានអនុវត្តដោយរោងចក្រជាច្រើន ដោយសារតែមានក្ដីបារម្ភខ្លាចមានករណីឆ្លងផ្ទុះឡើងនៅក្នុងរោងចក្រណាមួយ ដែលនឹងនាំទៅរកការផ្អាកសង្វាក់ផលិតកម្មទាំងមូល។
លោក អាត់ ធន់ មានប្រសាសន៍ថា៖ «ចំពោះការឱ្យលាងដៃ ការត្រួតពិនិត្យកម្ដៅ ឬក៏ការណែនាំឱ្យប្រយ័ត្ន យើងសង្កេតមើលទៅច្រើន មានច្រើនរោងចក្រមែនទែន។ យើងអាចនិយាយថា ៧០ ទៅ ៨០ភាគរយ [នៃរោងចក្រ] បានធ្វើ ព្រោះរោងចក្រគេប្រយ័ត្នដែរ។ ប្រសិនជាកើតចំរោងចក្រគេ គេបិទមិនឱ្យធ្វើការ វាខាតធំ»។
គ្មានករណីឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាត្រូវបានរកឃើញក្នុងចំណោមកម្មករ
ចាប់តាំងពីចុងខែមករាមក កម្ពុជាបានរាយការណ៍ពីករណីឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាចំនួន ១២២ករណី ក្នុងនោះករណីឆ្លងវីរុសនេះ ត្រូវបានរកឃើញពលរដ្ឋកម្ពុជា ៥១នាក់ និងជនបរទេស ៧១នាក់។ ករណីឆ្លងដ៏ច្រើនលើសលប់ដល់ទៅ ៩៤នាក់ ត្រូវបានរកឃើញកើតឡើងនៅបណ្ដាខេត្តចំនួន ១២របស់កម្ពុជា ខណៈករណីឆ្លងដែលត្រូវបានរកឃើញនៅរាជធានីភ្នំពេញ មានចំនួនត្រឹម ២៨នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានកម្មករណាម្នាក់ ត្រូវបានរាយការណ៍ថា ស្ថិតក្នុងចំណោមករណីឆ្លងសរុបនោះឡើយ។
ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពចលនាកម្មករកម្ពុជា លោក ប៉ាវ ស៊ីណា បើទោះបីជាកម្ពុជាបានរកឃើញករណីឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាកើតឡើងលើមនុស្សដល់ទៅ ១២២នាក់មែន ប៉ុន្តែ គ្មានករណីឆ្លងណាមួយ ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងចំណោមកម្មករ-កម្មការិនីរោងចក្រកាត់ដេរនៅឡើយទេ។ លោកបន្ថែមថា កម្មករ-កម្មការិនីតាមបណ្ដារោងចក្រ នៅតែអាចបំពេញការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេតាមធម្មតា។
ទោះជាយ៉ាងណា លោក ស៊ីណា យល់ថា ការធ្វើដំណើរវិលត្រឡប់ពីជួបជុំសាច់ញាតិបន្ទាប់ពីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីរួច ហើយវិលចូលធ្វើការងារវិញ គឺជារឿងដែលលោកព្រួយបារម្ភ។
លោក ប៉ាវ ស៊ីណា មានប្រសាសន៍ថា៖ «ឥឡូវនេះ យើងមើលឃើញថា វាអត់ទាន់មានបញ្ហាអីណាមួយឡើយទេចំពោះបងប្អូនកម្មករ។ តែយើងបារម្ភថា នៅពេលពួកគាត់ទៅស្រុកកំណើត។ ឥឡូវនេះ យើងឃើញបងប្អូនយើងជាច្រើនដែលគាត់មកពីថៃរាប់ម៉ឺននាក់ មិនដឹងថាតើអ្នកណាខ្លះមានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងវីរុសហ្នឹងដែរអត់»។
ក្នុងសេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានកាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមេសា ក្រសួងការងារឱ្យដឹងថា កម្មករ-កម្មការិនីប្រហែល ៣ម៉ឺននាក់ក្នុងវិស័យកាត់ដេរនៅទូទាំងប្រទេស បានឈប់សម្រាកអំឡុងពេលបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីដែលត្រូវបានរំសាយចោល និងហាមឃាត់ការធ្វើដំណើរចន្លោះពីថ្ងៃទី១០ ដល់ថ្ងៃទី១៦ ខែមេសា។ បួនថ្ងៃក្រោយមក ក្រសួងប្រកាសថា កម្មករ-កម្មការិនីជិត ៥ពាន់នាក់ (៤,៨៥១) ត្រូវបានដាក់ឱ្យស្ថិតនៅដាច់ដោយឡែករយៈពេល ១៤ថ្ងៃ នៅតាមបរិវេណនៃសាលារៀនមួយចំនួនក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។
ប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា លោក អាត់ ធន់ បានឱ្យដឹងថា បណ្ដាញសហជីពរបស់លោកក៏មិនមានសេចក្ដីរាយការណ៍ណាមួយបញ្ជាក់ថា មានកម្មករ-កម្មការិនីណាម្នាក់ ត្រូវបានរកឃើញឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណានៅឡើយទេ ប៉ុន្តែ លោកបារម្ភខ្លាំង ប្រសិនបើករណីឆ្លងបានផ្ទុះឡើងនៅក្នុងចំណោមកម្មករ-កម្មការិនីរោងចក្រនោះ។
លោក អាត់ ធន់ ប្រាប់ថា៖ «ហ្នឹងហើយ ការផ្សព្វផ្សាយរាល់ថ្ងៃនេះ គ្រាន់តែជួយឱ្យមានការប្រយ័ត្នប្រយែង ដោយសារតែឥឡូវអត់ទាន់មានការឆ្លង [ទៅកម្មករ] ប្រសិនបើមានការឆ្លង ប្រហែលជាទប់មិនបានទេមើលទៅ។ យើងមានការបារម្ភខ្លាំង ដោយសារតែពួកគាត់ធ្វើការជុំគ្នា ប្រសិនបើមានការឆ្លងទៅ ពិបាកតែម្ដង»។
កម្មករជាច្រើនគ្មានជម្រើសល្អប្រសើរសម្រាប់អនុវត្តគម្លាតសង្គម
ចាប់តាំងពីករណីឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាត្រូវបានរកឃើញកាន់តែច្រើននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា រដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចដាក់ចេញនូវវិធានការផ្សេងៗដើម្បីរក្សាគម្លាតសង្គម ដូចជា បញ្ជាឱ្យផ្អាកអាជីវកម្មខារ៉ាអូខេ (KTV) ក្លឹបកម្សាន្ត កម្មវិធីប្រគុំតន្ត្រី ហាមឃាត់កម្មវិធីជួបជុំបែបសាសនា និងរំសាយកម្មវិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីជាតិ និងដាក់បម្រាមលើការធ្វើដំណើរ ដូចជា ហាមឃាត់ជនបរទេសមកពីតំបន់ផ្ទុះការរាតត្បាតខ្លាំងចូលមកកម្ពុជា និងរឹតត្បិតការធ្វើដំណើររបស់ពលរដ្ឋកម្ពុជារយៈពេល ១សប្ដាហ៍អំឡុងពេលចូលឆ្នាំថ្មី។
ថ្វីបើបែបនេះក្ដី រដ្ឋាភិបាលនៅតែអនុញ្ញាតឱ្យឧស្សាហកម្មកាត់ដេរដំណើរការទៅធម្មតា ខណៈដែលកម្មករ-កម្មការិនីជាច្រើននាក់ក្នុងចំណោមកម្មករ-កម្មការិនីសរុបខ្ទង់ ៨០ម៉ឺននាក់ក្នុងវិស័យនេះ គ្មានជម្រើសល្អប្រសើរសម្រាប់រក្សាគម្លាតសង្គម ដើម្បីបញ្ចៀសការឆ្លងវីរុសនោះឡើយ។
បើទោះបីគ្មានករណីការឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាត្រូវបានរកឃើញក្នុងចំណោមកម្មករក្នុងវិស័យកាត់ដេរក្ដី កម្មករ-កម្មការិនីជាច្រើន ស្ថិតក្នុងហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការឆ្លងវីរុសដ៏រាតត្បាតនេះ ព្រោះតែពួកគេបន្តជ្រើសរើសការធ្វើដំណើរតាមរថយន្តទ្រុងដ៏ចង្អៀតណែនណាន់តាន់តាប់ ដែលធ្វើឱ្យពួកគេមិនអាចរក្សាគម្លាតសង្គមទៅតាមការណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលនោះឡើយ។
អ្នកស្រី សាក់ ស្រីម៉ៅ អាយុ ៤០ឆ្នាំ បានធ្វើការអស់រយៈពេល ៥ឆ្នាំមកហើយនៅរោងចក្រផលិតសម្លៀកបំពាក់កីឡា បូវឃើរ ហ្គាមេន ហ្វេកធើរី (ខេមបូឌា) ខមភេនី លីមីធីត (Bowker Garment Factory ) ដែលស្ថិតនៅស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្ដាល និងមានកម្មករ-កម្មការិនីបម្រើការជាង ៤ពាន់នាក់។
អ្នកស្រី សាក់ ស្រីម៉ៅ តែងតែធ្វើដំណើរតាមឡានទ្រុងពីផ្ទះជួលស្ថិតនៅស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ទៅមកកន្លែងធ្វើការជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយចំណាយពេលប្រហែល ៤០នាទី។ អ្នកស្រី និងកម្មករ-កម្មការិនីដទៃទៀត ពិតជាព្រួយបារម្ភពីការឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណា ប៉ុន្តែ អ្នកស្រីថា គ្មានជម្រើសនោះឡើយ។
អ្នកស្រី សាក់ ស្រីម៉ៅ និយាយថា៖ «ខ្ញុំព្រួយបារម្ភដែរ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំការពារ។ ខ្ញុំពាក់ម៉ាស់ ហើយមានទឹកអាល់កុល និងជែលជាប់ជាប្រចាំដាក់មកតាមខ្លួន»។
ប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា លោក អាន់ ធន់ បានឱ្យដឹងថា កម្មករ-កម្មការិនីប្រហែល ៥០ភាគរយក្នុងចំណោមកម្មករ-កម្មការិនីធ្វើការនៅតាមបណ្ដារោងចក្រស្ថិតជិតៗផ្នែកកណ្ដាលរាជធានីភ្នំពេញ សុទ្ធតែបានជ្រើសរើសការធ្វើដំណើរទៅមកតាមរថយន្តទ្រុងដែលផ្ទុកកម្មករ-កម្មការិនី ចំនួនចន្លោះពី ៣០ ទៅ ៤០នាក់។ ទន្ទឹមនេះ លោកបន្តថា កម្មករ-កម្មការិនីដល់ទៅ ៩៩ភាគរយដែលធ្វើការនៅតាមរោងចក្រកាត់ដេរនានាស្ថិតនៅជាយរាជធានីភ្នំពេញ និងបណ្ដាខេត្តដទៃទៀត ដូចជា កណ្ដាល កំពង់ឆ្នាំង កំពង់ស្ពឺ ស្វាយរៀង ជាដើម សុទ្ធតែបានធ្វើដំណើរទៅមកតាមរថយន្តទ្រុង។
មេដឹកនាំសហជីពរូបនេះ មើលឃើញថា កម្មករ-កម្មការិនីដ៏ច្រើន នៅតែប្រើប្រាស់មធ្យោបាយនេះសម្រាប់ធ្វើដំណើរដដែល ហើយលោកថា មិនត្រឹមតែសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍ដែលជាបញ្ហារ៉ាំរ៉ៃនោះទេ កម្មករ-កម្មការិនីប្រឈមមុខនឹងការឆ្លងរីករាលដាលនៃវីរុសកូរ៉ូណាយ៉ាងលឿន ប្រសិនបើមានករណីឆ្លងណាមួយផ្ទុះឡើងក្នុងចំណោមពួកគេនោះ ។
លោក អាត់ ធន់ មានប្រសាសន៍ថា៖ «ហ្នឹងហើយជាបញ្ហា។ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ អត់មានកម្មករ [ជិះឡាន] ណាមួយអាចធ្វើបាន។ កម្មករជិះឡាននៅដដែល នៅតែជិះជុំគ្នា ទូទៅមួយឡានសាមសែសិបនាក់។ អូ…បើជាករណីផ្ទុះឡើង ពួកគាត់ឆ្លងលឿនណាស់ ដោយសារតែមិនមែនតែជិះឡានទេ នៅកន្លែងធ្វើការក៏ពួកគាត់នៅជុំគ្នាហូបចុក កន្លែងធ្វើការ បន្ទប់អនាម័យ ឬក៏កន្លែងចេញចូលកន្លែងធ្វើការហ្នឹង គឺប្រជ្រៀតគ្នាតែម្ដង»។
លោក អាត់ ធន់ បានស្នើទៅរដ្ឋាភិបាលឱ្យបញ្ចេញរថយន្តក្រុងសាធារណៈដែលត្រូវបានផ្អាកដំណើរការព្រោះតែបារម្ភពីការឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណានោះ សម្រាប់ដឹកជញ្ជូនកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរ ដើម្បីជួយកម្មករឱ្យស្ថិតក្នុងគម្លាតសុវត្ថិភាព។
នៅក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មាននៅថ្ងៃចន្ទសប្ដាហ៍នេះ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ លោក ហេង សួរ បានថ្លែងថា ការធ្វើដំណើរតាមឡានទ្រុងផ្ទុកទៅដោយកម្មករ-កម្មការិនីដ៏ច្រើននោះ នៅតែមានសុវត្ថិភាពពីការឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណា។
លោក ហេង សួរ ថ្លែងថា៖ «ហើយការធ្វើដំណើរ យើងបានដឹងទាំងអស់គ្នាថា រោងចក្រមានអំណោយផលមួយត្រង់ថា ឡានមួយ បើគាត់ចេញសហគមន៍ណា គឺឡានហ្នឹងគាត់ចេញពីសហគមន៍ហ្នឹងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ អ្នកណាជិះនៅលើឡានណា អ្នកហ្នឹងជិះនៅលើឡានហ្នឹងរៀងរាល់ថ្ងៃ។ អត់មានមនុស្សថ្មីមកជិះឡានហ្នឹងបានទេ»។
លោក ហេង សួរ ថ្លែងបន្ថែមថា៖ «អ៊ីចឹងហើយបានជាយើងវាយតម្លៃថា រោងចក្រនៅតែជាកន្លែងមានសុវត្ថិភាពបំផុត»៕
ចំណាំ៖ «ការស្រាវជ្រាវនេះ ផលិតឡើងដោយមានការគាំទ្រពីមូលនិធិ Rosa Luxemburg ក្រោមជំនួយហិរញ្ញវត្ថុរបស់ក្រសួងសហព័ន្ធនៃកិច្ចសហប្រតិបត្តិការសេដ្ឋកិច្ច និងការអភិវឌ្ឍ»។
គាំទ្រដោយ៖
