មន្ត្រីក្រសួងសុខាភិបាលបានលើកឡើងថា កង្វះកន្លែងទារកដ្ឋាននៅតាមបណ្ដារោងចក្រកាត់ដេរជាផ្នែកមួយធ្វើឱ្យកុមារបញ្ហាសុខភាព និងខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ។
ថ្លែងក្នុងសិក្ខាសាលាមួយស្ដីពី «ការចូលរួមរបស់ជីដូនក្នុងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍សុខុមាលភាពរបស់កុមារនៅកម្ពុជា» នៅសណ្ឋាគារហ៊ីម៉ាវ៉ារី នៅថ្ងៃ៧ ខែមេសា ម្សិលមិញនេះ ប្រធានកម្មវិធីអាហារូបត្ថម្ភជាតិ នៃក្រសួងសុខាភិបាល លោកស្រី ជា ម៉ារី មានប្រសាសន៍ថា បច្ចុប្បន្ននេះ កន្លែងទារកដ្ឋាននៅតាមបណ្ដារោងចក្រកាត់ដេរ គឺមានចំនួនតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។
មន្ត្រីសុខាភិបាលរូបនេះឱ្យដឹងថា ក្នុងចំណោមរោងចក្រកាត់ដេរចំនួន២៦៦រោងចក្រ គឺមានរោងចក្រតែ៤៣ ឬស្មើ១៩ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ដែលមានមណ្ឌលថែទាំសុខភាពកុមារនៅក្នុងនិងក្បែររោងចក្រ ដែលបញ្ហានេះបានធ្វើឱ្យកម្មករជាស្ត្រីដែលមានកូនតូចៗត្រូវទុកកូនឱ្យជីដូនមើលថែជំនួសនៅផ្ទះ ហើយខកខានដល់ការផ្ដល់ចំណីអាហារ និងការបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្ដាយ។
លោកស្រីបន្ថែមថា៖ «នៅពេលដែលគ្រួសារពឹងផ្អែកលើប្រាក់ចំណូលបានមកពីរោងចក្រ វានាំឱ្យការផ្ដល់ចំណីអាហារ និងការបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្ដាយមិនបានគ្រប់គ្រាន់។ យើងដឹងហើយថា ចំណុចបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្ដាយនេះ គឺជាចំណុចសំខាន់បំផុតពាក់ព័ន្ធទៅ១០០០ថ្ងៃនៃកំណើតរបស់ទារកហ្នឹង។ បើសិនជាយើងខកខានត្រង់ចំណុចនេះ វានឹងនាំឱ្យមានកង្វះអាហារូបត្ថម្ភច្រើននៅកម្ពុជា»។
លោកស្រី ជា ម៉ារី បន្ថែមថា ដោយសារតែការអនុវត្តគោលនយោបាយលំហែមិត្តភាពនៅកម្ពុជានៅមានកម្រិតនោះ បានធ្វើឱ្យស្ត្រីជាកម្មករកាត់ដេរទើបសម្រាលកូន ប្រញាប់ប្រញាល់ចូលទៅបំពេញការងារវិញ ក្រោយពួកគេសម្រាលកូនបានត្រឹមតែរយៈពេល២ទៅ៣ខែ។ អ្នកស្រីថា តាមគោលនយោបាយ គឺតម្រូវឱ្យមានការបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្ដាយរយៈពេល៦ខែ ក្រោយសម្រាលរួច និងបន្តបន្ទាប់ទៀត។
លោកស្រីបន្ថែមថា៖ «តាមគោលនយោបាយ អ្វីដែលយើងចង់បានបំផុតនោះ គឺការបំបៅដោះកូនដោយទឹកដោះម្ដាយសុទ្ធតាំងដំណាក់កាលនៅមន្ទីរពេទ្យ និងបន្តបៅដល់៦ខែ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងបារម្ភខ្លាំងនោះ គឺរយៈពេល៦ខែនោះ គាត់ធ្វើអត់បាន ហើយធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ច្រើនដល់សុខភាពរបស់ទារក»។
កម្មការិនីម្នាក់បម្រើការងារនៅរោងចក្រកាត់ដេរ តៃអ៊ីហ្ស៊ី ក្នុងស្រុកក្រគរ ខេត្តពោធិ៍សាត់ អ្នកស្រី ឡា ណាត និយាយថា រោងចក្រនេះពុំមានទារកដ្ឋាន ឬមណ្ឌលថែទាំកុមារឡើយ។ កម្មការិនីរូបនេះបន្តថា អ្នកស្រីនិងស្វាមីធ្វើការនៅរោងចក្រជាមួយគ្នា ដោយទុកកូនឱ្យម្ដាយអ្នកស្រីជាអ្នកមើលថែជំនួសនៅផ្ទះ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា៖ «បើរោងចក្រគេបង្កើតឱ្យមានទារកដ្ឋាន វាល្អហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រហែលមិនយកកូនមកដាក់ទេ ដោយសារខ្ញុំមានម្ដាយខ្ញុំជាអ្នកមើលថែជំនួសហើយ ព្រោះអីពេលល្ងាចឡើង ខ្ញុំជិះឡានត្រលប់ទៅផ្ទះវិញដែរ បានជួបជុំពួកគាត់ និងមើលថែគាត់ដែរ»។
ប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា លោក អាត់ ធន់ យល់ស្របចំពោះការលើកឡើងនេះ។ លោកថា បច្ចុប្បន្ននេះមានរោងចក្រមិនដល់១០ភាគរយនោះទេ ដែលបានរៀបចំឱ្យមានទារកដ្ឋាន ឬមណ្ឌលថែសុខភាពសម្រាប់កុមារ។
លោកលើកឡើងថា បញ្ហានេះជាបន្ទុកនិងជាការទទួលខុសត្រូវរបស់ថៅកែ។
លោកបន្ថែមថា៖ «ហើយទារកដ្ឋាន បើមាន ក៏អត់មានអ្នកផ្ញើកូនដែរ ព្រោះវាអត់បានរៀបចំឱ្យមានសម្ភារ មានពេទ្យប្រចាំការនៅហ្នឹងផង! ជាគោលការណ៍ គឺក្រុមហ៊ុនជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការរៀបចំឱ្យមានទារកដ្ឋាន មានពេទ្យប្រចាំការ អ្នកមើលថែក្មេង សម្ភារក្មេងលេងគ្រប់គ្រាន់ គេអាចផ្ញើបាន គេផ្ញើហើយ»។
វីអូឌី មិនអាចសុំការឆ្លើយតបពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ លោក ហេង សួរ បានទេ ពាក់ព័ន្ធករណីនេះ។
របាយការណ៍របស់អង្គការទស្សនៈពិភពលោក បានឱ្យដឹងថា ប្រហែល៨០ភាគរយនៃស្ត្រីនៅកម្ពុជា មានភាពមមាញឹកនៅក្នុងដំណើរសេដ្ឋកិច្ចរបស់ជាតិ ដែលជាអត្រាខ្ពស់បំផុតមួយនៅក្នុងពិភពលោក ក្នុងនោះ កន្លែងការងារជាង៦០០ ០០០កន្លែងនៅក្នុងឧស្សាហកម្មកាត់ដេរ មានអ្នកកាន់កាប់ការងារជាស្ត្រី៨៥ភាគរយ ហើយ៥៧ភាគរយជាស្ត្រីដែលមានអាយុចន្លោះពី២០ឆ្នាំទៅ៣៤ឆ្នាំដែលជាវ័យបង្កើតកូននិងថែទាំកូន៕
