ស្ត្រីជាដើមបណ្ដឹង បង្ហាញការខកចិត្តពីការអូសបន្លាយពេលជិត១ឆ្នាំមកនេះរបស់ក្រសួងមហាផ្ទៃ ដែលមិនបានចាប់ខ្លួនមន្ត្រីណាម្នាក់នៅស្រុកសង្កែ យកទៅផ្ដន្ទាទោស ករណីធ្វើទារុណកម្មប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនរហូតដល់ស្លាប់ បើទោះបីមន្ត្រីជំនាញរកឃើញពួកគេខ្លះជាប់ពាក់ព័ន្ធក្ដី។
កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២១ មន្ត្រីនគរបាលស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង បានចាប់ខ្លួនលោក ពេជ្រ ធារ៉េត អាយុ៣១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិបោះពោធិ៍ ឃុំអូរដំបង១ ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ក្រោយពីមានតម្រុយថា គាត់ជាអ្នករៀបចំគម្រោងសម្លាប់ប្រពន្ធដោយឆក់ខ្សែភ្លើង។ ប៉ុន្តែជនសង្ស័យរូបនោះបានស្លាប់នៅថ្ងៃដដែល ក្រោយពីបញ្ជូនចេញពីអធិការដ្ឋាននគរបាលស្រុកសង្កែ យកទៅសង្គ្រោះនៅមន្ទីរពេទ្យ។
ករណីនេះ ក្រុមគ្រួសារសព គឺអ្នកស្រី ពេជ្រ លីណា បានប្ដឹងចោទមន្ត្រីនគរបាលពាក់ព័ន្ធថា បានធ្វើទារុណកម្មប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនរហូតដល់ស្លាប់ ដើម្បីស្វែងរកយុត្តិធម៌ ដោយសម្អាងទៅលើស្នាមជាំនៅលើដងខ្លួន និងមានឈាមហូរតាមត្រចៀកនិងមាត់ ពេលយកសពទៅដល់ផ្ទះ។ ក្រោយមក គណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្មនៃក្រសួងមហាផ្ទៃ បានចុះស៊ើបករណីនេះតាមពាក្យបណ្ដឹងរបស់អ្នកស្រី ពេជ្រ លីណា។
អ្នកស្រី ពេជ្រ លីណា ឱ្យដឹងនៅថ្ងៃអង្គារនេះថា ជាង១១ខែមកនេះ គ្មានមន្ត្រីនគរបាលណាម្នាក់នៅស្រុកសង្កែ ត្រូវបានចាប់ខ្លួនយកទៅផ្ដន្ទាទោស ពាក់ព័ន្ធនឹងការស្លាប់របស់ប្អូនប្រុសគាត់នោះទេ។
អ្នកស្រីថា៖ «អ្នកណា[នគរបាល]សង្ស័យក៏អត់មានឃាត់ខ្លួនអីទាំងអស់ ពេលអ៊ីចឹងខ្ញុំបារម្ភនឹងយុត្តិធម៌ណាស់ មិនដឹងថាពេលណាទទួលបាន ឬក៏យ៉ាងណា! ដល់ពេលស្ងាត់ឈឹងអ៊ីចឹង អត់ឱ្យដំណឹងអីទាំងអស់»។
អ្នកស្រីអះអាងថា ការពន្យារពេលនេះអាចមកពីការខ្វះឆន្ទៈក្នុងការស្វែងរកយុត្តិធម៌ឱ្យក្រុមគ្រួសារគាត់ជាប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រ។
អ្នកស្រីថា៖ «ពេលដែលប្រជាជនដូចប្អូនខ្ញុំអ៊ីចឹង ជាជនសង្ស័យភ្លាម សមត្ថកិច្ចដាក់ខ្នោះព្រឹបៗលឿនហ្មង តែដល់សមត្ថកិច្ចទាំងអស់ដែលយកប្អូនខ្ញុំទៅធ្វើទារុណកម្មរហូតស្លាប់ប៉ុណ្ណឹងហើយ អត់ទាន់មានច្បាប់អនុវត្តទៅលើសមត្ថកិច្ចទាំងអស់ហ្នឹងផង។ យូរណាស់! គិតទៅខុសគ្នាឆ្ងាយពីចំណាត់ការទៅលើប្រជាជន»។
សាច់ញាតិម្នាក់ទៀត គឺអ្នកស្រី ម៉ម សំអូន អាយុ៦១ឆ្នាំ ឱ្យដឹងដែរថា គាត់ធ្លាប់ទៅបំភ្លឺនៅនាយកដ្ឋានព្រហ្មទណ្ឌកម្រិតធ្ងន់នៃក្រសួងមហាផ្ទៃ ពាក់ព័ន្ធការស្លាប់ក្មួយប្រុសរបស់គាត់ ក៏ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះ គាត់មិនទទួលបានព័ត៌មានជុំវិញការចាប់ខ្លួនមន្ត្រីពាក់ព័ន្ធទេ។
អ្នកស្រីថា៖ «អ៊ុំសោកស្ដាយនិងអស់ទឹកចិត្ត ដូចថាយើងសោកស្ដាយខ្លាំង ដោយសារយើងជាអ្នកស្លូតត្រង់ មិនអាចរកយុត្តិធម៌បាន ដូចថាអស់ទឹកចិត្តក្នុងការចង់ដឹងចង់ឮអីណាស់ឥលូវហ្នឹង តាមកម្មតាមពារទៅ នរណាធ្វើអីបានហ្នឹងទៅ»។
ប្រធាននាយកដ្ឋាននគរបាលព្រហ្មទណ្ឌកម្រិតធ្ងន់នៃក្រសួងមហាផ្ទៃ លោក ង៉េង ជួ សុំមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយជុំវិញចំណាត់ទៅលើមន្ត្រីពាក់ព័ន្ធនៅស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ដែលគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្មរកឃើញកន្លងទៅនោះទេ។
លោកថា៖ «មកជួបខ្ញុំនៅកន្លែងស្អែកទៅ ចាំខ្ញុំឱ្យក្រុមការងារខ្ញុំធ្វើការជាមួយ»។
ប្រធានសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក នី សុខា ធ្លាប់ប្រាប់VODថា ការអូសបន្លាយការអនុវត្តច្បាប់ ដើម្បីផ្ដល់យុត្តិធម៌ឱ្យភាគីពាក់ព័ន្ធ នឹងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិទទួលបានយុត្តិធម៌របស់ជនរងគ្រោះ។
តែយ៉ាងណា អ្នកឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្សរូបនេះផ្ដល់ជាយោបល់ថា ក្រសួងពាក់ព័ន្ធគួរបង្ហាញតម្លាភាពពីការផ្ដល់សេវាយុត្តិធម៌នេះដោយមិនលម្អៀង ដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋមានជំនឿលើប្រព័ន្ធច្បាប់។
មាត្រា៣៨ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា ចែងថា ការបង្ខិតបង្ខំ ការធ្វើបាបលើរូបរាងកាយ ត្រូវហាមឃាត់ និងត្រូវផ្ដន្ទទោសតាមច្បាប់។ ចំណែកមាត្រា២១០ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌចែងថា «ទារុណកម្ម ឬអំពើឃោរឃៅដែលប្រព្រឹត្តទៅលើបុគ្គលណាមួយ ត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី៧ឆ្នាំទៅ១៥ឆ្នាំ»៕
