ជម្លោះដីធ្លី គឺជាបញ្ហាដែលស្ទើរចាក់ឫសគល់យ៉ាងជ្រៅក្នុងសង្គមកម្ពុជាទៅហើយ ដោយពលរដ្ឋមួយចំនួនលះបង់ការទាមទារ ប៉ុន្ដែខ្លះទៀតនៅតែតស៊ូតវ៉ានិងទាមទារសិទ្ធិលើដីធ្លីត្រឡប់មកវិញ ហើយខ្លះទៀតសឹងរកដីធ្វើផ្ទះស្នាក់អាស្រ័យពុំបានផង។
នៅក្រោមដំបូលស្រយាកផ្ទះប្រក់ស្លឹកដាច់រហែកដោយអន្លើៗ និងនៅក្នុងផ្ទះដ៏តូចកំសត់មួយមានទទឹងប្រហែល២ម៉ែត្រ និងបណ្ដោយប្រហែលជាង៣ម៉ែត្រ ស្ដ្រីម្នាក់ដែលជាអ្នកតវ៉ាដីធ្លីប្រាប់ថា គាត់បានបង្ខំចិត្តមកសុំគេស្នាក់អាស្រ័យនៅភូមិក្រាំងត្បែង ឃុំត្រពំាងជោ ស្រុកឱរ៉ាល់នេះ ដោយមិនដឹងរកទីកន្លែងណាផ្សេងសមគួរសម្រាប់ការរស់នៅឡើយ។
ស្ថិតក្នុងវ័យ៦៥ឆ្នាំ អ្នកស្រី ឃន ខន បានប្រាប់ពលរដ្ឋអ្នកសារព័ត៌មានយើងថា គាត់មិនមានផ្ទះសម្បែងនិងដីធ្លីពិតប្រាកដនោះឡើយ ហើយបច្ចុប្បន្ន គាត់ត្រូវរ៉ាប់រងចិញ្ចឹមកូនម្នាក់និងចៅម្នាក់ទៀតផងដែរ ដែលឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេបានចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅតំបន់ផ្សេង ខណៈវ័យគាត់កាន់តែច្រើនទៅហើយនោះ។
អ្នកស្រី ឃន ខន ប្រាប់ថា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គាត់ត្រូវខិតខំរកនេះរកនោះមកធ្វើ ដើម្បីបានប្រាក់ខ្លះចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនឯង កូន និងចៅតូចៗដែលរស់នៅជាមួយគាត់ ហើយប្ដីរបស់គាត់ក៏បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតយូរមកហើយ។
គាត់រៀបរាប់បន្ដថា ពេលខ្លះគាត់ត្រូវចេញទៅស៊ីឈ្នួលច្រូតនិងក្រងស្បូវឱ្យគេ និងរកបានប្រាក់កម្រៃទុកគ្រាន់តែទិញចំណីអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស្រីថា គាត់មិនសូវចេញទៅស៊ីឈ្នួលច្រូតស្បូវគេច្រើនទេ ដោយសារដៃខាងស្ដាំរបស់គាត់ក៏ភ្លាត់ពិការ ហើយមិនអាចធ្វើការបានយូរឡើយ។
អ្នកស្រី ឃន ខន រៀបរាប់ថា៖ «រាល់តែថ្ងៃអត់មានធ្វើអីទេ ទៅតែច្រូតតែស្បូវហ្នឹង ខែវស្សាយើងទៅជួយច្រូតគេ ស្ទូងឱ្យគេ ស៊ីឈ្នួលគេអញ្ចឹងទៅ មួយខែអីទៅ ជួនកាលបាន៣ម៉ឺនរៀល ជួលកាលទៅច្រូត ជួលកាលក៏អត់ទៅ ព្រោះដៃវាឈឺ ដៃបាក់ផងនោះ»។
នៅពេលសួរដល់ផ្ទះនិងដីកំណើតរបស់គាត់នោះ អ្នកស្រី ឃន ខន បានប្រែទឹកមុខស្រពោន ទឹកភ្នែករលីងរលោង និងនិយាយទាំងដួលដើមកថា ដីផ្ទះរបស់គាត់ជាង៣ហិកតា ស្ថិតនៅភូមិខ្លោច ឃុំសំបុកចាប ស្រុកឱរ៉ាល់ ត្រូវបានក្រុមហ៊ុនស្ករអំពៅភ្នំពេញស៊ូហ្គឺ ដាក់គ្រឿងចក្រឈូសឆាយចោលអស់តាំងពីឆ្នាំ២០១០មកម្ល៉េះ ដែលរហូតមកទល់ពេលនេះ គាត់នៅតែមិនទទួលបានការផ្តល់សំណងសមរម្យណាមួយឡើយ។
អ្នកស្រី ឃន ខន រៀបរាប់បន្តថា៖ «វែងឆ្ងាយណាស់លោកក្មួយអើយ តាំងពីបាត់បង់ដីហ្នឹងមក ប្ដីខ្ញុំក៏ស្លាប់ មានគោអំពែបន្ដិចបន្ដួច ខ្ញុំលក់អស់រលីង សល់តែខ្លួន ម៉្លោះហើយខ្ញុំដាច់ចិត្តមកសុំដីគេនៅ គេនឹកឃើញខ្ញុំអត់ បានគេឱ្យខ្ញុំមកនៅទីនេះ ឱ្យនៅសិន»។
អ្នកស្រី ឃន ខន រៀបរាប់បន្តថា ដីផ្ទះដែលគាត់កំពុងរស់នៅនេះគឺជាដីរបស់អ្នកជិតខាងដែលមានការអាណិតស្រឡាញ់គាត់ ហើយមើលឃើញគាត់ជាស្ដ្រីពុំមានទីពឹង ហើយគាត់នៅតែបន្ដទាមទារជាមួយពលរដ្ឋមានជម្លោះដីធ្លីផ្សេងទៀតផងដែរ។
គាត់អះអាងថា ក្រោយបាត់បង់ដីធ្លីអស់ គឺគ្រួសារអ្នកស្រីពុំមានដីសម្រាប់សង់ផ្ទះនិងបង្កបង្កើនផលឡើយ ដែលធ្វើឱ្យជំពាក់បំណុលធនាគារជាង៦ពាន់ដុល្លាររហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
អ្នកស្រីនិយាយថា៖ «កាលពីខ្ញុំមិនទាន់បាត់បង់ដី គ្រួសារខ្ញុំរស់ស្រួល ចិញ្ចឹមគោបាន ចិញ្ចឹមមាន់បាន ចិញ្ចឹមទាបានទាំងអស់ ព្រោះយើងបានស្រូវ។ ដល់គេយកដីអស់ ខ្ញុំមានអីទៀត? មានគោតិចតួចលក់សងបំណុលគេអស់។ ព្រោះយើងជំពាក់ធនាគារ បើយើងមិនខ្ចីគេពេលឈឺម្តងៗ យើងបានលុយពីណាមើល។ បើយើងរកលុយឯកជន ការ[ប្រាក់]វាថ្លៃ»។
តំណាងប្រជាពលរដ្ឋមានជម្លោះដីធ្លីនៅឃុំត្រពាំងជោ លោក សឹង សុខុម មានប្រសាសន៍ថា ក្រោមជម្លោះដីធ្លីជាមួយក្រុមហ៊ុនស្ករអំពៅនៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ ពលរដ្ឋមួយចំនួនបានបាត់បង់ដីធ្លីទាំងស្រុង។ លោកថា ក្រោយបាត់បង់ដីធ្លីអស់ ពលរដ្ឋទាំងនោះលែងមានដីជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួន ខ្លះជំពាក់បំណុលគេ និងខ្លះទៀតចំណាកស្រុកទៅរកការងារធ្វើនៅតាមបណ្តាខេត្តផ្សេងៗ និងខ្លះទៀតចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសតែម្ដង។
លោកបន្ថែមថា៖ «ហើយភាគច្រើនអ្នកដែលបាត់បង់អស់រលីងហ្នឹង អត់នៅតវ៉ាទេ។ ចេញទៅអស់ហើយ ចំណាកស្រុកចេញពីភូមិអស់ហើយ។ គាត់នៅធ្វើអីទៀត បើពួកគាត់អត់អីហូប បើដីគាត់អស់ហើយហ្នឹង។ រាល់ថ្ងៃអ្នកអស់ដីរលីងហ្នឹង នៅសល់ប្រហែល៤ទៅ៥គ្រួសារទេ»។
បើតាមលោក សឹង សុខុម ជម្លោះដីធ្លីរវាងពលរដ្ឋនៅស្រុកថ្ពង និងស្រុកឱរ៉ាល់ ខេត្តកំពង់ស្ពឺជាមួយក្រុមហ៊ុនស្ករអំពៅនៅកំពង់ស្ពឺ គឺបច្ចុប្បន្នមានពលរដ្ឋ១ ១៤៧គ្រូសារទៀត នៅតវ៉ា និងមិនព្រមទទួលយកសំណង៥០០ដុល្លារក្នុងមួយគ្រួសារ តាមការកំណត់របស់ក្រុមហ៊ុននិងក្រសួងរៀបចំដែនដីឡើយ។
អភិបាលខេត្តកំពង់ស្ពឺ លោក វី សំណាង មានប្រសាសន៍ថា អាជ្ញាធរមិនទាន់បិទបញ្ចប់ការដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីនេះនៅឡើយទេ។ លោកថា អាជ្ញាធរនឹងកោះហៅពលរដ្ឋដែលសល់មកដោះស្រាយបន្ត ក្រោយបញ្ហាជំងឺកូវីដបានធូរស្បើយវិញ។
លោកបន្ថែមថា៖ «កុំឱ្យបារម្ភអី យើងនៅបន្តដោះស្រាយ។ ឥលូវនេះយើងដោះស្រាយបញ្ហាចំពោះមុខដែលកើតមានដោយសារជំងឺកូវីដសិន»។
អ្នកស្រី ឃន ខន គឺជាអ្នកតវ៉ាម្នាក់ក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋរាប់ពាន់គ្រួសារផ្សេងទៀតនៅស្រុកថ្ពង និងស្រុកឱរ៉ាល់ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ មានជម្លោះដីធ្លីរ៉ាំរ៉ៃជាមួយក្រុមហ៊ុនស្ករអំពៅភ្នំពេញស៊ូហ្គឺ និងក្រុមហ៊ុនកំពង់ស្ពឺ ស៊ូហ្គឺ របស់លោកឧកញ៉ា លី យ៉ុងផាត់ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១០ ក្រោយក្រុមហ៊ុនទាំងនេះបានទទួលសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចពីរដ្ឋាភិបាល៕
——————————————–
ដោយពលរដ្ឋអ្នកសារព័ត៌មានខេត្តកំពង់ស្ពឺ លោក សួស ចាន់ឌឿន
